Kontynuując wątek lojalnościowy przedstawiony w poprzednim artykule i wchodząc w program letnich kongresów, lekcja zaczyna się od cytowania Micah 6: 8. Poświęć chwilę i spójrz na więcej niż 20 tłumaczeń znalezionych tutaj. Różnica jest oczywista nawet dla zwykłego czytelnika. Edycja NWT 2013 [ii] renderuje hebrajskie słowo kpił jako „pielęgnuj lojalność”, podczas gdy każde inne tłumaczenie oddaje ją złożonym wyrażeniem, takim jak „miłosierdzie” lub „miłosierdzie miłosne”.

Idea przekazywana w tym wersecie nie jest przede wszystkim stanem istnienia. Nie powiedziano nam, abyśmy byli mili, litościwi lub - jeśli tłumaczenie NWT jest poprawne - lojalności. Raczej instruowano nas, abyśmy kochali tę samą jakość. Jedną rzeczą jest być uprzejmym, a drugą rzeczą jest kochanie pojęcia życzliwości. Człowiek, który z natury nie jest litościwy, może okazywać litość. Człowiek, który nie jest naturalnie miły, może od czasu do czasu dokonywać aktów dobroci. Jednak taki człowiek nie będzie ścigał tych rzeczy. Tylko ci, którzy coś kochają, będą to realizować. Jeśli kochamy dobroć, jeśli kochamy miłosierdzie, będziemy je realizować. Postaramy się je pokazać we wszystkich aspektach naszego życia.

Dlatego też, przekazując ten werset „pielęgnuj lojalność”, komisja rewizyjna NWT 2013 chce, abyśmy dążyli do lojalności jako czegoś, co należy cenić lub kochać. Czy to naprawdę nakazuje nam Micah? Czy przekazywane tutaj przesłanie jest tym, w którym lojalność jest ważniejsza niż miłosierdzie czy dobroć? Czy wszyscy inni tłumacze spóźnili się na łódź?

Jakie jest uzasadnienie wyboru komisji rewizyjnej NWT 2013?

Właściwie nie zapewniają żadnego. Nie są przyzwyczajeni do przesłuchiwania lub dokładniejszego uzasadniania swoich decyzji.

Hebrajski interlinear zapewnia „lojalność przymierza” jako dosłowne znaczenie he-sed.  We współczesnym języku angielskim to wyrażenie jest trudne do zdefiniowania. Jaki jest hebrajski sposób myślenia he-sed? Najwyraźniej komitet rewizyjny NWT 2013[ii] wie, bo gdzie indziej renderują he-sed jako „lojalna miłość”. (Widzieć Ge 24: 12; 39:21; 1Sa 20: 14; Ps 59: 18; Isa 55: 3). Pomaga nam to zrozumieć jego prawidłowe użycie w Micah 6: 8. Hebrajskie słowo wskazuje na miłość lojalną wobec ukochanej osoby. „Lojalny” jest modyfikatorem, cechą definiującą tę miłość. Tłumaczenie Micah 6: 8 ponieważ „pielęgnuj lojalność” zamienia modyfikator w modyfikowany obiekt. Micah nie mówi o lojalności. Mówi o miłości, ale o szczególnym rodzaju - miłości, która jest lojalna. Mamy kochać ten rodzaj miłości. Miłość, która jest lojalna, działa w imieniu ukochanej osoby. To miłość w działaniu. Życzliwość istnieje tylko wtedy, gdy ma miejsce działanie, akt dobroci. Podobnie miłosierdzie. Okazujemy miłosierdzie poprzez pewne działania, które podejmujemy. Jeśli kocham dobroć, zrobię wszystko, co w mojej mocy, by postępować życzliwie wobec innych. Jeśli kocham miłosierdzie, okażę tę miłość, okazując miłosierdzie innym.

To tłumaczenie NWT Micah 6: 8 jest wątpliwa, czego dowodem jest ich niespójność w tłumaczeniu tego słowa jako „lojalność” w innych miejscach, w których byłoby to wymagane, gdyby ich tłumaczenie było rzeczywiście poprawne. Na przykład o godz Matthew 12: 1-8Jezus dał tę potężną odpowiedź faryzeuszom:

„W tym czasie Jezus szedł przez pola zbożowe w szabat. Jego uczniowie głodowali i zaczęli wyrywać kłosy zbóż i jeść. 2 Widząc to, faryzeusze powiedzieli mu: „Spójrz! Twoi uczniowie robią to, co nie wolno robić w szabat. ”3 Powiedział im:„ Czy nie przeczytaliście, co zrobił Dawid, kiedy on i ludzie z nim byli głodni? 4 Jak wszedł do domu Bożego i zjedli bochenki prezentacji, coś, co nie wolno mu jeść ani tym, którzy są z nim, ale tylko kapłanom? 5 Albo czy nie czytaliście w Prawie, że w szabaty kapłani w świątyni traktują sabat jako święte i nadal są bez winy? 6 Ale mówię wam, że jest tu coś większego niż świątynia. 7 Jeśli jednak zrozumiałeś, co to znaczy:Chcę litości, a nie poświęcenie: „NIE potępilibyście niewinnych. 8 Albowiem Panem szabatu jest Syn Człowieczy ”.”

Mówiąc „Chcę miłosierdzia, a nie ofiary”, Jezus cytował Hosea 6: 6:

"Dla w lojalna miłość (he-sed) Rozkoszuję się nie ofiarą i znajomością Boga, a nie całymi ofiarami całopalnymi. ”(Ho 6: 6)

Tam, gdzie Jezus używa słowa „miłosierdzie”, cytując Ozeasza, jakiego hebrajskiego słowa używa ten prorok? To jest to samo słowo, he-sed, używany przez Micah. W języku greckim jest to „eleos”, które według Stronga jest konsekwentnie definiowane jako „miłosierdzie”.

Zwróć też uwagę na użycie przez Ozeasza hebrajskiego paralelizmu poetyckiego. „Ofiara” łączy się z „całopaleniami”, a „lojalna miłość” z „poznaniem Boga”. Bóg jest miłością. (1 John 4: 8) On definiuje tę jakość. Dlatego poznanie Boga jest poznaniem miłości we wszystkich jej aspektach. Jeśli he-sed odnosi się do lojalności, wtedy „lojalna miłość” byłaby związana z „lojalnością”, a nie z „poznaniem Boga”.

Rzeczywiście były he-sed w znaczeniu „lojalność”, wtedy Jezus mówiłby: „Chcę lojalność, a nie poświęcenie”. Jaki miałoby to sens? Faryzeusze uważali się za najbardziej lojalnych ze wszystkich Izraelitów poprzez ścisłe przestrzeganie litery Prawa. Twórcy reguł i strażnicy reguł przykładają dużą wagę do lojalności, ponieważ pod koniec spraw często jest to wszystko, czym mogą się pochwalić. Okazywanie miłości, okazywanie miłosierdzia, działanie z dobroci - to są trudne rzeczy. To są rzeczy, których promujący lojalność często nie okazują.

Oczywiście lojalność ma swoje miejsce, podobnie jak poświęcenie. Ale te dwa elementy nie wykluczają się wzajemnie. W rzeczywistości w kontekście chrześcijańskim idą w parze. Jezus powiedział:

„Jeśli ktoś chce iść za mną, niech się zaprze samego siebie, podniesie swój kołek męki i nieustannie za mną podążaj. 25 Bo kto chce zbawić swoją duszę, straci ją; ale kto straci swoją duszę ze względu na mnie, znajdzie ją ”.

Najwyraźniej każdy, kto „nieustannie podąża” za Jezusem, jest wobec niego lojalny, ale wyrzeczenie się siebie, przyjęcie palu męki i utrata duszy wiąże się z ofiarą. Dlatego Jezus nigdy nie przedstawiłby lojalności i ofiary jako alternatywy, tak jakbyśmy mogli mieć jedno bez drugiego.

Lojalność wobec Boga i Chrystusa wymaga od nas ponoszenia ofiar, ale Jezus, cytując Ozeasza, powiedział: „Chcę lojalnej miłości albo życzliwości, albo miłosierdzia, a nie ofiarnej lojalności”. Postępując zgodnie z rozumowaniem z powrotem do Micah 6: 8zacytowanie tego przez Jezusa byłoby całkowicie pozbawione sensu i nielogiczne, gdyby hebrajskie słowo oznaczało po prostu „lojalność”.

Nie jest to jedyne miejsce, w którym zmieniony NWT został wątpliwie zmieniony. Na przykład dokładnie to samo podstawienie jest widoczne w Psalmy 86: 2 (akapit 4). Ponownie „wierność” i „pobożność” zamieniane są na lojalność. Znaczenie oryginalnego hebrajskiego słowa chasid znaleziono tutaj. (Aby uzyskać więcej informacji na temat stronniczości w NWT, zobacz tutaj.)

Zamiast zachęcać braterstwo do pobożności, dobroci i miłosierdzia, NWT kładzie nacisk na „lojalność”, której nie ma w oryginalnych pismach inspirowanych (Micah 6: 8; Ef 4: 24). Jaka jest motywacja tej zmiany znaczenia? Dlaczego niekonsekwencja w tłumaczeniu natchnionych pism?

Biorąc pod uwagę, że Ciało Kierownicze wymaga absolutnej lojalności Świadków Jehowy, nietrudno zrozumieć, dlaczego wolą lekturę podkreślającą potrzebę lojalności wobec tego, co uważają za Jedyna ziemska organizacja Boża.

Świeże spojrzenie na lojalność

Paragraf 5 tego studium przypomina czytelnikowi: „Chociaż właściwie możemy mieć w sercu kilka lojalności, właściwy porządek ich ważności powinien być określony przez zastosowanie zasad biblijnych”.

Mając to na uwadze, zastosujmy zasady biblijne, aby dokładnie zważyć przedstawiony materiał, aby ustalić właściwy przedmiot i porządek naszych lojalności.

Kto zasługuje na naszą lojalność?

Przedmiot naszej lojalności leży u podstaw tego, co oznacza bycie chrześcijaninem i powinien być naszym głównym przedmiotem zainteresowania podczas badania Strażnicy. Jak stwierdził Paweł w Gal 1: 10:

„Bo czyż teraz szukam aprobaty człowieka czy Boga? A może próbuję zadowolić człowieka? Gdybym nadal starał się zadowolić człowieka, nie byłbym sługą Chrystusa ”.

Paweł (wówczas jeszcze Saul z Tarsu) był członkiem potężnego ciała religijnego i był na dobrej drodze do kariery, którą dziś nazwanoby „duchowieństwem”. (Gal 1: 14Mimo to Saul z pokorą przyznał, że zabiegał o aprobatę mężczyzn. Aby to naprawić, dokonał ogromnych zmian w swoim życiu, aby zostać sługą Chrystusa. Czego możemy się nauczyć z przykładu Saula?

Pomyśl o scenariuszu, przed którym stanął. W tamtym czasie na świecie było wiele religii; wiele organizacji religijnych, jeśli wolisz. Ale była tylko jedna prawdziwa religia; jedna prawdziwa organizacja religijna założona przez Jehowę Boga. Taki był żydowski system religijny. W to właśnie wierzył Saul z Tarsu, gdy nagle uświadomił sobie, że naród izraelski - jeśli wolisz Organizacja Jehowy - nie znajduje się już w uznanym państwie. Gdyby chciał być lojalny wobec Boga, musiałby porzucić swoją lojalność wobec organizacji religijnej, którą zawsze uważał za wyznaczony przez Boga kanał komunikacji z ludzkością. Musiałby zacząć czcić swego niebiańskiego Ojca w radykalnie inny sposób. (Heb 8: 8-13) Czy zacząłby teraz szukać nowej organizacji? Gdzie teraz pójdzie?

Zwrócił się nie do „gdzie”, ale do „kogo”. (John 6: 68) Zwrócił się do Pana Jezusa i dowiedział się o nim wszystkiego, co mógł, a potem, gdy był gotowy, zaczął głosić… i przesłanie przyciągnęło ludzi. W rezultacie naturalnie rozwinęła się społeczność podobna do rodziny, a nie organizacja.

Jeśli trudno byłoby znaleźć w Biblii bardziej zwięzłe odrzucenie koncepcji, że chrześcijaństwo musi być zorganizowane pod ludzką strukturą władzy, niż słowa Pawła dotyczące tego przebudzenia:

„Nie od razu przystąpiłem do konferencji z krwią i ciałem. 17 Nie poszedłem też do Jeruzalem do tych, którzy byli przede mną apostołami, ale poszedłem do Arabii i wróciłem ponownie do Damaszku. 18 Następnie trzy lata później pojechałem do Jerozolimy, aby odwiedzić Ceʹphas, i pozostałem z nim przez piętnaście dni. 19 Ale nie widziałem nikogo innego z apostołów, tylko Jakuba, brata Pana. ”(Ga 1: 16-19)

Główny temat tego Wieża strażnicza jest paralelą między okresem Starego Przymierza z jego widzialną organizacją i ludzkimi przywódcami, a dzisiejszą ziemską organizacją ŚJ. The Wieża strażnicza opiera się na tej wymyślonej równolegle - co prawda niebiblijnej typowej / pozafiguralnej korespondencji - w celu wzmocnienia lojalności wobec ludzkiej tradycji i ludzi u władzy za kulisami (Mark 7: 13). Podczas gdy „całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne w nauczaniu”, chrześcijanie pod Nowym Przymierzem powinni pamiętać, że „prawo było naszym nauczycielem, który przyprowadził nas do Chrystusa”. (2Ti 3: 16; Ga 3: 24 KJV) Prawo Mojżeszowe brzmiało nie wzór, który ma być powielany w zborze chrześcijańskim. W rzeczywistości próba ożywienia struktury Starego Przymierza była jednym z pierwszych i najbardziej niszczycielskich apostazji we wczesnym zborze chrześcijańskim (Ga 5: 1).

W całym tym artykule przypomina się czytelnikom, że powinni być lojalni wobec („nie podnosić ręki”) „pomazańca Jehowy” - niezbyt subtelne odniesienie do Ciała Kierowniczego. Inne pisma Strażnicy posunęły się nawet do porównania pozycji Ciała Kierowniczego z pozycją Mojżesza i Aarona, opisując tych, którzy uznaliby winę za swoje działania, za szemranie, narzekanie i zbuntowanych Izraelitów. (Ex 16: 2; Nu 16). Wcielając się w rolę Mojżesza i Aarona graniczy z bluźnierstwem, jak Biblia wyraźnie uczy, że tylko nasz Pan Jezus wypełni tę rolę w czasach chrześcijańskich - prawdziwie pozafiguralne pismo. (On 3: 1-6; 7: 23-25)

Jehowa wymaga, abyśmy słuchali Jego proroków. Jednak przyznaje im akredytację, abyśmy mieli pewność, że słuchamy jego ludu, a nie oszustów. Dawni prorocy Jehowy mieli trzy charakterystyczne cechy, które sprawiały, że ich identyfikacja jako „wybranego kanału” była niepodważalna. Zarówno w narodzie izraelskim, jak iw I wieku n.e. „pomazańcy Jehowy” (1) dokonywali cudów, (2) wypowiadali niezawodnie prawdziwe przepowiednie i (3) byli natchnieni do napisania niezmiennego i całkowicie konsekwentnego Słowa Bożego. W porównaniu z tym standardem, osiągnięcia samozwańczego „niewolnika wiernego i roztropnego” nie pozostawiają wątpliwości, że ich roszczenie do bycia „jedynym kanałem Bożym na ziemi” mija się z celem. (1Co 13: 8-10; De 18: 22; Nu 23: 19)

Dzisiaj podążamy tylko za jednym namaszczonym przywódcą, Jezusem Chrystusem. W rzeczywistości, samo znaczenie słowa „Chrystus”, zgodnie z Pomagają Słowo-naukowe, jest:

5547 Xristós (od 5548 / xríō, „namaszczenie oliwą z oliwek”) - właściwie, „Namaszczony” Chrystus (hebr. „Mesjasz”).

Gdzie w tych wersetach jest miejsce dla jakiegokolwiek ludzkiego wstawiennika?

„A jednak nie chcesz chodź do mnie abyś miał życie. ”(John 5: 40)

„Jezus powiedział mu: „Jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie. ”(John 14: 6)

"Ponadto, w nikim innym nie ma zbawienia, albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, które zostało dane ludziom, przez które musimy być zbawieni ”(Ac 4: 12)

„Albowiem jest jeden Bóg i jeden mediator między Bogiem a ludźmi, człowiekiem, Chrystusem Jezusem ”(1Ti 2: 5)

Jednak Ciało Kierownicze chciałoby, abyśmy zaakceptowali tę lojalność wobec inny mediator ma fundamentalne znaczenie dla naszego zbawienia:

„Drugie owce nie powinny nigdy zapominać, że ich zbawienie zależy od aktywnego wsparcia namaszczonych„ braci ”Chrystusa, którzy wciąż przebywają na ziemi”. (w12 3 s. 15 akapit 20 Radować się naszą nadzieją)

Lojalność wobec Boga czy ludzkiej tradycji?

Paragrafy 6, 7 i 14 dotyczą stosowania chrześcijańskiego systemu sądownictwa. Prawdą jest, że zbór musi być chroniony przed niszczącym wpływem grzechu. Niemniej jednak musimy uważnie rozważyć świadectwo Pisma Świętego, aby mieć pewność, że traktujemy grzeszników zgodnie ze wzorem nakreślonym przez Jezusa i chrześcijańskich pisarzy Nowego Testamentu. W przeciwnym razie osoby, które przypuszczają, że chronią zbór, mogą stać się źródłem korupcji, którą chcą wyeliminować.

Gra kartą lojalnościową w celu egzekwowania zgodności

Przed omówieniem traktowania osób wykluczonych (odrzuconych lub ekskomunikowanych), jak określono w akapitach 6 i 7, przejrzyjmy zastosowanie słów Jezusa w Matthew 18 w kontekście akapitu 14.[I]

Od samego początku powinniśmy zauważyć wyraźny brak w tym artykule jakiegokolwiek odniesienia do wskazówek Jezusa dotyczących spraw sądowych znalezionych w Matthew 18: 15-17. To pominięcie jest tym poważniejsze, że Matthew 18 jest tylko miejsce, w którym nasz Pan omawiał takie sprawy, a zatem powinno stanowić rdzeń naszej polityki dotyczącej niewłaściwych działań. Artykuł odwołuje się również do podobieństw w Starym Testamencie (wymyślonych wcześniej pozafigurach), aby wesprzeć system sądowy pośród Świadków Jehowy. Precedens biblijny dla naszego systemu sądowniczego był obszerny omówione wcześniej na pikietach Beroean, ale zastosujmy te punkty jako obalenia punktów podniesionych w akapicie 14.

"Ale jeśli miałbyś zatuszować przewinienie, byłbyś nielojalny wobec Boga."(Lev 5: 1)
Trzeba przyznać, że były grzechy, które trzeba było zgłaszać starszym żydowskim. Ciało Kierownicze chce, aby taki sam porządek istniał w zborze chrześcijańskim. Są zmuszeni wycofać się z żydowskiego systemu, ponieważ są po prostu brak referencji do tego typu konfesjonału w pismach chrześcijańskich. Jak napisano we wspomnianym artykule, „grzechy, które należało zgłosić, były poważnymi przestępstwami… nie było żadnej możliwości skruchy… [lub] przebaczenia. W przypadku winy, oskarżony miał zostać stracony ”.

Dlaczego Ciało Kierownicze nie przestrzega precedensu otwartych, publicznych procesów prowadzonych przed „zgromadzeniem”, które pomogło zapewnić sprawiedliwy proces (jak miało to miejsce zarówno w czasach izraelskich, jak i chrześcijańskich), a zamiast tego wybrało komitety sądowe, które były gwiazdami rozprawy kameralne bez nagrań i obserwatorów dozwolone? (Ma 18: 17; 1Co 5: 4; 2Co 2: 5-8; Ga 2: 11,14; De 16: 18; 21: 18-20; 22:15; 25:7; 2Sa 19: 8; 1Ki 22: 10; Je 38: 7) Jaką lojalność Ciało Kierownicze okazuje Bogu, gdy starają się przywrócić chrześcijanom ciężkie jarzmo niewolnictwa Starego Przymierza? (Ga 5: 1) Nauki takie jak ta zdradzają brak uznania prawdziwego znaczenia okupu i cudownej nowej prawdy dla chrześcijan: „miłość jest wypełnieniem prawa” (Ma 23: 4; Ro 13: 8-10).

„Tak jak Nathan, bądź miły, ale stanowczy. Zachęć swojego przyjaciela lub krewnego, by poprosili o pomoc starszych ”.
Jak wspomniano powyżej, po prostu nie ma chrześcijańskiego precedensu dla wyznania grzechów przywódcom religijnym. Natan wezwał Dawida, aby żałował Bogu, a nie szedł przed kapłanami. Jezus nie rozróżniał rodzaju i dotkliwości popełnionego grzechu, gdy powiedział: „idź i objaw swoją winę między tobą a nim samym”. (Ma 18: 15) Jeśli nie będzie skruszony, winowajca miał zostać ukarany przez ekklésia, cały zgromadzony zbór, a nie tylko wybrana grupa starszych. (Ma 18: 17; 1Co 5: 4; 2Co 2: 5-8; Ga 2: 11,14)

„Postępując w ten sposób, jesteś lojalny wobec Jehowy i życzliwy wobec swojego przyjaciela lub krewnego, ponieważ starsi chrześcijańscy będą starali się łagodnie dostosować taką osobę”.
Jak miło, gdyby to zawsze było prawdą, ale wieloletnie doświadczenie pokazuje, że często tak nie jest. Jeśli Matthew 18 byli wiernie przestrzegani, wielu z nich zostałoby przywróconych do łask Bożych w kroku 1 lub 2 i nigdy nie przyszłoby przed starszymi. Oszczędziłoby to zakłopotania, zachowałoby poufność (ponieważ starsi nie mają od Boga prawa do poznania wszystkich grzechów trzody) i pozwoliło uniknąć wielu tragicznych okoliczności, które wynikały z błędnych osądów i surowego stosowania zasad.

Potrzebujemy odwagi, by być lojalnym wobec Jehowy. Wielu z nas odważnie stawało stanowczo przeciwko presji ze strony członków rodziny, kolegów z pracy lub świeckich władz, aby okazać lojalność wobec Boga.
Paragraf 17 rozpoczyna się tymi słowami, a następnie przedstawia przeżycie japońskiego świadka imieniem Taro, który został zasadniczo wykluczony przez całą swoją rodzinę, kiedy został Świadkiem Jehowy. Dla tych z nas, którzy uświadomili sobie rzeczywistość organizacji Świadków Jehowy, ten akapit jest pełen ironii, ponieważ zasada wyrażona w pierwszym zdaniu jest dla nas prawdziwa. Jeśli mamy pozostać lojalni wobec Jehowy, musimy odważnie przeciwstawiać się naciskom ze strony krewnych Świadków, ich rodziny, przyjaciół Świadków i członków zboru, którzy przedkładali lojalność wobec JW.org ponad lojalność wobec Boga i jego namaszczonego króla, Jezusa Chrystusa.

Dzięki i wskazówka dla Roberta za jego szybką analizę Micah 6: 8, z których większość została wszyta w ten artykuł.

___________________________________________________________

[I] Aby zobaczyć, jak organizacja przerzuciła klapy na leczenie wykluczonych, porównaj to, co można znaleźć w w74 8 / 1 pp. 460-466 Boskie Miłosierdzie wskazuje drogę powrotną dla błędnych i w74 8 / 1 pp. 466-473 Utrzymanie Zrównoważony punkt widzenia wobec wykluczonych z obecnym podejściem.

[ii] Artykuł pierwotnie odwoływał się do tłumaczenia NWT i komitetu tłumaczeń NWT. Jak Thomas wskazuje w komentarzach poniżej, zarówno wersja 1961, jak i 1984 NWT zawierają dokładniejsze renderowanie.

25
0
Chciałbym, aby twoje myśli, proszę o komentarz.x