Een ijver voor God ...

Zijn Jehovah's Getuigen in gevaar om als de Farizeeën te worden?
Het vergelijken van een christelijke groep met de Farizeeën van Jezus 'tijd is gelijk aan het vergelijken van een politieke partij met de nazi's. Het is een belediging, of om het anders te zeggen: "Ze vechten tegen woorden."
We moeten echter niet toestaan ​​dat een darmreactie ons belet mogelijke parallellen te onderzoeken. Zoals het spreekwoord zegt: "Degenen die niet van de geschiedenis zullen leren, zijn gedoemd het te herhalen."

Wie waren de Farizeeën?

Volgens sommige geleerden betekent de naam "Farizeeër" "afgescheidenen". Ze beschouwden zichzelf als een van de heiligste mensen. Ze werden gered terwijl de massa in het algemeen werd veracht; een vervloekt volk.[I]  Het is niet duidelijk wanneer de sekte is ontstaan, maar Josephus vermeldt ze al in de tweede helft van de tweede eeuw voor Christus. De sekte was dus minstens 150 jaar oud toen Christus arriveerde.
Dit waren zeer ijverige mannen. Paulus, zelf een voormalige Farizeeër, zegt dat zij de meest ijverige van alle sekten waren.[Ii]  Ze vastten twee keer per week en gaven nauwgezet tienden. Ze prezen hun eigen gerechtigheid voor mensen, en gebruikten zelfs visuele symbolen om hun rechtvaardige status te verkondigen. Ze hielden van geld, macht en vleiende titels. Ze voegden met hun eigen interpretaties de wet toe in die mate dat ze een onnodige last op de mensen legden. Maar als het ging om zaken die betrekking hadden op ware gerechtigheid, barmhartigheid, trouw en liefde voor de medemens, kwamen ze te kort. Niettemin deden ze veel moeite om discipelen te maken.[Iii]

Wij zijn de ware religie

Ik kan vandaag geen andere religie op aarde bedenken waarvan de leden gewoonlijk en vaak naar zichzelf verwijzen als "in de waarheid", zoals Jehovah's Getuigen. Wanneer twee Getuigen elkaar voor de eerste keer ontmoeten, zal het gesprek onvermijdelijk overgaan op de vraag wanneer ze voor het eerst “in de waarheid kwamen”. We hebben het over jongeren die opgroeien in een Getuigengezin en een leeftijd bereiken waarop 'ze zich de waarheid eigen kunnen maken'. We leren dat alle andere religies vals zijn en binnenkort door God vernietigd zullen worden, maar dat we zullen overleven. We leren dat alle mensen die de arkachtige organisatie van Jehovah's Getuigen niet betreden, in Armageddon zullen sterven.
Ik heb in mijn carrière als Jehovah's Getuige met zowel katholieken als protestanten gesproken en bij verschillende gelegenheden tijdens het bespreken van valse doctrines zoals hun officiële geloof in Hellfire, was ik verrast om te horen dat de mensen accepteerden dat er niet zo'n letterlijke plaats was. Het stoorde hen echt niet zoveel dat hun kerk iets leerde waarvan ze niet geloofden dat het schriftuurlijk was. De waarheid hebben was niet zo belangrijk; inderdaad, de meesten voelden zich zoals Pilatus deed toen hij tegen Jezus zei: "Wat is waarheid?"
Dit is niet het geval bij Jehovah's Getuigen. De waarheid hebben is absoluut intrinsiek aan ons geloofssysteem. Net als ik zijn velen die deze site bezoeken, tot de ontdekking gekomen dat sommige van onze kernopvattingen - die ons onderscheiden van andere kerken in de christenheid - niet schriftuurlijk zijn. Wat volgt op dit besef is een periode van onrust, vergelijkbaar met wat de Kübler-Ross-model details als de vijf stadia van verdriet. De eerste fase is ontkenning.
Onze ontkenning komt vaak tot uiting in een aantal defensieve reacties. Degenen die ik persoonlijk ben tegengekomen, of die ik zelf heb aangeboden toen ik door deze fase ging, concentreerden zich altijd op twee dingen: onze groei en onze ijver in de prediking. De redenering luidt dat we de ware religie moeten zijn omdat we altijd groeien en omdat we ijverig zijn in het predikingswerk.
Het is opmerkelijk dat we nooit een ogenblik pauzeren om het feit in twijfel te trekken dat Jezus nooit ijver, bekering of numerieke groei heeft gebruikt als maatstaf voor het identificeren van zijn ware discipelen.

Het record van de Farizeeën

Als u het begin van ons geloof markeert met de publicatie van de eerste uitgave van de Wachttoren, bestaan ​​we al bijna anderhalve eeuw. Gedurende een vergelijkbare periode waren de Farizeeën in aantal en invloed toegenomen. Ze werden door mannen als rechtvaardig beschouwd. In feite is er niets dat erop wijst dat zij aanvankelijk de meest rechtvaardige sekte van het judaïsme waren. Zelfs tegen de tijd van Christus waren er klaarblijkelijk rechtvaardige personen in hun gelederen.[Iv]
Maar waren ze als groep rechtvaardig?
Ze probeerden echt te voldoen aan de wet van God, zoals die door Mozes was vastgelegd. Ze gingen overboord in het toepassen van de wet en voegden hun eigen wetten toe in een poging God te behagen. Door dat te doen, zorgden ze voor onnodige lasten voor de mensen. Toch waren ze opmerkelijk vanwege hun ijver voor God. Ze predikten en 'trokken over land en zee om zelfs maar één discipel te maken'.[V]   Ze beschouwden zichzelf als gered, terwijl alle niet-gelovigen, niet-Farizeeën vervloekt waren. Ze oefenden hun geloof uit door regelmatig hun taken bij te wonen, zoals wekelijks vasten en plichtsgetrouw al hun tienden en offers aan God betalen.
Met alle waarneembare bewijzen dienden ze God op een aanvaardbare manier.
Maar toen de test kwam, vermoordden ze Jezus Christus, de Zoon van God.
Als u een van hen in 29 GT had gevraagd of zij of hun sekte mogelijk uiteindelijk Gods Zoon zouden vermoorden, wat zou het antwoord dan zijn geweest? Zo zien we het gevaar in om onszelf te meten aan onze ijver en strikte naleving van opofferingsvormen van dienst.
Onze meest recente Uitkijktoren studie had dit te zeggen:

„Bepaalde slachtoffers zijn van fundamenteel belang voor alle ware christenen en zijn essentieel voor onze ontwikkeling en het onderhouden van een goede band met Jehovah. Zulke offers zijn onder meer het besteden van persoonlijke tijd en energie aan gebed, bijbellezen, gezinsaanbidding, vergaderingsbezoek en de velddienst. ''[Vi]

Dat we het wonderbaarlijke voorrecht van gebed als een offer zouden beschouwen, zegt veel over onze huidige mentaliteit met betrekking tot wat aanvaardbare aanbidding is. Net als de Farizeeën ijken we onze toewijding op basis van meetbare werken. Hoeveel uur in de velddienst, hoeveel nabezoeken, hoeveel tijdschriften. (We zijn onlangs begonnen met het meten van het aantal traktaten dat elk afzonderlijk in een veldtocht plaatst.) Er wordt van ons verwacht dat we regelmatig in de velddienst gaan, idealiter een keer per week. Het missen van een volledige maand wordt als onaanvaardbaar beschouwd. Als we zes maanden op rij missen, betekent dit dat onze naam van de geplaatste lidmaatschapsrol wordt gehaald.
De Farizeeën waren zo ijverig in het betalen van hun offers dat ze de tiende van de dille en de komijn maten.[Vii]  We vinden het belangrijk om de predikingsactiviteit van zieke personen zelfs in stappen van een kwartier te tellen en te rapporteren. We doen dit om zulke mensen te helpen zich niet schuldig te voelen, omdat ze nog steeds hun tijd aangeven - alsof Jehovah naar rapportkaarten kijkt.
We hebben de eenvoudige principes van het christendom aangevuld met een reeks “richtlijnen” en “suggesties”, die de virtuele kracht van de wet hebben, en daardoor onnodige en soms zware lasten op onze discipelen leggen. (We regelen bijvoorbeeld kleine details met betrekking tot medische behandelingen die aan het geweten moeten worden overgelaten; en we regelen zelfs eenvoudige dingen, zoals wanneer het rechtvaardig is dat iemand tijdens een bijeenkomst applaudisseert.[Viii])
De Farizeeën hielden van geld. Ze hielden ervan om de baas te zijn over anderen, hen te instrueren wat ze moesten doen en iedereen die hun gezag zou betwisten te bedreigen met verdrijving uit de synagoge. Ze hielden van de prominente positie die hun positie hen bood. Zien we parallellen in de meest recente ontwikkelingen van onze organisatie?
Bij het identificeren van de ware religie presenteerden we het bewijsmateriaal en lieten we onze lezers beslissen; maar al jaren hebben wij, net als de Farizeeën, in het openbaar onze eigen gerechtigheid verkondigd, terwijl we alle anderen die ons geloof niet als verkeerd beschouwen en wanhopig op zoek zijn naar verlossing, veroordelen zolang er nog tijd is.
We geloven dat we de enige echte gelovigen zijn en we worden gered op grond van onze werken, zoals regelmatige aanwezigheid bij vergaderingen, velddienst en loyale steun voor en gehoorzaamheid aan de getrouwe en discrete slaaf, nu vertegenwoordigd door het Besturende Lichaam.

The Warning

Paulus verdisconteerd de ijver van zulke omdat het niet werd uitgevoerd volgens nauwkeurige kennis.

(Romeinen 10: 2-4)  “… Ze hebben een ijver voor God; maar niet volgens nauwkeurige kennis; ³ want omdat zij de gerechtigheid van God niet kenden, maar probeerden hun eigen recht te vestigen, hebben zij zich niet aan de gerechtigheid van God onderworpen. '

We hebben mensen herhaaldelijk misleid over de vervulling van Bijbelse profetieën waardoor ze hun levensloop als gevolg daarvan hebben veranderd. We hebben de ware aard van het goede nieuws over de Christus verborgen door onze discipelen te vertellen dat ze geen hoop hebben om bij hem in de hemel te zijn en dat ze niet Gods zonen zijn en dat Jezus niet hun middelaar is.[Ix]  We hebben hen gezegd om het uitdrukkelijke gebod van Christus om zijn dood te herdenken en te verkondigen, te negeren door deel te nemen aan de emblemen zoals hij aangaf.
Net als de Farizeeën is er veel dat wij geloven dat waar is en in overeenstemming met de Schrift. Maar net als zij is niet alles wat we geloven waar. Nogmaals, net als zij oefenen we onze ijver uit, maar niet volgens accuraat kennis. Hoe kunnen we daarom zeggen dat we 'de Vader aanbidden in geest en waarheid'?[X]
Wanneer oprechte mensen hebben geprobeerd onze leiders de fout van enkele van deze belangrijke maar onjuiste leringen te laten zien, met alleen de Schrift, hebben we geweigerd te luisteren of te redeneren, maar hebben we ze behandeld net als de Farizeeën van weleer.[Xi]
Hierin zit zonde.

(Matthew 12: 7) . . Als GIJ echter had begrepen wat dit betekent: 'Ik wil barmhartigheid en geen opoffering', dan zou GIJ de onschuldigen niet hebben veroordeeld.

Worden we, of zijn we zoals de Farizeeën geworden? Er zijn heel veel rechtvaardige personen die oprecht proberen Gods wil te doen binnen het geloof van Jehovah's Getuigen. Net als Paulus zal er een tijd komen dat iedereen een keuze zal moeten maken.
Ons lied 62 geeft ons serieus stof tot nadenken:

1. Van wie ben je?

Welke god gehoorzaam je nu?

Je meester is hij voor wie je buigt.

Hij is jouw god; je dient hem nu.

Je kunt twee goden niet dienen;

Beide meesters kunnen nooit delen

De liefde van je hart in elk deel.

Voor geen van beide zou je eerlijk zijn.

Meleti Vivlon

Artikelen door Meleti Vivlon.