የይሖዋ ምሥክሮች እና ደም - ክፍል 4

ስለሆነም የይሖዋ ምሥክሮች የኖት ደም አስተምህሮ ታሪካዊ ፣ ዓለማዊ እና ሳይንሳዊ ገጽታዎችን ተመልክተናል ፡፡ የመጽሐፍ ቅዱስን አመለካከት የሚመለከቱ የመጨረሻ ክፍሎችን እንቀጥላለን ፡፡ በዚህ ጽሑፍ ውስጥ የ “No Blood” መሠረተ ትምህርትን ለመደገፍ ከተጠቀሙባቸው ሦስት አስፈላጊ ጥቅሶች መካከል የመጀመሪያውን በጥንቃቄ እንመረምራለን ፡፡ ዘፍጥረት 9 4 ይላል

“ነገር ግን በውስጡ የደም ሕይወት ያለው ሥጋ መብላት የለባችሁም።” (NIV)

የመጽሐፍ ቅዱስን አመለካከት መመርመር የግድ ማለት ወደ መዝገበ ቃላት ፣ መዝገበ-ቃላት ፣ ሥነ-መለኮት ምሁራን እና ሐተታዎቻቸው መስክ ውስጥ መግባትን እንዲሁም ነጥቦቹን ለማገናኘት አመክንዮአዊ አጠቃቀምን እንደሚያካትት የታወቀ ነው ፡፡ አንዳንድ ጊዜ የጋራ መግባባት እናገኛለን; አንዳንድ ጊዜ አመለካከቶች የማይጣጣሙ ናቸው ፡፡ በዚህ ጽሑፍ ውስጥ ሥነ-መለኮታዊ ድጋፍ ያለው አመለካከት እጋራለሁ ፡፡ ሆኖም ፣ አንድ ሰው ጥቅሱ እራሱ ግልፅ እና አፅንዖት በማይሰጥበት በማንኛውም ነጥብ ላይ ቀኖናዊ ሊሆን እንደማይችል እገነዘባለሁ ፡፡ እኔ የማጋራው ጠንካራ ዝንባሌ ነው ፣ ከሚገኙት መንገዶች መካከል ያገኘሁት በጣም ሎጂካዊ መንገድ ነው ፡፡

ይህንን ጽሑፍ በማዘጋጀት ላይ ከሦስተኛው እስከ ስድስተኛው የፍጥረት ቀን ታሪክን ቀጥሎም ከአዳም ፍጥረት እስከ ጎርፉ ድረስ ያለውን ታሪክ ማጤኑ ጠቃሚ ሆኖ አግኝቼዋለሁ ፡፡ በዘፍጥረት የመጀመሪያዎቹ 9 ምዕራፎች ውስጥ በተለይ ከእንስሳት ፣ ከመሥዋዕቶችና ከእንስሳት ሥጋ ጋር በተዛመደ በሙሴ በጣም ጥቂት የተመዘገበው (ምንም እንኳን ከሰው ፍጥረት ጀምሮ ከ 1600 ዓመታት በላይ ቢሆንም) ፡፡ የሚገኙትን ጥቂት ነጥቦችን በጠንካራ አመክንዮ እና አመክንዮአዊ መስመሮች ማገናኘት አለብን ፣ በዛሬው ጊዜ በዙሪያችን ያለውን አካባቢያዊ ሥነ-ምህዳራዊ መንፈስ አነሳሽነት ተመዝግቧል ፡፡

ዓለም ከአዳም በፊት

ለዚህ መጣጥፍ መረጃ ማጠናቀር ስጀምር አዳም በተፈጠረበት ወቅት ምድርን ለማሰብ ሞከርኩ ፡፡ በሦስተኛው ቀን ሣር ፣ ዕፅዋት ፣ የፍራፍሬ ዛፎችና ሌሎች ዛፎች ስለተፈጠሩ ዛሬ እንደምናያቸው ሙሉ በሙሉ ተመሠርተዋል ፡፡ የባህር ፍጥረታትና የበረራ ፍጥረታት በአምስተኛው የፍጥረት ቀን ስለተፈጠሩ ቁጥራቸውም ሆነ ልዩ ልዩነታቸው በውቅያኖሱ ውስጥ እየፈሰሰ እና በዛፎች ውስጥ እየጎረፉ ነበር ፡፡ በምድር ላይ የሚንቀሳቀሱ እንስሳት የተፈጠሩት በስድስተኛው የፍጥረት ቀን መጀመሪያ ላይ እንደየአይታቸው (በተለያዩ የአየር ንብረት አካባቢዎች) ስለሆነም አዳም እስከመጣበት ጊዜ ድረስ እነዚህ ሁሉ ተባዝተው በፕላኔቷ ውስጥ ሁሉ እያደጉ ነበር ፡፡ በመሠረቱ ፣ ሰው ሲፈጠር የነበረው ዓለም ዛሬ በፕላኔቷ ላይ የሆነ ቦታ የተፈጥሮ የዱር እንስሳት ጥበቃን ሲጎበኙ ከምናየው ጋር በጣም ተመሳሳይ ነበር ፡፡

በመሬት እና በባህር ላይ ያሉ ሁሉም ሕያዋን ፍጥረታት (ከሰው ልጆች በስተቀር) ውስን በሆነ የሕይወት ዘመን የተሠሩ ነበሩ ፡፡ የመወለድ ወይም የመፈልፈል ፣ የማዳቀል እና የመውለድ ወይንም እንቁላል የመጣል ፣ የመራባት ፣ ከዚያ እርጅና እና መሞት የሕይወት ዑደት ሁሉም የተቀየሰው የስነምህዳር ዑደት አካል ነበር ፡፡ ህያዋን ፍጥረታት ህብረተሰብ ሁሉ ከማይኖር አከባቢ (ለምሳሌ አየር ፣ ውሃ ፣ ማዕድን አፈር ፣ ፀሀይ ፣ ከባቢ አየር) ጋር ተገናኝቷል ፡፡ በእውነቱ ፍጹም ዓለም ነበር ፡፡ ሰው ዛሬ የምናየውን ሥነ-ምህዳር ሲያገኝ ተደነቀ-

“አንድ የሣር ቅጠል በፎቶፈስ አማካኝነት የፀሐይ ብርሃን 'ይበላል ፣ ከዛም ጉንዳን ተሸክማ ከሳሩ ላይ አንድ ጥራጥሬ ትበላለች ፤ ሸረሪቷ ጉንዳን ይይዛል እና ይበላታል; የሚጸልይ ሰው ሸረሪቱን ይበላዋል ፣ አይጥ የሚጸልይ ማንትን ትበላለች; እባብ አይጥን ይበላዋል ፣ ፣ አንድ ፍልፈል እባቡን ይበላል ፣ ከዚያም አንድ ጭልፊት ተንጠልጥሎ ፍልፈሉን ይበላል። ” (የስካቬነርስስ ማኒፌስቶ 2009 pp. 37-38)

ይሖዋ ሥራውን እንዲህ ሲል ገል describedል በጣም ጥሩ ከእያንዳንዱ የፈጠራ ቀን በኋላ። ሥነ ምህዳሩ የእሱ የማሰብ ችሎታ ንድፍ አካል እንደነበረ እርግጠኛ መሆን እንችላለን ፡፡ እሱ በአጋጣሚ የተገኘ ዕድል ፣ ወይም በሕይወት የመትረፍ ውጤት አይደለም። ፕላኔቷ በዚህ ወቅት እጅግ አስፈላጊ የሆነውን ተከራይ የሆነውን የሰው ልጅን ለመቀበል ተዘጋጅታ ነበር። እግዚአብሔር በሕያዋን ፍጥረታት ሁሉ ላይ ሰውን እንዲገዛ ሰጠው ፡፡ (ዘፍ 1: 26-28) አዳም በሕይወት ሲመጣ ሊገምተው ከሚችለው እጅግ አስገራሚ የዱር እንስሳት ማደሪያ ነቃ ፡፡ ዓለም አቀፋዊ ሥነ-ምህዳር ተቋቋመ እና የበለፀገ ነው።
ከላይ የተጠቀሰው ዘፍ 1 30 ን የሚፃረር አይደለም ፣ እዚያም ሕያዋን ፍጥረታት ለምግብ እህል እንደበሉ ይናገራል? ዘገባው እግዚአብሔር ሕያዋን ፍጥረታትን ለምግብ እጽዋት እንደ ሰጣቸው ያሳያል ፡፡ አይደለም ሁሉም ሕያዋን ፍጥረታት በእውነቱ ዕፅዋትን እንደበሉ ፡፡ በእርግጥ ብዙዎች ሳርንና እፅዋትን ይበላሉ ፡፡ ግን ከላይ ያለው ምሳሌ በትክክል በግልፅ እንደሚያሳየው ፡፡ ብዙዎች አያምኑም በቀጥታ እፅዋትን ይበሉ። ሆኖም እፅዋቱ እሱ ነው ማለት አይቻልም ምንጭ ለመላው የእንስሳት መንግሥት የምግብ ምንጭስ እና በአጠቃላይ ለሰው ልጅ? ስቴክ ወይም አዝናኝ በምንመገብበት ጊዜ እፅዋትን እየመገብን ነው? በቀጥታ አይደለም ፡፡ ግን ሣር እና እፅዋት የሥጋው ምንጭ አይደሉም?

አንዳንዶች ዘፍ 1 30 ን እንደ ቃል በቃል ለማየት ይመርጣሉ ፣ እናም በአትክልቱ ስፍራ ውስጥ ነገሮች የተለዩ እንደነበሩ ይጠቁማሉ። ለእነዚህ እጠይቃለሁ-ነገሮች መቼ ተለውጠዋል? ባለፉት 6000 ዓመታት ውስጥ በማንኛውም ጊዜ ወይም በማንኛውም ጊዜ በፕላኔቷ ሥነ ምህዳራዊ ለውጥ ላይ ለውጥን የሚደግፍ ምን ዓለማዊ ማስረጃ ነው? ይህንን ጥቅስ እግዚአብሔር ከፈጠረው ሥነ ምህዳር ጋር ለማጣጣም ጥቅሱን በአጠቃላይ እንድንመለከተው ያስፈልጋል ፡፡ ሳርና እፅዋትን የሚበሉ እንስሳት ለምግብነት ለመበዝበዝ ለተፈጠሩት እና የመሳሰሉት ምግብ ይሆናሉ ፡፡ ከዚህ አንፃር መላው የእንስሳት ዓለም በእጽዋት የተደገፈ ነው ማለት ይቻላል ፡፡ እንስሳት ሥጋ በል ስለመሆናቸውና በዚያውኑ እጽዋት እንደ ምግባቸው ስለሚታዩበት ሁኔታ የሚከተሉትን ልብ ይበሉ

“በቅድመ-ታሪክ ውስጥ ሞት ስለመኖሩ የጂኦሎጂ ማስረጃው ግን ለመቋቋም የማይቻል በጣም ጠንካራ ነው ፤ እና መጽሐፍ ቅዱሳዊው መዝገብ ቀደም ሲል በአዳማ እንስሳት መካከል በግልጽ የካኒቮራ የሆነውን የሜዳ ቼያያ ይ enል ፡፡ ምናልባትም ከቋንቋው በደህና መደምደም የሚቻለው ‹የእንስሳቱ ዓለም በሙሉ በእጽዋት ላይ የተመሠረተ መሆኑን አጠቃላይ እውነታ ብቻ የሚያመለክት ነው› ፡፡ (ዳውሰን) ፡፡ ” (Pulpit Commentary)

በገነት ውስጥ እርጅና አርጅቶ እንስሳ ሲሞት በዓይነ ሕሊናህ ይታይህ ፡፡ በየቀኑ በአስር ሺዎች የሚቆጠሩ ሰዎች ከገነት ውጭ እንደሚሞቱ ያስቡ ፡፡ በድናቸው ሬሳ ምን ሆነ? የሞቱትን ነገሮች ሁሉ ለመመገብ እና ለማፍረስ ተሟጋቾች ከሌሉ ፕላኔቷ ብዙም ሳይቆይ ሕይወት አልባው የሞቱ እንስሳት እና የሞቱ እጽዋት የመቃብር ንጥረነገሮች ተሠርተው ለዘላለም ይጠፋሉ ፡፡ ዑደት አይኖርም ፡፡ በዛሬው ጊዜ በዱር ውስጥ ካየነው የበለጠ ሌላ ዝግጅት መገመት እንችላለን?
ስለዚህ እኛ ከመጀመሪያው ነጥብ ጋር የተገናኘ ቀጥል በዛሬው ጊዜ የምንመሰክር ሥነ-ምህዳር በአዳምና በፊትም ሆነ በእሱ ዘመን ነበር።   

ሰው መብላት የጀመረው መቼ ነው?

የዘፍጥረት ዘገባ በአትክልቱ ስፍራ ውስጥ ሰው “ዘሮችን ሁሉ የሚያበቅል ተክል ሁሉ” እና “ፍሬ የሚያፈሩትን ሁሉ ፍሬ” ለመመገብ እንደተሰጠ ይናገራል ፡፡ (ዘፍ 1 29) ሰው በለውዝ ፣ በፍራፍሬ እና በእጽዋት ላይ ሊኖር ይችላል (በጣም ልጨምር እችላለሁ) ሊኖር እንደሚችል የተረጋገጠ ሀቅ ነው ፡፡ በዚያ ሰው ውስጥ ለመኖር ሥጋ አያስፈልገውም ነበር ፣ ሰው ከመውደቁ በፊት ሥጋ አይበላም የሚለውን እቀበላለሁ። በእንስሳቱ ላይ የበላይነት ስለተሰጣቸው (እነዚያን የአገሬው ተወላጅ ለአትክልቱ ስፍራ በመሰየም) ፣ የበለጠ የቤት እንስሳ መሰል ግንኙነትን እገምታለሁ ፡፡ አዳም እንደነዚህ ያሉትን ወዳጃዊ ተቺዎች እንደ እራት ምግባቸው አድርጎ ይመለከተው እንደነበር እጠራጠራለሁ ፡፡ ከእነዚህ ውስጥ በአንዳንዶቹ በተወሰነ ደረጃ የተቆራኘ ይመስለኛል ፡፡ እንዲሁም ፣ ከአትክልቱ ስፍራ የተሰጠውን የበለፀገ የአትክልት እና የቬጀቴሪያን ምናሌን እናስታውሳለን።
ነገር ግን ሰው ሲወድቅ እና ከገነት ሲባረር የአዳም የምግብ ምናሌ በጣም ተለውጧል ፡፡ ለእሱ እንደ “ሥጋ” ወደ ነበረው ለምለም ፍሬ መዳረሻ አልነበረውም። (ከጄን 1 29 ኪጄ ጋር አወዳድር) እንዲሁም የተለያዩ የጓሮ አትክልቶች አልነበሩትም ፡፡ አሁን “ሜዳ” እፅዋትን ለማፍራት ደከመኝ ሰለቸኝ ልል ፡፡ (ዘፍ 3: 17-19) ከወደቀ በኋላ ወዲያውኑ ይሖዋ አንድን እንስሳ (በአዳም ፊት ሊገኝ ይችላል) ለጥቅም ዓላማ ገደለ ፤ ይኸውም; እንደ ልብሳቸው የሚያገለግሉ ቆዳዎች (ዘፍ 3 21) እግዚአብሔር ይህን በማድረጉ እንስሳት ሊታረዱ እና ለጥቅም ዓላማዎች (ልብሶች ፣ የድንኳን መሸፈኛዎች ፣ ወዘተ) ጥቅም ላይ እንደሚውሉ አሳይቷል ፡፡ አዳም አንድን እንስሳ ገድሎ ፣ ቆዳውን ነቅሎ ፣ ከዚያም የሞተውን ሬሳውን ለአሳሾች እንዲበላው መተው ምክንያታዊ ይመስላል?
እንደ አዳም ራስህን አስብ ፡፡ እርስዎ በጭራሽ የሚታሰቡትን በጣም አስደናቂ እና ጣዕም ያለው የቬጀቴሪያን ምናሌን አጥተዋል። አሁን ለምግብነት ያለዎት ነገር ሁሉ ከምድር ማውጣት የሚችሉት ነገር ነው ፡፡ በነገራችን ላይ እሾህ ማበቅ የሚወድ መሬት። የሞተ እንስሳ ላይ ብትመጣ ቆዳውን ትቆርጠውና ሬሳውን ትተህ ትሄዳለህ? አንድን እንስሳ ሲያደንሱ እና ሲገድሉ የሞተውን ሬሳ ለአሳሾች እንዲመገቡ በመተው ቆዳውን ብቻ ይጠቀሙ ነበር? ወይንስ ያንን በሆድ ውስጥ የሚንከባለለውን የረሃብ ህመም ፣ ምናልባት ስጋውን በእሳት ላይ በማብሰል ወይንም በቀጭኑ ቁርጥራጮች በመቁረጥ እና እንደ ጀርም ማድረቅ ትችላላችሁ?

ሰው እንስሳትን በሌላ ምክንያት ይገድል ነበር ፣ ማለትም ፣ ቲo በእነሱ ላይ የበላይነት ይኑርህ ፡፡ የሰው ልጆች በሚኖሩባቸው መንደሮች ውስጥ እና መንደሮች ውስጥ የእንስሳቱ ህዝብ ቁጥጥር ስር መሆን ነበረበት። ከጥፋት ውሃ በፊት በነበረው በ 1,600 ዓመታት ውስጥ የእንስሳቱን ህዝብ ካልተቆጣጠረው የሰው ልጅ ሊገምተው ይችላል? የሰው ልጅ እንኳን መንጋውንና መንጋውን የሚያጠፋ አውሬ የዱር አራዊት ጥቅልሎች በዓይነ ሕሊናህ ይታይህ?  (ከ Ex 23: 29 ጋር ያነፃፅሩ) የቤት ውስጥ እንስሳትን በተመለከተ ፣ ሰው ለዚሁ ዓላማ እና ለወተታቸው ብዙም ጥቅም በማይሰጡበት ጊዜ ሰው ምን ያደርጋል? እርጅና እንዲሞቱ ይጠብቋቸው?

በተገናኘው ሁለተኛው ነጥብ እንቀጥላለን ከወደቁ በኋላ ሰው የእንስሳ ሥጋ በላ ፡፡  

ሰው በመጀመሪያ መስዋእት የሚቀርበው መቼ ነበር?

አዳም ከወደቀ በኋላ ወዲያውኑ መንጋዎችንና መንጋዎችን በማሰማራት እንስሳትን መሥዋዕት አድርጎ እንደቀረበ አናውቅም ፡፡ አዳም ከተፈጠረ ከ 130 ዓመታት ገደማ በኋላ አቤል አንድን እንስሳ አርዶ ከፊሉን ለመሥዋዕት አድርጎ ማቅረቡን እናውቃለን (ዘፍ 4 4) ዘገባው እንደሚነግረን የበጎቹን የበኩር ልጆቻቸውን የመጀመሪያዎቹን አርዶአቸዋል ፡፡ በጣም ቆንጆ ቆረጣ የሆኑትን “የሰባ ቁርጥራጮቹን” አካለ ፡፡ እነዚህ ምርጫ ቆረጣዎች ለይሖዋ ቀርበዋል ፡፡ ነጥቦቹን ለማገናኘት እኛን ለማገዝ ሶስት ጥያቄዎች መፍታት አለባቸው-

1. አቤል በግን ያዳለበት ለምን ነበር? እንደ ወንድሙ ገበሬ ለምን አይሆንም?
2. ለመሥዋዕት የሚቀርብ ከመንጋው መካከል እጅግ የበዛውን ለምን መረጠው?
3. እንዴት እንዳወቀ “የሰቡትን ክፍሎች?”  

ከላይ ለተጠቀሰው አንድ አመክንዮአዊ መልስ ብቻ አለ ፡፡ አቤል የእንስሳትን ሥጋ የመመገብ ልማድ ነበረው ፡፡ በጎቹን ለሱፍ ያሰማራ ነበር እናም ንፁህ ስለሆኑ ለምግብ እና ለመስዋእትነት ያገለግሉ ነበር ፡፡ ይህ የቀረበው የመጀመሪያው መስዋእትነት እንደሆነ አናውቅም ፡፡ ምንም ቢሆን አቤል “የሰቡ ክፍሎች” ያሉት እነሱ ስለነበሩ በጣም የበዛውን እና በጣም ወፍራም የሆነውን ከመንጋው መርጧል ፡፡ እሱ እነዚህ በጣም የተመረጡ ፣ ምርጥ ጣዕም ያላቸው እንደሆኑ ስለማውቅ “የሰቡትን ክፍሎች” አርcheል። አቤል እነዚህ በጣም ምርጦች መሆናቸውን በምን አወቀ? ስጋን መብላት የሚያውቀው አንድ ብቻ ነው። ያለበለዚያ ለምን አይሆንም oወደ አንድ ግልገል ጠቢብ ግልጋሎት ወደ ይሖዋ ይመለሳል?

ይሖዋ “የሰቡትን ክፍሎች” ሞገስ አገኘ። አቤል ለአምላኩ ለመስጠት ልዩ የሆነውን በጣም ጥሩ የሆነውን ነገር እየተው እንደሆነ አየ ፡፡ አሁን መስዋእትነት ማለት ያ ነው ፡፡ አደረጉ አቤል በመሥዋዕቱ የሚቀርበውን የበግ ሥጋ ሥጋ ይበላል? እሱ በዚያ አቀረበ ብቻ የሰባው ክፍል (መላውን እንስሳ ሳይሆን) አመክንዮ የሚጠቀመው መሬት ላይ ለቆሻሻ አውጭዎች ከመተው ይልቅ ቀሪውን ሥጋ እንደበላ ነው ፡፡
የተገናኘውን ሶስተኛውን ነጥብ እንቀጥላለን አቤል እንስሳትን የሚያርዱበትና ለይሖዋ መሥዋዕት ሆነው የሚያቀርቡበት መንገድ አዘጋጅቷል። 

የኖኪያ ሕግ - አዲስ ነገር?

አቤል እንስሳትን ለምግብነት ፣ ለቆዳዎቻቸውና ለመሥዋዕትነት ለማገልገል ማደን እና ማሳደግ የዕለት ተዕለት የሕይወት ክፍል ከአቤልም ወደ ጎርፉ ሲያልፍ ነበር ፡፡ ኖኅ እና ሦስት ልጆቹ የተወለዱት ዓለም ይህ ነበር ፡፡ በእነዚህ በእነዚህ ምዕተ ዓመታት የሰው ልጅ ከእንስሳ ህይወት (ከባለቤቱም ሆነ ከዱር) አብሮ መኖር በሥነ-ምህዳሩ ውስጥ በአንፃራዊነት አብሮ መኖርን ተምሯል ፡፡ የነገሮችን ሚዛን የሚያናድዱ በምድር ላይ ሥጋ የለበሱ አጋንንታዊ መላእክት ተጽዕኖ ተጥለቅልቀው ከወደፊቱ ቀናት በፊት መጣ። ሰዎች አሁንም እንስሳ ገና እየተተነፍሰ እያለ ጨካኝ ፣ ጨካኝ ፣ አልፎ ተርፎም የእንስሳትን ሥጋ (የሰውን ሥጋ እንኳን) መብላት የሚችሉ ናቸው ፡፡ እንስሳትም በዚህ አካባቢ የበለጠ ጨካኝ ሊሆኑ ይችላሉ ፡፡ ኖህ ትዕዛዙን እንዴት ሊረዳው እንደሚችል ለመረዳት ፣ ይህንን ትዕይንት በአዕምሮአችን ውስጥ ማየት አለብን።
እስቲ ዘፍጥረት 9: 2-4 ን እንመርምር

“በምድር ላይ በሚኖሩ አራዊት ሁሉ ፣ በሰማይም ባሉ ወፎች ሁሉ ፣ በምድር ላይ በሚንቀሳቀሱ ፍጥረታት ሁሉ ፣ በባሕርም ላይ ባሉት ዓሦች ሁሉ ላይ ፍርሃትና ፍርሃት ይሆናል ፤ እነሱ በእጅዎ ውስጥ ተሰጥተዋል ፡፡ የሚኖር እና የሚንቀሳቀስ ነገር ሁሉ ለእርስዎ ምግብ ይሆናል ፡፡ አረንጓዴ ተክሎችን እንደ ሰጠሁህ ሁሉ አሁን ሁሉንም ነገር እሰጥሃለሁ ፡፡ ነገር ግን አሁንም በውስጡ የደም ሕይወት ያለው ሥጋ መብላት የለብዎትም። ” (NIV)

በቁጥር 2 ውስጥ ፣ እግዚአብሔር ፍርሃት እና ፍርሃት በእንስሶቹ ሁሉ ላይ ይወርዳሉ እንዲሁም ሕያዋን ፍጥረታት ሁሉ በሰው እጅ እንደሚሰጡ ተናግሯል ፡፡ ቆይ ፣ ከወደቀት ጊዜ ጀምሮ እንስሳት በሰው እጅ አልገቡም? አዎ. ሆኖም ፣ ከመውደቁ በፊት አዳም aጀቴሪያን ነበር ብለን ካሰብነው ፣ እግዚአብሔር ለሰው ልጆች በሕያዋን ፍጥረታት ላይ የሰጠችው አገራት ምግብን ማደን እና መግደልንም አያካትትም ፡፡ ነጥቦችን ስናገናኝ ፣ ከውድቀት በኋላ ሰው እንስሳትን ለምግብ አድኖ ይገድል ነበር ፡፡ ግን አደን እና መግደል አልነበረም በይፋ እስከዚህ ቀን ድረስ ማዕቀብ ተሰጥቶታል ፡፡ ሆኖም በይፋዊ ፈቃድ ፕሮቶሶ መጣ (እንደምንመለከተው) ፡፡ እንስሳትን በተመለከተ ፣ በተለይም እነዚያ የዱር እንስሳት እንስሳት በተለምዶ ምግብ ለማግኘት የሚመገቡት ፣ እነሱን ለማደን የሰው አጀንዳ ይገነዘባሉ ፣ ይህም እሱን መፍራት እና መፍራትን ይጨምራል ፡፡

በቁጥር 3 ውስጥ ፣ እግዚአብሔር የሚኖር እና የሚንቀሳቀስ ሁሉ ምግብ ይሆናል (ይህ ለኖኅ እና ለልጆቹ አዲስ ነገር አይደለም) ግን ON. ብቸኛ…

በቁጥር 4 ውስጥ ሰው አዲስ የሆነ proviso ይቀበላል ፡፡ ከ 1,600 ዓመታት በላይ ወንዶች እንስሳትን ፣ እንስሳትን ፣ መስዋእት እና የእንስሳትን ሥጋ በልተዋል ፡፡ ግን መነም እንስሳው መገደል ያለበትበትን መንገድ በተመለከተ ሁል ጊዜ ተደንግጓል ፡፡ አዳም ፣ አቤል ፣ ሴትና ተከታዮቻቸው በሙሉ በመሠዊያው ላይ ከመጠቀማቸው ወይም ከመብላቱ በፊት የእንስሳውን ደም ለማፍሰስ መመሪያ አልነበራቸውም ፡፡ እነሱ ለማድረግ ቢመርጡም እንስሳቱን አሳድደው ፣ ጭንቅላቱ ላይ እንዲመታ ቢሰጡት ፣ ጠምቀው አሊያም በራሳቸው እንዲሞቱ ወጥመድ ይተዉት ነበር ፡፡ ይህ ሁሉ እንስሳውን የበለጠ ስቃይ ያስከትላል እናም በስጋው ላይ ደም ይተዋል። ስለዚህ አዲሱ ትእዛዝ ለ ተቀባይነት ያለው ዘዴ ብቻ ለሰው የእንስሳትን ሕይወት በሚወስድበት ጊዜ ፡፡ እንስሳው በጣም በሚቻልባቸው መንገዶች ከችግሩ እንዲወጣ ስለ ተደረገ ሰብአዊ ነበር ፡፡ በተለምዶ ደም በሚፈሰስበት ጊዜ አንድ እንስሳ ከአንድ እስከ ሁለት ደቂቃዎች ውስጥ ንቃቱን ያጣል ፡፡

ኖኅ እነዚህን ቃላት ከመናገሩ በፊት ኖኅ እንስሳትን ከመርከቧ አውጥቶ መርከብ መሥራቱን አስታውሱ። ከዛም ንፁህ እንስሳትን እንደ የሚቃጠል መስዋእት አቀረበ። (ዘፍ 8: 20) ያንን ልብ ማለት አስፈላጊ ነው መነም ኖኅ እነሱን መግደልን ፣ የደም መፍሰሱን አልፎ ተርፎም ቆዳቸውን ስለማስወገዱም ተጠቅሷል (በኋላ በሕጉ እንደተደነገገው) ፡፡ በሕይወት እያሉ ሙሉ በሙሉ ቀርበው ሊሆን ይችላል ፡፡ ይህ ከሆነ እንስሳቱ በሕይወት ሲቃጠሉ የደረሰባቸውን ሥቃይና ሥቃይ በዓይነ ሕሊናዎ ይታይ ፡፡ ከሆነ የይሖዋ ትእዛዝም ይህንኑ ይመለከታል።

በዘፍጥረት 8: 20 ያለው ዘገባ ኖኅ (እና ቅድመ አያቶቹ) ደምን እንደማንኛውም ነገር አድርገው እንደማይመለከቱ ያረጋግጥልናል ፡፡ ኖኅ አሁን የሰው የእንስሳትን ሕይወት በሚወስድበት ጊዜ ደምን ለማፋጠን ደሙን ማፍሰስ የኖህ ሰው አሁን ተረድቶ ነበር ልዩ በይሖዋ ዘንድ ተቀባይነት ያለው ዘዴ። ይህ ለቤት እንስሳት እና ለአደን እንስሳትን ይመለከታል ፡፡ ይህ እንስሳው ለመሥዋዕት ወይም ለምግብ ወይም ለሁለቱም ጥቅም ላይ የሚውል ከሆነ ተፈጻሚ ይሆናል ፡፡ ይህም በእሳት የሚሠቃዩ እንዳይሆንባቸው የሚቃጠሉ መስዋእቶችን (ልክ ኖኅ እንዳቀረበ) ፡፡
ይህ በእርግጥ የእንስሳ ደም (ህይወቱ በሰው ተወስዷል) ከመስዋእትነት ጋር ተያይዞ ጥቅም ላይ የሚውል ቅዱስ ንጥረ ነገር እንዲሆን መንገድ ከፍቷል። ደሙ በሥጋው ውስጥ ያለውን ሕይወት ይወክላል ፣ ስለሆነም በሚወጣበት ጊዜ እንስሳው መሞቱን አረጋግጧል (ህመም ሊሰማው አልቻለም) ፡፡ ደም ግን እንደ ቅዱስ ንጥረ ነገር መታየት የጀመረው ከዘመናት በኋላ እስከ ፋሲካ ድረስ አልነበረም ፡፡ ይህ በእንዲህ እንዳለ ኖኅ እና ልጆቹ በራሳቸው የሞቱትን ወይም በሌላ እንስሳ የተገደሉትን የእንስሳትን ሥጋ የሚበሉ ጉዳዮች ባልነበሩ ነበር ፡፡ ሰው ለሞታቸው ተጠያቂ እንደማይሆን ፣ ሥጋቸውም ሕይወት እንደሌለው ፣ ትዕዛዙ አልተተገበረም (ከዘዳግም 14 21 ጋር አወዳድር) ፡፡ በተጨማሪም አንዳንድ የሥነ-መለኮት ምሁራን እንደሚናገሩት ኖኅ እና ልጆቹ እንደ ደም ቋሊማ ፣ የደም dingድ ፣ እንደ ደም (ከተገደለው እንስሳ የወጣውን) እንደ ምግብ መጠቀም ይችሉ ነበር ፡፡ እና ወዘተ. የትእዛዙን ዓላማ (የእንስሳቱን ሞት በሰብአዊነት ለማፋጠን) ስናስብ ፣ ደሙ ከሕያው ሥጋው ከተደመሰሰ እና እንስሳው ከሞተ በኋላ ያኔ ትዕዛዙ ሙሉ በሙሉ አልተፈጸመም? ትዕዛዙን ከፈጸሙ በኋላ ደሙን ለማንኛውም ዓላማ (ጠቃሚም ሆነ ለምግብ) መጠቀሙ ከትእዛዙ ወሰን ውጭ ስለሆነ የሚፈቀድ ይመስላል ፡፡

ክልከላ ወይስ ቅድመ ሁኔታዊ?

ለማጠቃለል ያህል ፣ ዘፍጥረት 9 ‹4› ለ no የደም መሠረተ ልማት ድጋፍ ከሆኑት ከሦስቱ የጽሑፍ እግሮች ውስጥ አንዱ ነው ፡፡ በቅርብ ከተመረመሩ በኋላ ትዕዛዙ ደም መብላትን የሚከለክል አጠቃላይ ሕግ አለመሆኑን እንገነዘባለን ፣ የጄኤን. አስተምህሮ እንደሚያፀዳ ፣ በኖክያን ሕግ መሠረት ሰው ለመግደል ተጠያቂ ያልሆነውን የእንስሳ ደም መብላት ይችላል። ስለዚህ ትዕዛዙ በሰው ላይ የተደነገገ ደንብ ወይም ፕሮቪሲ ነው ብቻ የሕያዋን ፍጥረታትን ሞት ባጠፋ ጊዜ። እንስሳው በመሠዊያ ፣ በምግብ ወይም ለሁለቱም ጥቅም ላይ የሚውል ከሆነ አይዛመድም ፡፡ ፕሮቪሶ ተተግብሯል ብቻ ሰው ነፍሱን የመግደል ሃላፊነት በተሰጠበት ጊዜ ፣ ​​ፍጥረቱ ሲሞት ነው።

የደም ስርጭትን ለመቀበል አሁን የኖኪያያንን ሕግ ተግባራዊ ለማድረግ እንሞክር ፡፡ የተሳተፈ እንስሳ የለም ፡፡ ምንም ነገር አልተታደለም ፣ የታረደ ነገር የለም ፡፡ ለጋሹ በምንም መንገድ የማይጎዳ እንስሳ ያልሆነ ሰው ነው ፡፡ ተቀባዩ ደሙን አይበላም ፣ ደሙም የተቀባዩን ሕይወት በደንብ ሊጠብቅ ይችላል ፡፡ ስለዚህ እኛ ጠይቅ ይህ ከርቀት (ኤክስኤክስ) 9: 4 ጋር እንዴት ይገናኛል?

በተጨማሪም ፣ ኢየሱስ ሕይወትን አሳልፎ ለመስጠት እንደተናገረ አስታውስ ሕይወት ለማትረፍ የጓደኛው ወዳጅ ፍቅር ትልቁ ተግባር ነው። (ዮሐ. 15: 13) ለጋሽ በሚሆንበት ጊዜ ሕይወቱን መጣል አይጠበቅበትም ፡፡ ለጋሹ በምንም ዓይነት መንገድ ጉዳት የለውም ፡፡ ለሌላው ሕይወት እንዲህ ዓይነት መሥዋዕት በማቅረብ የሕይወት አፍቃሪ የሆነውን ይሖዋን አናከብርም? በክፍል 3 ውስጥ የተጋራን ነገር ለመድገም-አይሁዳዊ ከሆኑት (ደም አጠቃቀም ጋር በተያያዘ በጣም ስሜታዊ ከሆኑ) ደም መውሰድ በሕክምና አስፈላጊ ነው ተብሎ ከታሰበው ፣ እንደ ተፈቀደ ብቻ አይደለም ፣ እሱ የግድ ነው ፡፡     

በውስጡ የመጨረሻው ክፍል ለደም ደም አስተምህሮ ድጋፍ የሆኑትን ሁለት ቀሪ ጽሑፋዊ እግሮችን ማለትም ዘሌዋውያን 17 14 እና ሥራ 15 29 እንመረምራለን ፡፡

ሶፖትሮፎሮሮ

እርስዎም ይችላሉ:

የይሖዋ ምሥክሮች እና ደም ፣ ክፍል 5

"ደም የለውም" - ተለዋጭ ግቢ

የይሖዋ ምሥክሮች እና ደም - ክፍል 1