Czy nasze zbawienie jako chrześcijan zależy od zachowywania sabatu? Ludzie tacy jak Mark Martin, były Świadek Jehowy, głoszą, że chrześcijanie, aby dostąpić zbawienia, muszą przestrzegać cotygodniowego sabatu. Zgodnie z jego definicją przestrzeganie szabatu oznacza odłożenie 24-godzinnego okresu między 6:6 w piątek a XNUMX:XNUMX w sobotę, aby zaprzestać pracy i oddawać cześć Bogu. Stanowczo twierdzi, że zachowywanie sabatu (według kalendarza żydowskiego) jest tym, co odróżnia prawdziwych chrześcijan od fałszywych. W swoim filmie Hope Prophecy zatytułowanym „Intending to Change Times and Law” mówi:

„Widzisz, jak ludzie, którzy czczą jedynego prawdziwego Boga, zebrali się razem w dzień sabatu. Jeśli czcicie jedynego prawdziwego Boga, to był ten dzień, który On wybrał. Identyfikuje jego lud i oddziela go od reszty świata. A chrześcijanie, którzy o tym wiedzą i wierzą w dzień sabatu, oddzielają ich od większości chrześcijaństwa”.

Mark Martin nie jest jedynym, który głosi, że przykazanie przestrzegania szabatu jest wymogiem dla chrześcijan. 21 milionów ochrzczonych członków Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego jest również zobowiązanych do przestrzegania szabatu. W rzeczywistości jest to tak istotne dla ich teologicznej struktury kultu, że nazwali siebie „adwentystami dnia siódmego”, co dosłownie oznacza „adwentyści sabatu”.

Jeśli rzeczywiście prawdą jest, że aby być zbawionym, musimy zachowywać sabat, to wydaje się, że Jezus się mylił, mówiąc, że miłość będzie znakiem rozpoznawczym prawdziwych chrześcijan. Być może Jan 13:35 powinien brzmieć: „Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli będziecie zachowywać Sabat.„Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali”.

Mój ojciec został wychowany jako prezbiterianin, ale na początku lat pięćdziesiątych nawrócił się i został Świadkiem Jehowy. Jednak moja ciotka i babcia zdecydowały się zostać adwentystami dnia siódmego. Po przeprowadzeniu badań nad Kościołem Adwentystów Dnia Siódmego dostrzegłem pewne niepokojące podobieństwa między tymi dwiema religiami.

Nie wierzę, że powinniśmy zachowywać cotygodniowy sabat w sposób, w jaki nauczają Mark Martin i kościół SDA. Nie jest to wymóg zbawienia oparty na moich badaniach. Myślę, że w tej dwuczęściowej serii filmów zobaczysz, że Biblia nie popiera nauczania Adwentystów Dnia Siódmego w tej kwestii.

Jasne, Jezus przestrzegał szabatu, bo był Żydem żyjącym w czasach, gdy jeszcze obowiązywał kodeks prawny. Ale dotyczyło to tylko Żydów podlegających prawu. Rzymianie, Grecy i wszyscy inni poganie nie podlegali szabatowi, więc jeśli to żydowskie prawo miało obowiązywać po tym, jak Jezus wypełnił je zgodnie z proroctwem, to można by oczekiwać od naszego Pana jasnych wskazówek w tej sprawie, jednak nie ma nic od niego ani od żadnego innego pisarza chrześcijańskiego, który mówi nam, abyśmy przestrzegali sabatu. Skąd więc ta nauka? Czy to możliwe, że źródło rozumowania, które prowadzi miliony adwentystów do zachowywania sabatu, jest tym samym źródłem, które skłoniło miliony Świadków Jehowy do odmowy przyjęcia chleba i wina symbolizujących zbawiające życie ciało i krew Jezusa. Dlaczego ludzie dają się ponieść własnemu intelektualnemu rozumowaniu, zamiast po prostu zaakceptować to, co jasno stwierdza Pismo Święte?

Jakie jest intelektualne rozumowanie, które prowadzi tych pastorów i kaznodziejów do promowania zachowywania sabatu? Zaczyna się tak:

Dziesięć przykazań, które Mojżesz zniósł z góry na dwóch kamiennych tablicach, stanowi ponadczasowy kodeks prawa moralnego. Na przykład szóste przykazanie mówi nam, że nie wolno zabijać, siódme, że nie wolno cudzołożyć, ósme, że nie wolno kraść, dziewiąte, że nie wolno kłamać… czy któreś z tych przykazań jest już przestarzałe? Oczywiście nie! Dlaczego więc mielibyśmy uważać 10., prawo o przestrzeganiu sabatu, za przestarzałe? Skoro nie łamalibyśmy innych przykazań – mordowania, kradzieży, kłamstwa – to po co łamać przykazanie o zachowywaniu szabatu?

Problem z poleganiem na ludzkich pomysłach i intelekcie polega na tym, że rzadko dostrzegamy wszystkie zmienne. Nie dostrzegamy wszystkich czynników wpływających na sprawę i z powodu pychy idziemy naprzód, kierując się własnymi skłonnościami, zamiast dać się prowadzić duchowi świętemu. Jak Paweł powiedział chrześcijanom w Koryncie, którzy wyprzedzali samych siebie:

„Pismo mówi: „Zniszczę mądrość mędrców i odrzucę zrozumienie uczonych”. Więc gdzie to pozostawia mądrego? czy uczeni? czy zręcznymi dyskutantami tego świata? Bóg pokazał, że mądrość tego świata jest głupstwem!” (1 Koryntian 1:19, 20 Biblia Dobrej Nowiny)

Moi bracia i siostry, nigdy nie wolno nam mówić: „Wierzę w to czy tamto, ponieważ mówi ten człowiek lub mówi tamten”. Wszyscy jesteśmy zwykłymi śmiertelnikami, często się mylą. Teraz, bardziej niż kiedykolwiek wcześniej, nadmiar informacji jest na wyciągnięcie ręki, ale wszystko to pochodzi z umysłu jakiegoś człowieka. Musimy nauczyć się rozumować i przestać myśleć, że tylko dlatego, że coś pojawia się na piśmie lub w Internecie, musi to być prawda, lub po prostu dlatego, że lubimy kogoś, kto brzmi twardo i rozsądnie, to to, co mówi, musi być prawdą.

Paweł przypomina nam również, aby „nie naśladować zachowań i zwyczajów tego świata, ale pozwolić Bogu przemienić cię w nową osobę, zmieniając sposób myślenia. Wtedy nauczysz się poznawać wolę Bożą względem ciebie, która jest dobra, miła i doskonała”. (Rzymian 12:2 NLT)

Pozostaje więc pytanie, czy powinniśmy zachowywać sabat? Nauczyliśmy się studiować Biblię w sposób egzegetyczny, co oznacza, że ​​pozwalamy, by Biblia ujawniała znaczenie pisarza biblijnego, zamiast zaczynać od z góry przyjętych wyobrażeń na temat tego, co miał na myśli autor. Dlatego nie będziemy zakładać, że wiemy, czym jest sabat ani jak go zachowywać. Zamiast tego, pozwólmy, by powiedziała nam Biblia. W Księdze Wyjścia jest napisane:

„Pamiętaj o dniu sabatu, aby go święcić. Sześć dni będziesz pracował i wykonywał wszelką swoją pracę, ale siódmego dnia jest szabat Pana, Boga twego; Nie będziesz wykonywał na nim żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani twój mieszkaniec, który mieszka z tobą. Albowiem w sześciu dniach uczynił Pan niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest, a dnia siódmego odpoczął; dlatego Pan pobłogosławił dzień szabatu i uczynił go świętym”. (Księga Wyjścia 20:8-11 New American Standard Bible)

Otóż ​​to! To jest cała suma prawa dotyczącego sabatu. Gdybyś był Izraelitą w czasach Mojżesza, co musiałbyś zrobić, aby zachować sabat? To łatwe. Musiałbyś wykorzystać ostatni dzień siedmiodniowego tygodnia i nie wykonywać żadnej pracy. Wziąłbyś dzień wolny od pracy. Dzień odpoczynku, relaksu, odprężenia. To nie wydaje się zbyt trudne, prawda? We współczesnym społeczeństwie wielu z nas bierze dwa dni wolne od pracy… „weekend” i kochamy weekend, prawda?

Czy przykazanie dotyczące szabatu mówiło Izraelitom, co mają robić w szabat? Nie! Powiedział im, czego nie robić. Powiedział im, żeby nie pracowali. Nie ma instrukcji, aby oddawać cześć w sabat, prawda? Gdyby Jahwe powiedział im, że muszą Go czcić w szabat, czy nie oznaczałoby to, że nie musieliby Go czcić przez pozostałe sześć dni? Ich kult Boga nie ograniczał się do jednego dnia ani nie opierał się na sformalizowanych ceremoniach w stuleciach następujących po Mojżeszu. Zamiast tego mieli tę instrukcję:

„Słuchaj, Izraelu: Jahwe jest naszym Bogiem. Jahwe jest jeden. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą i całą swoją mocą. Te słowa, które ja ci dzisiaj nakazuję, będą w twoim sercu; Będziesz ich pilnie wpajał swoim dzieciom i będziesz o nich mówił, przebywając w swoim domu, idąc drogą, kładąc się i wstając”. (Księga Powtórzonego Prawa 6:4-7 Światowa Biblia w języku angielskim)

Ok, to był Izrael. Co z nami? Czy jako chrześcijanie musimy zachowywać sabat?

Cóż, sobota jest czwartym z Dziesięciu Przykazań, a Dziesięć Przykazań jest podstawą Prawa Mojżeszowego. Są jak jego konstytucja, prawda? Więc jeśli musimy zachowywać sabat, to musimy przestrzegać Prawa Mojżeszowego. Ale wiemy, że nie musimy przestrzegać Prawa Mojżeszowego. Skąd to wiemy? Ponieważ cała kwestia została rozstrzygnięta 2000 lat temu, kiedy pewni judaiści próbowali promować wprowadzenie obrzezania wśród nieżydowskich chrześcijan. Widzicie, oni postrzegali obrzezanie jako cienką krawędź klina, która pozwoliłaby im powoli wprowadzić całe Prawo Mojżeszowe wśród pogańskich chrześcijan, aby uczynić chrześcijaństwo bardziej akceptowalnym dla Żydów. Motywował ich strach przed żydowskim ostracyzmem. Chcieli należeć do większej społeczności żydowskiej i nie być prześladowani za Jezusa Chrystusa.

Tak więc cała sprawa została przedstawiona zborowi w Jerozolimie i pod wpływem ducha świętego została rozwiązana. Orzeczenie, które rozesłano do wszystkich zborów, głosiło, że chrześcijanie pochodzenia pogańskiego nie będą obciążeni obrzezaniem ani resztą żydowskiego kodeksu prawnego. Powiedziano im, aby unikali tylko czterech rzeczy:

„Duchowi Świętemu i nam zdało się, abyśmy nie obciążali was niczym poza tymi podstawowymi wymaganiami: Powstrzymajcie się od pokarmów ofiarowanych bożkom, od krwi, od mięsa zwierząt uduszonych i od nierządu. Dobrze zrobisz, unikając tych rzeczy”. (Dzieje 15:28, 29 Berejskie studium biblijne)

Te cztery rzeczy były powszechnymi praktykami w pogańskich świątyniach, więc jedynym ograniczeniem nałożonym na tych byłych pogan, którzy teraz stali się chrześcijanami, było powstrzymanie się od rzeczy, które mogłyby ich sprowadzić z powrotem do pogańskiego kultu.

Jeśli nadal nie jest dla nas jasne, że prawo nie obowiązywało już chrześcijan, rozważmy te słowa nagany skierowane przez Pawła do Galacjan, którzy byli chrześcijanami pochodzenia pogańskiego i byli uwiedzeni, by podążać za judizaerami (chrześcijanami żydowskimi), którzy wycofywali się polegać na uczynkach prawa dla uświęcenia:

„O nierozumni Galacjanie! Kto cię oczarował? Na waszych oczach Jezus Chrystus został wyraźnie przedstawiony jako ukrzyżowany. Chciałbym się od Ciebie nauczyć tylko jednego: Czy otrzymałeś Ducha przez uczynki prawa, czy przez słuchanie z wiarą? Czy jesteś taki głupi? Po rozpoczęciu w Duchu, czy teraz kończysz w ciele? Czy cierpiałeś tak wiele na darmo, jeśli to naprawdę było na nic? Czy Bóg zsyła na was Swojego Ducha i czyni wśród was cuda, ponieważ przestrzegacie prawa?czy dlatego, że słyszycie i wierzycie?” (List do Galacjan 3:1-5 BT)

„To ku ​​wolności wyzwolił nas Chrystus. Stójcie więc niewzruszenie i nie dajcie się ponownie obciążyć jarzmem niewoli. Zwróćcie uwagę: Ja, Paweł, mówię wam, że jeśli pozwolicie się obrzezać, Chrystus nie będzie dla was żadnej wartości. Jeszcze raz świadczę każdemu mężczyźnie, który daje się obrzezać, że jest zobowiązany do przestrzegania całego prawa. Wy, którzy próbujecie być usprawiedliwieni przez prawo, zostaliście oddzieleni od Chrystusa; wypadłeś z łaski”.  (List do Galacjan 5:1-4 UBG)

Paweł mówi, że gdyby chrześcijanin poddał się obrzezaniu, byłby zobowiązany do przestrzegania całego prawa, które obejmowałoby 10 przykazań wraz z prawem dotyczącym szabatu wraz z setkami innych praw. Ale to oznaczałoby, że starali się być usprawiedliwieni lub uznani za prawych przez prawo, a zatem byliby „oddzieleni od Chrystusa”. Jeśli jesteś oddzielony od Chrystusa, to jesteś odcięty od zbawienia.

Teraz słyszałem argumenty sabatarian, którzy twierdzili, że 10 przykazań różni się od prawa. Ale nigdzie w Piśmie Świętym nie ma takiego rozróżnienia. Dowód na to, że 10 przykazań było powiązanych z prawem i że cały kodeks dla chrześcijan przeminął, można znaleźć w następujących słowach Pawła:

„Niechaj więc nikt was nie osądza po tym, co jecie lub pijecie, albo co do święta, nowiu lub szabatu”. (Kolosan 2:16 BT)

Przepisy dotyczące diety dotyczące tego, co Izraelita mógł jeść i pić, były częścią rozszerzonego kodeksu prawnego, ale prawo dotyczące sabatu było częścią 10 przykazań. Jednak tutaj Paweł nie czyni rozróżnienia między nimi. Tak więc chrześcijanin mógł jeść wieprzowinę lub nie, i to nie była sprawa nikogo innego, jak tylko jego. Ten sam chrześcijanin mógł wybrać zachowywanie sabatu lub nie zachowywać go i znowu, nie do nikogo należało osądzanie, czy to było dobre, czy złe. To była kwestia osobistego sumienia. Widzimy z tego, że przestrzeganie sabatu przez chrześcijan w I wieku nie było sprawą, od której zależało ich zbawienie. Innymi słowy, jeśli chcesz zachowywać sabat, to go przestrzegaj, ale nie głosź, że twoje zbawienie lub zbawienie kogokolwiek innego zależy od przestrzegania sabatu.

To powinno wystarczyć, aby odrzucić całą ideę, że zachowywanie sabatu jest kwestią zbawienia. Jak więc Kościół Adwentystów Dnia Siódmego radzi sobie z tym problemem? W jaki sposób Mark Martin jest w stanie promować swoją ideę, że musimy zachowywać sabat, aby być uważanymi za prawdziwych chrześcijan?

Przejdźmy do tego, ponieważ jest to klasyczny przykład tego, jak to zrobić eisegeza mogą być użyte do wypaczenia nauk biblijnych. Pamiętać eisegeza jest to miejsce, w którym narzucamy Pismo Świętemu własne idee, często wybierając jeden werset i ignorując jego tekstowy i historyczny kontekst, aby poprzeć dogmat tradycji religijnej i jej strukturę organizacyjną.

Widzieliśmy, że sabat, jak wyjaśniono w 10 przykazaniach, polegał po prostu na wzięciu dnia wolnego od pracy. Jednak Kościół Adwentystów Dnia Siódmego wykracza daleko poza to. Weźmy na przykład to oświadczenie ze strony internetowej Adventist.org:

„Sabat jest „symbolem naszego odkupienia w Chrystusie, znakiem naszego uświęcenia, znakiem naszej lojalności i przedsmakiem naszej wiecznej przyszłości w królestwie Bożym oraz wiecznym znakiem wiecznego przymierza Boga między Nim a Jego ludem. ” (Z Adventist.org/the-sabbath/)

Kościół Adwentystów Dnia Siódmego św. Heleny twierdzi na swojej stronie internetowej:

Biblia uczy, że ci, którzy otrzymują dar charakteru Chrystusa, będą obchodzić Jego sabat jako znak lub pieczęć ich duchowego doświadczenia. Tak więc ludzie, którzy otrzymują pieczęć Boga dnia ostatecznego będą zachowywać sabat.

Pieczęć Boga w dniach ostatecznych jest dana tym wierzącym chrześcijanom, którzy nie umrą, ale będą żyć, gdy Jezus przyjdzie.

(Strona internetowa Adwentystów Dnia Siódmego św. Heleny [https://sthelenaca.adventistchurch.org/about/worship-with-us/bible-studies/dr-erwin-gane/the-sabbath-~-and-salvation])

Właściwie to nawet nie jest dobry przykład eisegeza ponieważ nie ma tutaj żadnej próby udowodnienia tego na podstawie Pisma Świętego. To są tylko bezczelne stwierdzenia, które uchodzą za nauki od Boga. Jeśli jesteś byłym Świadkiem Jehowy, musi ci to brzmieć znajomo. Tak jak w Piśmie Świętym nie ma niczego, co potwierdzałoby ideę nachodzących na siebie pokoleń mierzących długość dni ostatecznych, tak też nie ma w Piśmie Świętym niczego, co mówiłoby o sabacie jako o pieczęci Boga w dniu ostatecznym. W Piśmie Świętym nie ma niczego, co równałoby dzień odpoczynku z byciem uświęconym, usprawiedliwionym lub uznanym za sprawiedliwego w oczach Boga na życie wieczne. Biblia rzeczywiście mówi o pieczęci, pieczęci, znaku lub gwarancji skutkującej naszym zbawieniem, ale nie ma to nic wspólnego z wzięciem dnia wolnego od pracy. Nie. Zamiast tego ma zastosowanie jako znak naszego przybrania przez Boga jako Jego dzieci. Rozważ te wersety:

„I wy również zostaliście włączeni w Chrystusa, kiedy usłyszeliście orędzie prawdy, ewangelię waszego zbawienia. Kiedy uwierzyłeś, zostałeś naznaczony w nim przez foka, obiecany Duch Święty, który jest depozytem gwarantującym nasze dziedzictwo aż do odkupienia tych, którzy są własnością Boga — ku chwale Jego chwały”. (Efezjan 1:13,14 BT)

„Teraz to Bóg ustanawia zarówno nas, jak i was w Chrystusie. Namaścił nas, położył na nas Swoją pieczęć i włożył Swojego Ducha do naszych serc jako rękojmię tego, co ma nadejść”. (2 Koryntian 1:21,22 BSB)

„I Bóg przygotował nas do tego właśnie celu i dał nam: Duch jako rękojmia tego, co ma nadejść”. (2 Koryntian 5:5 BSB)

Adwentyści dnia siódmego przyjęli wyjątkową pieczęć lub znak Ducha Świętego i nieprzyzwoicie go zbezcześcili. Zastąpili prawdziwe użycie znaku lub pieczęci Ducha Świętego, mającego oznaczać nagrodę życia wiecznego (dziedzictwo dzieci Bożych) nieistotną działalnością opartą na pracy, która nie ma żadnego uzasadnionego wsparcia w Nowym Przymierze. Czemu? Ponieważ Nowe Przymierze opiera się na wierze działającej przez miłość. Nie polega na fizycznym przestrzeganiu praktyk i obrzędów uregulowanych w kodeksie prawnym – na uczynkach, a nie na wierze. Paul całkiem ładnie wyjaśnia różnicę:

„Albowiem my sami przez Ducha, przez wiarę, gorliwie oczekujemy nadziei sprawiedliwości. Albowiem w Chrystusie Jezusie ani obrzezanie, ani nieobrzezanie nic nie znaczą, lecz tylko wiara, która działa przez miłość”. (List do Galacjan 5:5,6 BW)

Możesz zastąpić zachowywanie sabatu obrzezaniem, a Pismo Święte będzie działać równie dobrze.

Problemem, z którym borykają się promotorzy sabatu, jest to, jak stosować sabat, który jest częścią Prawa Mojżeszowego, kiedy ten kodeks praw stał się przestarzały pod Nowym Przymierzem. Autor Listu do Hebrajczyków wyraził to jasno:

„Mówiąc o nowym przymierzu, uczynił pierwsze nieaktualnym; a to, co przestarzałe i starzejące się, wkrótce zniknie”. (List do Hebrajczyków 8:13 BT)

Mimo to sabatarianie eisegetycznie wymyślają obejście tej prawdy. Robią to, twierdząc, że prawo dotyczące sabatu poprzedza prawo Mojżeszowe, więc musi nadal obowiązywać dzisiaj.

Aby to w ogóle zaczęło działać, Marek i jego współpracownicy muszą dokonać szeregu interpretacji, które nie mają podstaw w Piśmie Świętym. Przede wszystkim nauczają, że sześć twórczych dni było dosłownie 24-godzinnymi dniami. Więc kiedy Bóg odpoczął siódmego dnia, odpoczywał przez 24 godziny. To jest po prostu głupie. Jeśli odpoczywał tylko przez 24 godziny, to ósmego dnia wracał do pracy, prawda? Co robił przez ten drugi tydzień? Znowu zacząć tworzyć? Od stworzenia minęło ponad 300,000 300,000 tygodni. Czy Jahwe pracował przez sześć dni, a następnie wziął siódmy dzień wolny ponad XNUMX XNUMX razy, odkąd Adam chodził po ziemi? Myślisz?

Nie zamierzam nawet wchodzić w naukowe dowody, które zaprzeczają absurdalnemu przekonaniu, że wszechświat ma tylko 7000 lat. Czy naprawdę oczekuje się od nas wiary, że Bóg postanowił użyć rotacji nieistotnej drobiny pyłu, którą nazywamy planetą Ziemia, jako rodzaj niebiańskiego zegarka na rękę, który będzie mu pomagał w odmierzaniu czasu?

Ponownie, eisegeza wymaga od sabatarian ignorowania przeciwnych dowodów biblijnych w celu promowania ich idei. Takie dowody jak ten:

„Przez tysiąc lat w Twoich oczach
Są jak wczoraj, kiedy minęło,
I jak straż nocna”.
(Psalm 90:4 BW)

Czym jest dla ciebie wczoraj? Dla mnie to tylko myśl, już jej nie ma. Zegarek w nocy? „Weź zmianę od 12 do 4 rano, żołnierzu”. To tysiąc lat dla Jahwe. Dosłowność, która powoduje, że ludzie promują dosłowne sześć dni stwarzania, jest kpiną z Biblii, naszego Ojca Niebieskiego i Jego postanowienia dotyczącego naszego zbawienia.

Promotorzy sabatu, tacy jak Mark Martin i Adwentyści Dnia Siódmego, potrzebują, abyśmy zaakceptowali fakt, że Bóg odpoczął w dosłownym 24-godzinnym dniu, aby mogli teraz promować ideę – ponownie całkowicie niepopartą żadnymi dowodami w Piśmie Świętym – że ludzie przestrzegają dnia sabatu od od stworzenia aż do wprowadzenia Prawa Mojżeszowego. Nie tylko nie ma na to żadnego wsparcia w Piśmie Świętym, ale ignoruje to kontekst, w którym znajdujemy 10 Przykazań.

Egzegetycznie zawsze chcemy brać pod uwagę kontekst. Kiedy spojrzysz na 10 przykazań, zauważysz, że nie ma wyjaśnienia, co to znaczy nie mordować, nie kraść, nie cudzołożyć, nie kłamać. Jednak jeśli chodzi o prawo dotyczące sabatu, Bóg wyjaśnia, co ma na myśli i jak należy je stosować. Gdyby Żydzi przez cały czas zachowywali sabat, takie wyjaśnienia nie byłyby potrzebne. Oczywiście, jak mogli zachowywać jakikolwiek szabat, skoro byli niewolnikami i musieli pracować, kiedy ich egipscy panowie kazali im pracować.

Ale znowu Mark Martin i Adwentyści Dnia Siódmego chcą, abyśmy zignorowali wszystkie te dowody, ponieważ chcą, abyśmy wierzyli, że Sabat poprzedza prawo, aby mogli obejść fakt, że jest on jasno wyjaśniony w Pismach Chrześcijańskich dla wszystkich z nas, że prawo Mojżeszowe nie ma już zastosowania do chrześcijan.

Dlaczego, och, dlaczego oni idą na cały ten wysiłek? Powodem jest coś bliskiego wielu z nas, którzy uciekli z niewoli i spustoszeń zorganizowanej religii.

Religia polega na panowaniu nad człowiekiem ku jego szkodzie, jak mówi Księga Kaznodziei 8:9. Jeśli chcesz, aby grupa ludzi podążała za tobą, musisz sprzedać im coś, czego nie ma nikt inny. Potrzebujesz ich również, aby żyli w pełnym strachu oczekiwaniu, że nieprzestrzeganie twoich nauk doprowadzi do ich wiecznego potępienia.

W przypadku Świadków Jehowy Ciało Kierownicze musi przekonać swoich wyznawców, aby wierzyli, że muszą uczestniczyć we wszystkich spotkaniach i przestrzegać wszystkiego, co nakazują im publikacje, z obawy, że jeśli tego nie zrobią, gdy koniec nadejdzie nagle, przegapią na cennym, ratującym życie pouczeniu.

Adwentyści dnia siódmego polegają na tym samym strachu, że Armageddon nadejdzie w każdej chwili i jeśli ludzie nie będą wierni ruchowi Adwentystów Dnia Siódmego, zostaną zmieceni. Tak więc trzymają się sabatu, który, jak widzieliśmy, był jedynie dniem odpoczynku i czynią go dniem uwielbienia. Musisz oddawać cześć w dzień szabatu zgodnie z kalendarzem żydowskim – który, nawiasem mówiąc, nie istniał w ogrodzie Eden, prawda? Nie możesz chodzić do innych kościołów, ponieważ modlą się w niedzielę, a jeśli modlisz się w niedzielę, zostaniesz zniszczony przez Boga, ponieważ będzie na ciebie zły, bo to nie jest dzień, w którym chcesz go czcić. Widzisz, jak to działa? Widzisz podobieństwa między Kościołem Adwentystów Dnia Siódmego a Organizacją Świadków Jehowy? To trochę przerażające, prawda? Ale bardzo jasne i wyczuwalne przez dzieci Boże, które wiedzą, że oddawanie czci Bogu w Duchu i prawdzie oznacza nie przestrzeganie ludzkich zasad, ale bycie prowadzonym przez Ducha Świętego.

Apostoł Jan dał temu wyraz, gdy napisał:

„Piszę to, aby was ostrzec przed tymi, którzy chcą was sprowadzić na manowce. Ale otrzymaliście Ducha Świętego… więc nie potrzebujecie nikogo, kto by was uczył, co jest prawdą. Ponieważ Duch uczy cię wszystkiego, co musisz wiedzieć… to nie jest kłamstwo. Tak więc, jak [Duch Święty] was nauczył, pozostańcie we wspólnocie z Chrystusem. (1 Jana 2:26,27 NLT)

Czy pamiętasz słowa Samarytanki skierowane do Jezusa? Nauczono ją, że aby czcić Boga w sposób, który uzna za akceptowalny, musi to robić na górze Garizim, gdzie znajdowała się studnia Jakuba. Jezus powiedział jej, że sformalizowane oddawanie czci w określonym miejscu, takim jak góra Garizim lub w świątyni jerozolimskiej, należy już do przeszłości.

„Ale nadchodzi czas — rzeczywiście już nadszedł — kiedy prawdziwi czciciele będą czcić Ojca w duchu iw prawdzie. Ojciec szuka tych, którzy będą Go czcić w ten sposób. Ponieważ Bóg jest Duchem, więc ci, którzy go czczą, muszą oddawać cześć w duchu i w prawdzie”. (Jana 4:23,24)

Prawdziwi czciciele są poszukiwani przez Boga, aby oddawali Mu cześć w duchu i prawdzie, gdziekolwiek chcą i kiedykolwiek chcą. Ale to nie zadziała, jeśli próbujesz zorganizować religię i sprawić, by ludzie byli ci posłuszni. Jeśli chcesz założyć własną zorganizowaną religię, musisz wyróżnić się spośród innych.

Podsumujmy to, czego dowiedzieliśmy się z pism świętych na temat sabatu. Nie musimy wielbić Boga w godzinach od 6:6 w piątek do XNUMX:XNUMX w sobotę, aby być zbawionymi. Nie musimy nawet odpoczywać między tymi godzinami, ponieważ nie podlegamy prawu Mojżeszowemu.

Jeśli nadal nie wolno nam wzywać imienia Pana nadaremnie, czcić bożków, hańbić naszych rodziców, zabijać, kraść, kłamać itp., to dlaczego sabat wydaje się być wyjątkiem? Właściwie to nie. Mamy zachowywać sabat, ale nie w sposób, w jaki chcieliby tego Mark Martin lub Adwentyści Dnia Siódmego.

Według Listu do Hebrajczyków Prawo Mojżeszowe było tylko a cień rzeczy, które nadejdą:

„Prawo jest tylko cieniem nadchodzących dobrych rzeczy, a nie samą rzeczywistością. Z tego powodu nigdy nie może, przez te same ofiary powtarzane w nieskończoność rok po roku, udoskonalić tych, którzy zbliżają się do oddawania czci”. (List do Hebrajczyków 10:1)

Cień nie ma substancji, ale wskazuje na obecność czegoś, co ma rzeczywistą substancję. Prawo z czwartym przykazaniem dotyczącym szabatu było cieniem nieistotnym w porównaniu z rzeczywistością, jaką jest Chrystus. Jednak cień reprezentuje rzeczywistość, która go rzuca, więc musimy zapytać, jaka jest rzeczywistość, którą reprezentuje prawo dotyczące szabatu? Omówimy to w następnym filmie.

Dziękuję za obejrzenie. Jeśli chcesz otrzymywać powiadomienia o przyszłych wydaniach filmów, kliknij przycisk subskrypcji i dzwonek powiadomień.

Jeśli chcesz wesprzeć naszą pracę, w opisie tego filmu znajduje się link do darowizny.

Dziękuję bardzo.