[Van ws5 / 17 p. 22 - juli 24-30]

Waar gaat dit artikel over? Het antwoord is te vinden in paragraaf 4.

Laten we in dit verband drie gebieden van het leven beschouwen die, als ze niet op de juiste plaats worden gehouden, onze liefde voor Christus en voor geestelijke dingen kunnen verzwakken - seculier werk, recreatie en materiële zaken. - par. 4

Dit is wat we een "herinneringsartikel" noemen. We hebben allemaal herinneringen nodig, nietwaar? Als we echter alleen maar herinneringen krijgen, kunnen we dan echt zeggen dat we een goed afgerond geestelijk dieet krijgen - voedsel op het juiste moment als het ware?

Geestelijke dingen moeten op de eerste plaats komen. Wij willen ze ook. Maar wat bedoelen we met geestelijke dingen? Wat bedoelt de organisatie als ze spreekt over geestelijke zaken die op de eerste plaats moeten komen?

Alinea 9 vraagt:

"Om te helpen bepalen of we een evenwichtig beeld hebben van seculiere zaken en spirituele verantwoordelijkheden, is het goed om ons af te vragen: 'Vind ik mijn seculiere werk interessant en opwindend, maar beschouw ik mijn spirituele activiteiten als gewoon of routineus?'"

Ik woonde bijeenkomsten van jongs af aan en ik ben nu bijna 70. Er was een tijd dat bijeenkomsten interessant waren. We hebben veel tijd besteed aan het bestuderen van de Schrift. Maar dat veranderde allemaal na 1975. Vergaderingen werden repetitief en saai. Er waren veel "herinnerings" -artikelen, zoals deze. Getuige zijn ging over het leven van een bepaalde levensstijl. Het ging allemaal om een ​​beter leven door de organisatie terwijl we wachten tot God iedereen vernietigt en ons de overvloed van de aarde voor onszelf geeft. Het ging allemaal om daar binnen te blijven en genoegen te nemen met het absolute minimum, zodat we de grootste beloning ooit konden oogsten. We werden wat we "spirituele materialisten" zouden kunnen noemen. Broeders en zusters wezen tijdens de velddienst naar een prachtig huis en zeiden: "Dat is het huis waarin ik na Armageddon wil wonen." De motivatie was niet liefde voor God of liefde voor Christus. Het ging erom wat ze zouden krijgen als ze de regels zouden volgen die de Organisatie oplegde.

Er is niets mis mee te geloven dat de Vader degenen zal belonen die hem ernstig zoeken. in feite is het een essentiële vereiste voor waar geloof. (Zie Hebreeën 11: 6) Maar als we ons concentreren op de beloning en niet op de beloner, worden we egocentrisch en materialistisch.

Het is dus geen wonder dat vergaderingen repetitief en saai zijn geworden. Omdat alles waar we over hoeven te praten wordt bepaald door zulke enge parameters, luisteren we keer op keer naar dezelfde gesprekken en lezen we dezelfde herverpakte Uitkijktoren artikelen.

Het predikingswerk is niet veel anders. Je hebt de keuze om dezelfde huizen te bezoeken waar je al tientallen jaren naar toe gaat en waarvan de meeste niet thuis zijn, of om passief op straat naast een kar te staan ​​en uren achtereen genegeerd te worden door voorbijgangers. Lijkt dit zoiets als de dynamische bediening waarmee Paulus bezig was? Maar als u iets anders probeert, wordt u afgeraden "vooruit te rennen". Zoals uit de uitzending van juli bleek, moest het Besturende Lichaam, toen het karrenwerk voor het eerst werd overwogen, eerst een proefproject in Frankrijk goedkeuren alvorens de definitieve goedkeuring te geven voor wereldwijde inzet.

Paragraaf 10 spreekt over de gelegenheid waarop Jezus Maria en Martha bezocht, en Maria koos het goede deel door aan de voeten van de Heer te gaan zitten om te leren. Wat een geweldige waarheden moet hij haar hebben geopenbaard. De meeste Wachttoren-studies staan ​​echter stil bij Israëlitische verslagen met weinig aandacht voor de diepe dingen van God die door onze Heer zijn geopenbaard.

Ik hield ervan om over de Bijbel te praten als ik samen was met mijn JW-vrienden, maar aangezien ik nieuwe dingen heb geleerd, ben ik terughoudend om dat te doen, omdat elke onenigheid met formele leringen gewoon een natte deken over elke discussie gooit. Dus onlangs heb ik een andere aanpak geprobeerd door anderen het gespreksonderwerp te laten beginnen. Het resultaat was tegelijkertijd verhelderend en deprimerend. Getuigen praten niet over de Bijbel als ze samen zijn. Elke discussie die zij als geestelijk zouden beschouwen, gaat over de organisatie: het bezoek van de laatste kringopziener, of het programma van de kringvergadering, of een bezoek aan Bethel, of een 'theocratisch' bouwproject, of de aanstelling van een familielid voor een nieuw 'voorrecht van dienst". En natuurlijk is het gesprek doorspekt met opmerkingen over hoe dichtbij het einde is en hoe deze of gene wereldgebeurtenis de vervulling van profetie zou kunnen voorspellen, waaruit blijkt hoe dicht we bij de Grote Verdrukking zijn.

Als iemand een echt bijbels onderwerp aan de orde stelt, zelfs een veilig onderwerp, sterft het gesprek weg. Het is niet dat ze niet willen leren van de Bijbel, maar dat ze gewoon niet weten wat ze moeten zeggen om aan de discussie toe te voegen en bang zijn om te ver buiten de gebaande paden van het JW-dogma te gaan.

Dit, zo lijkt het voor deze oude ogen van mij, is wat we zijn geworden. Totaal ondergeschikt aan mannen. (Ik zeg "wij" omdat ik nog steeds een sterke affiniteit voel met mijn JW-broers en -zussen.)

 

Meleti Vivlon

Artikelen door Meleti Vivlon.
    56
    0
    Zou dol zijn op je gedachten, geef commentaar.x