ការសិក្សា WT: បម្រើព្រះដោយស្មោះត្រង់ទោះជាមាន«សេចក្ដីវេទនាជាច្រើន»ក៏ដោយ

[ការពិនិត្យឡើងវិញនៃខែកញ្ញា 15, 2014 ប៉មយាម អត្ថបទនៅលើទំព័រទី 12]

«យើងត្រូវតែចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឆ្លងកាត់សេចក្ដីវេទនាជាច្រើន» ។— កិច្ចការ 14: 22

«វា ធ្វើឲ្យ អ្នកភ្ញាក់ផ្អើលដែលអ្នកអាចរំពឹងថានឹងប្រឈមមុខនឹង«ទុក្ខវេទនាជាច្រើន»មុនពេលអ្នកទទួលរង្វាន់ ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច? " - ស្មើ។ 1, បានបន្ថែមជាអក្សរដិត
អត្ថបទនេះមិននិយាយពីការទទួលបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចទេប៉ុន្តែការចូលទៅក្នុង“ នគរព្រះ” ។ ហេតុអ្វីបានជាយើងផ្លាស់ប្តូរការអនុវត្តន៍ពី“ នគរព្រះ” ទៅជា“ ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច”? តើគំនិតទាំងនេះមានន័យដូចទេ?
កថាខណ្ឌ 6 និយាយ។ សម្រាប់គ្រិស្ដសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំងរង្វាន់នោះគឺជាជីវិតអមតៈនៅស្ថានសួគ៌ក្នុងនាមជាអ្នកគ្រប់គ្រងជាមួយលោកយេស៊ូ។ សម្រាប់“ ចៀមឯទៀត” វាជាជីវិតអស់កល្បជានិច្ចនៅលើផែនដីដែល“ សេចក្តីសុចរិតនឹងត្រូវរស់នៅ” ។ (ចនអេស។ ស៊ី។ អិច។ ស៊ី។ ស៊ី។ អិច។ ស៊ី។ ស៊ី។ អេស។ [A]
យោងទៅតាមគោលលទ្ធិ JW មានរង្វាន់ពីរដែលត្រូវដាក់នៅចំពោះមុខពួកគ្រីស្ទាន។ ហ្វូងតូចមួយនៃ 144,000 នឹងគ្រប់គ្រងនៅស្ថានសួគ៌ជាមួយព្រះយេស៊ូវ។ អ្វីដែលនៅសល់ឥឡូវនេះមានចំនួនប្រហែល ១០ លានដុល្លារនឹងរស់នៅលើផែនដី។ 8 ទទួលបានអមតភាពនៅពេលមានការរស់ឡើងវិញរបស់ពួកគេ។ មនុស្សឯទៀតនឹងត្រូវប្រោស ឲ្យ រស់ឡើងវិញជាផ្នែកនៃដំណើររស់ឡើងវិញរបស់មនុស្សសុចរិតឬនឹងរស់រានមានជីវិតពីសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូនដោយមិនបានស្លាប់ទាល់តែសោះ។ ក្រុមនេះត្រូវបានគេហៅថា“ ចៀមឯទៀត” ហើយពួកគេនឹងមិនល្អឥតខ្ចោះ (មានន័យថាគ្មានបាប) នៅពេលចូលក្នុងពិភពលោកថ្មី។ ដូចមនុស្សទុច្ចរិតដែលបានត្រូវប្រោស ឲ្យ រស់ឡើងវិញដែរពួកគេត្រូវខំប្រឹងឆ្ពោះទៅរកភាពល្អឥតខ្ចោះដែលនឹងទទួលបាននៅដំណាច់មួយពាន់ឆ្នាំបន្ទាប់មកពួកគេនឹងត្រូវល្បងលមុនពេលទទួលបានសិទ្ធិទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ដែលបានត្រូវផ្ដល់ ឲ្យ អ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំងមុនសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូន។[ខ] (សកម្មភាព 24: 15; ចនស៍ 10: 16)

ពី w85 12 / 15 ទំ។ 30 តើអ្នកចាំទេ?
អស់អ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់បានជ្រើសរើសអោយទទួលជីវិតនៅស្ថានបរមសុខត្រូវតែប្រកាសថាជាមនុស្សសុចរិត។ ជីវិតមនុស្សល្អឥតខ្ចោះត្រូវបានបង្ហាញដល់ពួកគេ។ (រ៉ូម 8: 1) ពេលនេះមិនចាំបាច់សម្រាប់អ្នកដែលអាចរស់នៅជារៀងរហូតលើផែនដីទេ។ ប៉ុន្តែមនុស្សបែបនេះអាចត្រូវបានប្រកាសថាជាមិត្តរបស់ព្រះដូចជាលោកអ័ប្រាហាំស្មោះត្រង់ដែរ។ (James 2: 21-23; រ៉ូម 4: 1-4) បន្ទាប់ពីមនុស្សបែបនេះសម្រេចបាននូវភាពល្អឥតខ្ចោះរបស់មនុស្សពិតប្រាកដនៅចុងបញ្ចប់នៃសហស្សវត្សរ៍ហើយបន្ទាប់មកឆ្លងកាត់ការធ្វើតេស្តចុងក្រោយពួកគេនឹងត្រូវបានប្រកាសថាជាមនុស្សសុចរិតសម្រាប់ជីវិតជារៀងរហូត។ — ១២ / ១ ទំព័រ ១០, ១១, ១៧, ១៨

វាអាចយល់បានទាំងស្រុងហើយទាំងស្រុងតាមបទគម្ពីរដែលថាអស់អ្នកដែលនឹងចូលរួមជាមួយព្រះគ្រីស្ទនៅស្ថានសួគ៌ក្នុងនាមជាស្តេចនិងសង្ឃគួរតែឆ្លងកាត់ទុក្ខវេទនាដូចគាត់ដែរ។ បើលោកយេស៊ូបាន«រៀនចេះស្ដាប់បង្គាប់»ហើយ«ល្អឥតខ្ចោះ»ដោយ«របស់ដែលលោកបានរងទុក្ខ»តើបងប្អូនប្រុសៗរបស់លោកដែលជាកូនរបស់ព្រះគួររំពឹងថានឹងមានសេរីភាពឬទេ? ប្រសិនបើកូនប្រុសដែលគ្មានបាបរបស់ព្រះត្រូវតែត្រូវបានល្បងលដោយអគ្គិភ័យនៃការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញនិងទុក្ខវេទនាវាបង្ហាញថាយើងដែលជាមនុស្សមានបាបជាច្រើនក៏ត្រូវបានធ្វើឱ្យល្អឥតខ្ចោះផងដែរ។ តើព្រះអាចផ្តល់ឱ្យយើងនូវអមតភាពនៅពេលមានការរស់ឡើងវិញបានយ៉ាងដូចម្តេច?
ប៉ុន្ដែហេតុអ្វីបានជា«ចៀមឯទៀត»នៃសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ JW ចាំបាច់ត្រូវឆ្លងកាត់ទុក្ខវេទនា? ដល់ទីបញ្ចប់អ្វី?
ពិចារណាករណីរបស់ហារ៉ូដឃីងនិងស្ទេលីស្លីដចូលដែលឥឡូវបានទទួលមរណភាពហើយ។ ពួកគេបានទៅប្រទេសចិនជាមួយគ្នាដែលពួកគេត្រូវបានគេចាប់ដាក់គុកដោយការឃុំឃាំងតែម្នាក់ឯង។ ស្ដេចគឺជាអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំងហើយបានកាន់តំណែងប្រាំឆ្នាំ។ ចូនជាសមាជិកចៀមឯទៀត។ អាណត្ដិរបស់គាត់មានរយៈពេល ៧ ឆ្នាំ។ ដូច្នេះស្តេចបានស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាករយៈពេលប្រាំឆ្នាំដែលយើងមួយចំនួនអាចស្រមៃហើយឥឡូវនេះរស់នៅក្នុងអមតភាពនៅឯស្ថានសួគ៌ - យោងទៅតាមគោលលទ្ធិរបស់យើង។ ផ្ទុយទៅវិញចូនបានស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខវេទនាពីរឆ្នាំបន្ថែមទៀតហើយនៅតែនឹងមានភាពមិនល្អឥតខ្ចោះ (មានបាប) នៅពេលការរស់ឡើងវិញរបស់គាត់ហើយនឹងត្រូវឆ្ពោះទៅរកការសម្រេចបាននូវភាពល្អឥតខ្ចោះនៅចុងបញ្ចប់នៃរយៈពេលមួយពាន់ឆ្នាំបន្ទាប់មកមានតែការសាកល្បងចុងក្រោយប៉ុណ្ណោះមុនពេល គាត់អាចបានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ ទោះយ៉ាងណាឆ្មាំគុកចិនរបស់គាត់ដែលបានស្លាប់ក៏នឹងរស់ឡើងវិញជាផ្នែកមួយនៃការរស់ឡើងវិញរបស់មនុស្សទុច្ចរិតនិងនៅក្បែរគ្នាជាមួយបងប្រុសចូនដើម្បីឆ្ពោះទៅរកភាពល្អឥតខ្ចោះ។ ដោយមិនដែលស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខវេទនាណាដែលចូនបានធ្វើដើម្បីទៅដល់ទីនោះទេ។ គុណសម្បត្តិតែមួយគត់ដែលចូនមានលើពួកគេ - ជាថ្មីម្តងទៀតយោងទៅតាមគោលលទ្ធិរបស់យើងគឺថាគាត់នឹងមាន“ ការចាប់ផ្តើម” ដែលកាន់តែខិតជិតទៅរកភាពល្អឥតខ្ចោះទោះបីវាមានន័យយ៉ាងណាក៏ដោយ។
តើវាសមហេតុផលទេ? សំខាន់ជាងនេះទៅទៀតតើវាជាបទគម្ពីរពីចម្ងាយឬ?

បញ្ហាផ្សេងទៀតដែលយើងកំពុងប្រឈមមុខ

កថាខ័ណ្ឌទី ២ បញ្ជាក់ពីអ្វីដែលយើងកំពុងធ្វើហើយនឹងត្រូវទទួលការបៀតបៀន។
«ចូរនឹកចាំពាក្យដែលខ្ញុំបាននិយាយប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាខ្ញុំបំរើមិនធំជាងម្ចាស់ឡើយ។ ប្រសិនបើគេបៀតបៀនខ្ញុំគេមុខជាបៀតបៀនអ្នករាល់គ្នាមិនខាន។ ប្រសិនបើពួកគេបានកាន់តាមពាក្យខ្ញុំពួកគេក៏នឹងសង្កេតមើលអ្នកដែរ។ (Joh 15: 20)
យើងត្រូវបានបង្រៀនថាយើងពិសេស - ជាសេចក្តីជំនឿតែមួយ។ ដូច្នេះយើងត្រូវតែរងនូវការបៀតបៀន។ បញ្ហាគឺថាសម្រាប់ពាក់កណ្តាលសតវត្សរ៍មុនយើងមិនមានទេ។ ក្នុងនាមជាសាក្សីពេញមួយជីវិតខ្ញុំអាចបញ្ជាក់បានថាយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវបានបង្រៀនថានឹងមានថ្ងៃមួយដែលយើងនឹងត្រូវគេធ្វើទុក្ខបុកម្នេញ។ ឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំរស់នៅជាមួយជំនឿនេះហើយបានស្លាប់ដោយមិនបានឃើញវាបំពេញឡើយ។ យើងត្រូវជឿថាយើងកំពុងត្រូវបានគេធ្វើទុក្ខបុកម្នេញដើម្បីយើងបន្តជឿថាយើងជាប្រជាជនដែលព្រះបានជ្រើសរើស។ យ៉ាងណាមិញប្រសិនបើមានក្រុមមួយផ្សេងទៀតត្រូវបានគេធ្វើទុក្ខបុកម្នេញដោយសារជំនឿរបស់ពួកគេលើព្រះគ្រីស្ទតើអ្វីដែលនឹងធ្វើឱ្យយើង?
ខ្ញុំចាំបានថាខ្ញុំត្រូវឈរនៅខាងក្រៅថ្នាក់រៀនខណៈពេលដែលក្មេងៗដទៃទៀតច្រៀងចំរៀងនោះប៉ុន្តែខ្ញុំនឹងមិនហៅការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញនោះទេ។ ខ្ញុំមិនចាំថារាល់ការត្រូវបានគេសម្លុតលើវាទេ។ ក្នុងករណីណាក៏ដោយវាបានបញ្ចប់យ៉ាងច្រើននៅពេលដែលខ្ញុំបុក 14 ។ ពេលវេលាត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរហើយសិទ្ធិមនុស្សបានដោះលែងយើងពីបញ្ហាពាក់ព័ន្ធនឹងការធ្វើទស្សនកិច្ចនៅក្នុងពិភពអរិយធម៌ភាគច្រើន។ សូម្បីតែនៅប្រទេសខ្លះបងប្អូនយើងខ្លះកំពុងជាប់គុកក៏ដោយពួកគេអនុញ្ញាត ឲ្យ យើងរួចផុតពីកាតព្វកិច្ចយោធាជំនួស។ ទោះយ៉ាងណាដោយសារតែយើងនៅតែធ្វើការងារយោធាតាមរបៀបណាមួយយើងមិនអនុញ្ញាតិឱ្យបងប្អូនយើងចេញទេ។
យើងមានស្តង់ដារទ្វេដងចម្លែកនៅក្នុងនេះព្រោះយើងមិនអនុវត្តច្បាប់ដូចគ្នាចំពោះបងប្អូនដែលធ្វើការនៅក្នុងសណ្ឋាគារនៅសវេហ្គាស។ ប្រសិនបើបងប្រុសម្នាក់នៅក្នុងសហជីពសណ្ឋាគារគាត់អាចធ្វើការនៅសណ្ឋាគារ / កាស៊ីណូ។ គាត់អាចជាអ្នករត់តុនៅក្នុងភោជនីយដ្ឋានកាស៊ីណូមួយរឺក៏អ្នកថែរក្សាម្នាក់ដែលសំអាតបន្ទប់ទឹកកាស៊ីណូដរាបណាគាត់មិនមែនជាសមាជិកនៃសហជីពល្បែង។ ប៉ុន្តែប្រជាជនដែលបើកប្រាក់ខែរបស់គាត់គឺជាមនុស្សដដែលដែលបើកប្រាក់ខែរបស់អ្នកចែកប័ណ្ណ។
ដូច្នេះវាហាក់ដូចជាយើងប្រហែលជាកំពុងបង្កើតស្ថានភាពសិប្បនិម្មិតនៃការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញ។
ជាការពិតណាស់ពួកគ្រីស្ទានត្រូវបានគេបៀតបៀនរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ នៅប្រទេសស៊ីរី ISIS បានឆ្កាងមនុស្សមួយចំនួនដោយបដិសេធមិនព្រមប្តូរពីគ្រីស្ទសាសនាមកជាឥស្លាមវិញ? តើពួកគេខ្លះជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាឬ? ខ្ញុំមិនបាន heard ទេ។ ខ្ញុំមិនដឹងថាតើមានស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅប្រទេសស៊ីរីទេ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយសំរាប់យើងរាប់លាននាក់ដែលរស់នៅអឺរ៉ុបនិងអាមេរិកយើងពិតជាមិនបានដឹងអំពីការបៀតបៀនក្នុងជីវិតរបស់យើងទេ។
តើធ្វើដូចម្តេចដើម្បីទទួលបាននៅជុំវិញនេះ?
អត្ថបទព្យាយាមស្វែងរកប្រភេទទុក្ខព្រួយផ្សេងទៀត។ វាផ្តោតលើការធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ ការបាក់ទឹកចិត្តអាចជាបញ្ហាប្រឈម។ ជារឿយៗវាត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការធ្លាក់ទឹកចិត្តហើយទាំងពីរគឺជារឿងដែលត្រូវបានរងគ្រោះដោយមនុស្សនៅក្នុងដំណើរជីវិតទាំងអស់។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយវាមិនមែនជាបញ្ហាដែលប្លែកសម្រាប់គ្រីស្ទបរិស័ទទេ។ តើវាអាចជាទុក្ខវេទនាទេ?
បើកកម្មវិធីបណ្ណាល័យទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមរបស់អ្នកហើយស្វែងរកពាក្យ«ទុក្ខវេទនា»ដែលកើតឡើងប្រហែលជា ១០ ដងក្នុងគម្ពីរគ្រិស្ដសាសនិក។ ដោយប្រើគ្រាប់ចុចបូក, ស្កេនរាល់ការកើតឡើង។ រឿងមួយនឹងលេចចេញជារូបរាង។ ទុក្ខវេទនាកើតឡើងដោយគ្មាន។ ពាក្យជាភាសាក្រិកគឺ thlipsis ។ ហើយមានន័យថា“ សម្ពាធឬការបង្ហាប់ឬការសង្កត់រួមគ្នា” ។ ការលើកទឹកចិត្តគឺជាផ្នែកខាងក្នុង។ វាអាចនិងច្រើនតែបណ្តាលមកពីសម្ពាធខាងក្រៅ (ទុក្ខវេទនា) ប៉ុន្តែដូចជារោគសញ្ញាមិនមែនជាបុព្វហេតុទេ។
ជាជាងផ្តោតអារម្មណ៍លើរោគសញ្ញាហេតុអ្វីយើងមិនស្វែងរកមូលហេតុពិតនៃការធ្លាក់ទឹកចិត្តដែលមនុស្សជាច្រើនមានអារម្មណ៍? តើទុក្ខលំបាកអ្វីដែលធ្វើឱ្យបងប្អូនប្រុសស្រីយើងជាច្រើនធ្លាក់ទឹកចិត្ដ? តើការទាមទារជាច្រើនបានដាក់មកលើយើងដោយអង្គការដែរឬទេ? តើយើងត្រូវបានគេធ្វើឱ្យមានអារម្មណ៍ថាមានកំហុសដោយសារយើងមិនបានធ្វើគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទទួលបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចទេ? តើសម្ពាធថេរក្នុងការប្រៀបធៀបខ្លួនយើងជាមួយអ្នកដទៃគ្រាន់តែធ្វើឱ្យខ្លីក៏ដោយពីព្រោះមិនដូចពួកគេទេដែលយើងមិនអាចត្រួសត្រាយបានទេទុក្ខវេទនា (សម្ពាធ) ដែលកំពុងធ្វើឱ្យយើងធ្លាក់ទឹកចិត្ត?
សរុបសេចក្ដីតើទុក្ខវេទនាដែលយើងកំពុងជួបប្រទះហើយដែលយើងមានមោទនភាពបែបនេះជាភស្ដុតាងនៃឋានៈដែលយើងពេញចិត្ដចំពោះព្រះជាអ្វីដែលយើងបានបង្កើត?
ចូរយើងពិចារណាអំពីរឿងនោះពេលយើងរៀបចំសម្រាប់ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនៅសប្ដាហ៍នេះ
________________________________________________________
[A] សម្រាប់គោលបំណងនៃការសិក្សានេះយើងនឹងព្រងើយកន្តើយនឹងការពិតដែលថាគ្មានអ្វីដែលមានចែងក្នុងបទគម្ពីរដើម្បីភ្ជាប់“ ចៀមឯទៀត” របស់ចនអេសអរធីអិចៈ 10 ជាមួយក្រុមគ្រីស្ទសាសនាដែលមានក្តីសង្ឃឹមនៅលើផែនដី។ តាមពិតគ្មានអ្វីក្នុងបទគម្ពីរភាសាក្រិកដែលលើកស្ទួយគំនិតដែលថាគ្រិស្ដសាសនិកភាគច្រើនមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់នៅលើផែនដីទេ។
[ខ] បើនិយាយអោយចំទៅចំនេះដឹងរបស់ខ្ញុំគោលលទ្ធិនេះគឺប្លែកសំរាប់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។