Loyaliteit - aan wie?

Ik spring een beetje op het pistool en geef commentaar op de volgende week Uitkijktoren.  Het artikel in kwestie is "Verraad een onheilspellend teken van de tijd!". In de context van een artikel over verraad en ontrouw hebben we deze vreemd verontrustende passage:

10 Het andere goede voorbeeld dat we zullen overwegen, is dat van de apostel Petrus, die zijn trouw aan Jezus beloofde. Toen Christus grafische, figuurlijke taal gebruikte om het belang van geloof in zijn spoedig te offeren vlees en bloed te benadrukken, vonden veel van zijn discipelen zijn woorden schokkend en zij verlieten hem. (Johannes 6: 53-60, 66) Dus wendde Jezus zich tot zijn 12-apostelen en vroeg: "U wilt ook niet gaan, of wel?" Het was Petrus die antwoordde: "Heer, naar wie zullen wij gaan?" Je hebt uitspraken over eeuwig leven; en we hebben geloofd en weten dat jij de Heilige van God bent. ”(Johannes 6: 67-69) Betekende dit dat Petrus volledig begreep wat Jezus zojuist had gezegd over zijn komende offer? Waarschijnlijk niet. Toch was Petrus vastbesloten loyaal te zijn aan Gods gezalfde Zoon.

11 Peter redeneerde niet dat Jezus de verkeerde kijk op dingen moest hebben en dat hij, als hij de tijd kreeg, zou herroepen wat Hij had gezegd. Nee, Petrus erkende nederig dat Jezus 'uitspraken over eeuwig leven' had. Hoe reageren we vandaag ook op een punt in onze christelijke publicaties van 'de getrouwe rentmeester' dat moeilijk te begrijpen is of niet overeenkomt met ons denken? ? We moeten ons best doen om er een idee van te krijgen in plaats van alleen maar te verwachten dat er een verandering komt om ons standpunt te volgen. - Lees Luke 12: 42.

Het bijbelse punt dat in paragraaf 10 wordt gemaakt, is dat zelfs toen Petrus niet begreep wat Jezus bedoelde - zelfs als wat Jezus zei schokkend was - Petrus trouw bleef aan Jezus. De opening van paragraaf 11 introduceert een secundair punt dat Petrus de leer van Jezus niet in twijfel trok, noch dacht hij dat Jezus een fout had gemaakt en deze waarschijnlijk in de toekomst zou corrigeren.
Ik denk dat we het er allemaal over eens kunnen zijn dat Peter correct heeft gehandeld en dat we hem gezien de omstandigheden allemaal graag zouden willen navolgen. Maar hoe kunnen we de onvoorwaardelijke loyaliteit van Petrus navolgen?
De analogie die hier wordt gemaakt, werpt het Besturende Lichaam, in zijn hoedanigheid van de stem van "de getrouwe rentmeester", in de rol van Jezus. Petrus 'onvoorwaardelijke loyaliteit en aanvaarding van moeilijke leringen moet overeenkomen met de manier waarop we nieuwe en moeilijke inzichten zien die voortkomen uit het Besturende Lichaam. Als Petrus niet dacht dat Jezus het bij het verkeerde eind had en later zou herroepen, zouden we dat niet van het Besturende Lichaam moeten denken. De sterke implicatie is dat dit zou neerkomen op ontrouw. Dit standpunt wordt subtiel versterkt door het feit dat een tiende deel van een artikel over verraad aan deze specifieke redenering is gewijd.
Moet ik erop wijzen dat het vergelijken van de leringen van Jezus Christus met die van het Besturende Lichaam een ​​valse analogie is? Hij had echt de woorden van eeuwig leven. Welke man of groep mannen kan hetzelfde zeggen? Dan is er het feit dat Jezus nooit een fout maakt, dus hij hoefde nooit te herroepen wat hij zei. Het Besturende Lichaam heeft zo vaak moeten herroepen dat je daadwerkelijk een boek op Amazon.com kunt kopen met een opsomming van onze leerstellige veranderingen. (Het is van afvalligen, dus ik raad het niet aan om het te kopen.)
Als men, na een leven lang getuige te zijn geweest van de voortdurende verandering en soms het volledig opgeven van lang gekoesterde en gekoesterde overtuigingen, geneigd is om de laatste ietwat dubieuze interpretatie met een zekere mate van voorzichtigheid te bekijken, zelfs met schroom, nou ... kan dat echt worden verweten ? Is dat echt een ontrouwe handeling?
De meesten van ons hebben onze loyaliteit aan Jezus Christus intact gehouden door - om maar één voorbeeld te geven - de reeks "verfijningen" die betrekking hebben op de betekenis van "deze generatie". (Halverwege de jaren negentig hadden deze verfijningen een punt bereikt waarop niemand meer wist wat we over het onderwerp geloofden. Ik herinner me dat ik de uitleg las en herlas en aan mijn hoofd krabde.) Als we zeggen 'onze loyaliteit behouden', zou dat zo moeten zijn. opgevat als loyaliteit aan Jezus, niet aan een man of een groep mannen. Natuurlijk blijven we de organisatie en dus haar vertegenwoordigers steunen, maar loyaliteit is in de eerste plaats iets wat God en zijn zoon te danken heeft. Laten we het niet plaatsen waar het niet thuishoort. Dus excuseert u ons alstublieft als we, na herhaaldelijk gedesillusioneerd te zijn door de reeks verkeerde interpretaties van die Bijbelse passage, niet gretig op de nieuwste kar springen. Het feit is dat de eerdere interpretaties, hoewel ze onjuist blijken te zijn, het voordeel hadden dat ze destijds plausibel waren; iets dat voor ons huidige begrip niet kan worden gezegd.
In het verleden, toen we werden geconfronteerd met een interpretatie die weinig zin had (bijvoorbeeld Onze toepassing van Mt. 24:22 in w74 12/15, blz. 749, par. 4) of die zeer speculatief was (1925, 1975, enz. .), we waren tevreden om geduldig op een verandering te wachten; of als je wilt, een herroeping. Ze kwamen ook altijd; meestal voorafgegaan door een of andere gezichtsbesparende zin als: 'Sommigen hebben gesuggereerd ...' of de passieve tijd 'Er werd gedacht ...'. Meer recentelijk hebben we gezien: "Eerder in deze publicatie ...", alsof het tijdschrift verantwoordelijk was. Velen hebben de weemoedige wens geuit om het Besturende Lichaam directere verantwoordelijkheid voor dergelijke veranderingen te zien nemen. De openhartigheid om daadwerkelijk toe te geven dat zij, of zelfs wij, iets verkeerd hebben gedaan, zou zeer verfrissend zijn. Misschien ooit. In elk geval waren we tevreden met wachten zonder eraan te denken het geloof op te geven. In de publicaties werd zelfs zo'n afwachtende houding aanbevolen. Maar niet meer. Als we nu zelfs maar denken dat het Besturende Lichaam het bij het verkeerde eind heeft, zijn we deloyaal.
Dit is slechts de laatste en meest flagrante in een reeks oproepen tot loyaliteit en gehoorzaamheid aan het Besturende Lichaam. Het is raadselachtig waarom dit thema steeds vaker in de publicaties en vanaf het montage- en congresplatform verschijnt. Misschien is er een zeer groot contingent getrouwe ouderen die te veel speculatie op papier hebben gezien en te veel omkeringen van leerstellige leringen. Ik zie geen massale uittocht, want deze zijn zich er net als Petrus van bewust dat ze nergens anders heen kunnen. Ze zijn echter ook niet klaar om zomaar blindelings elke nieuwe lering te accepteren die langs de buis komt. Ik denk dat er misschien een wijdverbreid, grass-roots-contingent van getuigen is met dit sentiment, en het Besturende Lichaam weet niet wat hij ervan moet denken. Deze maken geen deel uit van een of andere stille rebellie, maar ze houden zich bezig met een stille verwerping van het standpunt dat het Besturende Lichaam feitelijk hun leven bestuurt en dat alles wat het Besturende Lichaam zegt, moet worden opgevat alsof het van bovenaf neerdaalt. Ze streven er veeleer naar een nauwere band met hun Schepper te smeden en tegelijkertijd de wereldwijde christelijke broederschap te steunen.
Dat is hoe dan ook mijn mening. Als u zich anders voelt, kunt u reageren.

Meleti Vivlon

Artikelen door Meleti Vivlon.