ການໃຫ້ຄວາມປອບໂຍນແກ່ຜູ້ເຄາະຮ້າຍຈາກການລ່ວງລະເມີດ (ພາກທີ 4 ຂອງ 4)

"ພຣະເຈົ້າແຫ່ງຄວາມປອບໂຍນທັງປວງ ... ໄດ້ປອບໃຈພວກເຮົາໃນການທົດລອງທຸກຢ່າງຂອງພວກເຮົາ." - 2 ໂກລິນໂທ 1: 3-4

 [ຈາກ ws 5/19 p.14 ການສຶກສາບົດທີ 20: 15-21 ກໍລະກົດ, 2019]

ວັກ 7 ທຳ ອິດແມ່ນບົດສະຫຼຸບທີ່ດີຂອງບາງຜົນກະທົບຂອງການລ່ວງລະເມີດເດັກ.

ແຕ່ ໜ້າ ເສຍດາຍທີ່ ຄຳ ສອນ JW ທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງເຂົ້າມາເຮັດໃຫ້ບົດຂຽນໃນຫຍໍ້ ໜ້າ 8“ການລ່ວງລະເມີດຢ່າງແຜ່ຫຼາຍດັ່ງກ່າວແມ່ນຫຼັກຖານທີ່ຈະແຈ້ງວ່າພວກເຮົາ ກຳ ລັງມີຊີວິດຢູ່ໃນຍຸກສຸດທ້າຍ, ເປັນເວລາທີ່ຫລາຍຄົນບໍ່ມີ“ ຄວາມຮັກທີ່ບໍ່ມີ ທຳ ມະຊາດ” ແລະເມື່ອ“ ຄົນຊົ່ວແລະຄົນລໍ້ລວງຈະກ້າວ ໜ້າ ໄປສູ່ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍໄປ.” (2 ຕີໂມເຕ 3: 1-5, 13)”

ການລ່ວງລະເມີດຢ່າງແຜ່ຫຼາຍແມ່ນບໍ່ມີຫຼັກຖານສະແດງວ່າພວກເຮົາ ກຳ ລັງມີຊີວິດຢູ່ໃນຍຸກສຸດທ້າຍ. ມີຫຼັກຖານສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າການເກີດການລ່ວງລະເມີດໄດ້ເພີ່ມຂື້ນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍບໍ? ຫຼືວ່າມັນມີພຽງແຕ່ວ່າມັນໄດ້ຖືກລາຍງານຫຼາຍ, ຫຼືເປັນທີ່ຮູ້ຈັກກັນດີກ່ວາໃນອະດີດ? ໃນຈົດ ໝາຍ ຂອງລາວເຖິງຕີໂມເຕ, ໂປໂລໄດ້ກ່າວເຖິງຈຸດຈົບຂອງປະຊາຊົນຢິວທີ່ໃກ້ຈະມາເຖິງ, ເຊິ່ງພະເຍຊູໄດ້ບອກລ່ວງ ໜ້າ ວ່າຈະເກີດຂື້ນໃນຂະນະທີ່ຄົນລຸ້ນທີ່ລາວປະກາດໄປຍັງມີຊີວິດຢູ່. ສິ່ງທີ່ ສຳ ຄັນກວ່ານັ້ນອີກທີ່ພະເຍຊູກ່າວວ່າພວກເຮົາຈະສາມາດຮູ້ໄດ້ວ່າພວກເຮົາ ກຳ ລັງມີຊີວິດຢູ່ໃນສະ ໄໝ ກ່ອນສົງຄາມອະລະມະເຄໂດນບໍ?

ມັດທາຍ 24: 49 ບັນທຶກພະເຍຊູເປັນ ຄຳ ເຕືອນ“ກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ທ່ານກໍພ້ອມແລ້ວທີ່ຈະກຽມພ້ອມ, ເພາະວ່າໃນເວລາທີ່ທ່ານບໍ່ຄິດວ່າຈະເປັນ, ບຸດມະນຸດ ກຳ ລັງຈະສະເດັດມາ”

ສະນັ້ນ, ການອ້າງວ່າພວກເຮົາ ກຳ ລັງມີຊີວິດຢູ່ໃນຍຸກສຸດທ້າຍແມ່ນການຂັດກັບພຣະເຢຊູ. ທ່ານກ່າວວ່າເມື່ອ“ເຈົ້າ​ເຮັດ ບໍ່ ຄິດວ່າຈະເປັນມັນ”, ແລະໃນ Matthew 24: 36“ກ່ຽວກັບວັນແລະຊົ່ວໂມງນັ້ນບໍ່ມີໃຜຮູ້, ທັງທູດສະຫວັນແລະພຣະບຸດ, ແຕ່ວ່າ ມີພຽງແຕ່ພຣະບິດາ. " ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ອົງກອນຄິດວ່າພວກເຂົາຮູ້ດີກ່ວາທູດສະຫວັນແລະພຣະເຢຊູ?

ສ່ວນ“ໃຜສາມາດໃຫ້ການປອບໂຍນ?” ພະຍາຍາມຊຸກຍູ້ຜູ້ເຖົ້າແກ່ເປັນແຫຼ່ງ ກຳ ລັງໃຈ.

ແນ່ນອນ, ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອຜູ້ປະສົບໄພທີ່ດີທີ່ສຸດແມ່ນຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມເດືອດຮ້ອນຄືກັນແລະໄດ້ຮັບການຟື້ນຟູ. ສະນັ້ນພວກເຂົາສາມາດເຂົ້າໃຈໄດ້ງ່າຍຂຶ້ນວ່າຜູ້ຖືກເຄາະຮ້າຍ ກຳ ລັງຈະຜ່ານຫຍັງ. ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອທີ່ດີທີ່ສຸດຕໍ່ໄປແມ່ນຜູ້ຊ່ຽວຊານທີ່ໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອຄົນເຫຼົ່ານັ້ນແລະມີປະສົບການໃນການເຮັດ. ຜູ້ເຖົ້າແກ່, ແມ່ນແຕ່ຜູ້ທີ່ດູແລແທ້ໆ, ອາດບໍ່ເຄີຍຊ່ວຍຜູ້ເຄາະຮ້າຍແບບນີ້ມາກ່ອນ. ໂດຍບໍ່ສົນເລື່ອງຄວາມຈິງໃຈ, ແລະຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບ ຄຳ ພີໄບເບິນ, ພວກເຂົາຈະມີປະສົບການສູງແລະບໍ່ມີຄວາມສາມາດໃນການຊ່ວຍເຫຼືອຜູ້ເຄາະຮ້າຍດັ່ງກ່າວຢ່າງຖືກຕ້ອງ. ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາສາມາດເຮັດອັນຕະລາຍຫຼາຍກ່ວາທີ່ດີ.

ຍົກຕົວຢ່າງ, ພວກເຂົາຈະຕອບ ຄຳ ຖາມນີ້ແນວໃດຈາກຜູ້ເຄາະຮ້າຍ“ ຂ້ອຍໄດ້ອະທິຖານຂໍໃຫ້ພະເຢໂຫວາຢຸດລາວຕໍ່ຜູ້ລ່ວງລະເມີດ, ແຕ່ເປັນຫຍັງການລ່ວງລະເມີດຈຶ່ງສືບຕໍ່ໄປ”? ຜູ້ເຖົ້າແກ່ຈະຕຽມພ້ອມທີ່ຈະຍອມຮັບວ່າເຖິງແມ່ນວ່າບົດຄວາມຕ່າງໆຂອງວາລະສານຊາຕານສະແດງຄວາມກົງກັນຂ້າມ, ຫຼັກຖານໃນຂໍ້ພະ ຄຳ ພີກໍ່ຄືວ່າພະເຈົ້າເຄີຍແຊກແຊງໃນນາມຂອງບຸກຄົນເທົ່ານັ້ນ, ແລະນີ້ແມ່ນເມື່ອຜົນຂອງຈຸດປະສົງຂອງລາວຕົກຢູ່ໃນອັນຕະລາຍ. ຫລືຜູ້ເຖົ້າແກ່ຈະຕຽມພ້ອມທີ່ຈະຍອມຮັບວ່າ (ຖ້າຜູ້ລ່ວງລະເມີດເປັນຜູ້ຊາຍທີ່ຖືກແຕ່ງຕັ້ງ) ພະເຢໂຫວາບໍ່ມີພຣະວິນຍານບໍລິສຸດແຕ່ງຕັ້ງຜູ້ເຖົ້າແລະຜູ້ຮັບໃຊ້ໃນປະຊາຄົມ, ແຕ່ແທນທີ່ຈະແມ່ນການແຕ່ງຕັ້ງຂອງຜູ້ຊາຍ?

ສຳ ລັບສະມາຊິກໃນປະຊາຄົມ, ວັກ 13 ມີ ຄຳ ແນະ ນຳ ທີ່ດີທີ່ເວົ້າກ່ຽວກັບ, “ 1 Kings 19: 5-8. ບັນຊີນັ້ນສະແດງເຖິງຄວາມຈິງທີ່ເປັນປະໂຫຍດ: ບາງຄັ້ງການກະ ທຳ ທີ່ລຽບງ່າຍຂອງຄວາມກະລຸນາທີ່ສາມາດເຮັດໄດ້ດີຫລາຍ. ບາງທີອາຫານການກິນ, ຂອງຂວັນເລັກນ້ອຍ, ຫລືບັດທີ່ຄິດຮອບຄອບຈະເປັນການຮັບປະກັນໃຫ້ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທີ່ທໍ້ຖອຍໃຈຂອງຄວາມຮັກແລະຄວາມເປັນຫ່ວງຂອງພວກເຮົາ. ຖ້າພວກເຮົາຮູ້ສຶກບໍ່ສະບາຍສົນທະນາກ່ຽວກັບຫົວຂໍ້ສ່ວນຕົວຫລືຄວາມເຈັບປວດ, ບາງທີພວກເຮົາຍັງສາມາດໃຫ້ການຊ່ວຍເຫຼືອທີ່ເປັນປະໂຫຍດດັ່ງກ່າວ.”

ວັກ 14 ຊີ້ໃຫ້ເຫັນ: ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ຜູ້ເຖົ້າແກ່ຄວນຈື່ໄວ້ວ່າພີ່ນ້ອງຍິງທີ່ໂສກເສົ້າອາດຈະຮູ້ສຶກປອດໄພແລະສະບາຍກວ່າທີ່ມີຈອກຊາໃນບ່ອນພັກຜ່ອນທີ່ສະບາຍຢູ່ເຮືອນກ່ວານາງຢູ່ໃນຫ້ອງປະຊຸມຫໍປະຊຸມລາຊະອານາຈັກ. ຄົນອື່ນອາດຮູ້ສຶກກົງກັນຂ້າມ.” ເຖິງແມ່ນວ່າຮູບພາບດັ່ງກ່າວຈະສະແດງໃຫ້ນ້ອງສາວຄົນອື່ນມາສະແດງ, (ແລະດັ່ງນັ້ນຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່ຈຶ່ງຍອມຮັບມັນ), ຂໍ້ຄວາມກ່າວເຖິງເອື້ອຍນ້ອງ (ຜູ້ຖືກເຄາະຮ້າຍ) ໄດ້ເຊື້ອເຊີນນ້ອງສາວຄົນອື່ນ, ບໍ່ແມ່ນຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່. ເປັນຫຍັງມັນບໍ່ໄດ້ແນະ ນຳ ວ່າເມື່ອຜູ້ເຖົ້າແກ່ ກຳ ລັງຢ້ຽມຢາມປະເພດນີ້ພວກເຂົາຄວນແນະ ນຳ ໃຫ້ຜູ້ເຄາະຮ້າຍວ່າຜູ້ເຄາະຮ້າຍອາດຈະຢາກມີເພື່ອນສະ ໜິດ ນຳ ກັນແລະມັນຈະເປັນສິ່ງທີ່ພວກເຂົາຍອມຮັບໄດ້?

ວັກ 15-17 ໃຫ້ ຄຳ ເຕືອນທີ່ດີກ່ຽວກັບການເປັນຜູ້ຟັງທີ່ດີ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ການຊຸກຍູ້ໃຫ້ການຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານວິຊາຊີບອາດຈະດີກວ່າ, ການຊ່ວຍເຫຼືອແບບນີ້ຈະມີປະໂຫຍດຫຼາຍຂຶ້ນໃນພາຍຫຼັງໃນຂະບວນການປິ່ນປົວ.

ວັກທີ່ສະຫຼຸບໄດ້ມີ ຄຳ ແນະ ນຳ ກ່ຽວກັບວິທີການອະທິຖານຢ່າງຈິງຈັງກັບຜູ້ເຄາະຮ້າຍແລະເລືອກ ຄຳ ເວົ້າທີ່ຖືກຕ້ອງແລະບາງຂໍ້ພະ ຄຳ ພີທີ່ດີທີ່ຈະແບ່ງປັນກັບພວກເຂົາ.

ທັງ ໝົດ ນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ດີ, ແຕ່ດັ່ງທີ່ສະແດງໃນການທົບທວນຂອງພວກເຮົາກ່ຽວກັບບົດຂຽນຂອງການສຶກສາໃນອາທິດທີ່ຜ່ານມາ, ມັນຈະດີກວ່າຖ້າມີພຽງແຕ່ອົງການຈັດຕັ້ງຈະປ່ຽນແປງນະໂຍບາຍທີ່ບໍ່ເປັນເອກະລັກ, ບໍ່ມີຄວາມຮັກ, ສະນັ້ນ ຈຳ ນວນຜູ້ຖືກເຄາະຮ້າຍໄດ້ຖືກຫຼຸດລົງໃນເບື້ອງຕົ້ນ .

ຢ່າງ ໜ້ອຍ ພວກເຮົາສາມາດເຫັນດີ ນຳ ດ້ວຍ ຄຳ ເຫັນສະຫລຸບ:

"ໃນຂະນະດຽວກັນ, ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ພວກເຮົາສາມາດເຮັດໄດ້ເພື່ອສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ຜູ້ທີ່ເຄີຍປະສົບກັບການລ່ວງລະເມີດ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນມັນເປັນການປອບໂຍນແທ້ໆທີ່ຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາຈະປິ່ນປົວຄົນທີ່ຖືກຊາຕານແລະໂລກຂອງລາວໃຫ້ການດູແລຢ່າງຖາວອນ! ອີກບໍ່ດົນ, ສິ່ງທີ່ເຈັບປວດເຫລົ່ານີ້ຈະບໍ່ເຂົ້າມາໃນຈິດໃຈຫລືຫົວໃຈອີກຕໍ່ໄປ. ເອຊາຢາ 65: 7”.

ທາດາ

ບົດຂຽນໂດຍ Tadua.