Pamiętając Carla Olofa Jonssona (1937 – 2023)

Carl Olof Jonsson (1937-2023)

Właśnie otrzymałem wiadomość e-mail od Ruda Perssona, autora Rutherford's Coup, z wiadomością, że jego wieloletni przyjaciel i współpracownik naukowy, Carl Olof Jonsson, zmarł dziś rano, 17 kwietnia 2023 r. Brat Jonsson miałby 86 lat stary w grudniu tego roku. Pozostawił żonę Gunillę. Rud rozpoznał, że jego przyjaciel Carl był prawdziwym dzieckiem Bożym. Dowiedziawszy się o jego śmierci, Jim Penton zadzwonił do mnie i powiedział: „Carl Olof Jonsson był dla mnie bardzo drogim przyjacielem i strasznie za nim tęsknię. Był prawdziwym żołnierzem prawdziwego chrześcijaństwa i wybitnym uczonym”.

Sam nigdy nie miałem okazji porozmawiać z Carlem. Zanim poznałem go, pracując nad przygotowaniem jego książki do ponownego wydania, jego stan psychiczny uległ pogorszeniu. Mam jednak mocną nadzieję, że poznam go w dniu, w którym wszyscy będziemy wezwani do przebywania z naszym Panem.

Brat Jonsson jest najbardziej znany ze swoich badań nad najbardziej fundamentalnymi naukami Strażnicy, niewidzialną obecnością Chrystusa z 1914 r., którą obecnie wykorzystuje Ciało Kierownicze, aby przyznać sobie absolutną władzę nad trzodą Świadków Jehowy.

Jego książka nosi tytuł: Ponownie rozważone czasy pogan. Dostarcza zarówno biblijnych, jak i świeckich dowodów na to, że cała podstawa doktryny JW 1914 jest fałszywa. Doktryna ta całkowicie opiera się na przyjęciu, że 607 pne był rokiem, w którym Babilon podbił Izrael i wygnał Żydów z kraju.

Jeśli chciałbyś przeczytać ją sam, jest ona dostępna w czwartym wydaniu w języku angielskim i francuskim na Amazon.com.

Brat Jonsson był wzorowym dzieckiem Bożym. Dobrze by było, gdybyśmy wszyscy naśladowali jego wiarę i odwagę, ponieważ dla mówienia prawdy stawiał wszystko na szali. Z tego powodu był oczerniany i znieważany przez przywódców Świadków, ponieważ nie chciał zachować swoich badań dla siebie, ale z miłości do swoich braci i sióstr czuł się zmuszony podzielić się nimi.

Nie odstraszyła go groźba odrzucenia, dlatego możemy odnieść do niego słowa z Listu do Hebrajczyków 12:3. Przeczytam to z Przekładu Nowego Świata, ponieważ spośród wszystkich wersji do wyboru ta ocieka ironią, biorąc pod uwagę okoliczności:

„Doprawdy, przypatrzcie się uważnie temu, który zniósł takie sprzeczne słowa grzeszników wbrew ich własnym interesom, abyście się nie zmęczyli i nie załamali w swoich duszach”. (List do Hebrajczyków 12:3)

I tak Carlowi możemy powiedzieć: „Śpij, błogosławiony bracie. Spoczywaj w pokoju. Albowiem nasz Pan nie zapomni wszystkich dobrych rzeczy, które uczyniliście w Jego imieniu. Zapewnia nas bowiem: „I usłyszałem głos z nieba mówiący: Zapisz to: Błogosławieni, którzy odtąd umierają w Panu. Tak, mówi Duch, są naprawdę błogosławieni, ponieważ odpoczną od swojej ciężkiej pracy; bo ich dobre uczynki idą za nimi!” (Objawienie 14:13 NLT)

Chociaż Carla już z nami nie ma, jego praca trwa, dlatego zachęcam wszystkich Świadków Jehowy do zbadania dowodów na ich podstawowe nauczanie o obecności Chrystusa z 1914 roku. Jeśli rok się nie zgadza, to wszystko jest źle. Jeśli Chrystus nie powrócił w 1914 r., to nie wyznaczył Ciała Kierowniczego jako Wiernego i Roztropnego Niewolnika w 1919 r. Oznacza to, że kierownictwo Organizacji jest fałszywe. Zorganizowali zamach stanu, przejęcie.

Jeśli możesz wziąć jedną rzecz z życia i pracy Carla Olofa Jonssona, niech to będzie determinacja w zbadaniu dowodów i podjęciu decyzji. To nie jest łatwe. Trudno pokonać siłę tradycyjnego myślenia. Teraz pozwolę Carlowi mówić. Czytanie z jego wstępu pod podtytułem „Jak zaczęły się te badania”:

Dla jednego ze Świadków Jehowy kwestionowanie słuszności tej podstawowej proroczej kalkulacji nie jest zatem łatwą sprawą. Dla wielu wierzących, zwłaszcza w zamkniętym systemie religijnym, takim jak organizacja Strażnica, system doktrynalny funkcjonuje jako swego rodzaju „forteca”, w której mogą szukać schronienia w postaci duchowego i emocjonalnego bezpieczeństwa. Jeśli kwestionuje się jakąś część tej struktury doktrynalnej, tacy wierzący mają tendencję do reagowania emocjonalnie; przyjmują postawę obronną, czując, że ich „forteca” jest atakowana i że ich bezpieczeństwo jest zagrożone. Ten mechanizm obronny bardzo utrudnia im wysłuchanie i obiektywne zbadanie argumentów w tej sprawie. Nieświadomie potrzeba bezpieczeństwa emocjonalnego stała się dla nich ważniejsza niż szacunek dla prawdy.

Sięgnąć poza tę postawę obronną, tak powszechną wśród Świadków Jehowy, aby znaleźć otwarte, słuchające umysły, jest niezwykle trudne — zwłaszcza gdy kwestionuje się tak podstawową zasadę, jak chronologia „czasów pogan”. Takie kwestionowanie podważa same podstawy doktrynalnego systemu Świadków i dlatego często powoduje, że Świadkowie na wszystkich poziomach stają się wojowniczo obronni. Wielokrotnie doświadczałem takich reakcji od 1977 roku, kiedy po raz pierwszy przedstawiłem materiał z tego tomu Ciału Kierowniczemu Świadków Jehowy.

Obecne badanie rozpoczęło się w 1968 roku. Byłem wówczas „pionierem”, czyli pełnoczasowym głosicielem Świadków Jehowy. W trakcie mojej służby pewien człowiek, z którym prowadziłem studium biblijne, rzucił mi wyzwanie, abym udowodnił datę wybraną przez Towarzystwo Strażnica dla spustoszenia Jerozolimy przez Babilończyków, czyli 607 pne. Zwrócił uwagę, że wszyscy historycy zaznaczają, że zdarzenie miało miejsce około dwadzieścia lat później, albo w 587, albo 586 pne. Byłem tego świadomy, ale człowiek ten chciał poznać powody, dla których historycy preferowali tę drugą datę. Wskazałem, że ich datowanie z pewnością było jedynie domysłem, opartym na wadliwych starożytnych źródłach i zapisach. Podobnie jak inni Świadkowie założyłem, że datowanie spustoszenia Jerozolimy przez Towarzystwo na rok 607 pne było oparte na Biblii i dlatego te świeckie źródła nie mogą być podważane. Jednak obiecałem temu człowiekowi, że przyjrzę się sprawie.

W rezultacie podjąłem badania, które okazały się znacznie bardziej obszerne i dogłębne, niż się spodziewałem. Trwało to okresowo przez kilka lat, od 1968 do końca 1975. Do tego czasu rosnący ciężar dowodów przeciwko dacie 607 pne zmusił mnie niechętnie do wniosku, że Towarzystwo Strażnica się myliło.

Następnie, przez jakiś czas po 1975 roku, dowody były omawiane z kilkoma bliskimi, nastawionymi na badania przyjaciółmi. Ponieważ żaden z nich nie mógł obalić dowodów przedstawionych przez zebrane przeze mnie dane, postanowiłem opracować systematycznie ułożoną rozprawę dotyczącą całego zagadnienia, którą postanowiłem wysłać do siedziby Towarzystwa Strażnica w Brooklynie w Nowym Jorku.

Traktat ten został przygotowany i wysłany do Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy w roku 1977. Obecna praca, oparta na tym dokumencie, została poprawiona i rozszerzona w roku 1981, a następnie opublikowana w pierwszym wydaniu w roku 1983. W ciągu lat, które minęły od 1983 dokonano wielu nowych znalezisk i obserwacji związanych z tematem, a najważniejsze z nich zostały włączone do dwóch ostatnich wydań. Na przykład siedem linii dowodów przeciwko dacie 607 pne przedstawionych w pierwszym wydaniu zostało teraz ponad dwukrotnie powiększonych.

Książka nadal pokazuje reakcję Ciała Kierowniczego na traktat Carla, która eskalowała od żądań, aby zachował informacje dla siebie i „czekania na Jehowę”, do gróźb i taktyk zastraszania, aż w końcu zaaranżowano wykluczenie go. Odrzucony za mówienie prawdy. Coraz bardziej znany scenariusz, prawda?

To, czego my, ty i ja, możemy się z tego nauczyć, to to, że stanowcze trzymanie się Chrystusa i głoszenie prawdy spowoduje prześladowania. Ale kogo to obchodzi. Nie poddawajmy się. To podoba się tylko szatanowi. Na zakończenie rozważ następujące słowa Apostoła Jana:

Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Chrystusem, stał się dzieckiem Bożym. I każdy, kto miłuje Ojca, kocha także Jego dzieci. Wiemy, że kochamy dzieci Boże, jeśli kochamy Boga i przestrzegamy Jego przykazań. Kochanie Boga oznacza przestrzeganie Jego przykazań, a Jego przykazania nie są uciążliwe. Ponieważ każde dziecko Boże pokonuje ten zły świat, a my osiągamy to zwycięstwo dzięki naszej wierze. I kto może wygrać tę bitwę ze światem? Tylko ci, którzy wierzą, że Jezus jest Synem Bożym. (1 Jana 5:1-5 NLT)

Dziękuję Ci.