"Popatrz! Jestem z tobą przez wszystkie dni ”

[Oryginalnie opublikowany w kwietniu 22 tego roku, jest to ponowne opublikowanie (z pewnymi dodatkami) recenzji drugiego artykułu z badania w lipcowym numerze 15 z Strażnica co wyjaśnia nasze nowe rozumienie przypowieści Jezusa o pszenicy i chwastach.]
Zanim przejdziesz dalej, otwórz artykuł na stronie 10 i przyjrzyj się ilustracji u góry tej strony. Czy zauważyłeś, że czegoś brakuje? Jeśli nie, oto wskazówka: Skoncentruj się na trzecim panelu ilustracji.
Istnieje prawie osiem milionów ludzi zaginionych i nie uwzględnionych! Chwasty to imitacja chrześcijan zmieszana z pszenicą - namaszczeni chrześcijanie. Zgodnie z naszym oficjalnym nauczaniem liczba pszenicy wynosi zaledwie 144,000 XNUMX. Tak więc podczas żniwa są dwa typy chrześcijan: namaszczeni chrześcijanie (pszenica) i imitowani lub fałszywi chrześcijanie (chwasty). A co z milionami „drugich owiec”, o których uważamy, że nie są namaszczeni, ale mają nadzieję na życie na ziemi? Z pewnością Jezus nie zignorowałby tak dużej grupy prawdziwych naśladowców?
To podkreśla pierwszą wadę naszej interpretacji. Mówiliśmy, że ta przypowieść dotyczy tej grupy drugorzędnej przez rozszerzenie. Oczywiście nie ma podstaw do zastosowania „przez rozszerzenie” tej lub jakiejkolwiek innej przypowieści o królestwie Boga, ale musieliśmy coś powiedzieć, aby wyjaśnić tę rozbieżność. Jednak w tym artykule nawet nie podejmujemy takiej próby. Tak więc miliony są całkowicie wyłączone z jego spełnienia. Jakie to bezsensowne!
Przeanalizujmy kluczowe punkty.

4 pkt

„Ponieważ jednak porosły nimi chrześcijanie podobni do chwastów, nie wiemy na pewno, kto należał do klasy pszenicy…”
Często lubimy klasyfikować rzeczy w naszych interpretacjach. Stąd odnosimy się do „klasy złego niewolnika” lub „klasy oblubienicy”, lub w tym przypadku do „klasy pszenicy”. Problem z tą polityką polega na tym, że promuje ona ideę, że spełnienie odbywa się na poziomie klasy lub grupy, a nie na poziomie jednostek. Możesz odnieść wrażenie, że jest to pomijalne rozróżnienie, ale w rzeczywistości doprowadziło nas to do pewnych niezręcznych interpretacji w ślepym zaułku, co za chwilę zobaczymy ponownie. W tym miejscu wystarczy powiedzieć, że zmiana zastosowania chwastów i pszenicy z tej przypowieści na klasę chwastów i pszenicy odbywa się bez żadnych podstaw biblijnych.

Ustęp 5 i 6

Aplikacja Mal. 3: 1-4 jest poprawnie wykonane do czasów Jezusa. Jednak następny akapit mówi o „większym spełnieniu”. Jest to jeden z wielu momentów „po prostu uwierz” w artykułach do studium. Z perspektywy beroejskiej jest to niepokojący dowód na rosnący ostatnio trend, który wymaga od nas, jako Świadków, po prostu zaakceptowania czegoś, czego uczy nas Ciało Kierownicze.
Proroctwo Malachiasza spełniło się w I wieku, po części wtedy, gdy Jezus wszedł do świątyni jerozolimskiej, do miejsca prawdziwego wielbienia Jehowy, i siłą oczyścił wymieniających pieniądze. Zrobił to dwukrotnie: pierwszy, zaledwie sześć miesięcy po tym, jak został Mesjaszem; a drugi, trzy i pół roku później, podczas jego ostatniej Paschy na Ziemi. Nie powiedziano nam, dlaczego nie oczyścił świątyni podczas dwóch poprzedzających Pasch, ale możemy założyć, że nie było to konieczne. Być może jego początkowe oczyszczenie i późniejszy status wśród ludzi powstrzymały wymieniających pieniądze przed powrotem do trzech lat. Możemy być pewni, że gdyby byli tam podczas drugiej i trzeciej Paschy, nie przymykałby oka na ich ciągły występek. W każdym razie te dwa działania były widziane przez wszystkich i stały się rozmową narodu. Jego oczyszczenie świątyni było widoczne zarówno dla wiernych wyznawców, jak i dla zaciekłych wrogów.
Czy tak jest w przypadku „większego spełnienia”? Pozafiguralne Jeruzalem z jej świątynią to chrześcijaństwo. Czy w 1914 roku w chrześcijaństwie wydarzyło się coś widzialnego zarówno dla przyjaciela, jak i dla wroga, co wskazywało, że Jezus powrócił do świątyni? Coś, co przewyższy wydarzenia z I wieku?
[Kontynuując tę ​​dyskusję, musimy zignorować słonia w pokoju, a mianowicie, że całe założenie artykułu jest uzależnione od przyjęcia roku 1914 jako początku niewidzialnej obecności Chrystusa. Nie ma podstaw biblijnych dla tego założenia, jak wykazaliśmy w wielu postach na tym forum. Będziemy jednak pouczający, jeśli przyjmiemy to tymczasowo ze względu na naszą dalszą analizę rozumowania zawartego w tym artykule.]

8 pkt

Próbując udowodnić, że proroctwo Malachiasza spełniło się w latach 1914-1919, po raz pierwszy powiedziano nam, że niektórzy Badacze Pisma Świętego byli zniechęceni, ponieważ w tym okresie nie poszli do nieba. To prawda, ale co to ma wspólnego z inspekcją i oczyszczeniem, które Jezus rzekomo przeprowadzał w tamtym czasie? Wielu innych było zniechęconych od 1925 do 1928 roku, kiedy przepowiednia Rutherforda, że ​​zmartwychwstanie już się wydarzyło, okazała się fałszywa. (2 Tym. 2: 16-19) Podobno wielu innych opuściło Towarzystwo z powodu tej klęski, a następnie odeszło z powodu nieudanych przepowiedni dotyczących roku 1914. Dlaczego więc ten okres nie jest objęty inspekcją i oczyszczaniem? Nie podano żadnego wyjaśnienia.
Aby pokazać, jak zły był ten okres, możemy przejść do strony 337 z Twoja wola zostanie zrobiona na ziemi.
Po 1926 roku przestaliśmy publikować dane o frekwencji na uroczystościach upamiętniających, być może w celu uniknięcia dalszego zakłopotania i zniechęcenia. Jednak zgodnie z Świadkowie Jehowy w zamierzeniu Bożym, strony 313 i 314, w obecność na pamiątkach w 1928 to tylko 17,380. Spory spadek z 90,434 zaledwie trzy lata wcześniej.
Jeden raport mówi, że działalność głoszenia w latach 1914-1918 spadła o 20%. (Patrz jv rozdz. 22 s. 424) No cóż, trwała wojna światowa. To zwykle utrudnia styl głoszenia, prawda? Jeśli ten spadek był oznaką oczyszczenia Jezusa, to co robił od 1925 do 1928 roku, kiedy frekwencja na uroczystości spadła nie o 20%, ale o 80%? Wtedy nie było wojny. Więc po co ta kropla? Czy wynikało to z braku cierpliwości, jak sugerowano w naszych publikacjach, czy raczej z powodu rozczarowania wielu fałszywą nadzieją w wyniku niedyskretnego i aroganckiego fałszywego nauczania? Który okres zasługiwał na oczyszczenie, jeśli w ogóle miało nastąpić? A co ważniejsze, na jakiej podstawie twierdzimy, że w naszych czasach istnieje jakakolwiek podobieństwo do wypędzania przez Jezusa handlarzy ze świątyni? Żadnej paraleli, żadnego oczyszczenia. Żadnego oczyszczenia, więc reszta argumentu jest dyskusyjna.
Następnie dowiadujemy się, że w organizacji pojawił się sprzeciw. Czterech z siedmiu reżyserów zbuntowało się przeciwko decyzji o objęciu przywództwa brata Rutherforda. Ci czterej opuścili Betel i zgodnie z tym artykułem doszło do „prawdziwego oczyszczenia”. Wynika z tego, że odeszli dobrowolnie, w wyniku czego mogliśmy postępować bez skażającego wpływu tego, co do niedawna nazywaliśmy „klasą złego niewolnika”.
Ponieważ jest to przedstawiane jako dowód kontroli i oczyszczenia dokonanego przez Jezusa i jego Ojca od 1914 do 1919, mamy obowiązek zbadać fakty i zweryfikować, czy „te rzeczy są”.
W sierpniu 1917 Rutherford opublikował dokument o nazwie Przesiewy zbiorów w którym wyjaśnił swoje stanowisko. Kluczową kwestią była chęć przejęcia całkowitej kontroli nad Towarzystwem. W swojej obronie stwierdził:
„Przez ponad trzydzieści lat jej sprawami kierował wyłącznie Prezes STOWARZYSZENIA BIBLIA I TRAKTATU, a tak zwany Zarząd Dyrektorów miał niewiele do zrobienia. Nie mówi się o tym w krytyce, ale z tego powodu, że praca Towarzystwa jest szczególna wymaga kierownictwa jednego umysłu. ”[Kursywa nasza]
Rutherford, jako prezes, nie chciał odpowiadać przed zarządem. Ujmując to we współczesnej terminologii ŚJ, sędzia Rutherford nie chciał, aby „ciało kierownicze” kierowało pracami Towarzystwa.
Oprócz rady nadzorczej członka 7, Wola i testament Charlesa Taze Russella wezwał zespół redakcyjny złożony z pięciu członków, który miałby kierować karmieniem ludu Bożego, co jest dokładnie tym, do czego twierdzi współczesne Ciało Kierownicze. W testamencie wymienił pięciu członków tego przewidzianego komitetu i dodał pięć kolejnych, gdy wezwano do zastąpienia. Dwóch z usuniętych dyrektorów znalazło się na tej liście zastępczej. Dalej na liście był sędzia Rutherford. Russell polecił również, aby żadne nazwisko ani autor nie był dołączany do publikowanych materiałów i dał dodatkowe instrukcje, stwierdzając:
„Moim celem w tych wymaganiach jest ochrona komitetu i dziennika przed duchem ambicji, dumy lub zwierzchnictwa…”
Czterech „zbuntowanych” reżyserów było zaniepokojonych tym, że sędzia Rutherford, po wyborze na prezydenta, przejawiał wszelkie przejawy autokraty. Chcieli go usunąć i wyznaczyć kogoś innego, kto uszanuje kierunek woli brata Russella.
Na podstawie artykułu WT przekonano nas, że po usunięciu tych dyrektorów; to znaczy, gdy Jezus oczyścił organizację, Jezus mógł wyznaczyć wiernego niewolnika, aby karmił trzodę. Z ostatniego artykułu w tym numerze powiedziano nam, że „niewolnik składa się z niewielka grupa namaszczonych braci, którzy są bezpośrednio zaangażowani w przygotowywanie i wydawanie pokarmu duchowego podczas obecności Chrystusa… Ten niewolnik był ściśle utożsamiany z Ciałem Kierowniczym… ”
Czy tak się stało? Czy domniemane oczyszczenie, które po części nastąpiło w wyniku usunięcia tych czterech dyrektorów, otworzyło komitetowi redakcyjnemu drogę, którą Russell przewidział i chciał przeprowadzić? Czy utorowało drogę gronu kierowniczemu namaszczonych braci do nadzorowania programu karmienia; zostać wyznaczonym na niewolnika wiernego i roztropnego w 1919 roku? Czy też spełniły się najgorsze obawy brata Russella i czterech wykluczonych dyrektorów, kiedy Rutherford stał się jedynym głosem bractwa, umieszczając swoje nazwisko w publikacjach jako autor i ustanawiając się tak zwanym wyznaczonym kanałem komunikacji Boga Wszechmogącego do bractwa?
Czy pozwolimy, aby historia i nasze własne publikacje dostarczyły odpowiedzi? Jako jeden przykład weźmy to zdjęcie z Posłaniec we wtorek, lipiec 19, 1927, gdzie Rutherford nazywany jest naszym „generalissimo”. 
Słowo „generalissimo” pochodzi od włoskiego języka ogólny, plus superlatywny przyrostek -issimo, co oznacza „najwyższy, najwyższy poziom”. Historycznie rzecz biorąc, stopień ten był nadawany oficerowi wojskowemu na czele całej armii lub całych sił zbrojnych narodu, zwykle tylko podporządkowanych władcy.
Ostatecznie usunięto komitet redakcyjny w 1931 roku. Dowiadujemy się tego z zeznań pod przysięgą nie mniejszego świadka niż brata Freda Franza:

[Poniżej znajduje się fragment procesu o zniesławienie wniesiony przeciwko Olinowi Moyleowi przez sędziego Rutherforda i Towarzystwo.]

P: Dlaczego miałeś komitet redakcyjny do 1931?

A. Pastor Russell w testamencie sprecyzował, że powinna istnieć taka komisja redakcyjna i była ona kontynuowana do tego czasu.

P: Czy uważasz, że komitet redakcyjny był w konflikcie z wydaniem czasopisma pod redakcją Jehowy Boga?

Nie.

P: Czy polityka ta była sprzeczna z twoją koncepcją redakcji Jehowy Boga?

O. Niekiedy stwierdzono, że niektóre z nich w komitecie redakcyjnym uniemożliwiały publikację aktualnych i ważnych, aktualnych prawd, a tym samym utrudniały przekazanie tych prawd ludowi Pańskiemu we właściwym czasie.

Przez Trybunał:

P: Po tym, 1931, kto do licha, jeśli ktoś, był odpowiedzialny za to, co weszło, lub nie poszło do magazynu?

A. Sędzia Rutherford.

P: Więc w rzeczywistości był on ziemskim redaktorem naczelnym, jak można go nazwać?

A. Byłby widoczny, który by się tym zajął.

Pan Bruchhausen:

P: Pracował jako przedstawiciel lub agent Boga, prowadząc ten magazyn, czy to prawda?

A. Służył w tym charakterze.

Jeśli mamy przyjąć, że oczyszczenie miało miejsce od 1914 do 1919, musimy zaakceptować fakt, że Jezus oczyścił drogę sędziowi Rutherfordowi i że ten człowiek, który rozwiązał komitet redakcyjny w 1931 i ustanowił się wyłącznym autorytetem ponad namaszczonym - ich generalissimo - został wyznaczony przez Jezusa na jego wiernego i dyskretnego niewolnika z 1919 aż do jego śmierci w 1942.

9 pkt

„Żniwo jest zakończeniem systemu rzeczy” - powiedział Jezus. (Mat. 13:39). Okres żniwa rozpoczął się w roku 1914 ”.
Znowu mamy stwierdzenie „po prostu wierz”. Nie ma biblijnego poparcia dla tego stwierdzenia. Jest to po prostu określone jako fakt.

11 pkt

„W 1919 stało się oczywiste, że upadł Babilon Wielki”.
Jeśli tak się stanie oczywisty, więc dlaczego nie dowód przedstawione?
W tym miejscu nasza redefinicja chwastów i pszenicy z poszczególnych chrześcijan na klasy prowadzi nas do problemów interpretacyjnych. Klasyfikacja chwastów jako wszystkich innych religii chrześcijańskich pozwala nam powiedzieć, że zostały one zebrane w 1919 roku, kiedy upadł Babilon. Aniołowie nie musieli wyrywać poszczególnych stad. Każdy w tych religiach był automatycznie chwastem. Ale jakie dowody zostały przedstawione, że zbiory chwastów miały miejsce w 1919 roku? Że 1919 to rok, w którym upadł Wielki Babilon?
Powiedziano nam, że dzieło głoszenia jest tego dowodem. Jak przyznaje sam artykuł, w 1919 roku: „Ci, którzy przewodzą wśród Badaczy Pisma Świętego zaczął się stresować znaczenie osobistego udziału w dziele głoszenia o Królestwie ”. Jednak dopiero w 1927 r. Oczekiwano, że wszyscy świadkowie będą głosić od drzwi do drzwi. Więc fakt, że my Podkreślił głoszenie od drzwi do drzwi dla wszystkich głosicieli królestwa w roku 1919 wystarczyło, by doprowadzić do upadku Babilonu wielkiego? Znowu, skąd to bierzemy? Jakie Pismo doprowadziło nas do takiego wniosku?
Jeśli, jak twierdzimy, zbiory chwastów zakończyły się w 1919 r. I wszystkie zostały zebrane w wiązki gotowe do spalenia w czasie wielkiego ucisku, to jak mamy wyjaśnić, że wszyscy żyjący w tym czasie odeszli. Wszystkie chwasty roku 1919 są martwe i pogrzebane, więc co aniołowie wrzucą do ognistego pieca? Aniołom nakazuje się czekać do żniwa, które jest zakończeniem systemu rzeczy („koniec wieku”). Cóż, system rzeczy nie skończył się dla pokolenia 1914 roku, a jednak wszystkie one przeminęły, więc jak mógł to być „okres żniw”?
Oto chyba największy problem, jaki mamy z całą tą interpretacją. Nawet aniołowie nie są w stanie dokładnie zidentyfikować pszenicy i chwastów przed żniwami. A jednak przypuszczamy, że mówimy, kim są chwasty i deklarujemy, że jesteśmy pszenicą. Czy to nie jest trochę aroganckie? Czy nie powinniśmy pozwolić aniołom na podjęcie takiej decyzji?

Akapit 13 - 15

Matt. 13: 41, 42 mówi: „Syn Człowieczy pośle swoich aniołów, a oni zbiorą ze swego królestwa wszystkie rzeczy, które powodują potknięcia i osoby, które czynią bezprawie, 42 i wrzucą je do ognistego pieca. Tam będzie ich płacz i zgrzytanie zębów.
Czy nie wynika z tego, że sekwencja jest następująca: 1) są wrzucani do ognia, a 2) podczas pożaru płaczą i zgrzytają zębami?
Dlaczego więc artykuł zmienia kolejność? W paragrafie 13 czytamy: „Trzeci, płacz i zgrzytanie”, a następnie w paragrafie 15 „Czwarty, wrzucony do pieca”.
Atak na religię fałszywą będzie ognistym uciskiem. Ten proces zajmie trochę czasu. Więc na pierwszy rzut oka wydaje się, że nie ma podstaw do odwrócenia kolejności wydarzeń; ale jest powód, jak zobaczymy.
To jest przygnębiające dla szczerych poszukiwaczy prawdy, kiedy wypowiadamy stwierdzenie, które jest ewidentnie sprzeczne z tym, co wyraźnie stwierdza Pismo. Mateusza 24:29 mówi: „Natychmiast po ucisk tamtych dni… ”, po którym następuje opis wydarzeń poprzedzających Armageddon; wydarzenia poprzedzające to, co następnie opisano w tekstach cytowanych w akapicie 14: „Podczas wielkiego ucisku, po zniszczeniu całej zorganizowanej religii fałszywej, byli zwolennicy uciekną w poszukiwaniu schronienia, ale nie znajdą bezpiecznego tempa do ukrycia. (Luke 23: 30; Rev. 6: 15-17) ”
Jak „byli zwolennicy” mogą uciec podczas wielkiego ucisku czy ten ucisk już się zakończył wraz ze zniszczeniem „całej zorganizowanej religii fałszywej”? Aby to było prawdą, ucisk musiałby trwać aż do zakończenia Armagedonu, ale to nie jest to, co opisuje Ewangelia Mateusza 24:29.

Ustęp 16 i 17

Jasne światło interpretujemy jako oznaczające niebiańskie uwielbienie pomazańców. Ta interpretacja opiera się na dwóch rzeczach. Wyrażenie „w tamtym czasie” i użycie przyimka „w”. Przeanalizujmy oba.
Z akapitu 17 mamy: „Wyrażenie„ w tamtym czasie ”najwyraźniej odnosi się do wydarzenia, o którym właśnie wspomniał Jezus, a mianowicie do„ wrzucenia chwastów do ognistego pieca ”. (Uwaga dla czytelnika: szukane słowo w Biblioteka WT ujawni, że „ewidentnie” jest często używanym słowem kluczowym, kiedy angażujemy się w bezpodstawne spekulacje). W tym przypadku odwracamy kolejność wydarzeń opisaną przez Jezusa, aby pasowała do naszego uprzedzenia, że ​​Armagedon jest częścią wielkiego ucisku. Paragraf 15 właśnie wyjaśnił, że ognisty piec odnosi się do „całkowitego zniszczenia podczas ostatniej części wielkiego ucisku”, czyli Armagedonu. Trudno płakać i zgrzytać zębami, jeśli już nie żyjesz, więc odwracamy kolejność. Płaczą i zgrzytają zębami, kiedy religia zostaje zniszczona (pierwsza faza wielkiego ucisku), a następnie zostają zniszczone przez ogień w Armagedonie - faza druga.
Problem w tym, że przypowieść Jezusa nie dotyczy Armagedonu. Chodzi o królestwo niebios. Królestwo niebios zostało utworzone przed rozpoczęciem Armagedonu. Powstaje, gdy „ostatni z niewolników Boga zostaje zapieczętowany”. (Obj. 7: 3). Porównanie wersetów 29 i 31 z 24. Mateusza jasno pokazuje, że zakończenie dzieła gromadzenia (anielskiego żniwa) następuje po wielkim ucisku, ale przed Armagedonem. W 13 jest wiele przypowieści o „Królestwie niebios”^th rozdział Mateusza. Pszenica i chwasty to tylko jedna z nich.

• „Królestwo niebios jest jak ziarno gorczycy…” (Mt. 13: 31)
• „Królestwo niebieskie jest jak kwas…” (Mt. 13: 33)
• „Królestwo niebios jest jak skarb…” (Mt. 13: 44)
• „Królestwo niebios jest jak wędrujący kupiec…” (Mt. 13: 45)
• „Królestwo niebios jest jak magnes…” (Mt. 13: 47)

W każdym z nich, a także w innych, których nie ma na tej liście, mówi o ziemskich aspektach pracy polegającej na wybieraniu, gromadzeniu i uszlachetnianiu wybranych. Spełnienie jest ziemskie.
Podobnie jego przypowieść o pszenicy i chwastach zaczyna się od słów: „Królestwo niebios…” (Mt. 13:24). Dlaczego? Ponieważ spełnienie ma związek z wyborem mesjańskiego nasienia, synów królestwa. Przypowieść kończy się wypełnieniem tego zadania. Ci nie są wybrani ze świata, ale z jego królestwa. „Anioły zbierają z jego królestwo wszystko, co powoduje zgorszenie, a ludzie… czynią bezprawie ”. Wszyscy na ziemi twierdzący, że są chrześcijanami, są w jego królestwie (nowym przymierzu), tak jak wszyscy Żydzi w czasach Jezusa byli w starym przymierzu. Zniszczenie chrześcijaństwa w czasie wielkiego ucisku będzie rozpalonym piecem. Nie wszyscy wtedy umrą, w przeciwnym razie, jak mogą płakać i zgrzytać zębami, ale wszyscy fałszywi chrześcijanie przestaną istnieć. Podczas gdy jednostki przetrwają zagładę Babilonu wielkiego, fałszywa praktyka chrześcijaństwa przestanie istnieć wraz z upadkiem wszystkich zorganizowanych religii. (Obj. 17:16)
Nie ma zatem potrzeby odwracania kolejności słów Jezusa. (Nigdy nie jest dobrze bawić się słowami Jezusa).
A co z drugim powodem, dla którego wierzymy, że „jasno świeci” pojawia się na niebie? Czy przyimek „in” wymaga, abyśmy postrzegali to jako wskazanie fizycznej lokalizacji? Jeśli tak, to mamy wszystkie potrzebne nam dowody, że Abraham, Izaak i Jakub pójdą do nieba, chociaż jest to obecnie sprzeczne z naszą nauką.

„Ale mówię wam, że wielu z części wschodnich i zachodnich przyjdzie i usiądzie przy stole z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem in królestwo niebios; ”(Mt. 8: 11)

Faktem jest, że wypełnienie się Mt. 13:43 może być dosłowne, ale może też być przenośne. Rozważmy takie użycie symbolicznej lokalizacji Królestwa Niebios, które posłużył Jezus:

(Luke 17: 20, 21) . . Ale na pytanie faryzeuszy, kiedy nadchodzi królestwo Boże, odpowiedział im i rzekł: „Królestwo Boże nie nadchodzi z uderzającą dostrzegalnością, ²¹ ludzie też nie będą mówić: „Zobacz tutaj!” lub „Tam!” Patrz, patrz! królestwo Boże jest pośród was. ”

Jeśli Mt. 13:43 spełni się, jak stwierdzamy w tym artykule, to nikt na ziemi nie będzie mógł tego potwierdzić, jak spełnienie będzie w niebie, z dala od ludzkich oczu. Czy to chciał przekazać Jezus?
Wydaje się, że potrzebujemy odpowiedzi na wszystkie pytania w naszych publikacjach. Faktem jest, że nie. Mimo to nie ma nic złego w spekulacjach. Na przykład mógłbym spekulować, że spełnienie się Mt. 13:43 jest więc:

W czasie, gdy chwasty i pszenica zostaną zidentyfikowane na świecie, pszenica będzie świecić jasno w tym sensie, że wszyscy będą wiedzieć, kim naprawdę są prawdziwi chrześcijanie, wybrani przez Boga. To są ci, których Jezus ocenia jako swego wiernego i roztropnego niewolnika. Inni są oceniani jako zły niewolnik, chwasty, ponieważ zarówno Mt. 13:42 i Mt. 24:51 używają tej samej frazeologii, opisując zarówno jako „płacz, jak i zgrzytanie zębami”. Ci płaczą i zgrzytają zębami, widząc tych, których prześladowali, teraz wywyższonych przez Boga do statusu uprzywilejowanego. Ale są też inni, których nie określa się ani jako wiernych i roztropnych, ani jako złych. Te są bite wieloma lub kilkoma uderzeniami. (Łukasza 12:47, 48) .Czy są to owce opisane w Mt. 25: 31-46 kto dzięki życzliwości zachowuje życie braciom Jezusa, składającym się na wiernego szafarza? A może ta grupa będzie się składać z innych? Czy będą stanowić „naród zgromadzony z narodów, [jeden], który gromadzi bogactwa i majątek, [tych], którzy mieszkają w środku ziemi”, który Ezechiel opisuje jako atakowany tuż przed Armagedonem? (Eze. 38:12)

Kto może powiedzieć?

W podsumowaniu

To tylko spekulacje. Będziemy musieli poczekać, aż rzeczywistość się dowie. Jak powiedzieliśmy, spekulacje są zabawne i stosunkowo nieszkodliwe. Stwarza problemy tylko wtedy, gdy nalegamy, aby inni traktowali nasze spekulacje jako interpretację, która należy tylko do Boga. Niestety, wszystko, co zostało wydrukowane w naszych publikacjach, nie jest uważane za spekulację, ale oficjalną doktrynę, a wszelkie jej kwestionowanie jest traktowane najsurowiej.
Wiemy z interpretacji, którą dał nam Jezus, że pszenicą są prawdziwi chrześcijanie, synowie królestwa; a chwasty to fałszywi chrześcijanie. Wiemy, że aniołowie określają, które jest które, i że dzieje się to podczas zamykania systemu rzeczy. Wiemy, że chwasty cierpią straszliwą karę, podczas gdy synowie królestwa świecą jasno w królestwie Bożym.
Dlaczego Jezus wypowiedział tę przypowieść? Co możemy z tego wyciągnąć? Po pierwsze, możemy wyznaczyć sobie osobisty cel, aby starać się znaleźć wśród pszenicy, być wśród synów królestwa. Po drugie, wiedząc, że chwasty będą trwać wśród pszenicy aż do końca i że trudno będzie je odróżnić od pszenicy, możemy nabrać otuchy, że chociaż cierpimy zło w zborze, nie dzieje się tak dlatego, że Jehowa tak opuścili nas, ale raczej, że chwasty wciąż mają swój dzień, ale ich dzień się skończy.

(2 Kor 11: 15) . . Dlatego nie jest nic wielkiego, jeśli jego słudzy również przemieniają się w sług sprawiedliwości. Ale ich koniec będzie według ich uczynków.

(1 Peter 4: 12) . . Umiłowani, nie dziwcie się płonącym w was płomieniom, które przydarza się wam na próbę, jak gdyby przytrafiło wam się coś dziwnego.

(Matthew 7: 21-23) . . Nie każdy, kto do mnie mówi: „Panie, Panie”, wejdzie do królestwa niebios, tylko ten, kto wykonuje wolę mego Ojca, który jest w niebiosach. ²² Wielu powie mi tego dnia: „Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w Twoim imieniu i nie wypędzamy demonów w Twoim imieniu, i wykonujemy wiele potężnych dzieł w Twoim imieniu?”. ²³ A jednak potem wyznaję im: nigdy was nie znałem! Odejdźcie ode MNIE, pracownicy bezprawia.

Jeśli chodzi o resztę, musimy tylko poczekać i zobaczyć.