In het studieartikel van deze week staat een uitspraak die ik me niet kan herinneren ooit eerder gezien te hebben: "De andere schapen mogen nooit vergeten dat hun redding afhangt van hun actieve steun aan Christus 'gezalfde" broeders "die nog op aarde zijn." (w12 3/15 blz. 20, par. 2) Schriftuurlijke ondersteuning voor deze opmerkelijke uitspraak wordt gegeven door te verwijzen naar Matt. 25: 34-40 die verwijst naar de gelijkenis van de schapen en bokken.
Nu leert de Bijbel ons dat redding afhangt van het oefenen van geloof in Jehovah en Jezus en het produceren van werken die bij dat geloof passen, zoals het predikingswerk.
(Openbaring 7: 10) . . . "Redding [hebben we te danken] aan onze God, die op de troon zit, en aan het Lam."
(John 3: 16, 17) 16 “Want God hield zoveel van de wereld dat hij zijn eniggeboren Zoon gaf, zodat iedereen die geloof in hem uitoefent niet wordt vernietigd maar eeuwig leven heeft. 17 Want God zond zijn Zoon de wereld in, niet voor hem om de wereld te oordelen, maar voor de wereld om door hem gered te worden.
(Romeinen 10: 10) . . Want met het hart oefent men geloof tot gerechtigheid, maar met de mond doet men openbare verkondiging tot redding.
Er lijkt echter geen directe schriftuurlijke ondersteuning te zijn voor de gedachte dat onze redding afhangt van het actief steunen van de gezalfden. Hieruit volgt natuurlijk dat wanneer iemand zich bezighoudt met de openbare verklaring voor redding, hij de gezalfden ondersteunt. Maar is dat niet meer een bijproduct? Gaan we van deur tot deur uit plichtsbesef om de gezalfden te ondersteunen, of omdat Jezus ons dat zegt? Als iemand 20 jaar in eenzame opsluiting wordt geworpen, is zijn redding dan afhankelijk van steun voor de gezalfde of onbreekbare loyaliteit aan Jezus en zijn Vader?
Er wordt niet gezegd dat dit de belangrijke rol die de gezalfden spelen terwijl ze op aarde zijn, in het minst kleineert. Onze enige vraag is of deze specifieke verklaring wordt ondersteund door de Schrift.
Overweeg dit:
(1 Timothy 4: 10) Voor dit doel werken we hard en oefenen we onszelf uit, omdat we onze hoop hebben gevestigd op een levende God, die een Redder is van allerlei soorten mensen, vooral van gelovigen.
Een 'Redder van alle soorten mannen, vooral van getrouwen. ' Vooral, niet uitsluitend. Hoe kunnen degenen die niet getrouw zijn, worden gered?
Laten we, met die vraag in gedachten, eens kijken naar de basis voor de uitspraak in het studieartikel van deze week. Mat. 25: 34-40 gaat over een gelijkenis, niet over een duidelijk geformuleerd en direct toegepast principe of wet. Er is hier zeker een principe, maar de toepassing ervan is gebaseerd op interpretatie. Om bijvoorbeeld zelfs maar van toepassing te zijn zoals we in het artikel hebben gesuggereerd, zouden de genoemde 'broeders' naar de gezalfden moeten verwijzen. Kan er een argument worden aangevoerd dat Jezus naar alle christenen verwees als zijn broers, in plaats van alleen naar de gezalfden? Hoewel het waar is dat de gezalfden in de Schrift zijn broers worden genoemd, terwijl de andere schapen zijn kinderen worden als de eeuwige Vader (Jes. 9: 6), is er in dit geval voorrang die een bredere toepassing van 'broer' mogelijk maakt. ; een die alle christenen zou kunnen omvatten. Overweeg Matt. 12:50 "Want wie doet de wil van mijn Vader die in de hemel is, die is mijn broer en zus en moeder."
Dus hij zou in dit geval kunnen verwijzen naar alle christenen - allen die de wil van deze Vader doen - als zijn broeders.
Als de schapen in deze gelijkenis christenen zijn met een aardse hoop, waarom schildert Jezus hen dan af als verbaasd dat ze worden beloond voor het helpen van een van de gezalfden? De gezalfden zelf leren ons dat het noodzakelijk is om hen te helpen voor onze redding. Daarom zouden we nauwelijks verbaasd zijn als we daarvoor beloond zouden worden, nietwaar? In feite zouden we verwachten dat dit het resultaat zou zijn.
Bovendien beschrijft de gelijkenis geen "actieve steun voor de gezalfden". Wat op verschillende manieren wordt afgebeeld, is een enkele daad van vriendelijkheid, waarvoor waarschijnlijk wat moed of moeite nodig was. Jezus te drinken geven als hij dorst heeft, kleding geven als hij naakt is, of een bezoek brengen aan de gevangenis. Dit doet denken aan de tekst die zegt: „Hij die U ontvangt, ontvangt ook mij, en hij die mij ontvangt, ontvangt ook hem die mij heeft uitgezonden. 41 Hij die een profeet ontvangt omdat hij een profeet is, zal de beloning van een profeet ontvangen, en hij die een rechtvaardig man ontvangt omdat hij een rechtvaardig man is, zal de beloning van een rechtvaardig man ontvangen. 42 En wie een van deze kleintjes alleen een beker koud water te drinken geeft omdat hij een discipel is, ik zeg U echt dat hij zijn beloning geenszins zal verliezen. " (Mattheüs 10: 40-42) Er is een sterke parallel in de taal die in vers 42 wordt gebruikt met die Mattheüs gebruikt in de bovengenoemde gelijkenis - Matt. 25:35. Een beker koud water, niet uit vriendelijkheid maar omdat we erkennen dat de ontvanger een discipel van de Heer is.
Een praktisch voorbeeld hiervan zou de boosdoener kunnen zijn die naast Jezus wordt genageld. Hoewel hij Jezus aanvankelijk bespotte, herriep hij later en berispte hij zijn metgezel moedig omdat hij de Christus bleef bespotten, waarna hij zich nederig bekeerde. Een kleine daad van moed en vriendelijkheid, en hij kreeg de beloning van een leven in het paradijs.
De manier waarop de gelijkenis van de schapen en bokken wordt verwoord, lijkt niet te passen bij een levenslange weg van getrouwe activiteit ter ondersteuning van de gezalfde Jezus. Wat mogelijk zou passen, zou zijn wat er gebeurde toen de Israëlieten Egypte verlieten. Een grote menigte ongelovige Egyptenaren stelde geloof en nam op het laatste moment een standpunt in. Ze stonden moedig bij Gods volk. Als we de paria van de wereld worden, is er geloof en moed voor nodig om een standpunt in te nemen en ons te helpen. Is dat waar de gelijkenis naar verwijst, of verwijst het naar een vereiste om de gezalfden te ondersteunen om redding te bereiken? Is dat laatste het geval, dan is de verklaring in onze Uitkijktoren deze week is correct; zo niet, dan lijkt het een verkeerde toepassing.
In beide gevallen zal alleen de tijd het leren, en ondertussen zullen we de gezalfden en al onze broeders blijven steunen in het werk dat Jehovah ons heeft gegeven te doen.
Met diepe liefde en respect ... Het komt ook bij me op dat onze Heer zei dat de "vrije gave" * van verlossing van de overgeërfde zonde - die Zijn offer zou brengen - uiteindelijk beschikbaar zou zijn voor alle naties - ook heidenen als Joden - door hun geloof in het goede nieuws betreffende dat offer ... (aangetoond door hun vermogen om Zijn liefdevolle stem te herkennen toen Hij tot hen riep ...) "Eén herder, één kudde ..." Dus ja, ik ben het ermee eens, de Joden - Jehovah's uitverkorenen Mensen - (of ze nu christen zijn of niet-christen) die alle heidenen als onrein beschouwden, konden nooit overwegen om hun te delen... Lees verder "
Apollos en ik hebben het feit besproken dat dit eenmalige gebruik van "andere schapen" geen ondersteuning biedt voor het idee van een tweede klasse christenen - een met een aardse hoop. Er kan een zeer sterk argument worden aangevoerd dat hij hier verwijst naar niet-Joodse christenen. Ik had het punt echter niet eerder opgemerkt dat de context aangeeft dat hij met de Farizeeën sprak, of dat zijn woorden op zijn minst in de context van zijn voorgaande ontmoeting met die mannen moeten worden geplaatst. Gezien het feit dat het hoogst onwaarschijnlijk is dat hij zo'n radicaal concept als twee klassen introduceerde... Lees verder "
Met respect ... De belangrijkste missie van de Heer was om Jehovah's belofte aan Abraham na te komen door bevrijding en berouw (bijna uitsluitend) te prediken aan de "verloren schapen van het huis van Israël". (Matt. 15:24) Er is slechts ÉÉN verwijzing, in de hele Griekse Geschriften, naar de "Andere schapen ...", toen hij met de Joden sprak. Hij had nog een poging bij de Farizeeën, omdat ze geacht werden Jehovah's uitverkoren volk te hoeden, maar hen in plaats daarvan belasten met hun tradities ... Dus Hij geeft ze echt een les in: "Weiden ...!" Maar dan gooit Hij ze een zijbal ... "En ik heb," andere schapen ",... Lees verder "