ພວກເຮົາເປັນຂອງພະເຢໂຫວາ

[ຈາກ ws 7 / 18 p. 22 - ເດືອນກັນຍາ 24-30]

“ ມີຄວາມສຸກ ສຳ ລັບປະເທດຊາດທີ່ພະເຈົ້າເປັນພະເຢໂຫວາ, ປະຊາຊົນທີ່ພະອົງໄດ້ເລືອກໄວ້ເປັນຂອງຕົນ.” - ຄຳ ເພງ 33: 12.

ຫຍໍ້ ໜ້າ 2,“ພ້ອມກັນນັ້ນ ໜັງ ສືໂຮຊາໄດ້ບອກລ່ວງ ໜ້າ ວ່າບາງຄົນທີ່ບໍ່ແມ່ນຊົນຍິດສະລາເອນຈະກາຍເປັນປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາ. (Hosea 2: 23)”. ໂລມສືບຕໍ່ບັນທຶກຄວາມ ສຳ ເລັດຂອງ ຄຳ ພະຍາກອນດັ່ງທີ່ວັກກ່າວເຖິງ: ຄຳ ພະຍາກອນຂອງ Hosea ໄດ້ ສຳ ເລັດເປັນຈິງຕອນທີ່ພະເຢໂຫວາລວມເອົາຄົນທີ່ບໍ່ແມ່ນຢິວໃນການເລືອກເພື່ອນຮ່ວມງານກັບພະຄລິດ. (ກິດຈະ ກຳ 10: 45; Romans 9: 23-26)”

Hosea ກ່າວວ່າ, "ແລະຂ້ອຍຈະເວົ້າກັບຄົນທີ່ບໍ່ແມ່ນປະຊາຊົນຂອງຂ້ອຍ:" ເຈົ້າເປັນປະຊາຊົນຂອງຂ້ອຍ "; ແລະໃນສ່ວນຂອງພວກເຂົາ, ເຂົາເຈົ້າຈະເວົ້າວ່າ: "[ທ່ານແມ່ນ] ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າ." ນີ້ແມ່ນເຫດຜົນທີ່ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວເຖິງໃນເວລາທີ່ລາວເວົ້າໃນ John 10: 16“ ແລະຂ້ອຍມີແກະອື່ນ, ເຊິ່ງບໍ່ແມ່ນຂອງຝູງນີ້; ສ່ວນທີ່ບໍ່ ສຳ ຄັນໃນປື້ມບັນທຶກກິດຈະການແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງກັບບາງປະເດັນທີ່ເກີດຂື້ນໃນລະຫວ່າງການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບນີ້ແລະຄວາມພະຍາຍາມຂອງ ອັກຄະສາວົກເພື່ອປັບປຸງຂະບວນການນີ້ຈົນກ່ວາພວກເຂົາໄດ້ກາຍເປັນຝູງ ໜຶ່ງ ພາຍໃຕ້ຜູ້ລ້ຽງແກະຄົນດຽວ.

ກົງກັນຂ້າມກັບການຊີ້ບອກເຖິງ ຄຳ ພະຍາກອນຂອງ Hosea ແລະ ຄຳ ອະທິບາຍທີ່ກົງກັນຂອງ John 10: 16, ວັກ 2 ສືບຕໍ່ "“ ປະເທດຊາດບໍລິສຸດ” ນີ້ແມ່ນ“ ສິດພິເສດ” ຂອງພະເຢໂຫວາໃນວິທີທີ່ໂດດເດັ່ນເຊິ່ງສະມາຊິກຂອງປະເທດນີ້ໄດ້ຖືກເຈີມດ້ວຍພະລັງບໍລິສຸດແລະຖືກເລືອກໄວ້ເພື່ອຊີວິດໃນສະຫວັນ. (1 ເປໂຕ 2: 9, 10)”. ຖ້ອຍ ຄຳ ນີ້ແມ່ນຖືກຕ້ອງຍົກເວັ້ນສະຖານທີ່ທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ຈາກຂໍ້ພຣະ ຄຳ ພີທີ່ກ່າວເຖິງ. ການມີປາຍທາງແຍກຕ່າງຫາກ (ໄປຫາແກະອື່ນ) ກໍ່ຈະເປັນການແບ່ງຝູງແກະ, ແທນທີ່ຈະເອົາມັນເຂົ້າເປັນຝູງດຽວ. (ບໍ່ວ່າຈະໄດ້ຮັບການສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ຈາກຂໍ້ພຣະ ຄຳ ພີໃດໆກໍ່ຕາມແມ່ນຫົວຂໍ້ ສຳ ລັບບົດຂຽນໃນອະນາຄົດ.)

ຫຍໍ້ ໜ້າ 2 ແລ້ວເວົ້າວ່າ“ຈະເປັນແນວໃດກ່ຽວກັບຄລິດສະຕຽນທີ່ສັດຊື່ສ່ວນຫຼາຍໃນທຸກມື້ນີ້ທີ່ມີຄວາມຫວັງທາງໂລກ? ພະເຢໂຫວາຍັງເອີ້ນເຂົາເຈົ້າວ່າ“ ປະຊາຊົນ” ແລະ“ ຄົນທີ່ຖືກເລືອກ” ຂອງພະອົງ .— ເອ. 65: 22.”

ໃນທີ່ສຸດພວກເຮົາເຫັນການຍອມຮັບຂອງຄວາມເປັນຈິງໃນພຣະ ຄຳ ພີ. ວ່າຊາວຄຣິດສະຕຽນທີ່ສັດຊື່ທຸກຄົນແມ່ນປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າແລະສາມາດກາຍເປັນຄົນທີ່ຖືກເລືອກແລະກາຍເປັນບຸດແລະທິດາຂອງພຣະເຈົ້າ. ຄຳ ຖະແຫຼງໃນວັກນີ້ຍັງເຮັດໃຫ້ເຮົາໄຕ່ຕອງກ່ຽວກັບ ຄຳ ຕອບຕໍ່ ຄຳ ຖາມຕໍ່ໄປນີ້. ພວກເຮົາຈະເຫັນຄວາມແຕກຕ່າງອັນໃດຂອງສອງບົດຮຽນທີ່ພຣະ ຄຳ ພີກ່າວເຖິງເມື່ອພວກເຂົາກ່າວເຖິງ“ຜູ້ທີ່ຖືກເລືອກ”? ບົດຂຽນບໍ່ໄດ້ໃຫ້ ຄຳ ແນະ ນຳ ໃດໆ, ແນ່ນອນແມ່ນຂໍ້ ກຳ ນົດທີ່ ສຳ ຄັນ ສຳ ລັບການໂຕ້ຖຽງທີ່ ໜ້າ ເຊື່ອຖື. ບາງທີມັນອາດຈະແມ່ນຍ້ອນວ່າ ຄຳ ຕອບທີ່ແທ້ຈິງແມ່ນບໍ່ມີສອງກຸ່ມ.

ວັກ 3 ພະຍາຍາມສືບຕໍ່ ຄຳ ສອນທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງຂອງສະຫວັນແລະສະຖານທີ່ທາງໂລກເມື່ອມັນກ່າວວ່າ:“ໃນທຸກມື້ນີ້“ ຝູງນ້ອຍ” ທີ່ມີຄວາມຫວັງທາງພາກສະຫວັນແລະ“ ຝູງແກະອື່ນໆ” ເຊິ່ງມີຄວາມຫວັງທາງໂລກໄດ້ລວບລວມ“ ຝູງ ໜຶ່ງ” ທີ່ພະເຢໂຫວາຖືວ່າເປັນປະຊາຊົນຂອງພະອົງ. (ລູກາ 12: 32; John 10: 16). ອີກເທື່ອ ໜຶ່ງ, ບໍ່ມີຂໍ້ພະ ຄຳ ພີທີ່ກ່າວເຖິງນີ້ສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ຈຸດ ໝາຍ ປາຍທາງທີ່ແຕກຕ່າງກັນທີ່ກ່າວໄວ້.

ຝູງແກະຕົວຈິງ ໝາຍ ເຖິງກຸ່ມແກະທີ່ເກັບຮັກສາໄວ້ຢູ່ບ່ອນດຽວ. ຖ້າທ່ານແບ່ງຝູງແກະອອກເປັນສອງເພື່ອໄປທີ່ສະຖານທີ່ຕ່າງໆທ່ານຈົບລົງດ້ວຍຝູງສັດສອງໂຕທີ່ມາຈາກຝູງ ໜຶ່ງ. ຖ້າທ່ານເຂົ້າຮ່ວມສອງຝູງສັດທີ່ແຕກຕ່າງກັນຈາກຕົ້ນ ກຳ ເນີດທີ່ແຕກຕ່າງກັນທ່ານຈະໄດ້ຮັບຝູງແກະໃຫຍ່ກວ່າໂຕ ໜຶ່ງ. ພະເຍຊູ ກຳ ລັງຫຼີ້ນເກມຢູ່ໃນການເວົ້າກ່ຽວກັບຝູງ ໜຶ່ງ ທີ່ຈະແບ່ງກັນ, ແຕ່ຍັງມີຝູງ ໜຶ່ງ ຢູ່ບໍ? ພວກເຮົາຄິດວ່າບໍ່.

ໂຢຮັນ 10:16 ເວົ້າກ່ຽວກັບຝູງແກະອື່ນທີ່ຖືກ ນຳ ມາເຂົ້າຮ່ວມກັບຝູງແກະເດີມ. ໃນຊ່ວງເວລາທີ່ພະເຍຊູສົນທະນາກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້, ມີຝູງ ໜຶ່ງ [ຊາວອິດສະລາເອນ ທຳ ມະຊາດ] ອອກມາ, ໃນນັ້ນ, ຄົນທີ່ຖືກເລືອກເປັນຄົນຢິວຮັບເອົາພຣະຄຣິດ. ກັບຝູງສັດນີ້, ແກະອື່ນໆທີ່ບໍ່ແມ່ນຢິວໄດ້ຖືກເພີ່ມເຂົ້າມາ, ຄົນຕ່າງຊາດ. ຍັງໄດ້ສັງເກດວ່າພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວກ່ຽວກັບພວກເຂົາ“ ຜູ້ທີ່ຂ້ອຍຕ້ອງ ນຳ ມາ”. ຖ້າພວກເຮົາກວດເບິ່ງເຫດການທີ່ ນຳ ໄປສູ່ການປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສຂອງໂຄເນເລຍ, ພວກເຮົາເຫັນວ່າພຣະເຢຊູເອງໄດ້ ນຳ ເລື່ອງນີ້ມາໂດຍຜ່ານນິມິດທີ່ໄດ້ໃຫ້ແກ່ອັກຄະສາວົກເປໂຕ. (ກິດຈະກໍາ 10: 9-16)

ພວກເຮົາອຸທິດຊີວິດຂອງພວກເຮົາໃຫ້ພະເຢໂຫວາ (Par.4-9)

ພະເຢໂຫວາຕ້ອງການການອຸທິດຕົວຢ່າງເປັນທາງການເພື່ອເຮົາຈະຮັບໃຊ້ພະອົງບໍ?

ເລື່ອງຂອງການຮັບບັບເຕມາຂອງພະເຍຊູໃນມັດທາຍ 3 ແລະລູກາ 3 ບໍ່ໄດ້ບອກວ່າພະເຍຊູໄດ້ອຸທິດຕົວໃຫ້ແກ່ພະເຢໂຫວາຢ່າງເປັນທາງການກ່ອນ. ທັງໂຢຮັນບັບຕິດແລະພະເຍຊູເອງບໍ່ໄດ້ໃຫ້ ຄຳ ແນະ ນຳ ສຳ ລັບການອຸທິດຕົວຢ່າງເປັນທາງການ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມການຮັບບັບເຕມາໃນນ້ ຳ ແມ່ນມີຄວາມ ຈຳ ເປັນ, ແລະພຣະເຢຊູໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ລາວຮັບບັບຕິສະມາໂດຍໂຢຮັນບັບຕິດເຖິງແມ່ນວ່າມັນບໍ່ ຈຳ ເປັນ. ດັ່ງທີ່ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວໃນມັດທາຍ 3:15“ ໃຫ້ມັນເປັນເວລານີ້, ເພາະວ່າໃນທາງນັ້ນມັນ ເໝາະ ສົມ ສຳ ລັບພວກເຮົາທີ່ຈະປະຕິບັດທຸກສິ່ງທີ່ຊອບ ທຳ”.

ວັກ 4-6 ກ່ຽວຂ້ອງກັບການບັບຕິສະມາຂອງພະເຍຊູແລະຄວາມຍິນດີທີ່ມັນ ນຳ ມາສູ່ພະເຈົ້າ.

ວັກ 7 ມີຂໍ້ຄວາມອ່ານເປັນ Malachi 3: 16.

ເວົ້າກ່ຽວກັບປື້ມບັນທຶກຄວາມຊົງ ຈຳ ຈາກ Malachi 3: 16, ວັກ 8 ກ່າວວ່າ“ມາລາກີໄດ້ກ່າວໂດຍສະເພາະວ່າພວກເຮົາຕ້ອງ 'ຢ້ານ ຢຳ ພະເຢໂຫວາແລະຄຶດຕຶກຕອງເຖິງຊື່ຂອງພະອົງ.' ການໃຫ້ຄວາມເຫຼື້ອມໃສໃນການນະມັດສະການຂອງເຮົາແກ່ຄົນອື່ນຫລືສິ່ງອື່ນໆຈະເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງເຮົາຖືກລຶບອອກຈາກປື້ມຊີວິດຂອງພະເຢໂຫວາ.

ສະນັ້ນພວກເຮົາສາມາດໃຫ້ຄວາມເຄົາລົບນັບຖືຂອງພວກເຮົາຕໍ່ຜູ້ໃດຫລືສິ່ງອື່ນໆໄດ້ແນວໃດ? ອີງຕາມວັດຈະນານຸກົມ Merriam-Webster, "ການອຸທິດຕົນ" ແມ່ນ:

1a: ຄວາມເຂັ້ມແຂງທາງສາສະ ໜາ: ຄວາມເຫຼື້ອມໃສ

1b: ການກະ ທຳ ຂອງການອະທິຖານຫລືການນະມັດສະການສ່ວນຕົວ - ໃຊ້ໃນການອອກສຽງຫລາຍໃນລະຫວ່າງການອຸທິດຕົນຕອນເຊົ້າຂອງລາວ

1c: ການອອກ ກຳ ລັງກາຍທາງສາດສະ ໜາ ຫຼືການປະຕິບັດນອກ ເໜືອ ຈາກການນະມັດສະການຂອງອົງກອນປົກກະຕິ (ເບິ່ງບໍລິສັດ 2) ຂອງໂບດ

2a: ການກະ ທຳ ຂອງການອຸທິດບາງສິ່ງບາງຢ່າງໃຫ້ກັບສາເຫດ, ວິສາຫະກິດ, ຫຼືກິດຈະ ກຳ:

2b: ການກະ ທຳ ທີ່ອຸທິດ; ການອຸທິດເວລາແລະພະລັງງານຢ່າງຫລວງຫລາຍ.

ຄຳ ຖາມບັບຕິສະມາເທື່ອທີສອງຖາມວ່າ“ເຈົ້າເຂົ້າໃຈບໍວ່າການອຸທິດຕົວແລະການຮັບບັບເຕມາຂອງເຈົ້າລະບຸວ່າເຈົ້າເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາທີ່ເຂົ້າຮ່ວມກັບອົງການທີ່ໄດ້ຮັບການຊີ້ ນຳ ຈາກພະວິນຍານຂອງພະເຈົ້າ?”

ຍ້ອນ ຄຳ ຖາມກ່ຽວກັບການບັບຕິສະມາແລະ ຄຳ ນິຍາມຂອງ 'ການອຸທິດຕົນ' (2b), ມັນສົມເຫດສົມຜົນທີ່ຈະຖາມ, ຖ້າເວົ້າວ່າ 'ແມ່ນ', ແມ່ນພວກເຮົາ "ໃຫ້ຄວາມເຫຼື້ອມໃສໃນການນະມັດສະການຂອງພວກເຮົາຕໍ່ຜູ້ອື່ນຫລືສິ່ງອື່ນໆ”? ແນ່ນອນວ່າອາຫານ ສຳ ລັບຄວາມຄິດທີ່ຈິງຈັງ, ຍ້ອນວ່ານີ້“ຈະເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງເຮົາຖືກລຶບອອກຈາກປຶ້ມຊີວິດຂອງພະເຢໂຫວາ.

ພວກເຮົາປະຕິເສດຄວາມປາຖະຫນາຂອງໂລກ (Par 10-14)

ຫຼັງຈາກເວົ້າກ່ຽວກັບຕົວຢ່າງຂອງກາອີນ, ຊາໂລໂມນແລະຊາວອິດສະລາແອນ, ວັກ 10 ກ່າວວ່າ“ຕົວຢ່າງເຫຼົ່ານີ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າຜູ້ທີ່ເປັນພະເຢໂຫວາຢ່າງແທ້ຈິງຕ້ອງຍຶດ ໝັ້ນ ໃນຄວາມຊອບ ທຳ ແລະຕ້ານຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ. (ໂຣມ 12: 9)”. Romans 12: 9 ກ່າວວ່າ“ ຂໍໃຫ້ຄວາມຮັກ [ຂອງທ່ານ] ຢູ່ໂດຍບໍ່ມີຄວາມ ໜ້າ ຊື່ໃຈຄົດ. ກຽດຊັງສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ, ຍຶດ ໝັ້ນ ໃນສິ່ງທີ່ດີ.” ການປະຕິບັດ ຄຳ ແນະ ນຳ ນີ້ຈາກອັກຄະສາວົກໂປໂລເປັນສິ່ງທີ່ ສຳ ຄັນ, ບໍ່ວ່າຜູ້ໃດໄດ້ກະ ທຳ ຫຼືອະນຸຍາດໃຫ້ມີການກະ ທຳ ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ, ໂດຍບໍ່ ຄຳ ນຶງເຖິງສິ່ງທີ່ຖືກກ່າວຫາ. ກົດ ໝາຍ ແລະຫລັກການຂອງພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ປົກປິດຫລືບໍ່ສົນໃຈຄວາມຊົ່ວ, ແທນທີ່ມັນຈະເປີດເຜີຍມັນ. ຄົນທີ່ມີຫົວໃຈຮັກທີ່ຊອບ ທຳ ຈະບໍ່ສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ການປົກປິດຄວາມຊົ່ວແລະຄວາມຕົວະ.

ວັກ 12 ມີ ຄຳ ແນະ ນຳ ທີ່ມີ ຄຳ ເວົ້າທີ່ ໜັກ ແໜ້ນ ແລະຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າຊົນເຜົ່າສ່ວນນ້ອຍທີ່ບໍ່ ສຳ ຄັນໄດ້ບໍ່ເຊື່ອຟັງ ຄຳ ແນະ ນຳ ທີ່ໄດ້ໃຫ້ໄວ້ໃນວາລະສານແລະກອງປະຊຸມ. ມັນ​ເວົ້າ​ວ່າ ຍົກຕົວຢ່າງ, ເຖິງວ່າຈະມີ ຄຳ ແນະ ນຳ ທັງ ໝົດ ທີ່ໃຫ້ໃນຫົວຂໍ້ນີ້, ບາງຄົນກໍ່ຍັງມັກແບບຂອງການແຕ່ງຕົວແລະການແຕ່ງຕົວທີ່ບໍ່ງາມ. ພວກເຂົານຸ່ງເຄື່ອງນຸ່ງທີ່ ແໜ້ນ ແຟ້ນແລະສະແດງອອກ, ແມ່ນແຕ່ໃນງານຊຸມນຸມຄຣິສຕຽນ. ຫຼືພວກເຂົາໄດ້ຮັບຮອງເອົາການຕັດຜົມແລະຊົງຜົມທີ່ສຸດ. (1 ຕີໂມເຕ 2: 9-10) ….ເມື່ອພວກເຂົາຢູ່ໃນຝູງຊົນ, ມັນອາດຈະເປັນການຍາກທີ່ຈະບອກວ່າໃຜເປັນຂອງພະເຢໂຫວາແລະຜູ້ທີ່ເປັນ“ ເພື່ອນຂອງໂລກ.” - ຊື່ທ້າວ 4: 4.” ມັນຮ້າຍແຮງກວ່າເກົ່າ. “ ການເຕັ້ນແລະການກະ ທຳ ຂອງພວກເຂົາໃນງານລ້ຽງຕ່າງໆລ້ວນແຕ່ເປັນສິ່ງທີ່ຍອມຮັບໄດ້ ສຳ ລັບຊາວຄຣິດສະຕຽນ. ພວກເຂົາລົງໃນຮູບພາບສື່ສັງຄົມຂອງພວກເຂົາເອງແລະ ຄຳ ເຫັນທີ່ບໍ່ເປັນຕາ ໜ້າ ສົນໃຈຂອງຄົນວິນຍານ.” 

ຍ້ອນວ່າພຣະ ຄຳ ພີຄຣິສຕຽນເວົ້າ ໜ້ອຍ ທີ່ສຸດໃນຫົວຂໍ້ການແຕ່ງຕົວແລະການແຕ່ງຕົວແລະໃຫ້ຄະນະ ກຳ ມະການປົກຄອງເວົ້າກ່ຽວກັບຫົວຂໍ້ດັ່ງກ່າວຫຼາຍປານໃດ, ມັນຈະປາກົດວ່າການປະທ້ວງທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງນັ້ນແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງກັບແບບຢ່າງທີ່ຜູ້ ນຳ ຮູ້ສຶກວ່າເຂົາເຈົ້າມີ ຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບການເຊື່ອຟັງ.

ຖ້າດຽວນີ້ຄວາມ ໝັ້ນ ໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າຕໍ່ ຄຳ ສອນຂອງຄະນະ ກຳ ມະການປົກຄອງໄດ້ຖືກສັ່ນສະເທືອນແລະຖ້າພວກເຂົາບໍ່ເຄີຍພັດທະນາຄວາມຮັກຕໍ່ຫຼັກການຂອງພະເຈົ້າໃນ ຄຳ ພີໄບເບິນ, ພວກເຂົາພຽງແຕ່ເລີ່ມເຮັດໃນສິ່ງທີ່ທຸກຄົນທີ່ຢູ່ອ້ອມຂ້າງເຮັດໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາບໍ່ເຊື່ອຟັງຄະນະ ກຳ ມະການປົກຄອງ. .

ຖ້າຄົນ ໜຶ່ງ ຄາດຫວັງວ່າຈະເຊື່ອຟັງເມື່ອເວົ້າ ຄຳ ແນະ ນຳ ທາງສິນ ທຳ, ຄົນ ໜຶ່ງ ຈະເວົ້າຈາກ ຕຳ ແໜ່ງ ທີ່ເຂັ້ມແຂງ, ເປັນເວທີແຫ່ງຄວາມຮັບຮູ້ທາງສິນ ທຳ ທີ່ຖືກຮັບຮູ້. ຄຳ ແນະ ນຳ ຂອງພະເຍຊູບໍ່ສາມາດຖືກຖາມວ່າລາວບໍ່ມີບາບ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ບົດບັນທຶກທາງດ້ານຈັນຍາບັນຂອງຄະນະ ກຳ ມະການປົກຄອງໄດ້ຖືກປະກົດຕົວໃນເວລາຊ້າ, ແມ່ນຫຍັງກັບການປັ່ນປ່ວນແລະການປະຕິເສດທີ່ພວກເຂົາເຮັດເພື່ອປົກປິດສ່ວນຂອງພະນັກງານ, ແລະການຍຶດເອົາ ກຳ ມະສິດຊັບສິນຂອງພະລາຊະອານາຈັກຈາກປະຊາຄົມທ້ອງຖິ່ນ. ນອກຈາກນັ້ນ, ຜູ້ ໜຶ່ງ ສາມາດຄາດເດົາໄດ້ເຖິງຄວາມເສຍຫາຍທີ່ເກີດຂື້ນກັບຊື່ສຽງຂອງພວກເຂົາໂດຍການເປີດເຜີຍຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງຂອງການລ່ວງລະເມີດທາງເພດຂອງລະບົບການລ່ວງລະເມີດທາງເພດເດັກ. ມັນຍາກທີ່ຈະຟັງແລະປະຕິບັດຕາມ ຄຳ ແນະ ນຳ ດ້ານສິນ ທຳ ຈາກຜູ້ຊາຍທີ່ມາຈາກພື້ນຖານທີ່ບໍ່ສະອາດ.

ພວກຟາລິຊຽນເຮັດທຸກຢ່າງກ່ຽວກັບກົດລະບຽບ. ຄວາມຮັກບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ສົມຜົນ, ແລະ ສຳ ລັບເລື່ອງນັ້ນ, ຄວາມຮູ້ສຶກທົ່ວໄປ. ສິ່ງທີ່ ສຳ ຄັນແມ່ນປະຊາຊົນໄດ້ເຊື່ອຟັງຜູ້ ນຳ ຂອງພວກເຂົາ. ສິ່ງທີ່ຖືກສະແຫວງຫາແມ່ນ ການຍື່ນສະເຫນີ ກັບອໍານາດຂອງມະນຸດທີ່ສູງກວ່າ. ການເອົາແບບຂອງແນວຄຶດຄືແນວຂອງຟາລິຊຽນແມ່ນເຫັນໄດ້ຊັດເຈນໃນຮູບ ສຳ ລັບພາກນີ້.

ຄູ່ທີ່ຢູ່ເບື້ອງຊ້າຍແມ່ນ – ອີງຕາມ ຄຳ ບັນຍາຍວ່າ“ ບໍ່ໄດ້ຢືນຢູ່ຝ່າຍພະເຢໂຫວາ”. ເປັນແນວຄິດທີ່ສຸດຍອດແທ້ໆ! ແມ່ນແທ້, ອ້າຍບໍ່ມີເສື້ອກັນ ໜາວ, ເສື້ອແຂນຂອງລາວຖືກລອກ, ແລະລາວມີຊົງຜົມທີ່ທັນສະ ໄໝ; ແລະເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງລາວແມ່ນນຸ່ງຊຸດທີ່ ເໝາະ ສົມ, ຖືກຕັດຢູ່ຂ້າງເທິງຫົວເຂົ່າ, ໂດຍມີກະໂປງທີ່ເປີດເຜີຍ. ຮອຍຍິ້ມທີ່ແຂງແຮງຂອງອ້າຍ“ ແຕ່ງຕົວຢ່າງຖືກຕ້ອງ” ຢູ່ທາງ ໜ້າ ຂອງພວກເຂົາ ສຳ ເລັດການເລົ່າເລື່ອງ. ສອງຢ່າງນີ້ບໍ່ແມ່ນຂອງ.

ພວກເຮົາເຊື່ອບໍວ່າພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງລິດ ອຳ ນາດສູງສຸດ ກຳ ລັງແນມລົງມາຈາກເບື້ອງເທິງແລະເວົ້າວ່າ,“ ຄູ່ຜົວເມຍຄູ່ນີ້ ກຳ ລັງສະແດງໂດຍເຄື່ອງນຸ່ງຂອງພວກເຂົາວ່າພວກເຂົາຈະບໍ່ຢູ່ກັບຂ້ອຍ. ປິດກັບພວກເຂົາ!” ນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ພວກເຮົາມາຮອດເມື່ອພວກເຮົາເອົາໃຈໃສ່ ຄຳ ສັ່ງຂອງມະນຸດ ເໜືອ ຄຳ ສອນຂອງພຣະເຈົ້າ. ເຊັ່ນດຽວກັບພວກຟາຣີຊາຍຜູ້ທີ່ຕັດສິນລົງໂທດການຂ້າແມງວັນໃນວັນຊະບາໂຕເປັນການລ່າສັດ (ເພາະສະນັ້ນຈຶ່ງເຮັດວຽກ), ຜູ້ຊາຍເຫລົ່ານີ້ຈະກ່າວໂທດອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງຂອງພວກເຂົາທີ່ບໍ່ເຊື່ອຟັງແລະຍ້ອນບໍ່ປະຕິບັດຕາມມາດຕະຖານທີ່ອົງການຈັດຕັ້ງກໍານົດໄວ້. ຄວາມຮັກແບບ ທຳ ມະດາບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໄປໃນຂະບວນການຄິດຂອງພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ຫົວຂໍ້ຕໍ່ໄປທັງ ໝົດ ຍິ່ງເປັນຕາຢ້ານ.

ພວກເຮົາມີຄວາມຮັກອັນແຮງກ້າຕໍ່ກັນແລະກັນ (Par.15-17)

ແທນທີ່ຈະໃຫ້ຄວາມພີ່ນ້ອງຮ່ວມກັນດ້ານຫລັງ, ຫົວຂໍ້ຂອງພາກນີ້ຄວນຈະ: 'ພວກເຮົາຄວນມີຄວາມຮັກອັນແຮງກ້າຕໍ່ກັນແລະກັນ'. ມັນບໍ່ແມ່ນຄວາມຈິງທີ່ວ່າພະຍານມີຄວາມຮັກອັນແຮງກ້າຕໍ່ກັນແລະກັນ. ໃນຄວາມເປັນຈິງຫຼາຍຄົນບໍ່ສາມາດຢືນຢູ່ ນຳ ພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຂົາບາງຄົນ. ຄົນອື່ນໃຊ້ປະໂຫຍດຈາກຄວາມໄວ້ວາງໃຈຫລືຄວາມໂງ່ຈ້າຂອງພວກເຂົາແລະດູຖູກພວກເຂົາ, ໃຊ້ພວກມັນໃກ້ກັບແຮງງານຂອງຂ້າໃຊ້, ການນິນທາແລະເວົ້າໃສ່ຮ້າຍປ້າຍສີພວກເຂົາ.

ຫຍໍ້ ໜ້າ 15 ເຕືອນພວກເຮົາວ່າພວກເຮົາຄວນ“ປະຕິບັດຕໍ່ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງຂອງພວກເຮົາດ້ວຍຄວາມເມດຕາແລະຄວາມຮັກ. (1 ເທຊະໂລນິກ 5: 15)” ນັ້ນແມ່ນຄວາມຈິງ, ແຕ່ການເປັນຄົນຄຣິດສະຕຽນທີ່ແທ້ຈິງນອກ ເໜືອ ຈາກການສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ອ້າຍນ້ອງຂອງເຮົາ (ແລະເອື້ອຍນ້ອງ). ສ່ວນສຸດທ້າຍຂອງ 1 ເທຊະໂລນິກ 5: 15 ກ່າວວ່າບໍ່ພຽງແຕ່“ ສະແຫວງຫາສິ່ງທີ່ດີຕໍ່ກັນແລະກັນ”, ແຕ່ຍັງ“ ສຳ ລັບຄົນອື່ນໆ.”

ເປັນວັກ 17 ສືບຕໍ່ “ ເມື່ອເຮົາຕ້ອນຮັບແຂກ, ໃຈກວ້າງ, ໃຫ້ອະໄພແລະຊ່ວຍເຫຼືອເຊິ່ງກັນແລະກັນ, ພວກເຮົາສາມາດ ໝັ້ນ ໃຈໄດ້ວ່າພະເຢໂຫວາກໍ່ສັງເກດເຫັນເຊັ່ນກັນ. ເຮັບເຣີ 13: 16, 1 Peter 4: 8-9.”

ໃນຂະນະທີ່ນີ້ເປັນຄວາມຈິງແລະຕ້ອງໄດ້ຮັບການຍ້ອງຍໍ, ການຕ້ອນຮັບທີ່ແທ້ຈິງແມ່ນໃຫ້ແກ່ຄົນແປກ ໜ້າ, ບໍ່ແມ່ນເພື່ອນສະ ໜິດ ຫຼືຄົນທີ່ທ່ານຮູ້ຈັກ. ການເປັນຄົນໃຈກວ້າງແທ້ໆເຊັ່ນດຽວກັນແມ່ນການຊ່ວຍເຫລືອຜູ້ທີ່ຕ້ອງການຫລາຍກວ່າພຽງແຕ່ ໝູ່ ເພື່ອນຫລືຄອບຄົວຂອງພວກເຮົາເທົ່ານັ້ນ. (ເບິ່ງຫລັກ ທຳ ຈາກລູກາ 11: 11-13, 2 ໂກຣິນໂທ 9: 10-11). ໂກໂລຊາຍ 3:13 ໄດ້ເຕືອນພວກເຮົາໃຫ້“ ອົດທົນຕໍ່ກັນແລະກັນແລະໃຫ້ອະໄພກັນແລະກັນ”.

ພະເຢໂຫວາຈະບໍ່ປະຖິ້ມປະຊາຊົນຂອງພະອົງ (Par.18-19)

ວັກ 18 ລັດ “ ເຖິງແມ່ນວ່າໃນຂະນະທີ່ ດຳ ລົງຊີວິດ“ ໃນທ່າມກາງຄົນທີ່ໂງ່ຈ້າແລະຄົນໂງ່,” ພວກເຮົາຢາກໃຫ້ຜູ້ຄົນເຫັນວ່າພວກເຮົາ“ ບໍ່ມີຄວາມຜິດແລະບໍ່ມີຄວາມບໍລິສຸດ…ເຫລື້ອມເປັນແສງສະຫວ່າງໃນໂລກ. (ຟີລິບ 2:15)”.  ສິ່ງທີ່ພາດໂອກາດນີ້ຍັງມີຄວາມ ສຳ ຄັນ, ຄື“ ລູກຂອງພຣະເຈົ້າ, ໂດຍບໍ່ມີຄວາມບອບບາງ…”

ແນ່ນອນວ່າມີນະໂຍບາຍທີ່ສັ່ນສະເທືອນທີ່ຂັດກັບກົດບັດສິດທິມະນຸດຂອງອົງການສະຫະປະຊາຊາດ, ແລະການປະຕິເສດຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ມີການປ່ຽນແປງທີ່ ສຳ ຄັນໃນການຈັດການຄະດີການລ່ວງລະເມີດເດັກ, ເຊັ່ນການປະຕິບັດກົດ ໝາຍ ຂອງ Caesar ເພື່ອລາຍງານຂໍ້ກ່າວຫາດັ່ງກ່າວ, ບໍ່ມີຄຸນສົມບັດວ່າ“ ບໍ່ມີໂທດແລະບໍ່ມີຄວາມຜິດຫຍັງເລີຍ ”, ແລະມັນບໍ່ມີຄຸນສົມບັດທີ່ຈະເປັນ“ ໂດຍບໍ່ມີຄວາມບອບບາງ”. ກົງກັນຂ້າມມັນແມ່ນການ ຕຳ ນິຕິຕຽນແລະມີຄວາມຜິດ, ດ້ວຍຄວາມບອບບາງທີ່ ໜ້າ ສັງເກດຈາກຊື່ສຽງທີ່ດີຄັ້ງ ໜຶ່ງ.

ເສັ້ນທາງການຂອງ“ພວກເຮົາຍຶດ ໝັ້ນ ກັບຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ” ແຫວນບໍ່ເປັນຫຍັງເມື່ອຖືກຕໍ່ຕ້ານກັບສິ່ງທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງແລະເມື່ອເບິ່ງກົງກັນຂ້າມກັບທັດສະນະຄະຕິທີ່ອະນຸຍາດເລື້ອຍໆທີ່ມີຕໍ່ການເຮັດຜິດພີ່ນ້ອງຂອງຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່ທີ່ເຮັດໃຫ້ຫລາຍຄົນພົ້ນຈາກການກ່າວຫາກ່ຽວກັບການກະ ທຳ ທີ່ຖືກກ່າວໂທດຢ່າງຖືກຕ້ອງໃນ ຄຳ ພີໄບເບິນ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ໃຫ້ພະຍານພຽງແຕ່ພະຍາຍາມໃຫ້ລູກຂອງລາວມີການສຶກສາທີ່ດີກວ່າແລະເບິ່ງວິທີທີ່ຜູ້ເຖົ້າແກ່ປະກາດ.

ສຸດທ້າຍວັກ 19 ອ້າງເຖິງໂລມ 14: 8 ເຊິ່ງອີກເທື່ອ ໜຶ່ງ ພວກເຮົາພົບເຫັນການທົດແທນທີ່ບໍ່ສົມເຫດສົມຜົນຂອງ 'ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ' ໂດຍ 'ພະເຢໂຫວາ', ເມື່ອສະພາບການບໍ່ຮຽກຮ້ອງມັນ, ແລະໃນຄວາມເປັນຈິງບໍ່ໄດ້ສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ມັນ.

ພວກເຮົາ ຈຳ ເປັນຕ້ອງຈື່ວ່າພວກເຮົາເປັນຜູ້ຕິດຕາມຂອງພຣະຄຣິດ (ຄຣິສຕຽນ) ແລະໃນສະພາບການນັ້ນໂລມ 14: 8 ຄວນອ່ານ“ ສຳ ລັບທັງສອງຖ້າພວກເຮົາອາໄສຢູ່, ພວກເຮົາ ດຳ ລົງຊີວິດຕໍ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ແລະຖ້າພວກເຮົາຕາຍ, ພວກເຮົາຈະຕາຍຕໍ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ເພາະສະນັ້ນທັງສອງຖ້າພວກເຮົາມີຊີວິດຢູ່ແລະພວກເຮົາຕາຍ, ພວກເຮົາເປັນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ” ຕາມ ຄຳ ແປສ່ວນຫລາຍ. ສຳ ລັບສະພາບການດັ່ງກ່າວ ດຳ ເນີນຕໍ່ໄປໃນໂລມ 14: 9“ ເພາະວ່າໃນທີ່ສຸດນີ້ພຣະຄຣິດໄດ້ສິ້ນພຣະຊົນແລະໄດ້ມີຊີວິດອີກເທື່ອ ໜຶ່ງ ເພື່ອວ່າພຣະອົງອາດຈະເປັນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າທັງຄົນຕາຍແລະຄົນມີຊີວິດຢູ່.” (NWT). ຢ່າງຈະແຈ້ງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ (ພຣະຄຣິດ) ຕ້ອງເປັນຫົວຂໍ້ຂອງຂໍ້ 8 ສຳ ລັບຂໍ້ 9 ເພື່ອອ່ານວິທີທີ່ມັນເຮັດ, ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນຂໍ້ຄວາມນັ້ນກໍ່ບໍ່ມີຄວາມ ໝາຍ.

ໃນການສະຫລຸບມັນເປັນສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ຈະຄິດກ່ຽວກັບ ຄຳ ເວົ້າຂອງອັກຄະສາວົກໂປໂລໃນ Romans 8: 35-39 ບ່ອນທີ່ມັນເວົ້າວ່າ,“ ໃຜຈະແຍກພວກເຮົາອອກຈາກຄວາມຮັກຂອງພຣະຄຣິດ? ຄວາມຍາກ ລຳ ບາກຫລືຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫລືການຂົ່ມເຫັງ, …ກົງກັນຂ້າມ, ໃນສິ່ງທັງ ໝົດ ນີ້ພວກເຮົາ ກຳ ລັງຈະໄດ້ຮັບໄຊຊະນະຢ່າງສິ້ນເຊີງໂດຍຜ່ານພຣະອົງຜູ້ທີ່ຮັກພວກເຮົາ. ເພາະຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າບໍ່ວ່າຄວາມຕາຍ, ຊີວິດຫລືເທວະດາ…ຫລືການສ້າງອື່ນໆຈະບໍ່ສາມາດແຍກພວກເຮົາອອກຈາກຄວາມຮັກຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ມີໃນພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ.”

ແມ່ນແລ້ວ, ຖ້າພວກເຮົາບໍ່ປະຖິ້ມພວກເຂົາ, ທັງພຣະເຢຊູຄຣິດພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ, ຫລືພະເຢໂຫວາພຣະເຈົ້າແລະພຣະບິດາຂອງພວກເຮົາ, ຈະປະຖິ້ມພວກເຮົາ.