[សម្រាប់ការសន្មតដើមនៅលើថាតើឆ្នាំ ១៩១៤ គឺជាអ្វី
ការចាប់ផ្តើមនៃវត្ដមានរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ការប្រកាសនេះ.]

ខ្ញុំបាននិយាយជាមួយមិត្តម្នាក់ដែលមានរយៈពេលជាយូរមកហើយពីរបីថ្ងៃមុនដែលបានបម្រើជាមួយខ្ញុំជាច្រើនឆ្នាំត្រឡប់មកវិញនៅក្នុងកិច្ចការបរទេស។ ខ្ញុំស្គាល់ភាពស្មោះត្រង់របស់គាត់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងអង្គការរបស់លោក។ នៅក្នុងវគ្គនៃការសន្ទនានេះគាត់បានសារភាពថាគាត់ពិតជាមិនជឿការយល់ដឹងចុងក្រោយរបស់យើងអំពី“ ជំនាន់នេះទេ” ។ រឿងនោះបានធ្វើឱ្យខ្ញុំរំភើបចិត្តក្នុងការចែកចាយប្រធានបទនៃការបំពេញទំនាយដែលទាក់ទងនឹងកាលបរិច្ឆេទដែលយើងបានកើតឡើងនៅក្នុងឆ្នាំបន្តបន្ទាប់ឆ្នាំ ១៩១៤។ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលដែលដឹងថាគាត់មិនបានទទួលយកការបកស្រាយទាំងអស់នេះដែរ។ គាត់បានជឿថាឆ្នាំ ១៩១៤ គឺជាការចាប់ផ្តើមនៃថ្ងៃចុងក្រោយ។ ការព្រមព្រៀងគ្នានៃការចាប់ផ្តើមនៃសង្គ្រាមលោកលើកទី ១ គឺគ្រាន់តែជាការទាក់ទាញឱ្យគាត់បណ្តេញចេញពីតំណែងប៉ុណ្ណោះ។
ខ្ញុំសារភាពថាវាបានចំណាយពេលបន្តិចដើម្បីជំនះភាពលំអៀងនោះ។ គេមិនចង់ជឿលើការចៃដន្យទេដោយស្មានថាវាជាក ចៃដន្យ។ ការពិតគឺថាយើងត្រូវបានទម្លាក់គ្រាប់បែកឥតឈប់ឈរជាមួយនឹងការពង្រឹងសម្រាប់គំនិតដែលថាឆ្នាំ ១៩១៤ គឺមានសារៈសំខាន់ជាទំនាយ។ ដូចដែលយើងជឿគឺជាការចាប់ផ្តើមនៃវត្តមានរបស់កូនមនុស្ស។ ដូច្នេះខ្ញុំគិតថាវាជាការឈ្លាសវៃក្នុងការពិនិត្យមើលជំហររបស់យើងឡើងវិញនៅឆ្នាំ ១៩១៤ ដែលលើកពីទស្សនៈខុសគ្នាបន្តិចបន្តួច។ ខ្ញុំគិតថាវាមានប្រយោជន៍ក្នុងការរាយការសន្មតទាំងអស់ដែលយើងត្រូវធ្វើមុនពេលយើងអាចទទួលយកការបកស្រាយរបស់យើងទាក់ទងនឹងឆ្នាំ ១៩១៤ ថាជាការពិត។ នៅពេលវាប្រែជាមានពន្លឺភ្លឺស្វាងរបស់ពួកគេ។
ការសន្មតទី ១៖ សុបិនរបស់នេប៊ូក្នេសាពីដានីយ៉ែលជំពូក ៤ មានការសំរេចហួសពីសម័យកាលរបស់គាត់។
សៀវភៅដានីយ៉ែលមិនបាននិយាយអ្វីទាំងអស់អំពីការសម្រេចណាមួយដែលហួសពីសម័យរបស់គាត់។ គ្មានការចង្អុលបង្ហាញថាអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះនេប៊ូក្នេសាគឺជាប្រភេទនៃរឿងទំនាយឬការបំពេញបន្តិចបន្តួចចំពោះការសំរេចនៃអនាគតដ៏សំខាន់។
ការសន្មត់ទី ២៖ សុបិន ៧ ដងមានន័យថាតំណាងឱ្យ ៣៦០ ឆ្នាំរៀងៗខ្លួន។
នៅពេលរូបមន្តនេះអនុវត្តនៅកន្លែងផ្សេងទៀតក្នុងព្រះគម្ពីរសមាមាត្រប្រចាំឆ្នាំពីមួយថ្ងៃតែងតែត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ នៅទីនេះយើងសន្មតថាវាអនុវត្ត។
ការសន្មតទី ៣៖ ទំនាយនេះទាក់ទងនឹងការសោយរាជ្យរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។
ចំណុចនៃក្តីសុបិន្តនេះនិងការសំរេចបានជាបន្តបន្ទាប់គឺដើម្បីផ្តល់នូវមេរៀនដ៏សំខាន់មួយដល់ព្រះមហាក្សត្រនិងមនុស្សជាតិទូទៅថាការគ្រប់គ្រងនិងការតែងតាំងអ្នកគ្រប់គ្រងគឺជាបុព្វសិទ្ធិតែមួយគត់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ គ្មានអ្វីដែលត្រូវបង្ហាញថាការសោយរាជ្យរបស់ព្រះមេស្ស៊ីត្រូវបានចង្អុលបង្ហាញនៅទីនេះទេ។ ទោះបីជាវាមិនមានអ្វីដែលបង្ហាញថានេះគឺជាការគណនាដែលបានផ្តល់ឱ្យយើងនៅពេលដែលការសោយរាជ្យបានកើតឡើង។
ការសន្មត់ទី ៤៖ ទំនាយនេះត្រូវបានផ្តល់អោយដើម្បីបង្កើតកាលប្បវត្តិនៃពេលវេលាដែលបានកំណត់នៃប្រជាជាតិនានា។
មានតែឯកសារយោងមួយប៉ុណ្ណោះដែលនិយាយអំពីពេលវេលាដែលបានកំណត់នៃប្រជាជាតិនានានៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។ នៅលូកា ២១:២៤ លោកយេស៊ូបានណែនាំឃ្លានេះប៉ុន្ដែមិនបានប្រាប់អំពីពេលដែលចាប់ផ្ដើមនិងពេលណាដែលទីបញ្ចប់នឹងត្រូវបញ្ចប់ឡើយ។ គាត់ក៏មិនទាក់ទងអ្វីទាំងអស់រវាងឃ្លានេះនិងអ្វីដែលមាននៅក្នុងសៀវភៅដានីយ៉ែល។
ការសន្មតទី ៥: ពេលវេលាដែលបានកំណត់នៃប្រជាជាតិនានាបានចាប់ផ្តើមនៅពេលដែលក្រុងយេរូសាឡិមត្រូវបានបំផ្លាញហើយជនជាតិយូដាទាំងអស់ត្រូវបានគេចាប់យកទៅជាឈ្លើយនៅបាប៊ីឡូន។
គ្មានអ្វីសោះក្នុងព្រះគម្ពីរដែលចង្អុលបង្ហាញពីពេលវេលាដែលបានកំណត់នៃប្រជាជាតិនានាបានចាប់ផ្តើមដូច្នេះនេះគឺជាការរំពឹងទុកដ៏បរិសុទ្ធ។ ពួកគេអាចចាប់ផ្តើមនៅពេលអាដាមបានធ្វើបាបឬនៅពេលដែលនីមរ៉ុឌបានសាងសង់ប៉មរបស់គាត់។
ការសន្មត់ទី ៦៖ ទាសភាព ៧០ ឆ្នាំសំដៅទៅលើ ៧០ ឆ្នាំដែលជនជាតិយូដាទាំងអស់នឹងត្រូវនិរទេសទៅបាប៊ីឡូន។
ដោយផ្អែកលើពាក្យក្នុងគម្ពីរនោះ ៧០ ឆ្នាំអាចសំដៅទៅលើឆ្នាំដែលជនជាតិយូដាស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់បាប៊ីឡូន។ នេះរួមបញ្ចូលទាំងទាសភាពនៅពេលដែលពួកអភិជនរួមទាំងដានីយ៉ែលផ្ទាល់ត្រូវបានគេនាំទៅបាប៊ីឡូនប៉ុន្តែនៅសល់ត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យស្នាក់នៅនិងថ្វាយសួយសារអាករដល់ស្តេចបាប៊ីឡូន។ (យេ។ ២៥:១១, ១២)
ការសន្មត ៧: ៦០៧ ម។ ស។ យ។ គឺជាឆ្នាំដែលគ្រាកំណត់នៃប្រជាជាតិនានាបានចាប់ផ្ដើម។
សន្មតថាការសន្មត់ទី ៥ ត្រឹមត្រូវហើយយើងគ្មានផ្លូវដឹងច្បាស់ថា ៦០៧ មុនគ។ ស។ គឺជាឆ្នាំដែលជនជាតិយូដាត្រូវបានគេនិរទេសទៅ។ អ្នកប្រាជ្ញយល់ព្រមលើរយៈពេលពីរឆ្នាំគឺ ៥៨៧ ម។ គ។ សជាឆ្នាំនៃការនិរទេសនិង ៥៣៩ ម។ គ។ ជាឆ្នាំដែលបាប៊ីឡូនបានដួលរលំ។ គ្មានមូលហេតុអ្វីទៀតដែលត្រូវទទួលយកឆ្នាំ ៥៣៩ មុនគ។ ស។ ដែលមានសុពលភាពនោះទេគឺត្រូវតែបដិសេធ ៥៨៧ មុនគ។ ស .។ គ្មានអ្វីដែលមានចែងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរដើម្បីចង្អុលបង្ហាញពីឆ្នាំដែលការនិរទេសខ្លួនបានចាប់ផ្តើមនិងបញ្ចប់នោះទេដូច្នេះយើងត្រូវតែទទួលយកនូវគំនិតមួយរបស់អាជ្ញាធរពិភពលោកនិងបដិសេធគំនិតមួយផ្សេងទៀត។
ការសន្មត ៨: ១៩១៤ ជាចុងបញ្ចប់នៃការជាន់ឈ្លីនៃក្រុងយេរូសាឡិមហើយដូច្នេះចុងបញ្ចប់នៃពេលវេលាដែលបានកំណត់នៃប្រជាជាតិនានា។
គ្មានភស្ដុតាងណាបញ្ជាក់ថាការជាន់ឈ្លីក្រុងយេរូសាឡិមដោយប្រជាជាតិនានាបានបញ្ចប់នៅឆ្នាំ ១៩១៤។ តើការជាន់ឈ្លីរបស់អ៊ីស្រាអែលខាងវិញ្ញាណបានចប់នៅឆ្នាំនោះទេ? មិនយោងទៅតាមយើងទេ។ រឿងនោះបានបញ្ចប់នៅឆ្នាំ ១៩១៩ យោងទៅតាមឯកសារ វិវរណៈ Climax ។ សៀវភៅទំ។ ១៦២ ឆ។ ៧-៩ ។ ជាការពិតណាស់ការជាន់ឈ្លីបានបន្តរហូតដល់ឆ្នាំ ២០th សតវត្សនិងស្តាំរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ ដូច្នេះមិនមានភស្ដុតាងអ្វីដែលថាប្រជាជាតិនានាបានជាន់ឈ្លីរាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាហើយពេលវេលារបស់ពួកគេបានចប់ឡើយ។
ការសន្មត់ទី ៩៖ សាតាំងនិងបិសាចរបស់វាត្រូវបានគេបោះចោលនៅឆ្នាំ ១៩១៤ ។
យើងអះអាងថាសាតាំងបណ្តាលឱ្យសង្គ្រាមលោកលើកទី ១ ចេញពីកំហឹងដែលត្រូវបានទម្លាក់ចុះ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយគាត់ត្រូវបានគេទម្លាក់ចុះនៅខែតុលាឆ្នាំ ១៩១៤ យោងទៅតាមការបកស្រាយរបស់យើងហើយសង្គ្រាមនៅតែបានចាប់ផ្តើមនៅក្នុងខែសីហាឆ្នាំនោះហើយការរៀបចំសម្រាប់សង្គ្រាមបានបន្តអស់រយៈពេលជាយូរមកហើយនៅមុននោះនៅដើមឆ្នាំ ១៩១១ ។ នោះមានន័យថាគាត់ ត្រូវតែខឹងមុនពេលដែលគាត់ត្រូវបានគេទម្លាក់ចុះហើយវេទនានៅលើផែនដីបានចាប់ផ្តើមមុនពេលគាត់ត្រូវបានគេទម្លាក់ចុះ។ នោះផ្ទុយពីអ្វីដែលព្រះគម្ពីរចែង។
ការសន្មតទី ១០៖ វត្តមានរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទគឺមើលមិនឃើញហើយនៅដាច់ដោយឡែកពីការយាងមករបស់ព្រះអង្គនៅអើម៉ាគេដូន។
មានភស្ដុតាងរឹងមាំនៅក្នុងព្រះគម្ពីរថាវត្តមានរបស់ព្រះគ្រីស្ទនិងការមកដល់របស់គាត់នៅហាម៉ាគេដូនគឺតែមួយនិងដូចគ្នា។ គ្មានភ័ស្តុតាងណាមួយដែលបញ្ជាក់ថាព្រះយេស៊ូនឹងសោយរាជ្យពីលើមេឃដោយមើលមិនឃើញអស់រយៈពេល ១០០ ឆ្នាំមុនពេលដែលទ្រង់បង្ហាញខ្លួនដោយមើលឃើញមុនពេលដែលរបបលោកីយ៍ចាស់នេះត្រូវបានបំផ្លាញចោល។
ការសន្មតទី ១១ ៈបទបញ្ជាប្រឆាំងនឹងអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូដែលបានដឹងអំពីការឡើងសោយរាជ្យរបស់ព្រះអង្គដូចមានចែងនៅកិច្ចការ ១: ៦, ៧ ត្រូវបានលើកយកមកសំរាប់ពួកគ្រីស្ទាននៅសម័យយើង។
ប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូនេះមានន័យថាសាវ័កនៅសម័យរបស់លោកគ្មានសិទ្ធិដឹងថាលោកនឹងត្រូវឡើងសោយរាជ្យជាស្ដេចអ៊ីស្រាអែលនៅខាងវិញ្ញាណឬអ្វីផ្សេងទៀតឡើយ។ អត្ថន័យនៃទំនាយរបស់ដានីយ៉ែល ៧ ដងត្រូវបានលាក់ទុកពីពួកគេ។ ប៉ុន្តែសារៈសំខាន់នៃព្រះគម្ពីរមរមន ២.៥២០ ឆ្នាំត្រូវបានបង្ហាញ ឲ្យ វីល្លីមមីលឡឺដែលជាស្ថាបនិកនៃថ្ងៃទីប្រាំពីរនៃការផ្សងព្រេងនៅដើមសតវត្សរ៍ទី ១៩? នោះនឹងមានន័យថាសេចក្តីបង្គាប់ត្រូវបានលើកយកមកសំរាប់គ្រីស្ទបរិស័ទនៅសម័យយើង។ តើកន្លែងណានៅក្នុងព្រះគម្ពីរដែលបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ាបានផ្លាស់ប្តូរមុខតំណែងនេះហើយអោយយើងដឹងជាមុនអំពីពេលវេលានិងរដូវកាលនោះ?

នៅ Summation

ដើម្បីផ្អែកលើការបកស្រាយនៃការសម្រេចទំនាយលើការសន្មត់សូម្បីតែមួយបើកទ្វារសម្រាប់ការខកចិត្ត។ ប្រសិនបើការសន្មត់មួយនោះមិនត្រឹមត្រូវនោះការបកស្រាយត្រូវតែធ្លាក់ចុះ។ នៅទីនេះយើងមានការសន្មត់ចំនួន ១១! តើហាងឆេងទាំង ១១ ណាជាការពិត? ប្រសិនបើសូម្បីតែមួយគឺខុស, អ្វីគ្រប់យ៉ាងផ្លាស់ប្តូរ។
ខ្ញុំសូមប្រាប់អ្នកថាប្រសិនបើឆ្នាំចាប់ផ្តើមនៃឆ្នាំ ៦០៧ ម។ គ។ សរបស់យើងបានជំនួស ៦០៦ ឬ ៦០៨ ដែលផ្តល់ឱ្យយើងនូវឆ្នាំ ១៩១៣ ឬ ១៩១៥ ការបកស្រាយនៃឆ្នាំនោះគឺជាការបញ្ចប់នៃពិភពលោក (ក្រោយមកវាបានចូលទៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះគ្រីស្ទដែលមើលមិនឃើញ) ។ ចូលរួមការបកស្រាយកាលបរិច្ឆេទជាក់លាក់ដែលមិនបានជោគជ័យរបស់យើងទាំងអស់លើប្រវត្តិគំនរធូលី។ ការពិតដែលថាសង្គ្រាមតែមួយតែមួយកើតឡើងក្នុងឆ្នាំនោះមិនគួរបង្កឱ្យយើងបាត់បង់ហេតុផលនិងមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃការយល់ដឹងជាទំនាយរបស់យើងលើការបកស្រាយដែលបានបង្កើតឡើងនៅលើដីខ្សាច់នៃការសន្មតជាច្រើនទេ។

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។
    15
    0
    សូមជួយផ្តល់យោបល់។x