[Van ws4 / 16 p. 18 voor juni 13-19]
"Ze bleven zich wijden aan ... om met elkaar om te gaan." -Handelingen 2: 42
Paragraaf 3 zegt: „Onmiddellijk nadat de christelijke gemeente was gevormd, begonnen volgelingen van Jezus zich„ toe te wijden. . . om samen te zijn. " (Handelingen 2: 42) Je deelt waarschijnlijk hun verlangen om regelmatig vergaderingen bij te wonen. ”
Wacht even. Handelingen 2: 42 heeft het niet over het regelmatig bezoeken van geplande wekelijkse gemeentevergaderingen. Laten we het hele vers lezen, zullen we?
"En zij bleven zich wijden aan het onderwijzen van de apostelen, aan het samengaan, aan het nemen van maaltijden en aan gebeden." (Ac 2: 42)
"Het nemen van maaltijden"? Misschien moet de derde alinea met deze zin eindigen. 'U deelt waarschijnlijk hun verlangen om regelmatig gemeentevergaderingen en gemeentemaaltijden bij te wonen.'
De context helpt dingen in perspectief te plaatsen. Het was Pinksteren, het begin van de laatste dagen. Petrus had zojuist een aangrijpende toespraak gehouden die drieduizend ertoe bracht zich te bekeren en zich te laten dopen.
“Al degenen die gelovigen werden, waren samen en hadden alles gemeen, 45 en zij verkochten hun bezittingen en eigenschappen en verdeelden de opbrengsten aan iedereen, volgens wat elk nodig had. 46 En dag na dag waren ze constant aanwezig in de tempel met een verenigd doel, en ze namen hun maaltijden in verschillende huizen en deelden hun eten met grote vreugde en oprechtheid van hart, 47 God prijzen en gunst vinden bij alle mensen. Tegelijkertijd bleef Jehovah hen dagelijks toevoegen aan hen die gered waren. ”(Ac 2: 44-47)
Klinkt dit als gewone gemeentevergaderingen?
Begrijp het niet verkeerd. Niemand zegt dat het verkeerd is dat een gemeente samenkomt, noch is het verkeerd om zulke vergaderingen te plannen. Maar als we op zoek zijn naar een schriftuurlijke reden om onze geplande gemeentevergaderingen twee keer per week te rechtvaardigen - of om het schema van drie keer per week samenkomen in de tweede helft van de twintigste eeuw te rechtvaardigen - waarom zouden we dan niet een Bijbelgedeelte gebruiken dat echt laat zien dat de eerste-eeuwse christenen precies dat deden?
Het antwoord is simpel. Er is er geen.
De bijbel spreekt van gemeenten die bij bepaalde personen thuis bijeenkomen, en we kunnen aannemen dat dit op een soort van regelmatige basis werd gedaan. Misschien gingen ze op zulke momenten ook door met het nemen van maaltijden. De Bijbel spreekt tenslotte van liefdesfeesten. (Ro 6: 5; 1Co 16: 19; Co 4: 15; Phil 1: 2; Jude 1: 12)
Men moet zich afvragen waarom deze praktijk niet is voortgezet. Het zou tenslotte miljoenen, zelfs miljarden dollars aan onroerendgoedaankopen besparen. Het zou ook bijdragen aan een veel persoonlijkere relatie tussen alle gemeenteleden. Kleinere, meer intieme groepen zouden weinig risico inhouden dat iemand die geestelijk zwak of materieel in nood is, onopgemerkt blijft of door de kieren glijdt. Waarom volgen we het patroon van vergaderen in grote zalen dat is ingesteld door de afvallige christenheid? We mogen ze “Koninkrijkszalen” noemen, maar dat is gewoon een verschiletiket op dezelfde oude verpakking plakken. Laten we eerlijk zijn, het zijn kerken.
Het medium is de boodschap
Alinea 4 wordt geopend met de kop: "Vergaderingen leren ons".
Dus waar, maar op welke manier? Scholen onderwijzen ons ook, maar terwijl we wiskunde, aardrijkskunde en grammatica leren, leren we ook evolutie.
Grote bijeenkomsten waar iedereen in rijen zit, naar voren gericht, zonder de mogelijkheid om met elkaar te praten of iets wat wordt geleerd in twijfel te trekken, zijn een uitstekend middel om de boodschap te beheersen. Dit wordt verder bereikt door een rigide gecontroleerde structuur te hebben. Openbare lezingen moeten gebaseerd zijn op goedgekeurde contouren. Wachttoren-studies zijn een vast Q & A-formaat, waarbij alle antwoorden rechtstreeks uit de paragrafen moeten komen. De wekelijkse christelijke leven en dienen-bijeenkomst of CLAM-bijeenkomst wordt volledig gecontroleerd door een overzicht dat op JW.org wordt gepost. Zelfs het incidentele gedeelte Local Needs is helemaal niet lokaal, maar een script dat centraal wordt voorbereid. Dit maakt de laatste zin van paragraaf 4 tragisch lachwekkend.
"Denk bijvoorbeeld aan de spirituele edelstenen die je elke week ontdekt terwijl je je voorbereidt op en luistert naar hoogtepunten uit de bijbellezing!"
Toen de Bijbelse hoogtepunten voor het eerst werden geïntroduceerd, konden we inderdaad geestelijke juweeltjes ontdekken uit de wekelijkse toegewezen lectuur en deze met anderen delen door middel van onze opmerkingen, maar blijkbaar veroorzaakte dat een gevaarlijke leemte in de inhoudscontrole. Nu moeten we specifieke, voorbereide vragen beantwoorden. Er is geen ruimte voor originaliteit, om in het vlees van de bijbelse boodschap te duiken. Nee, het bericht is stevig vergrendeld door de bedieningscentrale. Dit deed me denken aan een boek teruggeschreven in de 1960s.
"Het medium is de boodschap”Is een zin bedacht door Marshall McLuhan wat betekent dat de vorm van een Medium nestelt zich in de Bericht, waardoor een symbiotische relatie ontstaat waardoor het medium beïnvloedt hoe de boodschap wordt waargenomen.
Geen enkele getuige zal ontkennen dat als je naar een katholieke kerk, een mormoonse tempel, een joodse synagoge of een moslimmoskee zou gaan, de boodschap die je hoort, op maat zou zijn gemaakt om de loyaliteit van alle toehoorders te waarborgen. In de georganiseerde religie beïnvloedt het medium de boodschap. Eigenlijk is het medium de boodschap.
Dit is zozeer het geval met Jehovah's Getuigen dat als een van hun gemeenten een opmerking zou geven die de bijbelse boodschap deelde, zelfs als die in tegenspraak was met wat het medium zei, hij of zij zou worden gestraft.
Hoe zit het met Fellowship?
We gaan niet alleen met elkaar om om te leren, maar ook om aan te moedigen.
Paragraaf 6 zegt: “En wanneer we met onze broeders en zusters praten voor en na de vergaderingen, we voelen ons erbij horen en genieten van echte verfrissing. ”
Eigenlijk is dit vaak niet het geval. Ik ben de afgelopen 50 jaar in veel gemeenten op drie continenten geweest en een veelgehoorde klacht is dat sommigen zich buitengesloten voelen vanwege de vorming van talloze kliekjes. Het trieste feit is dat men maar een paar minuten voor en na een vergadering heeft om voort te bouwen op dit "gevoel van verbondenheid". Als we boekstudies hadden, konden we daarna nog een tijdje rondhangen en dat deden we vaak ook. Op die manier zouden we echte vriendschappen opbouwen. En de oudere mannen en vrouwen konden hun onverdeelde aandacht schenken aan de aanwezigen, zonder administratieve onderbrekingen.
Niet meer. Boekstudies zijn beëindigd, mogelijk omdat ze ook een maas in de gecentraliseerde controlestructuur creëerden.
In paragraaf 8 lezen we Hebreeën 10: 24-25. De laatste editie van de NWT gebruikt de weergave "onze samenkomst niet verzaken", terwijl de vorige editie het weergaf als "de bijeenkomst van onszelf niet verzuimend". Een subtiel verschil om zeker te zijn, maar als men wil aanmoedigen, niet de vrije christelijke vergadering, maar "onze" zeer gestructureerde ontmoetingsomgeving, is het logisch om het woord "vergadering" te gebruiken.
Echte christenen moeten associëren
Als u een Getuige zou voorstellen om naar een katholieke mis of een baptistendienst te gaan, zou hij met afgrijzen terugdeinzen. Waarom? Omdat dat associatie met valse religie zou betekenen. Zoals elke regelmatige lezer van dit forum, of zijn zusterforums, echter zal weten, is er een aantal leringen die uniek zijn voor Jehovah's Getuigen en die ook niet op de Bijbel zijn gebaseerd. Is dezelfde logica van toepassing?
Sommigen vinden van wel, terwijl anderen blijven associëren. De gelijkenis van de tarwe en het onkruid geeft aan dat onder degenen die ervoor kozen om samen te komen in een georganiseerde religie, er zowel tarwe (ware christenen) als onkruid (valse christenen) zullen zijn.
Er zijn een aantal van onze lezers en commentatoren die regelmatig met hun plaatselijke gemeente omgaan, hoewel ze er hard aan werken om de instructies te doorzoeken. Ze beseffen dat het hun verantwoordelijkheid is om te beslissen wat ze accepteren of afwijzen.
"Dat het geval is, is elke openbare instructeur, wanneer hij wordt geleerd het koninkrijk der hemelen te respecteren, als een man, een gezinshoofd, die dingen uit zijn schatkamer naar buiten brengt." (Mt 13: 52)
Aan de andere kant zijn er velen die zijn gestopt met het bijwonen van alle vergaderingen van Jehovah's Getuigen omdat ze vinden dat het luisteren naar de vele dingen die onwaar zijn, hen te veel interne conflicten oplevert.
Ik val in de laatste categorie, maar heb een manier gevonden om nog steeds om te gaan met mijn broeders en zusters in Christus door middel van wekelijkse online bijeenkomsten. Niets bijzonders, slechts een uur besteed aan het lezen van de Bijbel en het uitwisselen van gedachten. Je hebt ook geen grote groep nodig. Bedenk dat Jezus zei: "Waar twee of drie vergaderd zijn in mijn naam, daar ben ik in hun midden." "(Mt 18: 20)
Ik vond het een behoorlijk ironische illustratie in paragraaf 9. Na het citeren van John 10: 16, illustreert de paragraaf dat één koppel niet op verschillende locaties kan worden gevonden. Dit staat haaks op de twee locaties of twee hoop dat Jehovah's Getuigen onderwijzen. De andere schapen in Jezus woorden moesten zich aansluiten en één kudde worden. Hoe is dit mogelijk als deze kudde voor twee locaties is bestemd?
Nog een uitstekende recensie mijn vriend, maar opnieuw verraadt de NWT en het zilveren zwaard de mensen, 1961 zilveren zwaard… .ahh groene bijbel Said Handelingen 2:42 En ze bleven zich wijden aan de leer van de apostelen en aan het delen [met elkaar] , tot het nemen van maaltijden en tot gebeden. Toen zei 1984 NWT Handelingen 2:42 En zij bleven zich wijden aan het onderwijs van de apostelen en aan het delen [met elkaar] * van het nemen van maaltijden # en aan gebeden. * of vereniging samen # lit. Tot het breken van brood. 2006 NWT herdruk / herziening And... Lees verder "
Oké, ik heb besloten om het artikel te bekijken. Par. 1 is naar mijn mening een verzonnen verhaal. Iemand die aan deze barre toestand lijdt, verlangt naar alles wat beter is dan deze aandoeningen. Maar ik denk dat niet veel mensen hier iets anders over zullen zeggen dan waardering ... Par. 2 lijkt opgemaakt als in par. 1 Er wordt gezegd dat ze als slaaf werd behandeld. Hoe kan ze dan reizen om naar een KH te gaan? En niemand merkte dat de slaaf vermist was? Par. 4 zegt “… versterk de liefde voor je hemelse vader… ..” Nu impliceren ze dat God onze hemelse is... Lees verder "
Geweldig artikel Meleti. Ik heb altijd het gevoel gehad dat echte christelijke gastvrijheid belangrijker was dan twee keer per week in pakken en jurken bijeengedreven te worden als een soort middelbare schoolformule. De boekengroep was mijn favoriete bijeenkomst totdat ze het schrapten, vanwege de meer intieme sfeer, tijdens en na. We hadden het jarenlang in ons huis, wat ik geweldig vond en wat ik als een voorrecht beschouwde. Ik heb daar geen spijt van, ik vond het altijd leuk om gastheer te zijn van mijn vrienden en mijn huis en middelen te delen. Maar ik vond de kliekjes in de gemeente ondraaglijk en hypocriet, vooral als de waarheid... Lees verder "
Goede observatie over weeskinderen en weduwen als de "kanaries in de kolenmijn". Ik zal die moeten onthouden.
Ik hield zelfs meer van "In Search of Christian Freedom" dan "Crisis of Conscience". Het is een noodzakelijke follow-up van de laatste. Het wordt een beetje omslachtig en repetitief, en zou een serieuze redactie kunnen gebruiken om zijn gedachten te stroomlijnen. Dat zou de impact vergroten en des te effectiever maken.