Shunning, część 2: Jak Ciało Kierownicze wypaczyło Mateusza 18, aby wspierać system sądowniczy

Jest to już drugi film z tej serii o unikaniu zasad i praktyk Świadków Jehowy. Musiałem odpocząć od pisania tej serii, aby odnieść się do naprawdę oburzającego twierdzenia poczynionego w filmie Poranne nabożeństwo na JW.org, że słuchanie głosu Ciała Kierowniczego jest jak słuchanie głosu Jezusa Chrystusa; że poddanie się Ciału Kierowniczemu było równoznaczne z poddaniem się Jezusowi. Jeśli nie widziałeś tego filmu, umieszczę link do niego na końcu tego filmu.

Unikająca polityka Świadków Jehowy jest powszechnie krytykowana jako naruszenie praw człowieka i wolności wyznania. Jest postrzegana jako okrutna i szkodliwa. Przyniosła hańbę imieniu tego samego Boga, którego rzekomo reprezentują Świadkowie Jehowy. Oczywiście przywódcy Świadków twierdzą, że po prostu robią to, co Bóg im polecił w swoim Słowie, Biblii. Jeśli to prawda, nie mają się czego obawiać ze strony Jehowy Boga. Ale jeśli to nieprawda, jeśli wyszli poza to, co jest napisane, to, drodzy państwo, będą poważne konsekwencje.

Oczywiście są w błędzie. Wiemy to. Co więcej, możemy to udowodnić na podstawie Pisma Świętego. Ale o to chodzi: dopóki nie skończyłem sześćdziesiątki, myślałem, że mają rację. Jestem w miarę inteligentnym facetem, a jednak przez większość życia mnie oszukiwali. Jak oni to zrobili? Po części dlatego, że wychowano mnie w zaufaniu do tych ludzi. Ufanie mężczyznom uczyniło mnie podatnym na ich rozumowanie. Oni nie czerpali prawdy z Pisma Świętego. Zasiali własne idee w Piśmie Świętym. Mieli własny program i własne idee i podobnie jak niezliczone religie przed nimi, znajdowali sposoby na błędną interpretację i przekręcanie terminów i wyrażeń biblijnych, aby wyglądało na to, że nauczają słowa Bożego.

W tej serii nie będziemy tego robić. Zamierzamy zbadać ten temat egzegetycznie, co oznacza, że ​​robimy to, aby wyciągnąć prawdę z Pisma Świętego i nie narzucać własnego zrozumienia temu, co jest napisane. Ale nie byłoby mądrze, gdybyśmy robili to teraz. Dlaczego? Ponieważ jest dużo bagażu JW do zrzucenia w pierwszej kolejności.

Musimy zrozumieć, w jaki sposób byli w stanie przekonać nas przede wszystkim, że ich system sądowniczy, z wykluczeniem, dysocjacją i unikaniem, był biblijny. Jeśli nie rozumiemy sztuczek i pułapek używanych do wypaczania prawdy, możemy w przyszłości paść ofiarą fałszywych nauczycieli. To jest moment „poznaj swojego wroga”; lub jak to ujął Paweł, musimy „przeciwstawić się przebiegłym działaniom Diabła” (Efezjan 6:11), ponieważ nie jesteśmy „nieświadomi jego knowań” (2 Koryntian 2:11).

Jezus miał niewiele do powiedzenia na temat postępowania z grzesznikami w społeczności chrześcijańskiej. W rzeczywistości wszystko, co dał nam na ten temat, to te trzy wersety z Ewangelii Mateusza.

„Ponadto, jeśli twój brat popełni grzech, idź i wyjaw jego winę między tobą a nim samym. Jeśli cię posłucha, pozyskałeś brata. Ale jeśli nie usłucha, weź ze sobą jeszcze jednego lub dwóch, aby na zeznaniu dwóch lub trzech świadków opierała się każda sprawa. Jeśli ich nie posłucha, przemów do zboru. Jeśli nie usłucha nawet zboru, niech będzie dla ciebie jak człowiek z narodów i jak poborca ​​podatkowy”. (Ew. Mateusza 18:15-17 NWT)

Te wersety stanowią problem dla Ciała Kierowniczego. Widzisz, oni nie chcą, aby poszczególni Świadkowie Jehowy mieli bezpośredni kontakt z grzesznikami. Nie chcą też, aby członkowie zboru wspólnie zajmowali się grzesznikami. Chcą, aby wszyscy członkowie donosili starszym zboru o wszystkich grzesznikach. Chcą, aby komitet trzech starszych zasiadł do osądzenia grzesznika na prywatnej sesji za zamkniętymi drzwiami, z dala od oczu zboru. Oczekują również, że wszyscy członkowie zboru bezkrytycznie zaakceptują decyzję komitetu i będą całkowicie unikać każdego, kogo starsi uznają za wykluczonego lub odłączonego. Jak przejść od prostych instrukcji Jezusa do bardzo złożonego systemu sądowniczego praktykowanego przez Świadków Jehowy?

Jest to podręcznikowy przykład wykorzystania eisegesis do szerzenia fałszu i niegodziwości.

Księga Wglądu, tom I, na stronie 787, pod tematem „Wydalenie”, rozpoczyna się następującą definicją wydalenia:

„Sądowa ekskomunika lub wykluczenie przestępców z członkostwa i stowarzyszenia w społeczności lub organizacji. (it-1 s. 787 Wydalanie)

To właśnie fałszywi nauczyciele nakłaniają cię do nawiązania połączenia, którego tam nie ma. Możesz zgodzić się, że każda organizacja ma prawo usuwać członków spośród siebie. Ale nie o to tutaj chodzi. Kwestią sporną jest to, co robią z osobą po jej usunięciu. Na przykład firma ma prawo zwolnić cię z ważnej przyczyny, ale nie ma prawa sprawić, by wszyscy, których znasz, zwrócili się przeciwko tobie i unikali cię. Chcą, abyś zaakceptował ich prawo do wykluczenia, a następnie chcą, abyś myślał, że wykluczenie to to samo, co unikanie. To nie jest.

Połączenia Wgląd Następnie książka wyjaśnia, w jaki sposób nikczemni przywódcy żydowscy wykorzystali broń polegającą na odcięciu od społeczności jako środka do kontrolowania swojej trzody.

Ten, kto został wyrzucony jako niegodziwy, całkowicie odcięty, byłby uznany za godnego śmierci, chociaż Żydzi mogli nie mieć upoważnienia do wykonania takiego wyroku. Niemniej stosowana przez nich forma odcinania była bardzo potężną bronią w środowisku żydowskim. Jezus przepowiedział, że jego naśladowcy zostaną wyrzuceni z synagog. (Jn 16:2). Strach przed wygnaniem, czyli „niewychodzeniem z kościoła”, powstrzymywał niektórych Żydów, a nawet władców, przed wyznawaniem Jezusa. (Jn 9:22, przyp.; 12:42) (it-1 s. 787)

Tak więc przyznają, że wydalenie lub wykluczenie praktykowane przez Żydów było bardzo potężną bronią powstrzymującą ludzi przed wyznawaniem Jezusa, naszego Pana. Jednak kiedy Świadkowie to robią, są po prostu posłuszni Bogu.

Następnie próbują wyjaśnić Mateusza 18: 15-17, aby wspierał ich system sądowniczy ŚJ.

W czasie ziemskiej działalności Jezusa synagogi służyły jako sądy do sądzenia przestępców prawa żydowskiego. Sanhedryn był najwyższym sądem… Żydowskie synagogi miały system ekskomuniki lub wykluczenia, który miał trzy stopnie lub trzy imiona. (it-1 s. 787)

Pod prawem Mojżeszowym nie było Sanhedrynu, nie było synagog ani trójstopniowego systemu wykluczania. To wszystko było dziełem ludzi. Pamiętaj, że przywódcy żydowscy zostali osądzeni przez Jezusa jako dzieci Diabła. (Jana 8:44). Jest więc rzeczą godną uwagi, że Ciało Kierownicze próbuje teraz znaleźć paralelę między instrukcjami, które Jezus dał swoim uczniom, a niegodziwym żydowskim systemem sądowniczym, który skazał naszego Pana na śmierć. Dlaczego mieliby to robić? Ponieważ stworzyli system sądowniczy podobny do żydowskiego. Zauważ, jak wykorzystują system żydowski, aby wypaczyć słowa Jezusa:

W czasie swej ziemskiej służby Jezus udzielał wskazówek co do postępowania, jeśli: a poważny grzech został popełniony przeciwko osobie, a jednak grzech był takiej natury, że jeśli został właściwie rozwiązany, nie musiał wiązać się z Żydowski kongregacja. (Mt 18:15-17). Zachęcał do szczerych wysiłków, by pomóc złoczyńcy, a jednocześnie chronił ten zbór przed uporczywymi grzesznikami. Jedynym istniejącym wtedy zborem Bożym był zbór izraelski. (it-1 s. 787)

Cóż za wyjątkowo głupia interpretacja znaczenia słów Jezusa. Ciało Kierownicze chce, aby głosiciele zborowi zgłaszali wszystkie grzechy miejscowym starszym. Są naprawdę zaniepokojeni niemoralnością seksualną i oczywiście wszelkimi niezgodnościami z ich naukami doktrynalnymi. Ale tak naprawdę nie lubią, gdy przeszkadzają im takie rzeczy, jak oszustwa i oszczerstwa. Są całkiem szczęśliwi, że te sprawy są rozstrzygane przez osoby fizyczne bez angażowania komitetu sądowniczego. Twierdzą więc, że Jezus odnosi się do grzechów, które są z natury drobne, ale nie do poważnych grzechów, takich jak rozpusta i cudzołóstwo.

Ale Jezus nie czyni żadnego rozróżnienia co do ciężaru grzechu. Nie mówi o grzechach mniejszych i większych. Po prostu grzech. „Jeśli twój brat popełni grzech” — mówi. Grzech jest grzechem. Ananiasz i Safira powiedzieli coś, co my nazwalibyśmy „małym kłamstwem”, ale obaj za to zginęli. Tak więc organizacja zaczyna od rozróżnienia tam, gdzie Jezus go nie czyni, a następnie pogłębia swój błąd, uściślając jego słowa o zborze tak, aby odnosiły się tylko do narodu izraelskiego. Podają powód, dla którego jedynym zborem w czasie, gdy wypowiadał te słowa, był zbór Izraela. Naprawdę. Wiesz, jeśli chcesz pokazać, jak głupi, a nawet wręcz głupi, jest rozum, musisz po prostu doprowadzić go do logicznego wniosku. Przysłowie mówi: „Odpowiedz głupiemu jego własną głupotą, bo inaczej pomyśli, że jest mądry”. (Przysłów 26:5 Przekład Słowa Bożego)

Więc zróbmy to. Jeśli przyjmiemy, że Jezus odnosił się do narodu izraelskiego, to każdy zatwardziały grzesznik musiał zostać zabrany do żydowskich przywódców miejscowej synagogi, aby się z nimi rozprawili. Hej, Judasz zdradził Jezusa. Teraz jest grzech, jeśli kiedykolwiek był.

"No dalej chłopcy! Jesteśmy tylko skromnymi rybakami, więc zawieźmy Judasza do synagogi, albo jeszcze lepiej, do Sanhedrynu, do kapłanów, uczonych w Piśmie i faryzeuszy, żeby mogli go osądzić i jeśli jest winny, wyrzucić go ze zgromadzenia Izraela”.

Do tego prowadzi nas interpretacja eisegetyczna. Do takich głupich skrajności. Według słownika Merriam-Webster, znaczenie EISEGESIS to „interpretacja tekstu (jak z Biblii) poprzez wczytanie w niego własnych idei”.

Nie kupujemy już interpretacji eisegetycznej, ponieważ wymaga to od nas zaufania do ludzi. Zamiast tego pozwalamy, by Biblia mówiła sama za siebie. Co Jezus miał na myśli, mówiąc o „zgromadzeniu”?

Słowo użyte tutaj przez Jezusa, przetłumaczone w NWT jako „zgromadzenie”, to ekklesia, które większość Biblii tłumaczy jako „kościół”. Nie odnosi się do narodu izraelskiego. W całych Pismach Chrześcijańskich używa się go w odniesieniu do zboru świętych, ciała Chrystusa. POMOC Word-studia definiuje go jako „ludzi powołanych ze świata i do Boga, których wynikiem jest Kościół – czyli powszechne (całkowite) ciało wierzących, których Bóg powołuje ze świata do swojego wiecznego królestwa.

[Angielskie słowo „kościół” pochodzi od greckiego kyriakos, „należący do Pana” (kyrios).”

Argument pt Wgląd książka, której nie było innej ekklesia w tamtych czasach to nonsens. Po pierwsze, czy naprawdę sugerują, że Jezus nie mógł udzielać swoim uczniom instrukcji, jak postępować z grzesznikami, kiedy już Go nie będzie, a oni zaczną gromadzić się jako Dzieci Boże? Czy mamy uwierzyć, że mówił im, jak postępować z grzechem w miejscowej synagodze? Gdyby już im nie powiedział, że zamierza zbudować swój zbór, swój ekklesia, spośród powołanych dla Boga?

„Również powiadam ci: Ty jesteś Piotr, a na tej opoce zbuduję mój zbór (ekklesia) i bramy Grobu go nie pokonają”. (Mateusza 16:18)

Jak dotąd Ciało Kierownicze poprzez swoją publikację, Insight na Piśmie Świętym, wziął słowa Jezusa i podważył ich moc, twierdząc, że odnoszą się one tylko do niektórych grzechów mniej poważnego charakteru i że miał na myśli system sądowniczy synagogi i Sanhedrynu obowiązujący w tamtych czasach. Ale to nie wystarczy, jeśli zamierzają wspierać swoje komitety sądownicze złożone z trzech wybranych starszych zborów. Następnie muszą wyjaśnić, że to nie zbór chrześcijański ze wszystkimi jego członkami osądza grzeszników, lecz tylko starsi. Powinni poprzeć ustanowienie komitetu sądowniczego, które nie ma podstaw w Piśmie Świętym.

„Przemówienie do zboru” nie oznaczało, że cały naród czy nawet wszyscy Żydzi w danej gminie zasiadali przed sądem nad winowajcą. Byli starsi Żydzi, którym powierzono tę odpowiedzialność. (Mt 5:22) (it-1 s. 787)

Och, więc skoro oni zrobili coś w określony sposób w Izraelu, to my mamy zrobić to samo w zborze chrześcijańskim? Co, czy nadal jesteśmy pod prawem Mojżesza? Czy nadal przestrzegamy tradycji Żydów? NIE! Sądownicze tradycje narodu izraelskiego nie mają znaczenia dla zboru chrześcijańskiego. Organizacja próbuje przyszyć nową naszywkę na starym ubraniu. Jezus powiedział nam, że to po prostu nie zadziała. (Marka 2:21, 22)

Ale oczywiście nie chcą też, żebyśmy zagłębiali się w ich logikę. Tak, starsi Izraela wysłuchiwali spraw sądowych, ale gdzie je wysłuchiwali? U bram miasta! Na oczach publiczności. Żadnych tajnych, nocnych, zamkniętych komisji sądowniczych w tamtych czasach. Oczywiście był jeden. Ten, który skazał Jezusa na śmierć na krzyżu.

Przestępcy, którzy nie chcieli słuchać nawet tych odpowiedzialnych, mieli być postrzegani jako „człowiek z narodów i poborca ​​podatkowy”, którego Żydzi unikali (porównaj Dz 10:28). (it-1 s. 787-788)

W końcu muszą przekonać Świadków do swojej polityki unikania. Mogli powiedzieć, że Żydzi nie zadawali się z poganami ani poborcami podatkowymi, ale unikanie ŚJ wykracza daleko poza brak towarzystwa. Czy Żyd rozmawiałby z poganinem lub poborcą podatkowym? Oczywiście mamy na to dowody w Biblii. Czy Jezus nie jadał z celnikami? Czy nie wyleczył niewolnika rzymskiego oficera? Gdyby miał praktykę unikania stylu ŚJ, nie powiedziałby nawet pozdrowienia takim osobom. Uproszczone, samolubne podejście, jakie Ciało Kierownicze przyjmuje do interpretacji Biblii, po prostu nie wystarczy, jeśli chodzi o radzenie sobie z moralnymi zawiłościami życia na tym świecie, z którymi muszą się mierzyć prawdziwe dzieci Boże. Świadkowie, ze swoją czarno-białą moralnością, są źle przygotowani do stawienia czoła życiu, więc chętnie przyjmują kokon, jaki oferuje im Ciało Kierownicze. Łaskocze ich uszy.

„Nadejdzie bowiem czas, kiedy nie zniosą zdrowej nauki, ale według własnych pragnień otoczą się nauczycielami, aby im łechtali uszy. Odwrócą się od słuchania prawdy i zwrócą uwagę na fałszywe historie. Ty jednak zachowuj we wszystkim rozsądek, znoś trudy, wykonuj dzieło ewangelizatora, całkowicie wykonuj swoją służbę”. (2 Tymoteusza 4:3-5)

Dość tej głupoty. W naszym następnym filmie ponownie przyjrzymy się Ew. Mateusza 18:15-17, ale tym razem przy użyciu techniki egzegezy. To pozwoli nam zrozumieć, co nasz Pan naprawdę chciał, abyśmy zrozumieli.

Ciało Kierownicze chce być panem wiary Świadków Jehowy. Chcą, aby Świadkowie wierzyli, że przemawiają głosem Jezusa. Chcą, aby świadkowie wierzyli, że ich zbawienie zależy od ich poparcia dla Ciała Kierowniczego. Jak bardzo różnią się od apostoła Pawła, który napisał:

„Teraz wzywam Boga na świadka przeciwko mnie, że aby was oszczędzić, jeszcze nie przybyłem do Koryntu. Nie żebyśmy panowali nad waszą wiarą, ale jesteśmy współpracownikami waszej radości, bo dzięki waszej wierze stoicie”. (2 Koryntian 1:23, 24)

Nie pozwolimy już żadnemu człowiekowi ani grupie ludzi sprawować władzy nad naszą nadzieją zbawienia. Nie jesteśmy już niemowlętami pijącymi mleko, ale jak mówi autor Listu do Hebrajczyków: „Pokarm stały należy do ludzi dojrzałych, do tych, którzy przez używanie mają zdolność rozróżniania, co jest dobre, a co złe”. (List do Hebrajczyków 5:14)