ສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາໃນປະຊາຄົມ

"ໃນທ່າມກາງປະຊາຄົມ, ຂ້ອຍຈະສັນລະເສີນເຈົ້າ" - Psalm 22: 22

 [ຈາກ ws 01 / 19 p.8 ບົດຮຽນການສຶກສາ 2: ເດືອນມີນາ 11-17]

ບົດຂຽນການສຶກສາໃນອາທິດນີ້ແມ່ນກ່ຽວກັບບັນຫາທີ່ແຜ່ລາມໄປທົ່ວປະຊາຄົມສ່ວນໃຫຍ່, ຖ້າບໍ່ແມ່ນທັງ ໝົດ. ບັນຫາການປະກອບ ຄຳ ເຫັນ.

ມີ ຄຳ ແນະ ນຳ ທີ່ດີຫຼາຍຂໍ້ທີ່ມີຢູ່ໃນບົດຂຽນ ສຳ ລັບຜູ້ທີ່ຍັງເຂົ້າຮ່ວມປະຊຸມເປັນປະ ຈຳ. ເຖິງແມ່ນວ່າຫນ້າເສຍດາຍ, ສາເຫດຕົ້ນຕໍ (ໃນປະສົບການສ່ວນຕົວຂອງຂ້ອຍຢ່າງ ໜ້ອຍ) ແມ່ນບໍ່ໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂ.

ບົດຂຽນໃຫ້ ຄຳ ແນະ ນຳ ວ່າເປັນຫຍັງການດີທີ່ຈະສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາ (Par. 3-5). ພ້ອມກັນນັ້ນ, ໂດຍການເຮັດເຊັ່ນນັ້ນພວກເຮົາສາມາດຊຸກຍູ້ຄົນອື່ນ - ຫລືບາງທີເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຕື່ນຕົວ. (Par.6-7). ການຊ່ວຍເຫຼືອເພື່ອຮັບມືກັບຄວາມຢ້ານກົວແມ່ນຢູ່ໃນຂໍ້ຫຍໍ້ 10-13; ການກະກຽມໃນວັກ 14-17; ແລະການເຂົ້າຮ່ວມໃນວັກ 18-20.

ຂໍໃຫ້ເຮົາໃຫ້ ຄຳ ເຫັນກ່ອນກ່ຽວກັບຄວາມຢ້ານກົວ. ມີ ຈຳ ນວນອັນໃດທີ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຢ້ານກົວໃນການຕອບ.

ຂາດການກະກຽມ:

• ນີ້ມັກຈະເປັນຍ້ອນຂາດເວລາ. ດັ່ງທີ່ໄດ້ກ່າວມາຫຼາຍຄັ້ງແລ້ວ, ພະຍານຫຼາຍຄົນເຮັດວຽກດ້ວຍຕົນເອງຍ້ອນນະໂຍບາຍການສຶກສາຂອງອົງການ. ບຸກຄົນທີ່ເຮັດວຽກດ້ວຍຕົນເອງສາມາດໃຊ້ເວລາຫຼາຍຊົ່ວໂມງໃນຕອນແລງຂອງພວກເຂົາໃນການເຮັດວຽກເຮັດເອກະສານ, ເຄື່ອງມືເຮັດຄວາມສະອາດ, ໄດ້ຮັບເອກະສານ, ຊັກຊວນການເຮັດວຽກ, ການເກັບ ໜີ້ ແລະອື່ນໆ. ນັ້ນແມ່ນກ່ອນ ໜ້າ ທີ່ຮັບຜິດຊອບຂອງຄອບຄົວ, ການປະຊຸມແລະການປະກາດພາກສະ ໜາມ.
• ຜູ້ທີ່ມີວຽກເຮັດງານ ທຳ, ໃນຂະນະທີ່ບາງທີບໍ່ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບນອກເວລານີ້, ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ອາດຈະຕ້ອງໄດ້ເຮັດວຽກຫຼາຍຊົ່ວໂມງເພື່ອຈະຢູ່ລອດທາງເສດຖະກິດ.

ບັນຫາເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ໄດ້ຖືກແກ້ໄຂໃນບົດຂຽນ.

ທັດສະນະຄະຕິຂອງຜູ້ເຖົ້າແກ່:

ບາງທີປະເດັນທີ່ຮ້າຍແຮງທີ່ສຸດທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂແມ່ນຄວາມມັກແລະຄວາມເຄົາລົບຂອງຜູ້ ນຳ ທີ່ສະມາຊິກໃນປະຊາຄົມມີ. ຂ້າພະເຈົ້າຂໍຍົກຕົວຢ່າງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ດ້ວຍຕົວເອງ. ໃນປະຊາຄົມ ໜຶ່ງ ບໍ່ເຄີຍມີການຍົກມືຂຶ້ນເພື່ອໃຫ້ ຄຳ ເຫັນເມື່ອຜູ້ປະກອບການສຶກສາຫໍສັງເກດການປະ ຈຳ ເຂົ້າຮ່ວມກອງປະຊຸມ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມໃນການປະຊຸມຂອງຜູ້ເຖົ້າຄົນ ໜຶ່ງ, ຜູ້ດູແລປະທານແລະຜູ້ເຖົ້າແກ່ອີກສອງຄົນໄດ້ຊຸກຍູ້ຄວາມຄິດເຫັນໃນທ້ອງຖິ່ນໃຫ້ ຄຳ ເຫັນໃນການປະຊຸມ. ຜູ້ປະກອບການສຶກສາຫໍສັງເກດການໄດ້ຄັດຄ້ານ, ໂດຍອ້າງວ່າໃນໄລຍະການສຶກສາຂອງລາວ, ບໍ່ມີບັນຫາດັ່ງກ່າວປາກົດຂື້ນ. ສະນັ້ນ, ບັນຫາຕ້ອງແມ່ນຍ້ອນສາເຫດອື່ນ. ສິ່ງນີ້ບໍ່ດີປານໃດ. ຍັງມີຄວາມຕ້ອງການຂອງທ້ອງຖິ່ນໄດ້ເດີນ ໜ້າ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ປະຊາຄົມມີຫົວຕະຫຼົກສຸດທ້າຍ. ຫຼັງຈາກລາຍການດັ່ງກ່າວ ຄຳ ຕອບກໍ່ຍິ່ງຮ້າຍແຮງກວ່າເກົ່າເມື່ອຜູ້ເຖົ້າແກ່ເຫຼົ່ານັ້ນໄປປະຊຸມຫຼື ດຳ ເນີນການສຶກສາຫໍສັງເກດການ. ປະຊາຄົມໄດ້ໃຫ້ຂໍ້ສັງເກດວ່າພວກເຂົາສະແດງຄວາມເມດຕາກະລຸນາຕໍ່ບາງຄົນ, ແລະມັກຈະສະແດງທັດສະນະຄະຕິທີ່ບໍ່ເປັນຄຣິສຕຽນ. ຜູ້ເຖົ້າແກ່ຄົນ ໜຶ່ງ ມີຊື່ສຽງບໍ່ດີເພາະວ່າລາວໄດ້ເຮັດໃຫ້ສະມາຊິກທຸກຄົນໃນປະຊາຄົມເສີຍໃຈກັບການກະ ທຳ ທີ່ໂຫດຮ້າຍຫຼືການປະຕິບັດທີ່ຫຍາບຄາຍຂອງເຂົາເຈົ້າ. ບໍ່ ຈຳ ເປັນຕ້ອງເວົ້າ, ພາກສ່ວນຂອງລາວໄດ້ຮັບຄວາມຄິດເຫັນ ໜ້ອຍ ທີ່ສຸດ.

ຜູ້ເຖົ້າ ໝາຍ ເຖິງຜູ້ລ້ຽງແກະບໍ່ແມ່ນຜູ້ລ້ຽງແກະ. ດັ່ງທີ່ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວໃນໂຢຮັນ 10: 14 "ຂ້ອຍເປັນຜູ້ລ້ຽງທີ່ດີ, ແລະຂ້ອຍຮູ້ວ່າຝູງແກະຂອງຂ້ອຍແລະແກະຂອງຂ້ອຍຮູ້ຈັກຂ້ອຍ". ທັງຕົວແກະຕົວຈິງແລະຕົວເລກຮູ້ແລະປະຕິບັດຕາມສຽງຂອງຜູ້ລ້ຽງທີ່ເບິ່ງແຍງພວກມັນ, ແຕ່ວ່າຜູ້ລ້ຽງແກະທີ່ບໍ່ເອົາໃຈໃສ່ພວກມັນຈະຖືກຫລີກລ້ຽງຢູ່ບ່ອນທີ່ເປັນໄປໄດ້.

ສາເຫດອື່ນທີ່ຂາດຄວາມເຕັມໃຈທີ່ຈະປະກອບ ຄຳ ເຫັນໃນກອງປະຊຸມອາດເປັນຍ້ອນ ຄຳ ຖາມທີ່ບັນລະຍາຍເຊິ່ງມັກຈະໃຫ້ອິດສະຫຼະ ໜ້ອຍ ທີ່ຈະເຮັດນອກ ເໜືອ ຈາກ ຄຳ ຕອບໂດຍການອ່ານຈາກວັກ. ບົດຂຽນແນະ ນຳ ໃຫ້ເອົາ ຄຳ ຕອບໃສ່ ຄຳ ເວົ້າຂອງເຈົ້າເອງ, ແຕ່ ຄຳ ຖາມນີ້ມັກຈະໃຫ້ໂອກາດ ໜ້ອຍ ທີ່ຈະເຮັດແນວນັ້ນ. ຍົກຕົວຢ່າງ, ວັກທີ 18 ໃນບົດຄວາມສຶກສານີ້ຖາມວ່າ "ເປັນຫຍັງຈຶ່ງໃຫ້ ຄຳ ເຫັນສັ້ນໆ?". ນີ້ພຽງແຕ່ອະນຸຍາດໃຫ້ ຄຳ ຕອບທີ່ເຫັນດີກັບ ຄຳ ຖາມທີ່ຖືກຕ້ອງ. ໃນຂະນະທີ່ ຄຳ ເຫັນສັ້ນໆມັກຈະພຽງພໍ, ບາງຈຸດໃນພຣະ ຄຳ ພີ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນການຜູກມັດສອງຂໍ້ພຣະ ຄຳ ພີ ນຳ ກັນ, ບໍ່ສາມາດເຮັດໄດ້ໃນ 30 ວິນາທີຫລື ໜ້ອຍ ກວ່າ. ບາງຄັ້ງຜູ້ເຖົ້າແກ່ຈະບັງຄັບໃຊ້ກົດລະບຽບ 30 ວິນາທີນີ້ແລະຖ້າທ່ານຂ້າມໄປ, ເຖິງແມ່ນວ່າສອງສາມວິນາທີກໍ່ຈະໃຫ້ ຄຳ ແນະ ນຳ ແກ່ທ່ານ. ນີ້ແມ່ນຄວາມບໍ່ພໍໃຈໃນຕົວເອງຕໍ່ການມີສ່ວນຮ່ວມໃນຕໍ່ ໜ້າ. ມັນຍັງຫມາຍຄວາມວ່າໃນຜູ້ຕົ້ນຕໍທີ່ເຂົ້າຮ່ວມພຽງແຕ່ໄດ້ຮັບນົມຂອງຄໍາ, ເຊິ່ງສາມາດເມົາໄດ້ພາຍໃຕ້ 30 ວິນາທີ. ຊີ້ນ, ເຊິ່ງອາດຈະໃຊ້ເວລາ 1 ເຖິງ 2 ນາທີເພື່ອອະທິບາຍຢ່າງລະມັດລະວັງບໍ່ສາມາດຮັບໃຊ້ໄດ້ໃນກໍລະນີທີ່ມັນຂັດຂວາງເນື້ອຫາເຫຼົ່ານັ້ນດ້ວຍນົມ. ຄຳ ອຸປະມາຂອງພະເຍຊູບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຫຍາບຄາຍ, ແຕ່ທັງສັ້ນແລະສັ້ນກໍ່ບໍ່ສາມາດໃຫ້ແລະອະທິບາຍໃນ 30 ວິນາທີ.

ບາງທີປະເດັນຫຼັກອາດຈະແມ່ນວ່າສະມາຊິກຂອງປະຊາຄົມເຊື່ອໃນສິ່ງທີ່ຖືກສອນ. ພະຍານພະເຢໂຫວາສ່ວນໃຫຍ່ບໍ່ແມ່ນຄົນ ໜ້າ ຊື່ໃຈຄົດທີ່ ໜ້າ ລັງກຽດແລະພົບວ່າຕົວເອງຖືກຄາດຫວັງໃຫ້ການສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ຄຳ ສອນເຊັ່ນ 1914 ເຊິ່ງພວກເຂົາບໍ່ເຊື່ອອີກຕໍ່ໄປ. ຫຼືບາງທີເຂົາເຈົ້າ ຈຳ ເປັນຕ້ອງຕອບວ່າຜູ້ເຖົ້າແກ່ຮັກແລະຊ່ວຍເຫຼືອປະຊາຄົມແນວໃດເມື່ອເຫັນວ່າຜູ້ເຖົ້າແກ່ກົງກັນຂ້າມ. ໃນປະຊາຄົມຕ່າງໆພວກເຮົາໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການປະກອບ ຄຳ ຄິດ ຄຳ ເຫັນທີ່ແຫ້ງແລ້ງໃນເວລາທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບວັກຕ່າງໆເຊັ່ນນີ້. ສະຖານະການເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນແນ່ນອນວ່າບໍ່ມີຜົນດີຕໍ່ການໃຫ້ ຄຳ ເຫັນ.

ສະຫລຸບລວມແລ້ວພວກເຮົາພຽງແຕ່ຈະສະກັດເອົາສອງສາມຈຸດທີ່ເປັນຫຼັກການທີ່ດີ.

"ເລີ່ມແຕ່ລະພາກຮຽນໂດຍການຂໍໃຫ້ພະເຢໂຫວາໃຫ້ພະວິນຍານບໍລິສຸດແກ່ເຈົ້າ.” (Par.15) ສິ່ງດຽວທີ່ພວກເຮົາແນະ ນຳ ໃຫ້ເພີ່ມເຂົ້າໃນຖ້ອຍ ຄຳ ນີ້ແມ່ນ, ການສຶກສາເປັນຈຸດໃຈກາງທີ່ດີທີ່ສຸດຕໍ່ພຣະ ຄຳ ຂອງພະເຢໂຫວາຫຼາຍກວ່າສິ່ງພິມທີ່ເຮັດຈາກມະນຸດ. ຖ້າມັນຕ້ອງມີສິ່ງພິມຕ່າງໆກ່ຽວກັບວາລະສານປະຊາຊົນວາລະສານ, ບາງທີການຮ້ອງຂໍຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ເຂົ້າໃຈຄວາມຈິງທີ່ແທ້ຈິງຂອງພະ ຄຳ ຂອງພະອົງແລະບໍ່ໃຫ້ເຂົ້າໃຈຜິດ.

"ຢ່າພະຍາຍາມປົກປິດຈຸດທັງ ໝົດ ໃນວັກ.” (Par.18) ນີ້ເວົ້າສໍາລັບຕົວມັນເອງ. ມັນຈະເປັນການເຫັນແກ່ຕົວແລະເຫັນແກ່ຕົວທີ່ຈະຕອບທຸກຈຸດໃນວັກໃດ ໜຶ່ງ ແລະບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ຄົນອື່ນມີໂອກາດ.

"ຂະນະທີ່ທ່ານສຶກສາແຕ່ລະວັກ, ໃຫ້ອ່ານຂໍ້ພຣະ ຄຳ ພີທີ່ກ່າວມາຫຼາຍເທົ່າທີ່ທ່ານສາມາດເຮັດໄດ້." (Par.15) ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ແທນທີ່ຈະຊອກຫາເອກະສານອ້າງອີງອື່ນໆຂອງຫໍສັງເກດການ, ພະຍາຍາມອ່ານທຸກຂໍ້ທີ່ອ້າງອີງແລະອ້າງອີງໃນ ຄຳ ພີໄບເບິນແລະເຮັດແບບນັ້ນໃນສະພາບການຖ້າເປັນໄປໄດ້. ຈາກນັ້ນເຈົ້າສາມາດເຂົ້າໃຈໄດ້ວ່າສິ່ງທີ່ ກຳ ລັງສອນໃນບົດຄວາມສຶກສາສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນສິ່ງທີ່ ຄຳ ພີໄບເບິນສອນຢ່າງຖືກຕ້ອງຫຼືບໍ່.

ຖ້າພວກເຮົາສາມາດຮັບປະກັນວ່າພວກເຮົາໃຊ້ຂໍ້ພຣະ ຄຳ ພີທີ່ພວກເຮົາເຂົ້າໃຈ, ພວກເຮົາຈະສາມາດ ໝັ້ນ ໃຈໄດ້ວ່າ ຄຳ ເຫັນໃດໆທີ່ພວກເຮົາໃຫ້ນັ້ນຈະຖືກອີງໃສ່ ຄຳ ຂອງພຣະເຈົ້າຢ່າງຖືກຕ້ອງຫລາຍກວ່າຄວາມຄິດຂອງຜູ້ຊາຍ. ສຸດທ້າຍນີ້, ຖ້າການກະ ທຳ ຂອງພວກເຮົາສະແດງຄວາມກະລຸນາ, ຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈແລະຄວາມຮັກສະ ເໝີ ໄປ, ພວກເຮົາຈະໃຫ້ການສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາແລະພະເຍຊູຄລິດຜ່ານການກະ ທຳ ຂອງເຮົາ. ນີ້ຍັງຈະ ໝາຍ ຄວາມວ່າຄົນອື່ນຈະໄດ້ຮັບການສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ຈາກການກະ ທຳ ຂອງພວກເຮົາຍ້ອນວ່າພວກເຂົາເຫັນຄວາມເຊື່ອຂອງທ່ານໃນພຣະເຈົ້າແລະພຣະເຢຊູໂດຍການເຮັດວຽກທີ່ດີຂອງທ່ານຄຣິດສະຕຽນແທນທີ່ຈະແມ່ນ "ວຽກ" ສະເພາະໃດໆ.

ບາງທີພວກເຮົາຄວນຈະປ່ອຍໃຫ້ ຄຳ ສຸດທ້າຍແກ່ເຮັບເລີ 10: 24-25 ເຊິ່ງເປັນຂໍ້ພຣະ ຄຳ ພີອ່ານໃນວັກ 6. ຢູ່ທີ່ນັ້ນພວກເຮົາໄດ້ຮັບ ກຳ ລັງໃຈທີ່ຈະ“ ໃຫ້ພວກເຮົາພິຈາລະນາກັນແລະກັນເພື່ອກະຕຸ້ນຄວາມຮັກແລະການກະ ທຳ ທີ່ດີ, …. ໃຫ້ ກຳ ລັງໃຈເຊິ່ງກັນແລະກັນ”. ແທນທີ່ຈະເຄັ່ງຕຶງໃນການພະຍາຍາມບອກຄົນອື່ນໃນທີ່ສາທາລະນະວ່າຄວນເຮັດຫຍັງຫຼືຖືກຕ້ອງກວ່າ, ສິ່ງທີ່ອົງກອນຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດ, ແນ່ນອນມັນຈະດີກວ່າຖ້າພວກເຮົາສາມາດສະແດງແລະ ນຳ ພາໂດຍຕົວຢ່າງດ້ວຍຄວາມຮັກແລະຜົນງານທີ່ດີຂອງພວກເຮົາ. (ຢາໂກໂບ 1:27)

ທາດາ

ບົດຂຽນໂດຍ Tadua.