2017, ເດືອນກໍລະກົດ 31 - ສິງຫາ 06, ຊີວິດຄຣິສຕຽນແລະກະຊວງຂອງພວກເຮົາ

ກົດລະບຽບຂອງພະເຈົ້າ (kr ບົດ 15 para 29-36) - ການຕໍ່ສູ້ເພື່ອເສລີພາບໃນການນະມັດສະການ

ພື້ນທີ່ຕົ້ນຕໍທີ່ປົກຄຸມຢູ່ໃນພາກຂອງອາທິດນີ້ແມ່ນການຄຸ້ມຄອງດູແລເດັກ (ຫຍໍ້ ໜ້າ 29-33).

ມັນຍາກທີ່ຈະໃຫ້ ຄຳ ເຫັນຕໍ່ຄະດີແຕ່ລະຄົນໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວສະເພາະ. ນອກຈາກນັ້ນຕາມທີ່ໄດ້ກ່າວມາໃນອາທິດແລ້ວນີ້, ບໍ່ມີຄວາມ ລຳ ອຽງທີ່ບໍ່ສອດຄ່ອງກັບພໍ່ແມ່ທີ່ເປັນພະຍານເມື່ອທຽບກັບຄົນທີ່ບໍ່ແມ່ນພະຍານ. ສະນັ້ນມັນຈຶ່ງບໍ່ກ່ຽວຂ້ອງທີ່ຈະປຶກສາຫາລືກ່ຽວກັບຫົວຂໍ້ນີ້ພາຍໃຕ້ 'ການຕໍ່ສູ້ເພື່ອເສລີພາບໃນການນະມັດສະການ' ແລະຄວນຈະຖືກປະຖິ້ມ kr ປື້ມ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມເຫດຜົນຂອງການລວມຫົວຂໍ້ນີ້ແມ່ນໄດ້ຖືກຍົກໃຫ້ເຫັນໃນວັກ 34. "ພໍ່ແມ່, ຢ່າລືມວ່າມັນສົມຄວນທີ່ຈະພະຍາຍາມຕໍ່ສູ້ເພື່ອລູກຊາຍແລະລູກສາວຂອງເຈົ້າເພື່ອສ້າງສະພາບແວດລ້ອມທີ່ປອດໄພເຊິ່ງພວກເຂົາຈະເຕີບໃຫຍ່ຂະຫຍາຍຕົວທາງວິນຍານ."

ສະນັ້ນ, ໃນດ້ານ ໜຶ່ງ ພວກເຂົາສົ່ງເສີມພໍ່ແມ່ພະຍານພະເຢໂຫວາສະແດງຈິດໃຈທີ່ສົມເຫດສົມຜົນ " (ຟີລິບ 4: 5) ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນພວກເຂົາຊຸກຍູ້ພວກເຂົາໃຫ້ມີຄວາມດຸ ໝັ່ນ ແລະຕໍ່ສູ້ເພື່ອຮັບປະກັນວ່າພວກເຂົາສາມາດລ້ຽງດູເດັກນ້ອຍໃນສາສະ ໜາ ຂອງພວກເຂົາ. ຍ້ອນຫຍັງ? ຍ້ອນວ່າໃນວັນນະຄະດີຂອງອົງກອນ, ພໍ່ແມ່ທີ່ບໍ່ແມ່ນພະຍານໄດ້ຖືກສະແດງໂດຍຄວາມ ໝາຍ ວ່າບໍ່ສາມາດສ້າງສະພາບແວດລ້ອມທີ່ປອດໄພໃຫ້ເດັກນ້ອຍຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງທາງວິນຍານ. ມັນເບິ່ງຄືວ່າພໍ່ແມ່ທີ່ເປັນພະຍານ, ເຖິງແມ່ນພໍ່ແມ່ທີ່ບໍ່ດີ, ກໍ່ຈະດີກ່ວາພໍ່ແມ່ທີ່ບໍ່ແມ່ນພະຍານ, ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຄວາມຮັກແລະຄວາມຢ້ານກົວພຣະເຈົ້າອາດຈະເປັນ. ທັດສະນະຄະຕິນີ້ຖືກຕ້ອງບໍ?

ເດັກນ້ອຍຫຼາຍຄົນ, ເຖິງແມ່ນວ່າຈະໄດ້ຮັບການລ້ຽງດູຈາກພໍ່ແມ່ພະຍານສອງຄົນ, ຫັນອອກຈາກອຸປະກອນທີ່ບໍ່ສະບາຍເພື່ອຈັດການກັບວຽກໃດ ໜຶ່ງ ຫຼືພົວພັນກັບໂລກຕົວຈິງ, ຖ້າວ່າພໍ່ແມ່ໄດ້ເລືອກທີ່ຈະ ນຳ ພວກເຂົາມາຢູ່ໃນສະພາບແວດລ້ອມທີ່ຫຍຸ້ງຍາກ, ນອກຈາກໂລກ. ຄົນແບບນັ້ນບໍ່ເອົາໃຈໃສ່ໃນທັດສະນະທີ່ສົມດຸນຂອງອັກຄະສາວົກໂປໂລໃນ 1 ໂກລິນໂທ 5: -9-11. ຜົນໄດ້ຮັບນີ້ໃນອັນທີ່ເອີ້ນວ່າຊາວຫນຸ່ມ 'ວິນຍານ' ເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ມີທາງເລືອກອື່ນນອກເຫນືອຈາກການເປັນແນວນັ້ນ. ແຕ່ໃນຫລາຍໆກໍລະນີພວກເຂົາພຽງແຕ່ຍ່າງໄປຫາການກະ ທຳ, ໃສ່ ໜ້າ, ເຮັດໃນສິ່ງທີ່ຖືກບອກ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ເມື່ອມີໂອກາດເກີດຂື້ນ, ຢູ່ຫ່າງໄກຈາກການຄວບຄຸມຂອງພໍ່ແມ່, ຫຼາຍຄົນກໍ່ປະຕິບັດໃນວິທີທີ່ເຮັດໃຫ້ພະເຈົ້າບໍ່ພໍໃຈ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນໂດຍບໍ່ຢາກເຫັນຄວາມຢາກຫຼືຄວາມຢາກ. ສະນັ້ນ, ຖ້າພໍ່ແມ່ທີ່ເປັນພະຍານຝ່າຍດຽວຕິດຕາມການລ້ຽງດູແບບນັ້ນ, ມັນຈະເປັນສະພາບແວດລ້ອມທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ຈະຕ້ອງໄດ້ຮັບການລ້ຽງດູຫຍັງບໍ?

ພະຍານຫຼາຍຄົນຈະເວົ້າໃນຈຸດນີ້, 'ແຕ່ວ່າເດັກ ຈຳ ເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບການລ້ຽງດູດ້ວຍຄວາມຈິງ, ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈະຕາຍຢູ່ Armageddon'. ນີ້ແມ່ນຄວາມຫຼົງໄຫຼ.

ດັ່ງທີ່ພະເຍຊູກ່າວໃນ John 6: 44:“ ບໍ່ມີຜູ້ໃດທີ່ມາຫາເຮົາໄດ້ເວັ້ນເສຍແຕ່ວ່າພຣະບິດາຊົງຊັກ ນຳ ເຂົາ”. ບົນພື້ນຖານຂອງຂໍ້ພຣະ ຄຳ ພີນີ້, ການຖືກຍົກຂຶ້ນມາເປັນພະຍານບໍ່ແມ່ນສິ່ງຄ້ ຳ ປະກັນຫຍັງເລີຍ. ໄກຈາກມັນ, ເດັກນ້ອຍທີ່ເປັນພະຍານສ່ວນໃຫຍ່ໄດ້ອອກຈາກອົງການດັ່ງກ່າວໄປສູ່ຄວາມເປັນຜູ້ໃຫຍ່.

ຖ້າວ່າອົງກອນມີຄວາມຈິງແລ້ວເດັກນ້ອຍຄົນນີ້ເມື່ອມັນໃຫຍ່ຂື້ນຈະຖືກດຶງດູດໃຫ້ເຂົ້າມາຫາມັນ. ຖ້າມັນບໍ່ແມ່ນມັນສາມາດ ໝາຍ ເຖິງ ໜຶ່ງ ໃນສອງຢ່າງເທົ່ານັ້ນ. (1) ອົງການຈັດຕັ້ງບໍ່ມີ 'ຄວາມຈິງ' ແລະດັ່ງນັ້ນພະເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ດຶງດູດພວກເຂົາເຂົ້າຫາມັນ, ຫຼື (2) ເດັກນ້ອຍບໍ່ໄດ້ຖືກແຕ້ມຈາກພຣະເຈົ້າ. ຊາວຄາລາເຕຍ 1: 13-16 ໃຫ້ເລື່ອງຂອງວິທີທີ່ອັກຄະສາວົກໂປໂລຖືກເອີ້ນໂດຍພຣະເຢຊູ, ເຖິງແມ່ນວ່າ ໜຶ່ງ ໃນບັນດານັກກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງທີ່ ສຳ ຄັນທີ່ສຸດຂອງຊາວຄຣິດສະຕຽນຍຸກຕົ້ນ.

ມັນເບິ່ງຄືວ່າອາທິດນີ້ kr ການສຶກສາຍັງເປັນອີກຕົວຢ່າງ ໜຶ່ງ ຂອງການຕໍ່ສູ້ທາງກົດ ໝາຍ ທີ່ເປັນຜົນມາຈາກການຢືນຢັນທີ່ບໍ່ແມ່ນພຣະ ຄຳ ພີຂອງອົງການກ່ຽວກັບຂໍ້ຂັດແຍ້ງດ້ານການຮັກສາ. ບາງທີບົດຄວນມີຫົວຂໍ້ວ່າ“ ການຕໍ່ສູ້ເພື່ອເສລີພາບໃນການນະມັດສະການອົງການຈັດຕັ້ງ”. ແນ່ນອນວ່າບັນດາກໍລະນີສ່ວນໃຫຍ່ທີ່ໄດ້ຍົກໃຫ້ເຫັນໃນບົດນີ້ໃນອາທິດທີ່ຜ່ານມາສາມາດຫຼີກລ່ຽງໄດ້ໂດຍຜ່ານແນວທາງສະຕິຮູ້ສຶກຜິດຊອບຂອງບຸກຄົນແທນທີ່ຈະໄດ້ຮັບການອະທິບາຍ, ເຂັ້ມງວດແລະຫຼາຍຄັ້ງ, ພຽງແຕ່ຈຸດຢືນທີ່ຜິດພາດ ທຳ ມະດາ, ຄຸ້ມຄອງໂດຍລັດຖະບັນຍັດຂອງຄະນະ ກຳ ມະການປົກຄອງ .

ພວກເຮົາບໍ່ສາມາດແລະບໍ່ຄວນຮຽນຮູ້ 'ບົດຮຽນຂອງສາດສະຫນາ ' ບ່ອນທີ່ຄວາມເຊື່ອໄດ້ຖືກ ນຳ ໄປໃຊ້ໃນທາງທີ່ຜິດຫລືຖືກເຮັດໃຫ້ຜິດພາດ, ເພາະວ່າເມື່ອພວກເຮົາຕິດຕາມການກ່າວຫາຂອງມະນຸດຫລາຍກວ່າພະເຈົ້າ, ພວກເຮົາບໍ່ກະລຸນາພຣະບິດາຂອງພວກເຮົາຫລືພຣະເຢຊູຄຣິດຂອງພວກເຮົາຄືກັບທີ່ລາວເອງໄດ້ເຕືອນພວກເຮົາໃນ Matthew 7: 15-23. ພວກເຮົາຈະຮັບຜິດຊອບສ່ວນຕົວຕໍ່ການກະ ທຳ ຂອງພວກເຮົາ, ດັ່ງນັ້ນພວກເຮົາ ຈຳ ເປັນຕ້ອງຝຶກຝົນສະຕິຮູ້ສຶກຜິດຊອບຂອງພວກເຮົາຈາກຖ້ອຍ ຄຳ ຂອງພຣະເຈົ້າ. ພວກເຮົາບໍ່ຄວນຍື່ນສະ ເໜີ ຢ່າງອ່ອນໂຍນຫລືມອບສິດການຝຶກອົບຮົມສະຕິຮູ້ສຶກຜິດຊອບຂອງພວກເຮົາໃຫ້ຄົນອື່ນຜູ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງພວກເຮົາ, ແຕ່ແທນທີ່ຈະເປັນຂອງຕົນເອງ.

ທາດາ

ບົດຂຽນໂດຍ Tadua.