តើស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមានទោសដោយសារពួកគេហាមឃាត់ការចាក់បញ្ចូលឈាមទេ?

ក្នុងខែកញ្ញាឆ្នាំ ២០១៦ គ្រូពេទ្យរបស់យើងបានបញ្ជូនប្រពន្ធខ្ញុំទៅមន្ទីរពេទ្យព្រោះគាត់មានជំងឺខ្វះឈាម។ វាបានប្រែក្លាយថាចំនួនឈាមរបស់នាងមានកំរិតគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងណាស់ព្រោះនាងបានហូរឈាមខាងក្នុង។ ពួកគេសង្ស័យថាមានដំបៅហូរឈាមនៅពេលនោះប៉ុន្តែមុនពេលពួកគេអាចធ្វើអ្វីបានពួកគេត្រូវបញ្ឈប់ការបាត់បង់ឈាមបើមិនដូច្នេះទេនាងនឹងសន្លប់ហើយស្លាប់។ ប្រសិនបើនាងនៅតែជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់នោះនាងនឹងបដិសេធ - ខ្ញុំដឹងច្បាស់ហើយដោយផ្អែកលើអត្រានៃការបាត់បង់ឈាមនាងប្រហែលជាមិនរស់រានមានជីវិតនៅសប្តាហ៍នេះទេ។ ទោះយ៉ាងណាជំនឿរបស់នាងលើគោលលទ្ធិគ្មានឈាមបានផ្លាស់ប្តូរហើយដូច្នេះនាងបានទទួលយកការចាក់បញ្ចូលឈាម។ នេះបានផ្តល់ឱ្យវេជ្ជបណ្ឌិតនូវពេលវេលាដែលពួកគេត្រូវការដើម្បីធ្វើតេស្ត៍របស់ពួកគេនិងកំណត់ពីការព្យាករណ៍។ នៅពេលអ្វីៗបានប្រែទៅជាមានជំងឺមហារីកដែលមិនអាចព្យាបាលបានប៉ុន្តែដោយសារតែការផ្លាស់ប្តូរជំនឿរបស់នាងនាងបានផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវរយៈពេលប្រាំខែបន្ថែមទៀតនិងមានតម្លៃណាស់ជាមួយនាងថាបើមិនដូច្នេះទេខ្ញុំនឹងមិនមានទេ។

ខ្ញុំដឹងថាមិត្ដភក្ដិរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់ដែលបាន any រឿងនេះនឹងនិយាយថានាងបានស្លាប់ដោយសារការពេញចិត្ដពីព្រះដោយសារនាងបានបំផ្លាញជំនឿរបស់នាង។ ពួកគេខុសហើយ។ ខ្ញុំដឹងថានៅពេលដែលនាងដេកលក់ក្នុងសេចក្តីស្លាប់វាដូចជាកូនរបស់ព្រះដែលមានក្តីសង្ឃឹមនៃការរស់ឡើងវិញរបស់ក្រុមហ៊ុនសុចរិតនៅក្នុងគំនិតរបស់នាង។ នាងបានធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវតាមទស្សនៈរបស់ព្រះដោយចាក់បញ្ចូលឈាមហើយខ្ញុំនឹងបង្ហាញអ្នកពីមូលហេតុដែលខ្ញុំអាចនិយាយបានដោយភាពជឿជាក់បែបនេះ។

ចូរយើងចាប់ផ្តើមដោយការពិតដែលថាដំណើរការនៃការភ្ញាក់ពីការរំជើបរំជួលពេញមួយជីវិតក្រោមប្រព័ន្ធ JW នៃរឿងអាចចំណាយពេលច្រើនឆ្នាំ។ ជារឿយៗគោលលទ្ធិមួយក្នុងចំណោមគោលលទ្ធិចុងក្រោយដែលត្រូវដួលគឺជំហរប្រឆាំងនឹងការចាក់បញ្ចូលឈាម។ ក្នុងករណីរបស់យើងដូច្នេះប្រហែលជាដោយសារគម្ពីរចែងអំពីឈាមប្រឆាំងនឹងឈាមហាក់ដូចជាច្បាស់ហើយគ្មានន័យ។ វានិយាយយ៉ាងសាមញ្ញថា“ ត្រូវចៀសវាងពីឈាម” ។ ពាក្យបីម៉ាត់យ៉ាងច្បាស់និងចំ ៗ គឺ“ សូមចៀសវាងពីឈាម”

កាលពីទសវត្សឆ្នាំ ១៩៧០ នៅពេលដែលខ្ញុំបានសិក្សាព្រះគម្ពីររាប់សិបដងនៅកូឡុំប៊ីអាមេរិកខាងត្បូងខ្ញុំធ្លាប់បង្រៀនសិស្សព្រះគម្ពីររបស់ខ្ញុំថា“ ការមិនបរិភោគ” មិនត្រឹមតែបរិភោគឈាមប៉ុណ្ណោះទេប៉ុន្តែថែមទាំងប្រើវាតាមសរសៃឈាមទៀតផង។ ខ្ញុំបានប្រើតក្កវិជ្ជាពីសៀវភៅ“សេចក្ដីពិតដែលនាំទៅដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច»ដែលអាន៖

“ ពិនិត្យមើលបទគម្ពីរដោយយកចិត្តទុកដាក់ហើយកត់សំគាល់ថាបទគម្ពីរប្រាប់យើងអោយ keep រួចផុតពីឈាម› និង abst ជៀសវាងពីឈាម› ។ (សកម្មភាព ១៥:២០, ២៩) តើនេះមានន័យយ៉ាងណា? ប្រសិនបើគ្រូពេទ្យត្រូវប្រាប់អ្នកអោយចៀសវាងការសេពសុរាតើនេះមានន័យថាអ្នកមិនគួរលេបវាតាមមាត់ទេប៉ុន្តែអ្នកអាចបញ្ចូលវាដោយផ្ទាល់ទៅក្នុងសរសៃឈាមរបស់អ្នកបាន? ជាការពិតមិនមែនទេ! ដូច្នេះ 'ការចៀសវាងពីឈាម› មានន័យថាមិនយកវាចូលក្នុងខ្លួនរបស់យើងទាល់តែសោះ” ។ (tr ជំពូក។ ១៩ ទំព័រ ១៦៧-១៦៨ វគ្គ ១០ ការគោរពចំពោះព្រះចំពោះជីវិតនិងឈាម)

នោះហាក់ដូចជាឡូជីខលណាស់ដូច្នេះវាបង្ហាញឱ្យឃើញដោយខ្លួនឯងមែនទេ? បញ្ហានោះគឺថាតក្កវិជ្ជាគឺផ្អែកលើលទ្ធផលនៃសមភាពមិនពិត។ ស្រាគឺជាអាហារ។ ឈាមមិនមែនទេ។ រាងកាយអាចនិងបញ្ចូលជាតិអាល់កុលដែលត្រូវបានចាក់ដោយផ្ទាល់ទៅក្នុងសរសៃឈាមវ៉ែន។ វានឹងមិនបញ្ចោញឈាមទេ។ ការបញ្ចូលឈាមគឺស្មើនឹងការប្តូរសរីរាង្គពីព្រោះឈាមជាសរីរាង្គដែលមានរាងរាវ។ ជំនឿថាឈាមគឺជាអាហារគឺផ្អែកលើជំនឿវេជ្ជសាស្ត្រដែលហួសសម័យដែលមានអាយុកាលរាប់សតវត្សរ៍។ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះអង្គការនៅតែបន្តជំរុញការបង្រៀនផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្តដែលមានការមិនពេញចិត្តនេះ។ នៅក្នុងខិត្តប័ណ្ណបច្ចុប្បន្ន ឈាមគឺសំខាន់សម្រាប់ជីវិតពួកគេពិតជាដកស្រង់ចេញពីលេខ ១៧^th anatomist សតវត្សរ៍សម្រាប់ការគាំទ្រ។

ថូម៉ាសបារថុលលីន (១៦១៦-៨០) សាស្រ្តាចារ្យផ្នែកកាយវិភាគសាស្ត្រនៃសាកលវិទ្យាល័យកូប៉ិនហាកបានជំទាស់ថា 'អ្នកដែលទាញឈាមមនុស្សដើម្បីព្យាបាលជំងឺផ្ទៃក្នុងហាក់ដូចជាប្រើវាខុសនិងធ្វើបាបយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ ការបាញ់កាំជ្រួចត្រូវបានគេថ្កោលទោស។ ហេតុអ្វីយើងមិនស្អប់ខ្ពើមអ្នកដែលប្រឡាក់ទឹកមាត់ដោយឈាមរបស់មនុស្ស? ស្រដៀងគ្នានេះដែរការទទួលឈាមជនបរទេសពីសរសៃឈាមកាត់ទាំងតាមរយៈមាត់ឬដោយឧបករណ៍ចាក់បញ្ចូលឈាម។ អ្នកនិពន្ធនៃប្រតិបត្ដិការនេះត្រូវបានកាន់កាប់ដោយភេរវកម្មដោយច្បាប់ដ៏ទេវភាពដែលហាមបរិភោគឈាម។

នៅពេលនោះវិទ្យាសាស្រ្តវេជ្ជសាស្រ្តបឋមបានធ្វើថាការបញ្ចូលឈាមមានបរិមាណស្មើនឹងការបរិភោគវា។ តាំងពីពេលនោះមកត្រូវបានគេបង្ហាញថាមិនពិត។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយទោះបីវាដូចគ្នា - សូមឱ្យខ្ញុំនិយាយម្តងទៀតទោះបីជាការចាក់បញ្ចូលឈាមដូចគ្នានឹងការបរិភោគឈាមក៏ដោយវានៅតែអាចអនុញ្ញាតិបានតាមច្បាប់ព្រះគម្ពីរ។ ប្រសិនបើអ្នកទុកពេលឱ្យអ្នក ១៥ នាទីខ្ញុំនឹងបង្ហាញប្រាប់អ្នក។ ប្រសិនបើអ្នកជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានោះអ្នកកំពុងតែប្រឈមមុខនឹងសេណារីយ៉ូនៃការស្លាប់និងការស្លាប់នៅទីនេះ។ វាអាចកើតឡើងលើអ្នកនៅពេលណាមួយដោយចេញពីវាលខាងឆ្វេងដូចដែលវាបានធ្វើសម្រាប់ខ្ញុំនិងប្រពន្ធចុងរបស់ខ្ញុំដូច្នេះខ្ញុំគិតថាមិនមានពេល ១៥ នាទីដែលត្រូវសួរច្រើនពេកទេ។

យើងនឹងចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងហេតុផលពីអ្វីដែលគេហៅថា សេចក្តីពិត សៀវភៅ។ ចំណងជើងជំពូកគឺ“ ការគោរពព្រះចំពោះជីវិតនិងឈាម” ។ ហេតុអ្វីបានជា“ ជីវិត” និង“ ឈាម” ភ្ជាប់គ្នា? មូលហេតុគឺថាការកើតឡើងដំបូងនៃអាណត្តិទាក់ទងនឹងឈាមត្រូវបានផ្តល់ឱ្យណូអេ។ ខ្ញុំនឹងអានពីលោកុប្បត្ដិ ៩: ១-៧ ហើយនិយាយអញ្ចឹងខ្ញុំនឹងប្រើការបកប្រែពិភពលោកថ្មីពេញមួយការពិភាក្សានេះ។ ដោយសារនោះជាព្រះគម្ពីរកំណែព្រះគម្ពីរសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាគោរពបំផុតហើយដោយសារគោលលទ្ធិនៃការចាក់បញ្ចូលឈាមមិនមែនជាចំណេះដឹងល្អបំផុតដែលប្លែកពីសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាទេវាហាក់ដូចជាសមរម្យក្នុងការប្រើប្រាស់ការបកប្រែរបស់ពួកគេដើម្បីបង្ហាញពីកំហុសនៃការបង្រៀន។ ដូច្នេះនៅទីនេះយើងទៅ។ លោកុប្បត្ដិ ៩: ១-៧ អានថា៖

«ព្រះបានបន្ដប្រទានពរដល់ណូអេនិងកូន ៗ របស់គាត់ហើយមានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «ចូរបង្កើតកូន ឲ្យ បានបរិបូណ៌ហើយ ឲ្យ បានបរិបូណ៌ហើយ! ការភ័យខ្លាចចំពោះអ្នកនិងការភ័យខ្លាចរបស់អ្នកនឹងកើតមានចំពោះសត្វលោកទាំងអស់នៅលើផែនដីនិងលើសត្វដែលហោះហើរនៅលើមេឃអ្វីៗទាំងអស់ដែលរញ្ជួយនៅលើដីនិងលើត្រីទាំងអស់នៃសមុទ្រ។ ឥឡូវនេះពួកគេត្រូវបានប្រគល់ទៅក្នុងដៃរបស់អ្នកហើយ។ រាល់សត្វលូនវារដែលនៅរស់អាចធ្វើជាអាហារសម្រាប់អ្នក។ ដូចខ្ញុំបានអោយបន្លែពណ៌បៃតងដល់អ្នកអញ្ចឹងខ្ញុំអោយទាំងអស់ដល់អ្នក។ មិនត្រូវបរិភោគសាច់និងឈាមរបស់ខ្លួនឡើយគឺមានតែឈាមប៉ុណ្ណោះ។ ក្រៅពី, ខ្ញុំនឹងទាមទារគណនេយ្យសម្រាប់ជីវិតរបស់អ្នក។ ខ្ញុំនឹងទាមទារគណនេយ្យពីសត្វមានជីវិតទាំងអស់។ ពីបុរសម្នាក់ៗខ្ញុំនឹងគិតគូរពីអាយុជីវិតបងប្រុសរបស់គាត់។ នរណាម្នាក់បង្ហូរឈាមបុរសដោយឈាមរបស់បុរសនោះនឹងត្រូវបានបង្ហូរសម្រាប់ការដូចនៅក្នុងរូបភាពរបស់ព្រះដែលគាត់បានធ្វើឱ្យបុរស។ រីឯអ្នករាល់គ្នាវិញចូរបង្កើតកូនចៅអោយបានកើនច្រើនឡើងហើយកើនចំនួនច្រើនឡើងពាសពេញលើផែនដីកាន់តែច្រើនឡើង ៗ »។ (លោកុប្បត្ដិ ៩: ១-៧)

ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ស្រដៀងនឹងអ័ដាមនិងអេវ៉ា ឲ្យ បង្កើតផលនិងបង្កើតបានច្រើនប៉ុន្ដែគាត់មិនបានរាប់បញ្ចូលឈាមការបង្ហូរឈាមឬយកជីវិតមនុស្សទេ។ ហេតុអ្វី? មែនហើយបើគ្មានអំពើបាបវាមិនចាំបាច់ទេមែនទេ? សូម្បីតែបន្ទាប់ពីពួកគេបានធ្វើបាបក៏ដោយក៏គ្មានកំណត់ត្រាណាមួយដែលព្រះប្រទានឱ្យពួកគេនូវប្រភេទច្បាប់ណាមួយដែរ។ វាបង្ហាញថាគាត់ទើបតែឈរត្រឡប់មកវិញហើយផ្តល់ឱ្យពួកគេនូវការគ្រប់គ្រងដោយសេរីដូចជាឪពុកម្នាក់ដែលកូនប្រុសបះបោរទាមទារឱ្យមានផ្លូវផ្ទាល់ខ្លួន។ ឪពុកខណៈដែលនៅតែស្រឡាញ់កូនប្រុសរបស់គាត់អនុញ្ញាតឱ្យគាត់ទៅ។ សំខាន់គាត់កំពុងនិយាយថា“ ទៅ! ធ្វើ​អ្វី​ដែល​អ្នក​ចង់​បាន។ រៀនពីវិធីដែលអ្នកមានវានៅក្រោមដំបូលរបស់ខ្ញុំ។ ជាការពិតណាស់ឪពុកល្អនិងជាទីស្រឡាញ់ណាមួយនឹងទទួលបានក្តីសង្ឃឹមថានៅថ្ងៃណាមួយកូនប្រុសរបស់គាត់នឹងត្រលប់មកផ្ទះវិញដោយបានរៀនមេរៀនរបស់គាត់។ តើនោះមិនមែនជាសារដ៏សំខាន់នៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនៃកូនខ្ជះខ្ជាយទេឬ?

ដូច្នេះវាបង្ហាញថាមនុស្សបានធ្វើអ្វីតាមវិធីរបស់ពួកគេអស់រយៈពេលរាប់រយឆ្នាំហើយទីបំផុតពួកគេបានទៅឆ្ងាយ។ ពួក​យើង​អាន:

«…ផែនដីបានខ្ទេចខ្ទីនៅចំពោះព្រះដ៏ពិតហើយផែនដីបានពេញទៅដោយអំពើហឹង្សា។ មែនហើយព្រះបានទតមើលផែនដីហើយវាត្រូវបានបំផ្លាញ។ មនុស្សទាំងអស់បានបំផ្លាញផ្លូវរបស់វានៅលើផែនដី។ បន្ទាប់ពីនោះព្រះបានមានបន្ទូលទៅណូអេថា៖ «ខ្ញុំបានសំរេចចិត្ដបំបាត់ចោលសាច់ទាំងអស់ពីព្រោះផែនដីបានពោរពេញដោយអំពើឃោរឃៅដោយសារពួកគេដូច្នេះខ្ញុំនឹងនាំពួកគេមកបំផ្លាញផែនដីទាំងមូល»។ (លោកុប្បត្ដិ ៦: ១១-១៣)

ឥឡូវនេះបន្ទាប់ពីទឹកជំនន់ជាមួយនឹងមនុស្សជាតិធ្វើឱ្យមានការចាប់ផ្តើមថ្មីរបស់ព្រះជាម្ចាស់ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់បានដាក់ចេញនូវវិធានមួយចំនួន។ ប៉ុន្តែមានតែពីរបីប៉ុណ្ណោះ។ បុរសនៅតែអាចធ្វើបានច្រើនតាមអ្វីដែលពួកគេចង់បានប៉ុន្តែនៅក្នុងព្រំដែនខ្លះ។ ប្រជាជននៅបាបិលលើសពីព្រំដែនរបស់ព្រះហើយរងទុក្ខយ៉ាងខ្លាំង។ បន្ទាប់មកមានប្រជាជននៅក្រុងសូដុមនិងកូម៉ូរ៉ាដែលលើសព្រំដែនរបស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយយើងទាំងអស់គ្នាដឹងថាមានអ្វីកើតឡើងចំពោះពួកគេ។ ដូចគ្នានេះដែរអ្នកស្រុកកាណានបានធ្វើដំណើរទៅឆ្ងាយហើយទទួលរងនូវការសងសឹកពីព្រះ។

ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានបញ្ជា ឲ្យ លេងសើចទេ។ គាត់បានផ្តល់មធ្យោបាយដល់ណូអេដើម្បីអប់រំកូនចៅរបស់គាត់ដូច្នេះនៅគ្រប់ជំនាន់ពួកគេនឹងចងចាំការពិតដ៏សំខាន់នេះ។ ជីវិតជារបស់ព្រះហើយបើអ្នកយកវាព្រះនឹងអោយអ្នកបង់។ ដូច្នេះនៅពេលដែលអ្នកសំលាប់សត្វដើម្បីធ្វើជាចំណីវាគឺដោយសារតែព្រះបានអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកធ្វើដូច្នេះពីព្រោះជីវិតរបស់សត្វនោះជារបស់គាត់មិនមែនជារបស់អ្នកទេ។ អ្នកទទួលស្គាល់ការពិតថារាល់ពេលដែលអ្នកសំលាប់សត្វមួយសម្រាប់អាហារដោយការបង្ហូរឈាមចេញពីដី។ ដោយសារជីវិតជារបស់ព្រះនោះជីវិតគឺពិសិដ្ឋពីព្រោះអ្វីៗទាំងអស់ដែលជារបស់ព្រះគឺពិសិដ្ឋ។

សូមសង្ខេបឡើងវិញ៖

លេវីវិន័យ ១៧:១១ ចែងថា៖ «ជីវិតសាច់ឈាមនៅក្នុងឈាមហើយខ្ញុំបានប្រគល់ឈាមនោះនៅលើអាសនៈដើម្បី ឲ្យ អ្នកធ្វើពិធីលោះបាបជំនួសអ្នកពីព្រោះឈាមនោះជាដង្វាយធួននឹងជីវិតនៅទីនោះ។ ។

ពីនេះវាច្បាស់ណាស់ថា៖

• • ឈាមតំណាងឱ្យជីវិត។
  • ជីវិតជារបស់ព្រះ។
  • ជីវិតគឺពិសិដ្ឋ។

វាមិនមែនជាឈាមរបស់អ្នកទេដែលពិសិដ្ឋនិងខ្លួនវាផ្ទាល់។ វាគឺជាជីវិតរបស់អ្នកដែលពិសិដ្ឋហើយភាពពិសិដ្ឋឬភាពបរិសុទ្ធណាមួយដែលអាចត្រូវបានសន្មតថាជាឈាមគឺមកពីវត្ថុដ៏ពិសិដ្ឋដែលវាតំណាងឱ្យគឺជាជីវិត។ តាមរយៈការបរិភោគឈាមអ្នកខកខានមិនបានទទួលស្គាល់ការទទួលស្គាល់អំពីលក្ខណៈនៃជីវិតទេ។ និមិត្ដរូបគឺថាយើងកំពុងយកជីវិតសត្វដូចជាយើងជាម្ចាស់វាហើយមានសិទ្ធិធ្វើវា។ យើងមិនធ្វើទេ។ ព្រះជាម្ចាស់ជីវិតនោះ។ ដោយមិនបរិភោគឈាមយើងទទួលស្គាល់ការពិតនោះ។

ឥឡូវនេះយើងមានហេតុការណ៍ពិតដែលគួរអនុញ្ញាតឱ្យយើងមើលឃើញពីគុណវិបត្តិសំខាន់នៃតក្កវិជ្ជារបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ប្រសិនបើអ្នកមិនឃើញវាទេកុំធ្វើឱ្យខ្លួនឯងខ្លាំងពេក។ ខ្ញុំបានចំណាយពេលមួយជីវិតដើម្បីមើលវាដោយខ្លួនឯង។

ខ្ញុំសូមពន្យល់វាតាមវិធីនេះ។ ឈាមតំណាងឱ្យជីវិតដូចជាទង់តំណាងប្រទេស។ នៅទីនេះយើងមានរូបភាពទង់ជាតិសហរដ្ឋអាមេរិកដែលជាទង់មួយក្នុងចំណោមទង់ជាតិដែលត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ជាទូទៅបំផុតនៅលើពិភពលោក។ តើអ្នកដឹងទេថាទង់ជាតិមិនត្រូវបានគេសន្មត់ថាប៉ះដីនៅពេលណាមួយទេ? តើអ្នកដឹងទេថាមានវិធីពិសេសដើម្បីបោះទង់ជាតិដែលបានរលត់ហើយ? អ្នកមិនត្រូវបានគេសន្មត់ថាគ្រាន់តែបោះវាទៅក្នុងធុងសំរាមឬដុតវាទេ។ ទង់ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាវត្ថុពិសិដ្ឋ។ មនុស្សនឹងស្លាប់សម្រាប់ទង់ជាតិដោយសារតែអ្វីដែលវាតំណាងឱ្យ។ វាលើសពីបំណែកនៃក្រណាត់ធម្មតាដោយសារតែអ្វីដែលវាតំណាងឱ្យ។

ប៉ុន្តែតើទង់ជាតិសំខាន់ជាងប្រទេសដែលវាតំណាងឱ្យទេ? ប្រសិនបើអ្នកត្រូវជ្រើសរើសរវាងការបំផ្លាញទង់ជាតិរបស់អ្នកឬបំផ្លាញប្រទេសរបស់អ្នកតើអ្នកនឹងជ្រើសរើសមួយណា? តើអ្នកជ្រើសរើសរក្សាទុកទង់ជាតិហើយលះបង់ប្រទេសទេ?

វាមិនពិបាកទេក្នុងការមើលឃើញភាពស្របគ្នារវាងឈាមនិងជីវិត។ ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលថាឈាមជានិមិត្ដរូបនៃជីវិតវាតំណាងឱ្យជីវិតសត្វនិងជីវិតរបស់មនុស្ស។ បើនិយាយពីការជ្រើសរើសរវាងការពិតនិងនិមិត្តសញ្ញាតើអ្នកគិតថានិមិត្តសញ្ញាសំខាន់ជាងនិមិត្តសញ្ញាដែលតំណាងឱ្យទេ? តើតក្កបែបណា? ការធ្វើដូចជានិមិត្តរូបដែលហួសពីការពិតគឺប្រភេទនៃការគិតបែបជ្រុលដែលបានបង្ហាញពីមេដឹកនាំសាសនាអាក្រក់នៅសម័យព្រះយេស៊ូ។

ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេថា៖ «វេទនាដល់អ្នករាល់គ្នាអ្នកនាំមនុស្សខ្វាក់អើយ! អ្នកណានិយាយថាបើអ្នកណាស្បថនឹងព្រះវិហារនោះគ្មានអ្វីសោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញអ្នកណាស្បថដោយយកមាសរបស់ព្រះវិហារធ្វើជាសាក្សី មនុស្សល្ងីល្ងើនិងមនុស្សខ្វាក់! តាមពិតតើមាសមួយណាសំខាន់ជាងមាសឬព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែលបានធ្វើអោយមាសបរិសុទ្ធ? មួយវិញទៀតប្រសិនបើអ្នកណាស្បថដោយយកអាសនៈធ្វើជាសាក្សីនោះគ្មានប្រយោជន៍អ្វីឡើយ។ ប៉ុន្ដែបើអ្នកណាស្បថដោយយកអំណោយនោះអ្នកនោះមានកាតព្វកិច្ចត្រូវតែធ្វើ។ មនុស្សខ្វាក់! តាមពិតទៅតើមួយណាធំជាងដែលជាអំណោយឬអាសនៈដែល ធ្វើឲ្យ អំណោយទាននោះបានបរិសុទ្ធ? »។ (ម៉ាថាយ ២៣: ១៦-១៩)

យោងតាមប្រសាសន៍របស់ព្រះយេស៊ូតើអ្នកគិតថាព្រះយេស៊ូឃើញស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងម៉េចនៅពេលដែលទ្រង់មើលងាយមាតាបិតាដែលសុខចិត្តលះបង់ជីវិតកូនរបស់ខ្លួនជាជាងទទួលយកការចាក់បញ្ចូលឈាម? ហេតុផលរបស់ពួកគេទាក់ទងនឹងបញ្ហានេះ៖“ កូនរបស់ខ្ញុំមិនអាចទទួលឈាមបានទេពីព្រោះឈាមតំណាងភាពពិសិដ្ឋនៃជីវិត។ នោះគឺឈាមឥឡូវពិសិដ្ឋជាងជីវិតដែលវាតំណាង។ ការលះបង់ជីវិតរបស់កុមារប្រសើរជាងការលះបង់ឈាម” ។

ដើម្បីបកស្រាយពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូដែលថា៖ «មនុស្សល្ងីល្ងើនិងមនុស្សខ្វាក់អើយ! តាមពិតតើឈាមមួយណាជាជីវិតមួយណាដែលធំជាង?”

សូមចាំថាច្បាប់ទីមួយស្ដីពីឈាមរួមបញ្ចូលសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដែលថាព្រះនឹងសុំឈាមពីបុរសណាដែលបានបង្ហូរឈាមមកវិញ។ តើស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមានទោសឈាមទេ? តើគណៈអភិបាលមានឈាមចំពោះការបង្រៀនគោលលទ្ធិនេះទេ? តើស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់ៗមានឈាមទេដោយសារការបង្រៀននោះដល់សិស្សព្រះគម្ពីរ? តើពួកអែលឌើរឈាមមានកំហុសចំពោះការបំភិតបំភ័យស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ឲ្យ ធ្វើតាមច្បាប់នេះក្រោមការគំរាមដកខ្លួនចេញឬ?

ប្រសិនបើអ្នកពិតជាជឿថាព្រះគឺចេះបត់បែនដូច្នេះចូរសួរខ្លួនឯងថាហេតុអ្វីបានជាគាត់អនុញ្ញាតអោយជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបរិភោគសាច់ដែលមិនត្រូវបានធ្វើឱ្យសៅហ្មងប្រសិនបើគាត់មកលើវាពេលគាត់នៅឆ្ងាយពីផ្ទះ?

សូមចាប់ផ្តើមជាមួយបទបញ្ជាដំបូងពីលេវីវិន័យ៖

មិនត្រូវបរិភោគឈាមនៅកន្លែងណាដែលអ្នករស់នៅឡើយទោះបីជាសត្វស្លាបឬសត្វសាហាវក៏ដោយ។ អ្នកណាបរិភោគឈាមអ្នកនោះនឹងត្រូវដកចេញពីប្រជារាស្ត្ររបស់ខ្លួន»។ (លេវីវិន័យ ៧:២៦, ២៧)

ចូរកត់សំគាល់“ នៅកន្លែងដែលអ្នករស់នៅ” ។ នៅផ្ទះវាគ្មានហេតុផលណាដែលមិនត្រូវលុបបំបាត់សត្វដែលត្រូវគេសម្លាប់នោះទេ។ វាជាការងាយស្រួលក្នុងការចាក់ឈាមដែលជាផ្នែកមួយនៃដំណើរការសំលាប់មនុស្សហើយវានឹងតម្រូវឱ្យមានការបដិសេធច្បាប់ដែលមិនធ្វើ។ នៅអ៊ីស្រាអែលការមិនស្ដាប់បង្គាប់បែបនេះនឹងមានភាពក្លាហានក្នុងការនិយាយតិចបំផុតដោយសារការមិនធ្វើដូច្នេះគឺត្រូវទទួលទោសដល់ស្លាប់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយនៅពេលដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលម្នាក់នៅឆ្ងាយពីការបរបាញ់នៅផ្ទះអ្វីៗមិនច្បាស់ទេ។ នៅផ្នែកផ្សេងទៀតនៃលេវីវិន័យយើងអានថា៖

ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ទោះបីជាជនជាតិដើមឬជនបរទេសបរិភោគសត្វដែលងាប់ដោយសត្វព្រៃហែកហាលសត្វនោះត្រូវតែបោកសម្លៀក ‌ បំពាក់ព្រមទាំងលាងសំអាតខ្លួនប្រាណហើយត្រូវស្ថិតនៅក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។ បន្ទាប់មកគាត់នឹងបានស្អាត។ តែបើគាត់មិនលាងសំអាតហើយមិនងូតទឹកឱ្យទេនោះគាត់នឹងឆ្លើយចំពោះកំហុសរបស់គាត់› ។ (លេវីវិន័យ ១៧: ១៥,១៦ សេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មី)

ហេតុអ្វីបានជាការបរិភោគសាច់ដោយឈាមនៅក្នុងឧទាហរណ៍នេះក៏មិនមែនជាការធ្វើខុសដ៏ធំដែរ។ ក្នុងករណីនេះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលត្រូវចូលរួមពិធីលាងសំអាតពិធីបរិសុទ្ធ។ ការខកខានមិនបានធ្វើដូច្នេះនឹងមិនគោរពតាមសេចក្តីថ្លៃថ្នូរហើយដូច្នេះត្រូវទទួលទោសដល់ស្លាប់ប៉ុន្តែការអនុលោមតាមច្បាប់នេះអនុញ្ញាតឱ្យបុគ្គលនោះទទួលទានឈាមដោយគ្មានការផ្តន្ទាទោស។

ការអនុម័តនេះគឺមានបញ្ហាសម្រាប់សាក្សីពីព្រោះវាផ្តល់នូវការលើកលែងចំពោះច្បាប់។ យោងទៅតាមស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមិនមានកាលៈទេសៈណាដែលការចាក់បញ្ចូលឈាមអាចទទួលយកបានឡើយ។ ប៉ុន្តែនៅទីនេះច្បាប់របស់លោកម៉ូសេគ្រាន់តែជាករណីលើកលែងមួយប៉ុណ្ណោះ។ មនុស្សម្នាក់ដែលនៅឆ្ងាយពីផ្ទះចេញទៅបរបាញ់នៅតែត្រូវញ៉ាំដើម្បីរស់។ ប្រសិនបើគាត់មិនទទួលបានជោគជ័យក្នុងការបរបាញ់សត្វប៉ុន្តែបានឆ្លងកាត់ប្រភពចំណីអាហារដូចជាសត្វដែលងាប់ថ្មីៗនេះប្រហែលជាសត្វមួយដែលត្រូវបានសំលាប់ដោយមំសាសីគាត់ត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យបរិភោគទោះបីជាវាលែងមានលទ្ធភាពបំផ្លាញគ្រោងឆ្អឹងយ៉ាងត្រឹមត្រូវក៏ដោយ។ ។ តាមច្បាប់ជីវិតរបស់គាត់សំខាន់ជាងពិធីដែលទាក់ទងនឹងការចាក់ឈាម។ អ្នកឃើញទេគាត់មិនបានយកជីវិតគាត់ទេដូច្នេះពិធីនៃការចាក់ឈាមគឺគ្មានន័យទេនៅក្នុងឧទាហរណ៍នេះ។ សត្វនេះបានស្លាប់រួចហើយហើយមិនមែនដោយដៃរបស់គាត់ទេ។

មានគោលការណ៍មួយនៅក្នុងច្បាប់ជ្វីហ្វដែលត្រូវបានគេហៅថា“ Pikuach Nefesh” (Pee-ku-ach ne-fesh) ដែលនិយាយថា“ ការការពារជីវិតមនុស្សលើសការពិចារណាខាងសាសនាដទៃទៀត។ នៅពេលជីវិតរបស់មនុស្សជាក់លាក់ម្នាក់ស្ថិតក្នុងគ្រោះថ្នាក់ស្ទើរតែរាល់បទបញ្ជាផ្សេងទៀតនៅក្នុងតូរ៉ាអាចត្រូវបានគេមិនអើពើ។ (វិគីភីឌា“ Pikuach nefesh”)

គោលការណ៍នោះត្រូវបានយល់នៅសម័យលោកយេស៊ូ។ ជាឧទាហរណ៍ជនជាតិយូដាត្រូវបានហាមឃាត់មិនឱ្យធ្វើកិច្ចការនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកហើយការមិនគោរពច្បាប់នោះគឺជាការរំលោភបំពានដ៏ធំមួយ។ អ្នកអាចត្រូវគេសម្លាប់ដោយសាររំលោភលើថ្ងៃឈប់សម្រាក។ ប៉ុន្ដែព្រះយេស៊ូអំពាវនាវ ឲ្យ ពួកគេដឹងអំពីការលើកលែងចំពោះវិន័យនោះ។

ពិចារណាគណនីនេះ៖

“ ។ ។ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូយាងចាកចេញពីកន្លែងនោះទៅចូលក្នុងសាលាប្រជុំរបស់គេ។ មានបុរសស្វិតដៃម្នាក់! គេសួរគាត់ថា៖ «តើយើងមានសិទ្ធិព្យាបាលជំងឺនៅថ្ងៃសប្ប័ទឬទេ? »។ ដើម្បីអោយគេចោទប្រកាន់ព្រះអង្គ។ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «បើអ្នកមានចៀមមួយហើយចៀមនោះធ្លាក់ទៅក្នុងរណ្ដៅនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកតើមានបុរសម្នាក់ដែលនឹងចាប់យកវាទេ? មនុស្សមានតម្លៃលើសចៀមឆ្ងាយណាស់! ដូច្នេះយើងមានសិទ្ធិធ្វើអំពើល្អនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក” ។ បន្ទាប់មកលោកមានប្រសាសន៍ទៅបុរសនោះថា៖ «ចូរលាតដៃអ្នកទៅ»។ បុរសនោះលាតដៃហើយដៃរបស់គាត់បានជាដូចដៃម្ខាងទៀត។ ប៉ុន្ដែពួកខាងគណៈផារីស៊ីចេញទៅពិគ្រោះគ្នារកមធ្យោបាយធ្វើគុតព្រះអង្គ។ (ម៉ាថាយ ១២: ៩-១៤)

ដោយសារសិទ្ធិរបស់ពួកគេនៅក្នុងច្បាប់របស់ពួកគេមានការលើកលែងចំពោះថ្ងៃឈប់សម្រាកហេតុអ្វីពួកគេនៅតែតូចចិត្តនិងខឹងសម្បារនឹងគាត់នៅពេលដែលគាត់បានអនុវត្តការលើកលែងដូចគ្នាដើម្បីព្យាបាលអ្នកពិការ? ហេតុអ្វីបានជាពួកគេឃុបឃិតគ្នាសម្លាប់គាត់? ដោយសារតែពួកគេអាក្រក់នៅក្នុងបេះដូង។ អ្វីដែលសំខាន់ចំពោះពួកគេគឺការបកស្រាយច្បាប់ផ្ទាល់ខ្លួននិងអំណាចរបស់ពួកគេក្នុងការអនុវត្តច្បាប់។ ព្រះយេស៊ូវបានយកចេញពីពួកគេ។

ស្ដីអំពីថ្ងៃឈប់សម្រាកលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ថ្ងៃឈប់សម្រាកបានកើតឡើងដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្សមិនមែនសម្រាប់មនុស្សដោយសារថ្ងៃឈប់សម្រាកទេ។ ហេតុនេះហើយបុត្រមនុស្សជាម្ចាស់លើថ្ងៃសប្ប័ទ»។ (ម៉ាកុស ២:២៧, ២៨)

ខ្ញុំជឿថាវាអាចត្រូវបានអះអាងថាច្បាប់ស្តីពីឈាមក៏កើតមានផងដែរសម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្សហើយមិនមែនសម្រាប់មនុស្សដោយព្រោះតែច្បាប់ស្តីពីឈាមនោះទេ។ និយាយម្យ៉ាងទៀតជីវិតរបស់បុរសមិនគួរត្រូវបានបូជាសម្រាប់ជាប្រយោជន៍នៃច្បាប់ស្តីពីឈាមទេ។ ដោយសារច្បាប់នោះមកពីព្រះដូច្នេះលោកយេស៊ូក៏ជាម្ចាស់នៃច្បាប់នោះដែរ។ នោះមានន័យថាច្បាប់របស់ព្រះគ្រីស្ទដែលជាច្បាប់នៃសេចក្តីស្រឡាញ់ត្រូវតែគ្រប់គ្រងរបៀបដែលយើងអនុវត្តសេចក្តីបង្គាប់ប្រឆាំងនឹងការបរិភោគឈាម។

ប៉ុន្តែវានៅតែមានរឿងដ៏គួរឱ្យធុញទ្រាន់ពីកិច្ចការ៖“ ត្រូវចៀសវាងពីឈាម” ដើម្បីជៀសវាងពីអ្វីដែលខុសពីការមិនបរិភោគវា។ វាលើសពីនោះទៅទៀត។ វាគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់នៅពេលដែលចេញសេចក្តីសម្រេចចិត្តរបស់ពួកគេលើឈាមថាអង្គការរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាចូលចិត្តដកស្រង់ពាក្យទាំងបីនេះប៉ុន្តែកម្រផ្តោតលើបរិបទទាំងមូល។ សូមអានគណនីនេះដើម្បីឱ្យមានសុវត្ថិភាពដើម្បីកុំអោយយើងវង្វេងដោយតក្កវិជ្ជាងាយ។

«ដូច្នេះការសម្រេចចិត្តរបស់ខ្ញុំគឺមិនធ្វើបាបប្រជាជនពីប្រជាជាតិនានាដែលងាកមករកព្រះនោះទេគឺត្រូវសរសេរអោយគេចៀសវាងពីអ្វីៗដែលស្មោកគ្រោកដោយរូបព្រះមិនប្រព្រឹត្ដអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទពីការច្របាច់កនិងឈាម។ តាំងពីសម័យបុរាណលោកម៉ូសេមានអស់អ្នកដែលប្រកាសប្រាប់គាត់ពីក្រុងមួយទៅក្រុងមួយពីព្រោះគាត់ត្រូវអាននៅសាលាប្រជុំរាល់ថ្ងៃសប្ប័ទ»។ (កិច្ចការ ១៥: ១៩-២១)

ឯកសារយោងនោះទៅកាន់លោកម៉ូសេហាក់ដូចជាអ្នកមិនពិតមែនទេ? ប៉ុន្តែវាមិនមែនទេ។ វាមានសារសំខាន់ចំពោះអត្ថន័យ។ គាត់កំពុងនិយាយទៅកាន់ប្រជាជាតិនានាមនុស្សដែលមិនមែនជាជនជាតិយូដាជាមនុស្សដែលត្រូវបានគេលើកឡើងដើម្បីគោរពបូជារូបព្រះនិងព្រះមិនពិត។ ពួកគេមិនត្រូវបានបង្រៀនថាអំពើអសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទគឺខុសនោះទេ។ ពួកគេមិនត្រូវបានបង្រៀនថាការថ្វាយបង្គំរូបព្រះគឺខុសទេ។ ពួកគេមិនត្រូវបានបង្រៀនថាការបរិភោគឈាមគឺខុសទេ។ ជាការពិតរាល់សប្តាហ៍នៅពេលពួកគេទៅព្រះវិហារដែលមិនជឿពួកគេត្រូវបានបង្រៀនឱ្យអនុវត្តរឿងទាំងនោះ។ នេះគឺជាផ្នែកទាំងអស់នៃការគោរពបូជារបស់ពួកគេ។ ពួកគេនឹងទៅព្រះវិហារហើយថ្វាយយញ្ញបូជាដល់ព្រះមិនពិតរបស់ពួកគេហើយបន្ទាប់មកពួកគេអង្គុយបរិភោគអាហារដែលត្រូវបានគេថ្វាយជាសាច់ដែលមិនត្រូវបានធ្វើឱ្យសៅហ្មងស្របតាមច្បាប់ដែលបានផ្តល់ឱ្យលោកម៉ូសេនិងណូអេ។ ពួកគេក៏អាចទទួលបានផលប្រយោជន៍ពីស្រីពេស្យានៅក្នុងព្រះវិហារទាំងបុរសនិងស្ត្រី។ ពួកគេនឹងក្រាបថ្វាយបង្គំរូបព្រះក្លែងក្លាយ។ អ្វីៗទាំងអស់នេះគឺជាទម្លាប់ដែលបានអនុញ្ញាតិហើយក្នុងចំណោមសាសន៍ដែលមិនជឿ។ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមិនធ្វើដូច្នោះទេពីព្រោះច្បាប់របស់លោកម៉ូសេត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយដល់ពួកគេជារៀងរាល់ថ្ងៃសប្ប័ទនៅក្នុងសាលាប្រជុំហើយអ្វីៗទាំងអស់នេះត្រូវបានហាមឃាត់នៅក្រោមច្បាប់នោះ។

ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនឹងមិនដែលគិតអំពីការទៅព្រះវិហារមិនពិតដែលមានពិធីជប់លៀងដែលមនុស្សអង្គុយបរិភោគសាច់ដែលបានសែនព្រះក្លែងក្លាយហើយមិនបានធ្វើទុក្ខទោសឱ្យបានត្រឹមត្រូវឬមនុស្សក្រោកពីតុហើយចូលបន្ទប់ផ្សេងទៀតដើម្បីរួមភេទជាមួយ ស្រីពេស្យាឬក្រាបថ្វាយបង្គំរូបព្រះ។ ប៉ុន្តែទាំងអស់នេះគឺជាទម្លាប់ធម្មតាសម្រាប់ពួកសាសន៍ដទៃមុនពេលពួកគេក្លាយជាគ្រីស្ទាន។ ដូច្នេះរឿងទាំងបួនដែលពួកសាសន៍ដទៃត្រូវបានគេប្រាប់អោយចៀសវាងពីអ្វីទាំងអស់សុទ្ធតែជាប់ទាក់ទងនឹងការថ្វាយបង្គំព្រះមិនពិត។ ច្បាប់គ្រីស្ទានដែលត្រូវបានផ្តល់ឱ្យយើងដើម្បីចៀសវាងពីវត្ថុទាំងបួននេះមិនដែលមានបំណងពង្រីកខ្លួនទៅនឹងការអនុវត្តដែលមិនមានអ្វីទាក់ទងនឹងការថ្វាយបង្គំព្រះមិនពិតនិងអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលត្រូវធ្វើជាមួយការថែរក្សាជីវិត។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលគណនីបន្ដបន្ថែមខពីរបីថែមទៀត។

សម្រាប់វិញ្ញាណបរិសុទ្ធនិងយើងផ្ទាល់បានបន្ថែមការបន្ថែមបន្ទុកដល់អ្នកលើកលែងតែរបស់ចាំបាច់ទាំងនេះគឺត្រូវចៀសវាងពីការលះបង់ចំពោះរូបព្រះឈាមពីអ្វីដែលច្របាច់កនិងពីអំពើអសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ។ ប្រសិនបើអ្នករក្សាខ្លួនអ្នកអោយប្រយ័ត្ននឹងរបស់ទាំងនេះអ្នកមុខជារីកចំរើនជាមិនខាន។ សូមអោយអ្នកមានសុខភាពល្អ!” (កិច្ចការ ១៥:២៨, ២៩)

តើការធានាយ៉ាងដូចម្តេចថា“ អ្នកនឹងរីកចម្រើន។ សុខភាពល្អសម្រាប់អ្នក!” អាចអនុវត្តបានប្រសិនបើពាក្យទាំងនេះតម្រូវឱ្យយើងបដិសេធខ្លួនយើងឬកូន ៗ របស់យើងនូវនីតិវិធីវេជ្ជសាស្រ្តដែលបានបង្កើតឡើងដើម្បីជួយឱ្យយើងរីកចម្រើននិងធ្វើអោយយើងមានសុខភាពល្អឡើងវិញ?

ការចាក់បញ្ចូលឈាមមិនមានអ្វីទាក់ទងនឹងការគោរពបូជាមិនពិតណាមួយឡើយ។ វាគឺជានីតិវិធីវេជ្ជសាស្រ្តសង្គ្រោះជីវិត។

ខ្ញុំនៅតែបន្តជឿថាការបរិភោគឈាមគឺខុស។ វាមានគ្រោះថ្នាក់ដល់សុខភាពមនុស្សម្នាក់។ តែអាក្រក់ជាងនេះទៅទៀតវាជាការបំពានច្បាប់ដែលបានផ្តល់ដល់ណូអេដូនតារបស់យើងដែលនៅតែបន្តអនុវត្តចំពោះមនុស្សលោកទាំងអស់។ ប៉ុន្តែដូចដែលយើងបានបង្ហាញរួចហើយគោលបំណងនៃគោលបំណងនោះគឺដើម្បីបង្ហាញការគោរពជីវិតជីវិតដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះហើយដែលពិសិដ្ឋ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយការបញ្ចូលឈាមទៅក្នុងសរសៃឈាមរបស់មនុស្សម្នាក់គឺមិនបរិភោគវាទេ។ រាងកាយមិនទទួលទានឈាមដូចអាហារទេតែផ្ទុយទៅវិញវាប្រើឈាមដើម្បីធ្វើឱ្យជីវិតនៅស្ថិតស្ថេរ។ ដូចដែលយើងបានបញ្ជាក់រួចមកហើយការបញ្ចូលឈាមគឺស្មើនឹងការប្តូរសរីរាង្គទោះបីជាអង្គធាតុរាវក៏ដោយ។

សាក្សីសុខចិត្តលះបង់ខ្លួនឯងនិងកូន ៗ របស់ពួកគេឱ្យគោរពតាមលិខិតនៃច្បាប់ដែលពួកគេជឿថាអនុវត្តនៅក្នុងឧទាហរណ៍នេះ។ ប្រហែលជាបទគម្ពីរដែលមានឥទ្ធិពលបំផុតគឺនៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានស្តីបន្ទោសដល់មេដឹកនាំសាសនាដែលមានលក្ខណៈស្របច្បាប់នៅសម័យរបស់ព្រះអង្គដែលនឹងគោរពតាមច្បាប់និងបំពានច្បាប់នៃសេចក្តីស្រឡាញ់។ ទោះយ៉ាងណាប្រសិនបើអ្នកបានយល់ពីអត្ថន័យនេះមានន័យថាខ្ញុំចង់បានសេចក្តីមេត្តាករុណានិងមិនលះបង់ទេនោះអ្នកនឹងមិនថ្កោលទោសមនុស្សដែលគ្មានកំហុសនោះទេ។ (ម៉ាថាយ ១២: ៧)

សូមអរគុណចំពោះការយកចិត្តទុកដាក់និងការគាំទ្ររបស់អ្នក។