Staðfesting á erfðaskránni frá óvæntum uppruna - 2. hluti

Persónur sem staðfesta heimildir Biblíunnar

Hvar ættum við að byrja? Hvers vegna er auðvitað alltaf best að byrja í byrjun. Það er þar sem frásögn Biblíunnar byrjar líka.

1. Mósebók 1: XNUMX segir til um "Í upphafi Guð skapaði himin og jörð “.

Upplestur kínversku landhelgisfórnanna segir „Forðum daga var mikill ringulreið ... Þú, fullveldi ... bjóst til himna. Þú bjóst til jörð. Þú bjóst til mann ... ”[I]

Adam var fyrsti maðurinn. Lúkas 3:38 lýsir honum sem "sonur Guðs". 1. Korintubréf 15: 45,47 segir „Fyrsti maðurinn Adam varð lifandi sál… fyrsti maðurinn er úr jörðu og úr mold…“. (Sjá einnig 2. Mósebók 7: XNUMX) Ef þú vildir muna þessar staðreyndir varðandi fyrsta manninn, hvað hann var og hvernig hann var gerður, hvernig gætirðu gert það?

Í upphafi gáfum við nokkrar grunnpersónur. Við skulum sjá hvað við getum lært þegar þeim og öðrum persónum er sameinað og hver merking þessara samsettu persóna er á kínversku tungumálinu enn í dag.

Sköpun karls og konu

Hvað var Adam búið til?

Það var ryk eða jörð. Þetta er (tǔ)土.

Honum var síðan gefið lífið (shang) Fæða.

Hann var (fyrsta) manna sonur af Guði 儿 (sonur, barn).

Þetta er sameinað í fyrst (xian - fyrsta).

Já, að fyrsta mannlegur var sonur Guðs, búinn til úr ryki eða jörðu og veitt anda lífsins. Jafnvel eins og 2. Mósebók 7: XNUMX segir „Og Jehóva Guð myndaði manninn úr ryki frá jörðu og blés lífsins í nasir hans og maðurinn varð lifandi sál.“

Hvað lýsti Guð yfir?

Frásagan af 1. Mósebók 26:XNUMX hefur Guð segja, lýsa yfir, tilkynna „Við skulum gera mann að ímynd okkar“.

Bætum við persónunum fyrir ryk + líf + anda / munn, við fáum persónuna fyrir „segja“, „tilkynna“, „lýsa yfir“ á eftirfarandi hátt:

土 (tǔ - mold) => Fæða  (shēng - líf) +口(kǒu - munnur) = 告(Gao - segja frá, tilkynna, lýsa yfir).

Síðan lýsti Guð yfir: "Láttu okkur gera [eða búa til] maður í ímynd okkar “.

Ef við tökum persónuna segja frá, tilkynna, lýsa frá að ofan og bæta við göngu sem felur í sér hreyfingu finnum við að við höfum flókna persónuna af búa til sem lýsir því að Guð talaði / lýsti yfir og andaði lífinu í hlutina og þeir hreyfðu sig.

ryk + líf + andardráttur / munnur = segja frá, tilkynna, lýsa yfir + ganga / hreyfing (Guð talaði og hlutirnir voru svo)

土 (tǔ - jörð) => Fæða (sheng - líf) + 口(kǒu - munnur) = 告(segja frá, tilkynna, lýsa yfir)

+  辶 (gangandi, aðgerð) = Gerðu ("zào"- skapa, búa til, finna upp).

Með orði eða yfirlýsingu Guðs urðu hlutirnir svo.

Af hverju skapaði Guð Evu?

2. Mósebók 18:XNUMX gefur ástæðuna sem „Það er ekki gott fyrir manninn að halda áfram sjálfur. Ég ætla að búa til hjálpar fyrir hann, sem viðbót af honum".

A viðbót er eitthvað sem lýkur.

Ef við bætum við stafunum fyrir son / mann + einn + einn fáum við „fyrst“ eins og í eftirfarandi:

儿 + 一 + 一 = 元 (xiān = fyrst).

Síðan að bæta við 宀 (þak) = Klára (Wán) sem þýðir „heill, heil, klára".

Við getum því skilið myndatáknið sem þýðir „einn maður með einni manneskju í viðbót [Evu] gerði fyrsta [parið] sem undir þaki [húss] er heill [sem fjölskyldueining].

Hvað gerði Guð eftir að hafa skapað karl og konu?

Í 1. Mósebók 28:XNUMX segir: „Ennfremur, Guð blessuð þá [maður] og Guð sagði við þá: "Vertu frjósamur."

Persónan fyrir blessun, hamingja is “Fú” blessun.

Ef við byrjum frá hægri er þessi flókna persóna smíðuð úr stöfunum: einn + munnur + garður.

Þetta er 一+口+田. Við þessar persónur bætist persóna fyrir Guð / anda (shì) 礻og við fáum persónuna fyrir blessun / hamingja blessun.

Við gætum því skilið þessa persónu að þýða að „Guð talaði við einn í garði (Eden)“. Þetta er í meginatriðum áminning um það sem 1. Mósebók 28:3 greinir frá. Áður en Adam og Eva syndguðu var það blessun að Guð myndi tala við þá í garðinum, eitthvað sem myndi hætta þegar þeir syndguðu (8. Mósebók XNUMX: XNUMX).

Hvar setti Guð manninn og konuna sem hann skapaði?

Guð setti Adam og Evu einnig í garð, Garden af Eden.

The “Tián” karakter sem þýðir “akur, ræktanlegt land, ræktað“, Er田.

Þessi persóna er mjög áhugaverð þar sem bæði persnesk teppi með garðmótíf og raunveruleg persnesk garðar eru venjulega hönnuð í þessu formi. Vissulega er það ekki tilviljun, vegna þess að 2. Mósebók 10: 15-4 lýsir því hvernig upptök árinnar voru í Eden og hún skilaði sér í fjóra höfuð af XNUMX ám, sem hver um sig fór í aðra átt eins og við getum greint frá lýsingunni sem gefin er í Frásögn Biblíunnar. Nú er þetta lýsing frá tímum fyrir flóð, en það eru ennþá tveir sem auðvelt er að bera kennsl á í dag, Tígris (Heddekel) og Efrat sem virðast samsvara austlægri og suðlægri átt.

The “Yuán” karakter fyrir garður, garður eða Orchard er úr eftirfarandi undirstöfum leir / jörð / ryk + munn + karl + kona + meðfylgjandi.

土+口+ (Fólk+女) = 氏(fjölskylda) + meðfylgjandi (hvernig) =園 (Yuán).

Þetta mætti ​​túlka sem „ryk með yfirlýsingu myndaðist í karl og konu [eða fjölskyldu] sem voru sett í girðingu sem var garður“. Þetta lýsir því sem skráð er í 2. Mósebók 8: XNUMX „Jehóva Guð plantaði ennfremur garð í Eden… og setti þar manninn sem hann hafði myndað“.

Hvar var þessi garður?

Kínverjum var það Vesturland þar sem þeir voru núna. Ef við bætum við persónunum fyrir einn + son, mann, mann + girðing sem við fáum Vesturland (xi).

一 + 儿 + 囗= oo (Vesturland).

Já, við West Kína var þar sem fyrsta (einn) manneskjan (mannssonur Guðs) var sett í girðingu eða garði.

Gaf Guð þeim takmarkanir?

Þegar Guð setti Adam og Evu í Edengarðinn gaf hann þeim einn aðhald.

2. Mósebók 16: 17-XNUMX skráir þetta sem „Þú mátt borða af hverju tré í garðinum. En tré þekkingarinnar um gott og slæmt skalt þú ekki eta af því, því að daginn sem þú borðar af því munt þú deyja með jákvæðum hætti. “

Persónan “Shù” fyrir afturkalla, stjórna, binda, er úr tveimur stöfum tré + munnur. 木 + 口= 束.

Hvaða betri leið til að muna „skipunina (tala, tala) um að borða ekki af trénu“ sem „að hefta".

Þegar við ræðum þessa frásögn í Biblíunni munum við oft segja að Adam og Eva hafi verið það bannað að borða af trénu þekkingar á góðu og slæmu, en þeir fóru á undan og borðuðu bannaður ávöxtur. Persónan fyrir bannað sem er “Jín” = banna.

Áður en þeir syndguðu var þeim sagt hvað þeir ættu ekki að gera og sýndu trén. Það var óverulegt að geta ekki borðað af aðeins einu tré af öllum trjánum í garðinum.

Til að sýna Sýna (shì - sýning), er mynduð af undirpersónunum einn + einn + lítill, pínulítill, ómerkilegur)

一+ 一+ lítið.

Þegar sýningu er bætt við tvö tré [mörg tré] fáum við 木 + 木 + Sýna = banna.

Það mætti ​​skilja þetta sem „af mörgum trjám [þeim] var sýnt eða bent á [bannað] eitthvað óverulegt [að gera, að borða ekki af aðeins einu af mörgu trjánum]“. Flytur þetta ekki atburðina sem eru skráðir í 2. Mósebók 16: 17-XNUMX sem segir „Jehóva Guð lagði manninum einnig þetta fyrirmæli:„ Þú mátt eta af hverju tré garðsins til fullnustu. En varðandi þekkingartréð á góðu og slæmu [eitt tré meðal allra trjánna, ómerkilegt] þú mátt ekki borða af því [bannað]. '“

Hvað myndi gerast ef þeir væru óhlýðnir?

2. Mósebók 17:XNUMX lýkur með „Þú verður jákvætt deyja".

Hvað er kínverska persónan fyrir „Drepinn“? Það er zhū, 誅.

Það samanstendur af eftirfarandi stöfum: orðum (yan), + flóknum staf úr einum + tré + KangXi róttækur 4 sem þýðir „rista“.

Segðu + 丿+ 木 + 一 = 誅.

Þessi róttæki er líka mjög líkur japönskunum fyrir „nei“. Ef við tökum þetta mætti ​​skilja skýringarmyndina að „líflátinn“ væri afleiðing þess að hunsa skipunina „nei [ekki borða] af einu tré“, eða „orð um eitt tré leiddu / leiddu til rista / dauða“.

 

Framhald ….  Staðfesting á erfðaskránni frá óvæntum uppruna - 3. hluti

 

[I] James Legge, Hugmyndir Kínverja um Guð og anda. (Hong Kong 1852 p28. Endurprentaðu Taipei 1971)