“ ຈົ່ງສະແດງຄວາມຮັກ - ມັນເສີມສ້າງ”

“ ຄວາມຮັກເສີມສ້າງ.” - 1 ໂກລິນໂທ 8: 1, ລ. ມ.

 [ຈາກ ws 9 / 18 p. 12 - ເດືອນພະຈິກ 5 - ເດືອນພະຈິກ 11]

ນີ້ແມ່ນຫົວຂໍ້ ສຳ ຄັນດັ່ງກ່າວ, ແຕ່ ໜ້າ ເສົ້າທີ່ອອກຈາກວັກ 18 ພວກເຮົາມີພຽງແຕ່ສາມວັກທີ XXXX ທີ່ອຸທິດໃຫ້ແກ່ວິທີການຕ່າງໆເພື່ອສະແດງຄວາມຮັກ, ໜຶ່ງ ວັກ ສຳ ລັບແຕ່ລະຈຸດ. ສິ່ງນີ້ເກືອບຈະເຮັດໃຫ້ບໍ່ມີອາຫານຝ່າຍວິນຍານ. ນອກຈາກນັ້ນ, ຕາມ ທຳ ມະດາແລ້ວມັນຈະຖືກ ນຳ ມາປຶກສາຫາລືກັນ.

ຂໍ້ຄວາມເຕັມຂອງ 1 Corinthians 8: 1 ກ່າວວ່າ“ບັດນີ້ກ່ຽວກັບອາຫານທີ່ຖວາຍແກ່ຮູບປັ້ນ: ພວກເຮົາຮູ້ວ່າພວກເຮົາທຸກຄົນມີຄວາມຮູ້. ຄວາມຮູ້ຈະອວດອ້າງ, ແຕ່ຄວາມຮັກຈະເສີມສ້າງ.” ໃນທີ່ນີ້ອັກຄະສາວົກໂປໂລໄດ້ກົງກັນຂ້າມວ່າການມີຄວາມຮູ້ໃຫ້ຜົນທີ່ແຕກຕ່າງຈາກການມີຄວາມຮັກ. ການຮູ້ສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງບໍ່ໄດ້ແປໃຫ້ເຮັດໃນສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງສະ ເໝີ ໄປ, ໃນຂະນະທີ່ການສະແດງແລະການປະຕິບັດຄວາມຮັກບໍ່ເຄີຍລົ້ມເຫລວ. ລາວເຂົ້າໄປໃນຄວາມເລິກຫຼາຍກ່ຽວກັບຄວາມຮັກໃນ 1 Corinthians 13, ເຊິ່ງບໍ່ໄດ້ອ້າງອີງເຖິງເທື່ອ ໜຶ່ງ ໃນບົດຄວາມ WT ນີ້. ບົດຂຽນພຽງແຕ່ສຸມໃສ່ລັກສະນະຂອງ“ ຄວາມຮັກທີ່ເສີມສ້າງ”.

ວັກເປີດຢ່າງຖືກຕ້ອງກ່າວວ່າ“ໃນຄືນສຸດທ້າຍຂອງພະອົງກັບພະເຍຊູພະອົງກ່າວເຖິງຄວາມຮັກເກືອບເຖິງ 30 ຄັ້ງ. ພະອົງຊີ້ແຈງໂດຍສະເພາະວ່າສາວົກຂອງພະອົງຄວນ“ ຮັກຊຶ່ງກັນແລະກັນ.” (ໂຢຮັນ 15:12, 17) ຄວາມຮັກທີ່ເຂົາເຈົ້າມີຕໍ່ກັນແລະກັນເປັນເລື່ອງທີ່ດີເລີດເຊິ່ງມັນຈະ ຈຳ ແນກຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າເປັນຜູ້ຕິດຕາມແທ້ຂອງພະອົງ. (ໂຢຮັນ 13:34, 35)”

ມັນຍາກທີ່ຈະຈື່ໄດ້ເທື່ອສຸດທ້າຍທີ່ພວກເຮົາໄດ້ເຫັນ ໜັງ ສືພີມ WT ກ່າວວ່າຄວາມຮັກແມ່ນຈຸດປະສົງຕົ້ນຕໍຂອງການສົນທະນາໃນຄືນກ່ອນທີ່ພະເຍຊູຈະສິ້ນຊີວິດ. ການເນັ້ນ ໜັກ ໃສ່ການປະກາດຫລືການລະລຶກເຖິງການເສຍຊີວິດຂອງພະເຍຊູແທນທີ່ຈະແມ່ນຂໍ້ເທັດຈິງທີ່ຊັດເຈນທີ່ພະອົງພະຍາຍາມປະທັບໃຈໃຫ້ພວກລູກສິດ ຈຳ ເປັນຕ້ອງສະແດງຄວາມຮັກ.

ພິຈາລະນາ ຄຳ ຮ້ອງຂໍໃນວັກຕໍ່ໄປທີ່“ຄວາມຮັກທີ່ເສຍສະຫລະຢ່າງແທ້ຈິງແລະຄວາມສາມັກຄີທີ່ບໍ່ສາມາດຕ້ານທານໄດ້ຂອງຜູ້ຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາໃນທຸກມື້ນີ້ ກຳ ນົດວ່າເຂົາເຈົ້າເປັນປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າ. .  ໃນຂະນະທີ່ປະລິມານຄວາມຮັກທີ່ສະແດງອອກອາດຈະແຕກຕ່າງກັນໄປຕາມວັດທະນະ ທຳ ຂອງສ່ວນໃຫຍ່, ປະສົບການຂອງທ່ານໄດ້ຢືນຢັນຫລືຖາມ ຄຳ ຖາມທີ່ອ້າງບໍ?  ພະຍານພະເຢໂຫວາໃນຖານະເປັນບຸກຄົນທີ່ຄົບຖ້ວນສະ ເໝີ ບໍທີ່ສະແດງຄວາມຮັກຫຼາຍກວ່າຄົນທີ່ຢູ່ອ້ອມຂ້າງເຂົາເຈົ້າ?

ອະທິບາຍ, ບໍ່. ພວກເຂົາເກືອບບໍ່ເຄີຍຊ່ວຍໃນການລິເລີ່ມໃດໆຂອງຊຸມຊົນເພື່ອສຸຂະພາບ, ທີ່ຢູ່ອາໄສ, ຫຼືສິ່ງແວດລ້ອມທີ່ດີກວ່າເກົ່າ. ຫຼືບໍ່ອາສາສະ ໝັກ ເວລາຂອງພວກເຂົາໃນອົງການການກຸສົນຕ່າງໆທີ່ພະຍາຍາມປົກປັກຮັກສາສັດປ່າ, ຕໍ່ສູ້ກັບບ່ອນຢູ່ອາໄສຫຼືອື່ນໆ. ບາງຄັ້ງ 'ການກຸສົນ' ຂອງພວກເຂົາແມ່ນລວມເອົາການບັນເທົາທຸກໄພພິບັດໃຫ້ແກ່ພະຍານອື່ນໆ, ແຕ່ນັ້ນແມ່ນທັງ ໝົດ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ພວກເຮົາພົບເຫັນບຸກຄົນທີ່ບໍ່ເຫັນແກ່ຕົວຫຼາຍຄົນທີ່ໄປຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານສຸຂະພາບ, ຫຼືເບິ່ງແຍງຜູ້ເຖົ້າ, ຫຼືຄົນພິການ, ໂດຍໃຫ້ເວລາໂດຍບໍ່ເສຍຄ່າ. ຖ້າທ້າທາຍຂໍ້ແກ້ຕົວທີ່ມັກຈະໃຫ້ໂດຍພີ່ນ້ອງ (ໃນອະດີດນັກຂຽນມັກໃຫ້ສິ່ງນີ້) ແມ່ນບັນຫາເຫລົ່ານີ້ແມ່ນຊົ່ວຄາວ. ການປະກາດຂ່າວດີ (ຕາມອົງການຈັດຕັ້ງ) ແມ່ນມີຄວາມ ສຳ ຄັນທີ່ສຸດເພາະວ່າມັນໄດ້ຖືກອ້າງວ່າມັນເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນມີໂອກາດໄດ້ຮັບຊີວິດຕະຫຼອດໄປ. ແຕ່ເກືອບທັງ ໝົດ ຂອງການເທດສະ ໜາ ນີ້ແມ່ນແນໃສ່ຜູ້ທີ່ມີຊື່ສຽງຢ່າງ ໜ້ອຍ ແລ້ວທີ່ມີສັດທາໃນພຣະເຢຊູຄຣິດ. ຫນ້ອຍ​ຫລາຍ ການປະກາດ, ເປີເຊັນ, ສະຫລາດ, ແມ່ນເພື່ອບໍ່ແມ່ນຄຣິສ - ໂດຍສະເພາະແມ່ນຜູ້ທີ່ມີຄວາມເຊື່ອທີ່ບໍ່ແມ່ນຄຣິສຕຽນ.

ພວກເຮົາໄດ້ຮັບການເຕືອນເຖິງ ຄຳ ອຸປະມາເລື່ອງ Good Samaritan ບ່ອນທີ່ປະໂລຫິດແລະເລວີໄດ້ຍ່າງຂ້າມທາງອີກຂ້າງ ໜຶ່ງ, ເບິ່ງບໍ່ເຫັນເພາະວ່າພວກເຂົາອາດຈະມີ ໜ້າ ທີ່ ສຳ ຄັນຢູ່ໃນພຣະວິຫານເພື່ອປະຕິບັດ. ພຣະເຢຊູໄດ້ຮັບ ຄຳ ຕອບຈາກຜູ້ຊາຍທີ່ຕ້ອງການພິສູດວ່າຕົນເອງຊອບ ທຳ ໂດຍການຖາມວ່າ "ໃນສາມຄົນນີ້ທ່ານຄິດວ່າຕົນເອງເປັນເພື່ອນບ້ານກັບຄົນທີ່ລົ້ມລົງໃນພວກໂຈນບໍ?" (ລູກາ 14: 36). ຊາຍຄົນນັ້ນຕອບວ່າ“ ຜູ້ທີ່ກະ ທຳ ດ້ວຍຄວາມເມດຕາຕໍ່ລາວ.” ຈາກນັ້ນພະເຍຊູກ່າວກັບລາວວ່າ“ ຈົ່ງໄປແລະເຮັດຕົວດຽວກັນ.”

ພະເຍຊູເນັ້ນເຖິງການສະແດງຄວາມຮັກຫຼືການປະກາດບໍ? ຫຍໍ້ ໜ້າ 1 ແມ່ນກ່າວເຖິງຂ້າງເທິງໂດຍກ່າວວ່າ“ໃນຄືນສຸດທ້າຍຂອງພະອົງກັບພະເຍຊູພະອົງກ່າວເຖິງຄວາມຮັກເກືອບເຖິງ 30 ຄັ້ງ. ພະອົງຊີ້ແຈງໂດຍສະເພາະວ່າສາວົກຂອງພະອົງຄວນ“ ຮັກຊຶ່ງກັນແລະກັນ.” (ໂຢຮັນ 15:12, 17)”. ແນ່ນອນວ່າພະເຍຊູບໍ່ໄດ້ກ່າວເຖິງການປະກາດເກືອບ 30 ເທື່ອໃນຄືນນັ້ນ. ໃນໂຢຮັນບົດທີ 13 ເຖິງ 18 ເຊິ່ງເວົ້າເຖິງຕອນແລງກັບພວກສາວົກໃນການຈັບກຸມແລະມາຮອດປີລາດ, ຄຳ ວ່າ 'ສັ່ງສອນ' ຫລື 'ການປະກາດ' ບໍ່ປາກົດແລະ 'ພະຍານ' ມີພຽງສອງເທື່ອ. ເຖິງຢ່າງນັ້ນ, ດັ່ງວັກ ໜຶ່ງ ກ່າວວ່າ,“ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວເຖິງຄວາມຮັກເກືອບ 30 ເທື່ອ”. ການເນັ້ນ ໜັກ ໃສ່ຄວາມຮັກເພາະລາວຮູ້ວ່າໃນຕົວຂອງມັນເອງຈະເປັນພະຍານທີ່ມີພະລັງທີ່ສຸດ.

ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ອົງການດັ່ງກ່າວເຫັນວ່າ ເໝາະ ສົມທີ່ຈະທ້າທາຍຕໍ່ສານກ່ຽວກັບບັນຫາການສົ່ງເລືອດທີ່ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ພະຍານສ່ວນ ໜ້ອຍ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມໃນອີກດ້ານ ໜຶ່ງ ມັນໄດ້ມີຄວາມພະຍາຍາມ ໜ້ອຍ ທີ່ຈະທ້າທາຍສານຕໍ່ກັບປະເດັນການແບ່ງແຍກເຊື້ອຊາດເຊິ່ງຈະສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ພະຍານສ່ວນໃຫຍ່. ໜຶ່ງ ໃນສອງການກະ ທຳ ທີ່ເປັນໄປໄດ້ນີ້ອັນໃດທີ່ສະແດງຄວາມຮັກທີ່ແທ້ຈິງຕໍ່ເພື່ອນບ້ານຂອງເຮົາ? ແນ່ນອນວ່າຜົນປະໂຫຍດທີ່ແທ້ຈິງຕໍ່ເພື່ອນບ້ານຂອງພວກເຮົາແມ່ນມາຈາກການຫຼຸດຜ່ອນຄວາມ ລຳ ອຽງ.

ເປັນຫຍັງຄວາມຮັກຈຶ່ງມີຄວາມ ສຳ ຄັນເປັນພິເສດໃນຕອນນີ້ (Par.3-5)

ຫຍໍ້ ໜ້າ 3 ເວົ້າເຖິງຄວາມຈິງທີ່ ໜ້າ ເສົ້າທີ່ແຕ່ລະມື້ມີຫຼາຍຄົນເສຍຊີວິດດ້ວຍການຂ້າຕົວຕາຍ. ມັນສະຫລຸບໂດຍການເວົ້າວ່າ“ເວົ້າທີ່ ໜ້າ ເສົ້າ, ແມ່ນແຕ່ຊາວຄຣິດສະຕຽນບາງຄົນກໍ່ໄດ້ປະສົບກັບຄວາມກົດດັນດັ່ງກ່າວແລະໄດ້ເອົາຊີວິດຂອງພວກເຂົາເອງ”. ບໍ່ມີສະຖິຕິທີ່ມີຢູ່ແລະເນື່ອງຈາກວ່າມີທັດສະນະຄະຕິທີ່ພົ້ນເດັ່ນຢູ່ພາຍໃນອົງກອນກ່ຽວກັບຫົວຂໍ້ນີ້ບໍ່ຄ່ອຍມີການເວົ້າເຖິງສາເຫດຂອງຄວາມໂສກເສົ້າດັ່ງກ່າວ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ການມີຄົນຮັກທີ່ສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ບຸກຄົນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍຈະຊ່ວຍຫຼຸດຜ່ອນຄວາມເປັນໄປໄດ້ຂອງຄວາມພະຍາຍາມຂ້າຕົວຕາຍ. ຖ້າບຸກຄົນໃດ ໜຶ່ງ ມີເຫດຜົນໃນການ ດຳ ລົງຊີວິດໃນສະພາບການເຫຼົ່ານີ້, ຈາກນັ້ນການ ທຳ ຮ້າຍຕົວເອງມັກຈະສາມາດຫຼີກລ່ຽງໄດ້.

ຖ້າອົງການຈັດຕັ້ງໃດ ໜຶ່ງ ຍຶດເອົາຄົນທີ່ຮັກທັງ ໝົດ ຂອງບຸກຄົນໂດຍຫ້າມບໍ່ໃຫ້ເວົ້າກັບບຸກຄົນນັ້ນ, ຫຼືກ່າວຫາການກະ ທຳ ທີ່ມີຈິດ ສຳ ນຶກຂອງບຸກຄົນນັ້ນເພື່ອໃຫ້ສະມາຊິກຢຸດການສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ບຸກຄົນນັ້ນ, ໃນກໍລະນີທີ່ການຂ້າຕົວຕາຍພວກເຂົາຈະເປັນ ປັດໄຈການປະກອບສ່ວນອັນໃຫຍ່ຫລວງຕໍ່ເຫດການທີ່ ໜ້າ ເສົ້າໃຈນີ້, ແມ່ນແຕ່ກໍ່ອາດຈະເປັນໄປໄດ້. ນັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ໄດ້ເກີດຂື້ນໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້ຍ້ອນວ່ານະໂຍບາຍທີ່ສວຍງາມທີ່ເຂັ້ມງວດກວ່າເກົ່າເຊິ່ງໄດ້ຖືກບັງຄັບໃຊ້ໃນທຸກວັນນີ້ເຖິງແມ່ນວ່າບໍ່ມີການກະ ທຳ ທີ່ຖືກຕັດ ສຳ ພັນຢ່າງເປັນທາງການ. ວິດີໂອການປະຊຸມພາກພື້ນຂອງ 2017, ເຊິ່ງສະແດງໃຫ້ພໍ່ແມ່ບໍ່ສົນໃຈໂທລະສັບຈາກລູກສາວທີ່ຖືກຕັດ ສຳ ພັນ, ແມ່ນ ຄຳ ສອນທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງຂອງຄຣິສຕຽນທີ່ພວກເຮົາ ກຳ ລັງເວົ້າ. ຖ້າວ່າສະພາບການເປັນຈິງລູກສາວອາດຈະພະຍາຍາມເວົ້າສຸດທ້າຍກັບພໍ່ແມ່ຂອງນາງແລະການປະຕິເສດສາມາດຊຸກດັນໃຫ້ນາງຢູ່ໃນຂອບເຂດທີ່ພະຍາຍາມຂ້າຕົວຕາຍ. ສະຖານະການອີກອັນ ໜຶ່ງ ອາດແມ່ນວ່າລູກສາວໄດ້ຮັບຄວາມເຈັບປວດຢ່າງຮ້າຍແຮງໃນອຸບັດຕິເຫດບາງຢ່າງແລະຕ້ອງການຢາກເຫັນພໍ່ແມ່ຂອງນາງຄັ້ງ ໜຶ່ງ.

ຂໍ້ເທັດຈິງ: ນະໂຍບາຍທີ່ສັ່ນສະເທືອນຕາມທີ່ໄດ້ສອນແລະໃຫ້ ກຳ ລັງໃຈຈາກອົງການແມ່ນບໍ່ຖືກຫຼັກຖານ, ບໍ່ເປັນ ທຳ ແລະບໍ່ຮັກ. ມັນແມ່ນປັດໃຈປະກອບສ່ວນທີ່ ສຳ ຄັນໃນການຂ້າຕົວຕາຍແລະການຂ້າຕົວຕາຍທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບ JW ແລະ JW ຫຼາຍໆຄັ້ງ. ມັນຍັງຕໍ່ຕ້ານສິດທິມະນຸດຂັ້ນພື້ນຖານ. ມັນຄວນຈະຖືກຢຸດໂດຍມີຜົນທັນທີ.

ນອກຈາກນັ້ນ, ເຈົ້າ ໜ້າ ທີ່ຂັ້ນສູງຄວນມີມາດຕະການທາງກົດ ໝາຍ ເພື່ອຫ້າມແລະບັງຄັບໃຊ້ຂໍ້ຫ້າມດັ່ງກ່າວຕໍ່ອົງການຈັດຕັ້ງໃດ ໜຶ່ງ ທີ່ຍັງສືບຕໍ່ສັ່ງສອນຫຼືຍຶດ ໝັ້ນ ນະໂຍບາຍທີ່ຫຼອກລວງ. (ອົງການຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາບໍ່ແມ່ນອົງການດຽວທີ່ປະຕິບັດນະໂຍບາຍທີ່ ໜ້າ ກຽດຊັງແລະໂຫດຮ້າຍມະນຸດນີ້.)

ວັກ 4 ໃຫ້ຕົວຢ່າງຂອງຜູ້ຊາຍທີ່ຊື່ສັດ 3 ທີ່ໄດ້ຜ່ານຊ່ວງເວລາທີ່ບໍ່ດີດັ່ງກ່າວທີ່ພວກເຂົາຢາກຕາຍ. ສິ່ງນີ້ເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຂົາຂໍໃຫ້ພະເຢໂຫວາເອົາຊີວິດຂອງພວກເຂົາໄປ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ແຊກແຊງແລະປະຕິບັດຕາມຄວາມປະສົງຂອງເຂົາເຈົ້າ. ສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ເຮັດແມ່ນຊ່ວຍພວກເຂົາໃຫ້ສາມາດຮັບມືກັບຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ ໝົດ ຫວັງຂອງພວກເຂົາຜ່ານພຣະວິນຍານບໍລິສຸດຂອງລາວເມື່ອພວກເຂົາຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອນັ້ນ.

ວັກຕໍ່ໄປຊີ້ໃຫ້ເຫັນບັນຫາຕ່າງໆທີ່ພີ່ນ້ອງປະສົບໃນການຮັກສາຄວາມສຸກຂອງເຂົາເຈົ້າ. ບັນຫາຕໍ່ໄປນີ້ແມ່ນໄດ້ກ່າວເຖິງ:

• ການຂົ່ມເຫັງແລະການເຍາະເຍີ້ຍ
• ການວິພາກວິຈານແລະການກັບມາຢູ່ບ່ອນເຮັດວຽກ
• ຄວາມອິດເມື່ອຍຍ້ອນການເຮັດວຽກລ່ວງເວລາ
• ຄວາມອິດເມື່ອຍຍ້ອນ ກຳ ນົດເວລາທີ່ບໍ່ຢຸດຢັ້ງ
• ບັນຫາພາຍໃນປະເທດ

ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ແມ່ນເອກະລັກຂອງພະຍານ. ບັນຫາເຫລົ່ານີ້ມັກຈະເກີດຂື້ນກັບຫຼາຍໆຄົນ. ແທ້ຈິງແລ້ວ, ຫຼາຍບັນຫານີ້ອາດເກີດຈາກທັດສະນະຄະຕິຂອງພະຍານຕົວເອງຫຼືຍ້ອນການເຮັດຕາມ ຄຳ ສອນທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງຕາມຫຼັກພະ ຄຳ ພີ.

ການຂົ່ມເຫັງແລະການເຍາະເຍີ້ຍ ມັກຖືກປະຊາຊົນປະຕິບັດຕໍ່ຜູ້ທີ່ແຕກຕ່າງກັບສ່ວນໃຫຍ່, ບໍ່ວ່າຈະເປັນເຊື້ອຊາດ, ພາສາຫລືສາສະ ໜາ. ເນື່ອງຈາກທັດສະນະຄະຕິໂດດດ່ຽວທີ່ບໍ່ ຈຳ ເປັນຂອງພະຍານສ່ວນໃຫຍ່, ມັນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງແປກທີ່ພະຍານຈະປະສົບກັບການຂົ່ມເຫັງແລະເຍາະເຍີ້ຍ. (ຂ້າພະເຈົ້າ, ກັບຄວາມອັບອາຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ໄດ້ເຮັດໃນສິ່ງທີ່ພະຍານສ່ວນໃຫຍ່ເຮັດແລະໄດ້ຫລີກລ້ຽງປະຊາຊົນທີ່ບໍ່ແມ່ນພະຍານຂອງຂ້າພະເຈົ້າເປັນເວລາຫລາຍປີຍ້ອນຄວາມຢ້ານກົວວ່າ "ໂລກ" ຂອງພວກເຂົາຈະຈົມຢູ່ກັບຂ້າພະເຈົ້າ).

ການວິພາກວິຈານແລະການກັບມາຢູ່ບ່ອນເຮັດວຽກ ຂື້ນກັບ ຕຳ ແໜ່ງ ຂອງທ່ານທຽບກັບ ຕຳ ແໜ່ງ ຂອງພວກເຂົາ, ແລະບຸກຄະລິກລັກສະນະທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ. ສາສະ ໜາ ສາມາດເປັນປັດໃຈ ໜຶ່ງ, ແຕ່ການວິພາກວິຈານແມ່ນເກີດມາຈາກປັດໃຈອື່ນໆ.

ເປັນສໍາລັບ ຄວາມອິດເມື່ອຍໃນການເຮັດວຽກລ່ວງເວລາ, ທີ່ຍັງຂື້ນກັບຫຼາຍປັດໃຈ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ບາງທີສິ່ງທີ່ ສຳ ຄັນທີ່ສຸດແມ່ນຄວາມ ຈຳ ເປັນຂອງຊີວິດຄົນ ຈຳ ນວນ ໜຶ່ງ ບໍ່ສາມາດປົກຄຸມໄດ້ໂດຍບໍ່ຕ້ອງເຮັດວຽກລ່ວງເວລາ. ພະຍານພະເຢໂຫວາ ຈຳ ນວນຫຼວງຫຼາຍຫຍຸ້ງຍາກໃນການຈ່າຍໃບບິນຍ້ອນວ່າເຂົາເຈົ້າມີວຽກເຮັດງານ ທຳ ທີ່ໄດ້ຮັບຄ່າຈ້າງຕ່ ຳ. ປັດໄຈການປະກອບສ່ວນທີ່ ສຳ ຄັນໃນນີ້ແມ່ນການບໍ່ໄດ້ຮັບຄຸນວຸດທິ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນຈາກວິທະຍາໄລເຕັກນິກຫລືຜ່ານມະຫາວິທະຍາໄລ, ເຊິ່ງໃນຫລາຍໆປະເທດໃນປະຈຸບັນນີ້ແມ່ນມີຄວາມ ຈຳ ເປັນກ່ອນທີ່ຈະຖືກສະ ເໜີ ໃຫ້ ສຳ ພາດ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ອົງການດັ່ງກ່າວສືບຕໍ່ກົດດັນຕໍ່ຊາວ ໜຸ່ມ ທຸກຄົນໃຫ້ອອກຈາກການສຶກສາ 'ທາງໂລກ' ທັນທີທີ່ພວກເຂົາສາມາດບຸກເບີກແລະບຸກເບີກຢ່າງຖືກຕ້ອງຕາມກົດ ໝາຍ ເພາະວ່າອາມາເຄໂດນສະ ເໝີ ມາ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ໄວໆນີ້ໄວ ໜຸ່ມ ຈະເຫັນວ່າຕົວເອງຕ້ອງການແຕ່ງງານຫລືຕ້ອງການລ້ຽງດູເດັກນ້ອຍໃນຂະນະທີ່ Armageddon ນອນຢູ່ອ້ອມຮອບ (ຍ້ອນການຄາດຄະເນຂອງຜູ້ຊາຍທີ່ລົ້ມເຫລວຫລາຍກ່ວາການລ່າຊ້າໃນພາກສ່ວນຂອງພຣະເຈົ້າ) ແລະບໍ່ມີທັກສະຫລືຄຸນສົມບັດທີ່ ຈຳ ເປັນຍ້ອນ ປະຕິບັດຕາມນະໂຍບາຍທີ່ບໍ່ສອດຄ່ອງກັບກົດ ໝາຍ ຂອງອົງການກ່ຽວກັບການສຶກສາຕໍ່ໄປ. ສິ່ງນີ້ມັກຈະ ນຳ ໄປສູ່ຄວາມອິດເມື່ອຍແລະຄວາມສິ້ນຫວັງຂອງພະຍານຫຼາຍຄົນຍ້ອນວ່າພວກເຂົາຕໍ່ສູ້ກັບການເງິນ.

ຄວາມອິດເມື່ອຍຍ້ອນ ກຳ ນົດເວລາ ແມ່ນສິ່ງທີ່ ທຳ ມະດາ ສຳ ລັບທຸກຄົນ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນພະນັກງານຫລືຜູ້ທີ່ເຮັດວຽກດ້ວຍຕົນເອງ, ບໍ່ວ່າພະຍານພະນັກງານຫຼືຄົນທີ່ບໍ່ແມ່ນພະຍານ. ມັນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງສະເພາະຫຼືຫຼາຍກວ່ານັ້ນອີກ ສຳ ລັບພະຍານ.

ໃນໄລຍະປີທີ່ນັກຂຽນໄດ້ເຫັນພະຍານ ຈຳ ນວນ ໜຶ່ງ ກຳ ລັງປະສົບ ບັນຫາພາຍໃນປະເທດ. ໃນຫຼາຍໆກໍລະນີທີ່ເລື່ອງນີ້ກ່ຽວຂ້ອງກັບຄູ່ຄອງທີ່ບໍ່ແມ່ນພະຍານ, ສາເຫດທີ່ປະກອບສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນ 'ພະຍານທີ່ກະຕືລືລົ້ນ' ເຊິ່ງກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມບໍ່ສົມດຸນໃນຄວາມສົນໃຈຂອງຄູ່. ພະຍານເຫຼົ່ານັ້ນທີ່ມີຄູ່ທີ່ບໍ່ມີຄວາມເຊື່ອເຊິ່ງເປັນຄົນທີ່ສົມເຫດສົມຜົນແລະສົມດຸນໃນກິດຈະ ກຳ ການຈັດຕັ້ງຂອງເຂົາເຈົ້າບໍ່ຄ່ອຍໄດ້ປະສົບບັນຫາດັ່ງກ່າວ.

ສະຫລຸບລວມແລ້ວຄວາມກົດດັນເຫລົ່ານີ້ຫລາຍໆຢ່າງໃນຊີວິດແມ່ນການເປັນຕົວຂອງຕົນເອງໂດຍພະຍານຫລາຍໆຄົນໄດ້ປະຕິບັດຕາມຕາບອດຂອງຜູ້ຊາຍທີ່ບໍ່ ຈຳ ເປັນຕ້ອງອາໄສຢູ່ໃນໂລກຕົວຈິງ, ແຕ່ໃຫ້ຢູ່ກັບການປະກອບສ່ວນຂອງຜູ້ທີ່ເຮັດ. ຫຼາຍສາເຫດແມ່ນຄວາມຄິດເຫັນສ່ວນຕົວທີ່ສະແດງອອກເຖິງຄວາມຈິງໃນ ຄຳ ພີໄບເບິນ.

ສ້າງໂດຍຄວາມຮັກຂອງພະເຢໂຫວາ (Par.6-9)

ວັກ 6 ຕໍ່ໄປເພື່ອເຮັດໃຫ້ສອງ ຄຳ ເວົ້າທີ່ຖືກຕ້ອງໃນເວລາທີ່ມັນເວົ້າວ່າ“ໃນຖານະເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາທ່ານສາມາດ ໝັ້ນ ໃຈໄດ້ວ່າພະເຢໂຫວາຮັກທ່ານຫຼາຍທີ່ສຸດ. ພະ ຄຳ ຂອງພະເຈົ້າສັນຍາກ່ຽວກັບຄົນເຫຼົ່ານັ້ນທີ່ຊອກຫາການນະມັດສະການທີ່ບໍລິສຸດ:“ ພະອົງຈະຊ່ວຍໃຫ້ລອດ. ທ່ານຈະດີໃຈຢ່າງສຸດຊຶ້ງທ່ານ.” - ໂຊໂຟນີ 3:16, 17.

ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງ ຈຳ ເປັນທີ່ພວກເຮົາຄວນ:

1.  ກຳ ລັງຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາໃນແບບທີ່ພະອົງຕ້ອງການແລະ
2. ພວກເຮົາ ກຳ ລັງສະແຫວງຫາການນະມັດສະການທີ່ບໍລິສຸດແທນທີ່ຈະເປັນການນະມັດສະການທີ່ຖືກຕັດສິນແລະອອກແບບໂດຍຜູ້ຊາຍ.

ດັ່ງທີ່ກ່າວມາແລ້ວ, ເອຊາຢາໄດ້ເນັ້ນເຖິງແຫລ່ງຄວາມສະດວກສະບາຍທີ່ແທ້ຈິງເທົ່ານັ້ນ. ໃນເອຊາຢາ 66: 12-13 ພະເຢໂຫວາກ່າວວ່າ "ຄືກັບແມ່ທີ່ປອບໃຈລູກຊາຍຂອງຂ້ອຍ, ດັ່ງນັ້ນຂ້ອຍຈະໃຫ້ ກຳ ລັງໃຈເຈົ້າ."

ອ້າຍນ້ອງຂອງພວກເຮົາຕ້ອງການຄວາມຮັກ (Par.10-12)

"ໃຜມີຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນການສ້າງພີ່ນ້ອງທີ່ທໍ້ແທ້ໃຈ?” ຖາມຄໍາຖາມ.

1 ໂຢຮັນ 4: 19-21 ໄດ້ຖືກກ່າວເຖິງແຕ່ຄວນຈະເປັນຂໍ້ຄວາມທີ່ອ່ານຫລືອ້າງເຖິງ. ມັນເວົ້າຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າ“ ພວກເຮົາຮັກ, ເພາະວ່າລາວຮັກພວກເຮົາກ່ອນ. ຖ້າຜູ້ໃດເວົ້າວ່າ“ ຂ້ອຍຮັກພະເຈົ້າ” ແລະແຕ່ກຽດຊັງພີ່ນ້ອງຂອງລາວ, ລາວແມ່ນຜູ້ຕົວະ. ເພາະຜູ້ທີ່ບໍ່ຮັກນ້ອງຊາຍຂອງລາວຜູ້ທີ່ລາວໄດ້ເຫັນ, ບໍ່ສາມາດຮັກພຣະເຈົ້າຜູ້ທີ່ເຂົາບໍ່ໄດ້ເຫັນ. ແລະພວກເຮົາມີ ຄຳ ສັ່ງນີ້ຈາກພຣະອົງ, ວ່າຜູ້ໃດທີ່ຮັກພຣະເຈົ້າກໍ່ຕ້ອງຮັກອ້າຍຂອງຕົນ.”

ຂໍ້ພຣະ ຄຳ ພີນີ້ແມ່ນຈະແຈ້ງຫລາຍ. ມັນບໍ່ໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການອ້າງອີງເຖິງພຣະ ຄຳ ພີອື່ນໆອີກເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ເຂົ້າໃຈມັນ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ ຄຳ ເວົ້າຂອງມັນແມ່ນບໍ່ສາມາດປະຕິເສດໄດ້.

Romans 15: 1-2 ແມ່ນຂໍ້ພຣະ ຄຳ ພີທີ່ອ່ານແຕ່ບໍ່ມີຂໍ້ຄວາມທີ່ມີພະລັງດັ່ງກ່າວ. ແທ້ຈິງແລ້ວຫຼາຍຄົນສາມາດທົດລອງແລະແກ້ຕົວດ້ວຍຕົນເອງບົນພື້ນຖານຂອງຂໍ້ຄວາມນີ້, ໂດຍອ້າງວ່າບໍ່ແຂງແຮງແລະເພາະສະນັ້ນຈຶ່ງບໍ່ຢູ່ໃນຖານະທີ່ຈະຊ່ວຍເຫຼືອຄົນອື່ນ.

ສຸດທ້າຍ, ການກ່າວເຖິງທີ່ຫາຍາກແລະຍອມຮັບວ່າບາງຄົນອາດຈະຕ້ອງການຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານວິຊາຊີບເມື່ອວັກ 11 ກ່າວວ່າ“ບາງຄົນໃນປະຊາຄົມທີ່ມີຄວາມຜິດປົກກະຕິທາງດ້ານອາລົມອາດຕ້ອງການຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອແລະການແພດແບບມືອາຊີບ. (ລືກາ 5:31) ຜູ້ເຖົ້າແກ່ແລະຄົນອື່ນໆໃນປະຊາຄົມຍອມຮັບຢ່າງຖ່ອມຕົວວ່າເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານສຸຂະພາບຈິດ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ພວກເຂົາແລະຄົນອື່ນໆໃນປະຊາຄົມມີບົດບາດ ສຳ ຄັນ - ເພື່ອ“ ເວົ້າລົມກັບຜູ້ທີ່ອຸກໃຈ, ສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ຄົນທີ່ອ່ອນແອ, ອົດທົນຕໍ່ຄົນທຸກຄົນ.” (1 ເທຊະໂລນີກ 5:14)”

ນີ້ເຮັດໃຫ້ເກີດ ຄຳ ຖາມ, ຖ້າພວກເຂົາສາມາດ“ຮັບຮູ້ຢ່າງສຸພາບຮຽບຮ້ອຍວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານການດູແລສຸຂະພາບຈິດ,” ເປັນຫຍັງມັນຈຶ່ງໃຊ້ເວລາດົນນານ ສຳ ລັບພວກເຂົາທີ່ຈະ“ຢ່າງສຸພາບຮຽບຮ້ອຍຮູ້ວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຮັບການຝຶກຝົນ” ຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານການສືບສວນຄະດີອາຍາເມື່ອຖືກກ່າວຫາກ່ຽວກັບການລ່ວງລະເມີດທາງເພດເດັກ? ນອກຈາກນັ້ນເປັນຫຍັງພວກເຂົາຍັງຄົງຕໍ່ສູ້ເພື່ອຫລີກລ້ຽງການຊຸກຍູ້ຢ່າງແຂງແຮງໃຫ້ຜູ້ເຄາະຮ້າຍຊອກຫາການສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ດ້ານຈິດໃຈທາງວິຊາຊີບແລະການສືບສວນຄະດີອາຍາຈາກອົງການທີ່ ເໝາະ ສົມແລະສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ເຂົາເຈົ້າໃນການເຮັດແນວນັ້ນ?

ຕາມຣາຍງານຂ່າວ Healthline.com[i] ເກືອບ 7% ຂອງຊາວອາເມລິກາປະສົບກັບໂລກຊຶມເສົ້າທາງຄລີນິກໃນແຕ່ລະປີ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມປະສົບການຂອງຂ້ອຍໃນຫລາຍໆປະຊາຄົມແມ່ນວ່າຢ່າງຫນ້ອຍ 10% ປະສົບກັບຄວາມເສົ້າສະຫລົດໃຈຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງແລະນັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຮູ້. ຫຼາຍຄົນປິດບັງສະພາບຂອງເຂົາເຈົ້າເພາະວ່າທັດສະນະທົ່ວໄປໃນ ໝູ່ ພະຍານແມ່ນວ່າທ່ານຕ້ອງອ່ອນແອທາງວິນຍານຫລືຄວາມລົ້ມເຫຼວຖ້າທ່ານຍອມຮັບກັບຄວາມຮູ້ສຶກເຫລົ່ານີ້ແລະຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຈາກມືອາຊີບ. ນັກຂຽນສ່ວນຕົວຮູ້ຈັກອ້າຍຄົນ ໜຶ່ງ ທີ່ເຊື່ອງຄວາມຮູ້ສຶກຢາກຂ້າຕົວຕາຍເປັນເວລາຫລາຍເດືອນຈາກທຸກຄົນທີ່ລາວຮັກ. ລາວຮູ້ສຶກວ່າບໍ່ສາມາດຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອດ້ານວິຊາຊີບເພາະມັນຈະເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງພະເຢໂຫວາເສີຍຫາຍໄປ. ໂຊກດີໃນທີ່ສຸດລາວໄດ້ຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກຜູ້ທີ່ຢູ່ໃກ້ແລະ ໜ້າ ຮັກທີ່ສຸດ, ແຕ່ລາວປະຕິເສດທີ່ຈະໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານວິຊາຊີບທີ່ລາວອາດຈະຕ້ອງການ.

ຫຍໍ້ ໜ້າ 12 ໃຫ້ປະສົບການທີ່ບໍ່ສາມາດຍອມຮັບໄດ້ອີກກ່ຽວກັບວິທີການທີ່ຖືກກ່າວຫາວ່າເອື້ອຍນ້ອງຄົນ ໜຶ່ງ ໄດ້ຮັບການຊ່ວຍ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຄວາມຮູ້ສຶກຢາກຂ້າຕົວຕາຍຂອງອ້າຍທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງນີ້ແມ່ນຍ້ອນການປະຕິບັດຕໍ່ຜູ້ເຖົ້າແກ່ທີ່ໄດ້ປະຕິບັດຕໍ່ລາວ, ດັ່ງນັ້ນລາວຈຶ່ງບໍ່ສາມາດຫັນໄປຫາພວກເຂົາຫລືສະມາຊິກໃນປະຊາຄົມຂອງລາວເພື່ອຊ່ວຍເຫລືອ.[ii] ອິນເຕີເນັດແລະ YouTube ແມ່ນເຕັມໄປດ້ວຍປະສົບການທີ່ຄ້າຍຄືກັນທີ່ອະດີດພະຍານຫຼາຍຄົນທີ່ມີຄວາມສົງໄສຫລືມີ ຄຳ ຮ້ອງທຸກທີ່ຖືກຕ້ອງຕາມກົດ ໝາຍ ຖືກພົມປູພື້ນມາຈາກປະຊາຄົມແລະ ໝູ່ ເພື່ອນແລະຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາໂດຍການຖືກຕັດ ສຳ ພັນ, ສ້າງບັນຫາໃຫຍ່ຫຼວງ. ມັນມີຫຼາຍຢ່າງທີ່ມັນສ້າງຫຼັກຖານທີ່ ໜັກ, ເຊິ່ງ, ແລະສ່ວນໃຫຍ່, ບັນຊີແມ່ນຄວາມຈິງ.

ວິທີການສ້າງຄົນອື່ນດ້ວຍຄວາມຮັກ (Par.13-18)

ເປັນຜູ້ຟັງທີ່ດີ (Par.13)

James 1: 19 ສົ່ງເສີມໃຫ້ພວກເຮົາ“ ຮູ້ນີ້, ອ້າຍນ້ອງທີ່ຮັກຂອງຂ້ອຍ. ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນຕ້ອງໄດ້ຍິນໄວ, ເວົ້າຊ້າໆ, ເວົ້າຊ້າໆ”. ນີ້ແມ່ນຄຸນນະພາບທີ່ ສຳ ຄັນຖ້າພວກເຮົາປາດຖະ ໜາ ທີ່ຈະຊ່ວຍເຫຼືອຄົນອື່ນ. ດັ່ງທີ່ໄດ້ເວົ້າເລື້ອຍໆ, ພວກເຮົາໄດ້ຮັບສອງຫູແລະປາກ ໜຶ່ງ ແລະເພື່ອເຂົ້າໃຈຜູ້ຄົນຢ່າງແທ້ຈິງແລະເພາະສະນັ້ນຈຶ່ງເຫັນໄດ້ເຖິງຄວາມຕ້ອງການຂອງພວກເຮົາທີ່ພວກເຮົາຕ້ອງການຟັງຫຼາຍກວ່າທີ່ພວກເຮົາເວົ້າ. ຫຼາຍຄັ້ງທີ່ພຽງແຕ່ມີຄົນຟັງແມ່ນພຽງພໍທີ່ຈະໃຫ້ ກຳ ລັງໃຈເພື່ອສືບຕໍ່ແລະເອົາຊະນະຫລືແກ້ໄຂບັນຫາ.

ຫລີກລ້ຽງຈາກວິນຍານທີ່ ສຳ ຄັນ (Par.14)

ບໍ່ມີໃຜມັກທີ່ຈະຖືກວິພາກວິຈານ. ແຕ່ການເປັນຄົນບໍ່ສົມບູນແບບມັນງ່າຍທີ່ຈະປ່ອຍອອກໄປ.

ດັ່ງທີ່ພວກເຮົາໄດ້ຖືກເຕືອນໃຈຈາກຂໍ້ພຣະ ຄຳ ພີທີ່ກ່າວເຖິງວ່າ“ ການເວົ້າທີ່ບໍ່ຄິດແມ່ນຄ້າຍຄືກັບດາບ, ແຕ່ລີ້ນຂອງຄົນສະຫລາດແມ່ນການຮັກສາ.” (ສຸພາສິດ 12:18) ຖ້າເຮົາຖືກກະຕຸ້ນຈາກຄວາມຮັກເຮົາຈະຊອກຫາໂອກາດທີ່ຈະເບິ່ງຂ້າມເຫດຜົນຂອງການວິຈານຄົນອື່ນ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ມັນງ່າຍທີ່ຈະຕັດສິນແລະຫຼັງຈາກນັ້ນວິຈານຄົນອື່ນ. ສະນັ້ນພວກເຮົາຕ້ອງລະມັດລະວັງວ່າບໍ່ພຽງແຕ່ມີການວິພາກວິຈານເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງໃຫ້ຜູ້ຮັບສາມາດຮັບມືກັບການວິພາກວິຈານໄດ້. ພວກເຮົາຈະບໍ່ຕ້ອງການທີ່ຈະຮັບຜິດຊອບຕໍ່ຜູ້ໃດຜູ້ ໜຶ່ງ ທີ່ເຮັດໃຫ້ສະດຸດ.

ມັນມີຄວາມ ສຳ ຄັນຫຼາຍເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມການກ່າວ ຄຳ ຕິຊົມດ້ວຍຄວາມເຄົາລົບໃນບ່ອນທີ່ມັນຄວນຈະເປັນເພາະມັນຈະເປັນການຜິດທີ່ຈະລະເລີຍການປະຕິບັດທີ່ບໍ່ດີຂອງຄົນອື່ນ, ໂດຍສະເພາະຖ້າພວກເຂົາມີຄວາມ ໜ້າ ຊື່ໃຈຄົດຫຼືຮູ້ເຮັດຫຼືສອນບາງຢ່າງທີ່ຂັດກັບພຣະ ຄຳ ພີ.

ປອບໃຈຄົນອື່ນດ້ວຍພຣະ ຄຳ ຂອງພຣະເຈົ້າ (Par. 15)

ຂໍ້ພຣະ ຄຳ ພີອ່ານແມ່ນ Romans 15: 4-5. ຂໍ້ພຣະ ຄຳ ພີນີ້ໄດ້ເຕືອນພວກເຮົາວ່າ“ ສຳ ລັບທຸກໆສິ່ງທີ່ຂຽນໄວ້ກ່ອນ ໜ້າ ນີ້ໄດ້ຖືກຂຽນໄວ້ເພື່ອການສິດສອນຂອງພວກເຮົາວ່າຜ່ານຄວາມອົດທົນຂອງພວກເຮົາແລະຜ່ານການປອບໂຍນຈາກພຣະ ຄຳ ພີພວກເຮົາອາດຈະມີຄວາມຫວັງ. ໃນປັດຈຸບັນພຣະເຈົ້າຜູ້ທີ່ສະຫນອງຄວາມອົດທົນແລະຄວາມສະດວກສະບາຍໃຫ້ທ່ານມີທ່າທາງໃນຈິດໃຈດຽວກັນກັບວ່າພຣະເຢຊູຄຣິດມີ”.

ແຕ່ເຄິ່ງ ໜຶ່ງ ຂອງວັກໄດ້ຖືກຍົກເອົາເຄື່ອງມືການສຶກສາ ຄຳ ພີໄບເບິນຈາກອົງການ. ແທນທີ່ເປັນຫຍັງບໍ່ອ່ານແລະໃຊ້ 2 Corinthians 1: 2-7, 2 ເທຊະໂລນິກ 2: 16-17, Philemon 1: 4-7, 1 ເທຊະໂລນິກ 5: 9-11, 1 ເທຊະໂລນິກ 4: 18.

ມີຄວາມອ່ອນໂຍນແລະອ່ອນໂຍນ (Par.16)

ຕົວຢ່າງຂອງໂປໂລໄດ້ບັນທຶກໃນ 1 ເທຊະໂລນິກ 4: 7-8 ສະແດງໃຫ້ເຫັນທັດສະນະຄະຕິທີ່ຄ້າຍຄືກັບພຣະຄຣິດທີ່ພວກເຮົາທຸກຄົນຕ້ອງການຮຽນແບບ. ຄືກັນກັບຜູ້ທີ່ມີບາດແຜທາງຮ່າງກາຍທີ່ຕ້ອງການການປິ່ນປົວດ້ວຍຄວາມອ່ອນໂຍນແລະຄວາມອ່ອນໂຍນເພື່ອຫລີກລ້ຽງການເພີ່ມຄວາມເຈັບປວດ, ດັ່ງນັ້ນຜູ້ທີ່ມີອາການເຈັບປວດທາງອາລົມກໍ່ຕ້ອງໄດ້ຮັບການຮັກສາຢ່າງລະມັດລະວັງຄືກັນເພື່ອບໍ່ໃຫ້ພວກເຂົາປະສົບກັບຄວາມເຈັບປວດທາງດ້ານອາລົມອີກຕໍ່ໄປ.

ສິ່ງທີ່ສາມາດເວົ້າໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງແມ່ນວ່າມັນມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນລະຫວ່າງການໃຫ້ ກຳ ລັງໃຈຂອງວັກແລະທັດສະນະຄະຕິທີ່ແທ້ຈິງມັກຈະຕອບສະ ໜອງ ຕໍ່ຜູ້ທີ່ ນຳ ເອົາຄະດີລ່ວງ ໜ້າ ຂອງການລ່ວງລະເມີດທາງເພດເດັກ. ແທນທີ່ຈະໄດ້ຮັບການຕອບສະ ໜອງ ດ້ວຍຄວາມກະລຸນາແລະຄວາມເຕັມໃຈທີ່ຜູ້ເຄາະຮ້າຍຈະໄດ້ຮັບການສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ທາງສິນ ທຳ ຈາກເພື່ອນສະ ໜິດ ຫຼືຍາດພີ່ນ້ອງ, ພວກເຂົາໄດ້ພົບກັບ:

• ຄວາມຕ້ອງການທີ່ເປັນໄປບໍ່ໄດ້: ພະຍານສອງຄົນຕໍ່ອາຊະຍາ ກຳ.
• ການປະຕິເສດການສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ທາງສິນ ທຳ.
• ຖາມກ່ຽວກັບລາຍລະອຽດທີ່ສະ ໜິດ ສະ ໜົມ ໂດຍຄົນແປກ ໜ້າ ເພດຊາຍເມື່ອຜູ້ຖືກເຄາະຮ້າຍສ່ວນໃຫຍ່ຫຍຸ້ງຍາກທີ່ຈະແບ່ງປັນສິ່ງເຫລົ່ານີ້ກັບແມ່ຂອງພວກເຂົາໃນຄວາມເປັນສ່ວນຕົວ.
• ບໍ່ມີການໃຫ້ ກຳ ລັງໃຈໂດຍການແຈ້ງໃຫ້ ອຳ ນາດການປົກຄອງຝ່າຍໂລກໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມເພື່ອຈັດການກັບບັນຫາທີ່ລະອຽດອ່ອນດັ່ງກ່າວ.
• ບໍ່ມີ ກຳ ລັງໃຈໃຫ້ຊອກຫາຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານວິຊາຊີບທີ່ຊ່ຽວຊານໃນການຊ່ວຍເຫຼືອຜູ້ເຄາະຮ້າຍຈາກອາຊະຍາ ກຳ ນີ້.
• ບໍ່ມີການຮັບຮູ້ວ່າອາຊະຍາ ກຳ ອາດຈະຖືກກະ ທຳ ຜິດ, ແຕ່ຄວນຈະຖືກປະຕິບັດຄືກັບຄວາມຜິດຫຼືຄວາມຜິດທີ່ສາມາດຖີ້ມໄດ້ພາຍໃຕ້ພົມ.

ພະເຍຊູເວົ້າແນວໃດກ່ຽວກັບຄົນແບບນີ້? ມາລະໂກ 7: 6-7 ອ່ານວ່າ,“ ພຣະອົງໄດ້ກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ,“ ເອຊາຢາໄດ້ ທຳ ນາຍກ່ຽວກັບເຈົ້າ ໜ້າ ຊື່ໃຈຄົດຢ່າງ ເໝາະ ສົມ, ດັ່ງທີ່ມີຂຽນໄວ້ວ່າ,“ ຄົນນີ້ໃຫ້ກຽດຂ້ອຍໂດຍປາກຂອງເຂົາ, ມັນບໍ່ມີປະໂຫຍດເລີຍທີ່ພວກເຂົານະມັດສະການເຮົາ, ເພາະວ່າພວກເຂົາສອນຕາມ ຄຳ ສັ່ງສອນຂອງມະນຸດ. ' ປ່ອຍໃຫ້ພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າໄປ, ເຈົ້າຖືປະເພນີຂອງມະນຸດ.”

ຢ່າຫວັງວ່າຄວາມສົມບູນແບບຈາກອ້າຍນ້ອງຂອງທ່ານ (Par.17)

ຂໍ້ພຣະ ຄຳ ພີທີ່ກ່າວເຖິງນີ້, ຜູ້ເທສະ ໜາ ປ່າວປະກາດ 7: 21-22, ເວົ້າໄດ້ດີ, ໂດຍກ່າວວ່າ“ ນອກຈາກນັ້ນ, ຢ່າເອົາໃຈໃສ່ທຸກ ຄຳ ທີ່ຄົນເວົ້າ, ເພື່ອເຈົ້າຈະບໍ່ໄດ້ຍິນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຈົ້າເວົ້າຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຕໍ່ເຈົ້າ. ເພາະຫົວໃຈຂອງເຈົ້າເອງກໍ່ຮູ້ດີຢູ່ເລື້ອຍໆວ່າເຈົ້າ, ແມ່ນເຈົ້າ, ໄດ້ເວົ້າຄວາມຊົ່ວຮ້າຍໃສ່ຄົນອື່ນ. "

ແມ່ນແລ້ວ, ເຫັນໄດ້ຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າພວກເຮົາບໍ່ຄວນຄາດຫວັງວ່າຄວາມສົມບູນແບບຂອງພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຮົາ, ແມ່ນແຕ່ຄະນະ ກຳ ມະການປົກຄອງເປັນສ່ວນບຸກຄົນ. ແຕ່ເຊັ່ນດຽວກັບລູກາ 12: 48 ເຕືອນວ່າ“ ແທ້ຈິງແລ້ວ, ທຸກໆຄົນທີ່ໄດ້ຮັບຫຼາຍ, ຫຼາຍຄົນຈະຖືກຮຽກຮ້ອງຈາກລາວ; ແລະຜູ້ທີ່ປະຊາຊົນຮັບຜິດຊອບຫຼາຍ, ພວກເຂົາຈະຮຽກຮ້ອງຫຼາຍກ່ວາປົກກະຕິຂອງ”. ຄະນະ ກຳ ມະການປົກຄອງທັງ ໝົດ ຄວນເຕັມໃຈທີ່ຈະປ່ຽນແປງນະໂຍບາຍທີ່ບໍ່ໄດ້ຜົນຢ່າງຈະແຈ້ງ, ໂດຍການສະແດງຄວາມຖ່ອມຕົວ, ແຕ່ສິ່ງທີ່ເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ໄດ້ເກີດຂື້ນຢ່າງເຕັມໃຈ.

ສຸດທ້າຍ, ແຕ່ສຸດທ້າຍ, ໄດ້ມີການປ່ຽນແປງທີ່ສະຫຼາດໃນການເນັ້ນ ໜັກ ບໍ? ວັກສຸດທ້າຍ (18) ກ່າວວ່າ“ ພວກເຮົາທຸກຄົນຄອຍຖ້າເວລາໃດ, ໃນອຸທິຍານທີ່ຈະມາເຖິງ, ພວກເຮົາຈະບໍ່ມີເຫດຜົນທີ່ຈະທໍ້ຖອຍໃຈເລີຍ! ຈະບໍ່ມີຄວາມເຈັບປ່ວຍ, ສົງຄາມ, ສືບທອດຄວາມຕາຍ, ການຂົ່ມເຫັງ, ການຜິດຖຽງກັນພາຍໃນປະເທດແລະຄວາມຜິດຫວັງອີກຕໍ່ໄປ.” ມັນບໍ່ໄດ້ເວົ້າອີກຕໍ່ໄປວ່າ "ເມື່ອໃດ, ໃນໄວໆນີ້ໃນອຸທິຍານທີ່ຈະມາເຖິງ". ມັນບໍ່ໄດ້ເວົ້າວ່າ“ ອີກບໍ່ດົນ, ຈະບໍ່ມີຄວາມເຈັບປ່ວຍອີກຕໍ່ໄປ”.

ເບິ່ງຄືວ່າອະລະມະເຄໂດນທີ່ ກຳ ລັງຈະໃກ້ຈະສູນພັນໄດ້ຖືກເຕະເຂົ້າໄປໃນຫຍ້າຍາວ. ເວລາຈະບອກວ່ານີ້ແມ່ນບໍ? ແນ່ນອນ, ມັນຈະບໍ່ເປັນການບໍ່ສະຫຼາດທີ່ຈະຖືລົມຫາຍໃຈຂອງພວກເຮົາລໍຖ້າການຂໍອະໄພຈາກອົງການເພື່ອຍົກສູງຄວາມຄາດຫວັງທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ.

ສະຫຼຸບ

ໃນການສະຫລຸບ, ບາງຈຸດດີໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນ, ແຕ່ວ່າສ່ວນຫຼາຍແລ້ວກໍລະນີທີ່ ໜ້າ ຊື່ໃຈຄົດແລະການປ່ຽນແປງທີ່ເຊື່ອງໄວ້ທີ່ບໍ່ດີກໍ່ເຮັດໃຫ້ຜົນປະໂຫຍດຫຼຸດລົງ

ເຖິງວ່າຈະມີສິ່ງທັງ ໝົດ ນີ້ພວກເຮົາຍັງສາມາດສະແດງຄວາມຮັກ. ພວກເຮົາຂໍສະແດງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງອັກຄະສາວົກໂປໂລໃນເວລາທີ່ລາວຂຽນຈົດ ໝາຍ ເຖິງຟີລິບໃນບົດທີ 1: 8-11 ໂດຍກ່າວວ່າ“ ເພາະວ່າພະເຈົ້າເປັນພະຍານຂອງຂ້າພະເຈົ້າກ່ຽວກັບວິທີທີ່ຂ້າພະເຈົ້າປາຖະ ໜາ ໃຫ້ທຸກໆທ່ານໃນຄວາມຮັກທີ່ອ່ອນໂຍນດັ່ງທີ່ພຣະເຢຊູຄຣິດມີ. ແລະນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າສືບຕໍ່ອະທິຖານ, ເພື່ອວ່າຄວາມຮັກຂອງທ່ານຈະມີຄວາມອຸດົມສົມບູນຂຶ້ນເລື້ອຍໆດ້ວຍຄວາມຮູ້ທີ່ຖືກຕ້ອງແລະຄວາມຮອບຄອບ; ເພື່ອວ່າທ່ານຈະຮັບປະກັນສິ່ງທີ່ ສຳ ຄັນກວ່າ, ເພື່ອວ່າທ່ານຈະເປັນຄົນໂງ່ແລະບໍ່ເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນສະດຸດຈົນເຖິງວັນຂອງພຣະຄຣິດ, ແລະເຕັມໄປດ້ວຍ ໝາກ ໄມ້ທີ່ຊອບ ທຳ, ຊຶ່ງຜ່ານພຣະເຢຊູຄຣິດ, ເພື່ອກຽດຕິຍົດແລະສັນລະເສີນຂອງພຣະເຈົ້າ.”

[i] https://www.healthline.com/health/depression/facts-statistics-infographic#1

[ii] ປະສົບການນີ້ຍັງບໍ່ສາມາດຍອມຮັບໄດ້ຈາກຜູ້ອ່ານເນື່ອງຈາກມີການຮຽກຮ້ອງໂດຍບໍ່ເປີດເຜີຍໂດຍອ້າຍທີ່ກ່ຽວຂ້ອງໃນປະຈຸບັນ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມນັກຂຽນສາມາດຕອບສະ ໜອງ ຄວາມຈິງຂອງປະສົບການ.

ທາດາ

ບົດຂຽນໂດຍ Tadua.