[Van ws9 / 16 p. 3 oktober 24-30]

"Laat je handen niet vallen." -Zep 3: 16

Onze studie deze week begint met dit persoonlijke account:

Een ZUS die een gewone pionier is en getrouwd is met een ouderling, zegt: „Ondanks het handhaven van een goede spirituele routine, heb ik jarenlang met angst geworsteld. Het berooft me van slaap, heeft invloed op mijn gezondheid, beïnvloedt de manier waarop ik anderen behandel en maakt me soms op te geven en in een gat te kruipen. " - par. 1

Omdat ik zowel een gewone en speciale pionier als een ouderling was geweest, zou ik aannemen dat haar 'goede spirituele routine' regelmatige activiteit in de velddienst inhield om haar maandelijkse quotum van uren te halen, de dagelijkse tekst te lezen, de publicaties te bestuderen ter voorbereiding voor vergaderingen en vergaderingen, naar alle vergaderingen gaan, en regelmatig gebed tot Jehovah God.

De organisatie leert dat een 'goede spirituele routine' het volgende inhoudt:

We worden ook sterker door goddelijke opvoeding op onze christelijke vergaderingen, vergaderingen, congressen en in onze theocratische scholen. Die training kan ons helpen de juiste motivatie te hebben, om spirituele doelen te stellen en onze vele christelijke verantwoordelijkheden te vervullen. (Ps. 119: 32) Wil je gretig kracht halen uit dat soort onderwijs? - par. 11

We verwachten niet dat Jehovah voor ons wonderen verricht. We moeten eerder ons deel doen. Dat omvat ons dagelijks lezen van Gods Woord, de wekelijkse bijeenkomsten voorbereiden en bijwonen, onze geest en ons hart voeden door persoonlijke studie en gezinsaanbiddingen altijd op Jehovah vertrouwen in gebed. - par. 12

Dit klinkt allemaal positief, een goede methode om iemands spiritualiteit te behouden. Er is niets mis met bidden in combinatie met geregelde persoonlijke bijbelstudie. Omgang met medechristenen is een bijbelse opdracht. Geestelijke doelen stellen is prima, zolang ze maar realistisch zijn en in overeenstemming met Gods wil. De vraag is: wie beslist wat wat is in dit alles? Een regelmatige lezer van de Wachttoren zal begrijpen dat de doelen en verantwoordelijkheden waarover gesproken wordt, worden gedefinieerd door de Organisatie. De inhoud van de vergaderingen wordt geregeld door de leiding van de organisatie. De aansporing om aan geregelde bijbelstudie deel te nemen, is onder de voorwaarde dat men daarbij alleen de lectuur van de Organisatie gebruikt.

Is dit goed of slecht? Is het in overeenstemming met goddelijke instructies of niet? Ons wordt geleerd om niet te oordelen naar wat mensen zeggen, maar naar de resultaten die hun onderwijs oplevert.

'Evenzo brengt elke goede boom voortreffelijke vruchten voort, maar elke rotte boom brengt waardeloze vruchten voort. . . " (Mt 7: 17)

Paragraaf 2 geeft aan dat de ongerustheid die onze zuster voelde voortkwam uit externe druk, zoals 'de dood van een geliefde, een ernstige ziekte, moeilijke economische tijden of als getuige tegenstand ondervinden'. Het artikel legt de oorzaak van de angst van deze zuster niet uit, maar dit is de strekking van het artikel. Onder de ondertitel “De hand van Jehovah is niet te kort om te redden”, krijgen we drie voorbeelden uit de Hebreeuwse tijd (niets uit de christelijke tijd) waarin de Israëlieten werden aangevallen door krachten van buitenaf en gered door Gods hand. (Zie alinea 5 tot en met 9) Komen zulke voorbeelden echt overeen met de wereldwijde behoeften van de miljoenen Jehovah's Getuigen die ernaar streven de doelen en verantwoordelijkheden van de Organisatie te verwezenlijken? Is de oorzaak van bezorgdheid onder Getuigen, aanvallen van hedendaagse Amalekieten, Ethiopiërs of vijandige naties?

Sprekend uit zowel persoonlijke ervaring als mijn observaties uit de eerste hand als ouderling van veertig jaar, kan ik getuigen van het feit dat veel van de ongerustheid die Getuigen voelen voortkomt uit de zeer "geestelijke routine" die hun bron van kracht zou moeten zijn. De last die wordt opgelegd aan ijverige en goedbedoelende broeders en zusters terwijl ze ernaar streven hun vooraf gestelde "geestelijke doelen" te bereiken en "hun vele christelijke verantwoordelijkheden na te komen", resulteert vaak in een onderdrukkende last. Het niet nakomen van deze door mensen opgelegde verplichtingen leidt tot schuldgevoelens die de vreugde wegnemen die iemand zou moeten voelen bij het verrichten van heilige dienst voor God.

De Farizeeën stonden erom bekend mensen te belasten met onnodige en onschriftuurlijke lasten.

"Ze binden zware ladingen en leggen ze op de schouders van mannen, maar ze zijn zelf niet bereid om ze met hun vinger in toom te houden." (Mt 23: 4)

Aan de andere kant beloofde Jezus dat zijn lading gemakkelijk draagbaar zou zijn voor iedereen, niet alleen voor degenen die een ongewoon sterke vitaliteit hadden.

“Neem mijn juk op U en leer van mij, want ik ben zachtaardig en nederig van hart en U zult verfrissing vinden voor UW zielen. 30 Want mijn juk is vriendelijk en mijn lading is licht. ”” (Mt 11: 29, 30)

"Zachtaardig en nederig van hart". Dat is het soort herder - dat is het soort leider - waar we allemaal achter kunnen komen. Het dragen van zijn last is een verkwikking voor onze ziel.

Ik herinner me het gevoel dat we als ouderlingen zouden krijgen na het bezoek van de halfjaarlijkse kringopziener. De 'liefdevolle herinneringen' van de organisatie lieten ons vaak ontmoedigd achter, met het gevoel dat we gewoon niet genoeg deden. Herderlijkheid was nodig en we zagen dat allemaal als een essentieel onderdeel van ons werk als opzieners van de kudde, maar het was vaak het meest verwaarloosde. Er was een tijd, vele decennia geleden, dat een ouderling de tijd die hij besteedde aan het hoeden van een herder, mocht tellen in de velddiensttijd die hij moest rapporteren. Destijds hadden we harde quota. Als het geheugen dient, werd van elke verkondiger verwacht dat hij 12 uur per maand aan het predikingswerk besteedt, 12 of meer tijdschriften verspreidt, 6 of meer nabezoeken (nu "nabezoeken") rapporteert en 1 bijbelstudie leidt. Die quota werden officieel geschrapt in de jaren '70, maar werden vervangen door een de facto standaard. Van ouderlingen wordt nu verwacht dat ze velddienst melden boven het gemeentegemiddelde. Dus echt, er is niets veranderd. In feite zijn de zaken erger geworden omdat er tegenwoordig veel meer eisen worden gesteld aan de ouderen met betrekking tot de zorg voor organisatorische administratieve verantwoordelijkheden.

Ik herinner me dat ik Bethelieten hoorde vertellen hoe druk ze het hadden. Hoe weinig tijd hadden ze. Het maakte me aan het lachen. Ze zouden 's ochtends opstaan ​​voor een bereid ontbijt. Dan liepen ze naar hun werk. Ze zouden een lunchpauze van een heel uur hebben en weer eten eten dat door iemand anders voor hen was bereid. Daarna liepen ze naar huis, naar de woonruimte die door het personeel voor hen was schoongemaakt. Hun kleren werden voor hen gewassen en hun pakken en overhemden werden in de was geperst. Als hun auto gerepareerd moest worden, zorgde de winkel ter plaatse daar ook voor. Ze hadden zelfs hun eigen gemakswinkel ter plaatse.[I]

De gemiddelde niet-Bethelitische ouderling geeft 8 uit naar 9 uren op het werk en nog een uur of drie stressvol rijden van en naar zijn werk. De meesten hebben een werkende vrouw, omdat de meeste gezinnen tegenwoordig niet rond kunnen komen tenzij ze twee inkomens hebben. Met de resterende tijd moeten ze in de behoeften van hun kinderen voorzien, boodschappen doen, dingen in huis repareren, de was doen, alle maaltijden koken, ervoor zorgen dat de auto in goede staat verkeert, en zorg dragen voor de talloze en nog een andere taken die deel uitmaken van het leven in dit samenstel van dingen. Bovendien, met de energie die overblijft, wordt van hen verwacht dat ze vijf vergaderingen per week (in twee groepen) bijwonen en voorbereiden, waarbij ze vaak delen leiden. Ze moeten ook een hoger dan gemiddeld aantal uren in het predikingswerk aanhouden, anders worden ze uit hun positie van opzichter verwijderd. Er zijn altijd ouderlingenvergaderingen om bij te wonen, campagnes te organiseren, kringvergaderingen en regionale congressen om op allerlei manieren te ondersteunen. Ze krijgen veel organisatorische administratieve verplichtingen om mee om te gaan, waaronder het lezen van de correspondentie van de samenleving en het volgen van die richting. Natuurlijk komen er ook juridische zaken aan de orde. Als er nog tijd overblijft om te herbergen, is de ouderling gewoonlijk te uitgeput om er gebruik van te maken.

Is het een wonder dat angst en stress veel voorkomende problemen zijn in de organisatie?

Waarom zou een oprechte christen dergelijke lasten aanvaarden? Het antwoord is te vinden in het artikel:

We zullen drie uitstekende bijbelse voorbeelden bespreken die Jehovah's verlangen en vermogen tonen om zijn volk te versterken om zijn wil te doen ondanks schijnbaar overweldigende moeilijkheden. - par. 5

Welke oprechte en oprechte christen wil Gods wil niet doen? Het uitgangspunt dat alle stress veroorzaakt, is echter het begrip dat alles doen wat het Besturende Lichaam hun opdraagt, gelijk staat aan het doen van de wil van Jehovah. Het zijn niet alleen de oudsten die onder deze last lijden. Pioniers doen hun best om het aantal uren bij te houden dat door het Besturende Lichaam is voorgeschreven om God te laten zien dat ze zijn wil doen en hem behagen. Waarom zouden ze denken dat zulke vooraf vastgestelde normen die door mensen worden opgelegd, echt van God afkomstig zijn?

Het is te wijten aan uitspraken als:

Denk ook aan het geestelijke voedsel op basis van de Bijbel dat we elke maand ontvangen. De woorden van Zacharia 8: 9, 13 (lezen) werden gesproken terwijl de tempel in Jeruzalem werd herbouwd, en die woorden passen heel goed bij ons. - par. 10

Ons geestelijk voedsel dat door de publicaties wordt verstrekt, wordt gelijkgesteld met de woorden van de profeet Zacharia gesproken terwijl de tempel werd herbouwd? De lezer wordt geïnstrueerd om te lezen en verder te mediteren Zacharia 8: 9

„„ Dit is wat Jehovah van legers zegt: 'Laat uw handen sterk zijn, u die nu deze woorden uit de mond van de profeten hoort, dezelfde woorden die werden gesproken op de dag waarop de fundering van het huis van Jehovah van legers werd gelegd om de tempel te bouwen. ”(Zec 8: 9)

Dus hoewel alle 'spirituele doelen' en 'christelijke verantwoordelijkheden' die door de organisatie zijn opgelegd niet in de Bijbel worden gevonden, kunnen we aan ze denken als afkomstig uit de mond van de hedendaagse profeten net zoals gebeurde in Zacharia's tijd. Wat Zacharia toen sprak, was uit de mond van God. Evenzo is "het geestelijke voedsel dat we elke maand krijgen op basis van de Bijbel" ook uit de mond van God.

Zacharia was natuurlijk Gods profeet. Hij hoefde nooit iets te veranderen dat hij zei, bewerend dat hij het verkeerd had. Hij hoefde nooit een beleid terug te draaien of op te geven door zijn fout te verontschuldigen als gevolg van menselijke onvolmaaktheid en te beweren dat het licht nu helderder voor hem was geworden en hij de dingen duidelijker zag. Toen hij zei dat iets het woord van God was, was het dat, omdat hij een geïnspireerde profeet van de Almachtige was.

Een echte spirituele routine

Een goede geestelijke routine omvat gebed. Paulus zei ons "onophoudelijk te bidden". Maar in de context van die raad zei hij ons ook “altijd blij te zijn”. Laat deze woorden je leiden om een ​​goede spirituele routine te behouden:

“Wees altijd blij. 17 Bid voortdurend. 18 Bedankt voor alles. Dit is Gods wil voor jou in Christus Jezus. 19 Doof het vuur van de geest niet. 20 Behandel profetieën niet met minachting. 21 Zorg voor alle dingen; houd vast aan wat goed is. 22 Onthoud u van elke vorm van goddeloosheid. ”(1Th 5: 16-22)

Misschien is 'routine' niet het beste woord om dit te omschrijven. Onze spiritualiteit zou net zo goed een deel van ons moeten zijn als onze ademhaling en het kloppen van ons hart.

Hoe zit het met bijbelstudie? Moeten we er regelmatig aan deelnemen? Natuurlijk. Door te bidden spreken we tot onze Vader, en door zijn woord te lezen, reageert hij op ons. Zo leidt zijn geest ons naar de hele waarheid. (John 16: 13) Laat de leringen van mensen dat niet in de weg staan. Als je met je menselijke vader praat, komt er dan een derde partij tussen om uit te leggen wat je vader zegt? Dit wil niet zeggen dat we niet kunnen leren van anderen die onderzoek hebben gedaan, maar neem alles wat wordt gezegd en onderzoek het zoals Paulus ons hierboven zegt te doen: “Vergewis u van alle dingen; houd vast aan wat goed is. '

Vasthouden aan wat goed is, betekent dat we weggooien wat niet goed is.

We moeten ons niet laten misleiden door een vorm van goddelijke toewijding die acceptabel lijkt, maar die gebaseerd is op de verkeerde leer van mensen.

De Joden in Jezus dagen beschouwden zichzelf als de uitverkorenen van God en dat waren ze ook, maar ze stonden op het punt de verworpenen van God te worden. Hun vroomheid was gebaseerd op een vals begrip van hun positie voor God; een begrip dat ze van hun religieuze leiders kregen.

Jezus zei:

“Daarom spreek ik tot hen door het gebruik van illustraties, omdat ze kijken tevergeefs kijken, en horen, tevergeefs horen, ook krijgen ze er geen idee van; 14 en tegenover hen is de profetie van Jesaja vervulling, die zegt: 'Door te horen, zult GIJ horen maar geenszins de zin ervan begrijpen; en, kijkend, JIJ zult kijken maar geenszins zien. 15 Want het hart van dit volk is niet meer ontvankelijk geworden, en met hun oren hebben zij gehoord zonder antwoord, en zij hebben hun ogen gesloten; dat ze misschien nooit met hun ogen zien en horen met hun oren en het gevoel ervan met hun hart krijgen en terugkeren, en ik genees hen. ' 16 “Maar gelukkig zijn UW ogen omdat zij aanschouwen, en UW oren omdat zij horen. 17 Want ik zeg echt tot U, Vele profeten en rechtvaardige mannen wilden de dingen zien die U ziet en zagen ze niet, en om de dingen te horen die U hoort en niet hebt gehoord. 18 “JIJ, luister dan naar de illustratie van de man die zaaide. 19 Waar iemand het woord van het koninkrijk hoort maar het niet begrijpt, de goddeloze komt en grijpt weg wat in zijn hart is gezaaid; dit is degene die langs de weg wordt gezaaid. ”(Mt 13: 13-19)

Heb je het ware “woord van het Koninkrijk” gehoord en de betekenis ervan begrepen? De boodschap van het goede nieuws van het Koninkrijk die Jezus leerde, was dat allen die geloof in zijn naam stelden, de autoriteit zouden krijgen om kinderen van God te worden. (John 1: 12; Romantiek 8: 12-17) Dit is de boodschap die we moeten prediken. Dit is niet de boodschap die de organisatie 8 miljoen Getuigen ertoe aanzet om te prediken. Hun boodschap is dat het meeste waarop we kunnen hopen is om Gods vrienden te zijn en duizend jaar als zondaars te leven, en dan pas volmaaktheid te bereiken.

Ironisch genoeg is dit Uitkijktoren leert dat Satan probeert te voorkomen dat Getuigen deze boodschap prediken.

We kunnen er zeker van zijn dat de Duivel zijn handen nooit zal laten vallen in zijn inspanningen om onze christelijke activiteiten te stoppen. Hij gebruikt leugens en bedreigingen van regeringen, religieuze leiders en afvalligen. Wat is zijn doel? Het is om onze handen te laten verslappen bij het prediken van het goede nieuws van het Koninkrijk. - par. 10

Vervolgen zogenaamde afvalligen Getuigen of is het omgekeerde waar? Degenen onder ons die deze site bezoeken, willen alleen de geweldige hoop met anderen delen dat God ons roept om zijn geadopteerde kinderen te zijn. (1Th 2: 11-12; 1Pe 1: 14-15; Ga 4: 4-5) Toch kunnen we dit niet vrij doen, maar we moeten werken alsof we verboden zijn. We zullen worden vervolgd omdat we de waarheid spreken. Om tot onze vele vrienden en familieleden in de JW-gemeenschap te prediken, moeten we de raad van Jezus toepassen om onze geheime prediking op een effectieve manier uit te voeren. (Mt 10: 16; Mt 7: 6; Mt 10: 32-39) Toch worden we soms ontdekt en bedreigd met uitzetting.

Zoals bij veel van de artikelen die we bespreken, heeft het wel een toepassing, maar niet zoals de schrijver bedoelde.

KANTTEKENING: Hier hebben we weer een ander artikel waarin (29 keer) naar Jehovah wordt verwezen met de volledige uitsluiting van onze Heer Jezus, degene die onze Vader Jehovah heeft belast met het steunen van ons. (Mt 28: 20; 2Co 12: 8-10; Eph 6: 10; 1Ti 1: 12)

_______________________________________________________

[I] Recente besparingen op kostenbesparingen hebben veel van de ondersteunende ondersteuningsstructuur die Bethelites de afgelopen 100-jaren hebben genoten, geëlimineerd.

Meleti Vivlon

Artikelen door Meleti Vivlon.
    17
    0
    Zou dol zijn op je gedachten, geef commentaar.x