Një presje këtu; Një presje atje

[Kjo pikë u soll në vëmendjen time nga Apollos. Ndjeva se duhej përfaqësuar këtu, por merita i takon atij që doli me mendimin fillestar dhe arsyetimin pasues.]
(Luka 23: 43) Dhe ai i tha: "Me të vërtetë po të them sot, do të jesh me mua në Parajsë".
Ka shumë polemika rreth këtij teksti. NWT e bën atë me presjen e vendosur në mënyrë që të jetë e qartë që Jezusi nuk po thotë se keqbërësi i gozhduar në një kunj pranë tij do të shkonte në parajsë po atë ditë. Ne e dimë që nuk ishte kështu, sepse Jezusi nuk u ringjall deri ditën e tretë.
Ata që besojnë se Jezusi është Zot, e përdorin këtë Shkrim për të 'provuar' se keqbërësi - dhe të gjithë ata që thjesht besojnë në Jezusin - jo vetëm që u fal por shkuan në qiell fjalë për fjalë atë ditë. Sidoqoftë, ky interpretim bie ndesh me atë që Bibla thotë për gjendjen e të vdekurve, natyrën e Jezuit si njeri, mësimet e Jezuit në lidhje me ringjalljen dhe shpresën për jetën tokësore dhe qiellore. Kjo temë është argumentuar mirë në botimet tona, dhe unë nuk jam gati ta rishikoj atë rrotë të veçantë këtu.
Qëllimi i këtij postimi është të propozojë një kuptim alternativ të fjalëve të Jezuit. Përkthimi ynë, megjithëse është në përputhje me mësimet e tjera të Biblës për këto dhe tema të ngjashme, ngre përsëri disa pyetje. Greqishtja nuk përdor presje, prandaj duhet të nxjerrim atë që Jezusi donte të thoshte. Si një pasojë e kuptueshme e mbrojtjes tonë të së vërtetës për dekada, përpara sulmit të një bote të mësimeve të rreme fetare, ne jemi përqendruar në një interpretim i cili, megjithëse i qëndron besnikë pjesës tjetër të Shkrimit, është, kam frikë, duke na mohuar një veçanti të bukur kuptimi profetik.
Me interpretimin tonë, kthesa e frazës "Me të vërtetë po të them sot, is" këtu përdoret nga Jezusi për të theksuar vërtetësinë e asaj që do të thotë. Nëse me të vërtetë kështu e ka menduar, është me interes që kjo të shënojë rastin e vetëm në të cilin ai përdor frazën në atë mënyrë. Ai përdor frazën, "me të vërtetë po të them" ose "me të vërtetë po të them" fjalë për fjalë dhjetëra herë, por vetëm këtu ai shton fjalën "sot". Pse Si e shton shtesa e kësaj fjale besueshmërinë e asaj që ai do të thotë? Keqbërësi thjesht e ka qortuar me guxim partnerin e tij në krim dhe më pas iu përul me përulësi Jezuit për falje. Nuk ka të ngjarë që ai të jetë i dyshimtë. Nëse ai ka ndonjë dyshim, ato ka shumë të ngjarë të lidhen me pikëpamjen e tij për veten si të padenjë. Ai ka nevojë për siguri, jo se Jezusi po e thotë atë të vërtetë, por përkundrazi se diçka që duket shumë e mirë për të qenë e vërtetë - mundësia që ai të mund të shpengohet në një moment kaq të vonë të jetës së tij - është në fakt, e mundur. Si i shtohet fjala 'sot' asaj detyre?
Tjetra, duhet të mendojmë për rrethanat. Jezusi ishte në agoni. Çdo fjalë, çdo frymëmarrje, duhet t'i ketë kushtuar diçka. Në përputhje me këtë, përgjigjja e tij tregon një ekonomi të të shprehurit. Çdo fjalë është koncize dhe e mbushur me kuptim.
Ne gjithashtu duhet të kemi parasysh se Jezusi ishte mësuesi i madh. Ai gjithmonë merrte parasysh nevojat e audiencës së tij dhe rregullonte mësimet e tij në përputhje me rrethanat. Gjithçka që kemi diskutuar rreth situatës së keqbërësit do të kishte qenë e qartë për të dhe më shumë, ai do të kishte parë gjendjen e vërtetë të zemrës së burrit.
Njeriu jo vetëm që kishte nevojë për siguri; i duhej të mbante frymën e fundit. Ai nuk mund t'i nënshtrohej dhimbjes dhe, për të cituar gruan e Jobit, "ta mallkonte Perëndinë dhe të vdiste". Atij iu desh të mbahej vetëm për disa orë më shumë.
A do të ishte përgjigjja e Jezuit për të mirën e pasardhësve apo ishte ai para së gjithash i interesuar për mirëqenien e një deleje të sapo gjetur. Duke pasur parasysh atë që ai kishte mësuar më parë te Luka 15: 7, duhet të ketë qenë i fundit. Kështu që përgjigjja e tij, megjithëse ekonomike, do t'i tregonte keqbërësit atë që duhej të dëgjonte për të duruar deri në fund. Sa zemëruese do të kishte qenë për të të dinte se pikërisht atë ditë ai do të ishte në Parajsë.
Por mbajeni! Ai nuk shkoi në Parajsë atë ditë, apo jo? Po, ai e bëri - nga këndvështrimi i tij. Dhe le ta pranojmë; kur jeni duke vdekur, e vetmja pikëpamje që ka rëndësi është e juaja.
Para se të mbaronte ajo ditë, ata i thyen këmbët në mënyrë që pesha e plotë e trupit të tij të tërhiqej mbi krahët e tij. Kjo rezulton në vendosjen e stresit në diafragmë e cila nuk mund të funksionojë si duhet. Një vdes ngadalë dhe me dhimbje nga asfiksia. Shtë një vdekje e tmerrshme. Por duke e ditur që posa të vdiste, ai do të ishte në Parajsë duhet t'i ketë dhënë një ngushëllim të jashtëzakonshëm. Nga këndvështrimi i tij, mendimi i tij i fundit i ndërgjegjshëm mbi atë shtyllë torture është i ndarë nga mendimi i tij i parë i vetëdijshëm në Botën e Re me një mbyllje syri. Ai vdiq atë ditë dhe për të, ai del po atë ditë në dritën e ndritshme të një mëngjesi të Botës së Re.
E bukura e këtij mendimi është se na shërben edhe neve mirë. Ne që mund të jemi duke vdekur nga sëmundja, ose pleqëria, apo edhe sëpata e xhelatit, duhet të mendojmë vetëm për atë keqbërës për të kuptuar se jemi ditë, orë ose vetëm disa minuta larg Parajsës.
Unë mendoj se interpretimi ynë aktual, ndërsa ka për qëllim të na mbrojë kundër mësimeve të rreme të Trinitaristëve, na bën një shpërndarje duke na grabitur një tablo profetike të mrekullueshme dhe forcuese të besimit.

Meleti Vivlon

Artikuj nga Meleti Vivlon.