ສອງຄັ້ງທີ່ຂ້ອຍເລີ່ມຕົ້ນຂຽນກ່ຽວກັບອາທິດນີ້ ທົວ ສຶກສາ (w12 6/15 ໜ້າ 20“ ເປັນຫຍັງຄວນຮັບໃຊ້ວຽກຂອງພະເຢໂຫວາກ່ອນ?”) ແລະສອງຄັ້ງທີ່ຂ້ອຍຕັດສິນໃຈຖິ້ມສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຂຽນ. ບັນຫາໃນການຂຽນຊິ້ນສ່ວນ ຄຳ ເຫັນໃນບົດຄວາມນີ້ແມ່ນວ່າມັນຍາກທີ່ຈະເຮັດໄດ້ໂດຍບໍ່ຕ້ອງເວົ້າຄືກັບວ່າເຈົ້າຕໍ່ຕ້ານພະເຈົ້າ. ໃນທີ່ສຸດສິ່ງທີ່ກະຕຸ້ນຂ້ອຍໃຫ້ຂຽນປາກກາ, ເພື່ອເວົ້າ, ແມ່ນສອງອີເມວແຍກຕ່າງຫາກ - ໜຶ່ງ ຈາກ ໝູ່ ແລະອີກຄົນ ໜຶ່ງ ຈາກຍາດພີ່ນ້ອງທີ່ໃກ້ຊິດ - ແລະ ຄຳ ເຫັນໃນກອງປະຊຸມຂອງພວກເຮົາເອງ. ຈາກອີເມລມັນເຫັນໄດ້ວ່າບົດຂຽນດັ່ງກ່າວນີ້ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຮູ້ສຶກຜິດທີ່ ໜັກ ແໜ້ນ. ບຸກຄົນເຫຼົ່ານີ້ ກຳ ລັງເຮັດວຽກທີ່ດີໃນການຮັບໃຊ້ພະເຈົ້າ. ພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ເວົ້າກ່ຽວກັບຄຣິສຕຽນທີ່ດ້ອຍໂອກາດຢູ່ທີ່ນີ້. ໃນຄວາມເປັນຈິງທາງອີເມວເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນພຽງແຕ່ສອງຕົວແທນລ້າສຸດໃນສາຍຕາຂອງຄວາມຜິດພາດທີ່ຍາວນານຈາກເພື່ອນແລະຄອບຄົວທີ່ປຽບທຽບຕົວເອງກັບຄົນອື່ນແລະຮູ້ສຶກວ່າບໍ່ພຽງພໍແລະບໍ່ສົມຄວນ. ເປັນຫຍັງການປະຊຸມສົນທະນາແລະບົດພິມຕ່າງໆທີ່ມີຈຸດປະສົງເພື່ອກະຕຸ້ນໃຫ້ມີຄວາມຮັກແລະວຽກງານອັນດີງາມຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຜິດດັ່ງກ່າວ? ມັນບໍ່ໄດ້ຊ່ວຍສະຖານະການໃນເວລາທີ່ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທີ່ມີຄວາມ ໝາຍ ດີເຮັດ ຄຳ ເຫັນທີ່ບໍ່ດີໃນລະຫວ່າງການສຶກສາບົດຄວາມຕ່າງໆເຊັ່ນນີ້. ການບໍລິການຕໍ່ພຣະເຈົ້າມັກຈະຖືກຫລຸດລົງເປັນເລື່ອງຂອງການ ກຳ ນົດເວລາທີ່ດີແລະການດູຖູກຕົວເອງ. ເບິ່ງຄືວ່າທຸກຄົນຕ້ອງເຮັດເພື່ອເຮັດໃຫ້ພະເຈົ້າພໍໃຈແລະມີຊີວິດນິລັນດອນແມ່ນມີຊີວິດຄືກັບຄົນທີ່ອຸທິດຕົນແລະອຸທິດ 70 ຊົ່ວໂມງຕໍ່ເດືອນໃນວຽກປະກາດ. ສູດຄວາມຈິງ ສຳ ລັບຄວາມລອດ.
ນີ້ບໍ່ມີຫຍັງ ໃໝ່, ແນ່ນອນ. ມັນເປັນບັນຫາເກົ່າແກ່ທີ່ສຸດຂອງການບັງຄັບຄວາມຄິດເຫັນສ່ວນຕົວຂອງຄົນອື່ນກ່ຽວກັບແນວທາງຊີວິດຂອງຄົນອື່ນ. ພີ່ນ້ອງຍິງຄົນ ໜຶ່ງ ທີ່ຂ້ອຍຮູ້ຈັກເລີ່ມຕົ້ນເປັນໄພໂອເນຍໃນໄວຫນຸ່ມຂອງນາງເພາະວ່າຜູ້ເວົ້າໃນໂຄງການປະຊຸມໃຫຍ່ເມືອງບອກວ່າຖ້າຄົນ ໜຶ່ງ ສາມາດເປັນໄພໂອເນຍແລະບໍ່ໄດ້ກໍ່ຍັງເປັນເລື່ອງທີ່ ໜ້າ ສົງໄສວ່າຄົນ ໜຶ່ງ ສາມາດຄາດຫວັງວ່າຈະລອດຊີວິດອາມອາມໂດນໄດ້ຫຼືບໍ່. ດັ່ງນັ້ນລາວໄດ້ເຮັດ, ແລະສຸຂະພາບຂອງນາງ ໝົດ ໄປ, ແລະດັ່ງນັ້ນນາງຈຶ່ງຢຸດເຊົາການບຸກເບີກ, ແລະສົງໄສວ່າເປັນຫຍັງພະເຢໂຫວາບໍ່ຕອບ ຄຳ ອະທິຖານຂອງນາງຄືກັບທີ່ພວກເຂົາເວົ້າວ່າລາວຈະໄປປະຊຸມໃຫຍ່ໃນການ ສຳ ພາດທີ່ດີກັບຜູ້ບຸກເບີກທີ່ປະສົບຜົນ ສຳ ເລັດ.
ອາດເປັນຍ້ອນວ່າພະເຢໂຫວາໄດ້ຕອບ ຄຳ ອະທິດຖານຂອງນາງ. ແຕ່ ຄຳ ຕອບແມ່ນບໍ່ແມ່ນ. ບໍ່ມີການບຸກເບີກ. ແນ່ນອນວ່າ, ການແນະ ນຳ ສິ່ງດັ່ງກ່າວຕໍ່ ໜ້າ ບົດຂຽນທີ່ພວກເຮົາຫາກໍ່ຄົ້ນຄ້ວານັ້ນອາດຈະເປັນການສະແດງອອກເຖິງຄວາມເປັນຕາຢ້ານ. ເອື້ອຍນ້ອງຄົນນີ້ໂດຍສະເພາະບໍ່ເຄີຍບຸກເບີກອີກເທື່ອ ໜຶ່ງ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມມາຮອດປະຈຸບັນນາງໄດ້ຊ່ວຍ 40 ກວ່າຄົນໃຫ້ຮັບບັບຕິສະມາ. ຮູບນີ້ຜິດຫຍັງ? ບັນຫາກໍ່ຄືວ່າບົດຂຽນປະເພດນີ້ເຮັດໃຫ້ຜູ້ທີ່“ ຊອບ ທຳ ຫລາຍເກີນໄປ” ໂອກາດທີ່ຈະຕີກອງຂອງພວກເຂົາດ້ວຍຄວາມຢ້ານກົວວ່າຈະຖືກຕັ້ງຊື່, ຍ້ອນວ່າສິ່ງໃດທີ່ນ້ອຍກວ່າການສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ທີ່ກະຕືລືລົ້ນ ສຳ ລັບທຸກໆຈຸດທີ່ກ່າວໃນບົດຂຽນນັ້ນກໍ່ຄືຄວາມບໍ່ສັດຊື່ ນໍາຂອງຂ້າທາດທີ່ຊື່ສັດ.
ພວກເຮົາຄວນຈະສົ່ງເສີມການບຸກເບີກແລະບຸກເບີກຈິດໃຈບຸກເບີກໃນທຸກໆດ້ານ. ຖ້າຜູ້ ໜຶ່ງ ບໍ່ໃຫ້ການສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ໜ້ອຍ ກວ່າຄວາມກະຕືລືລົ້ນ, ຫຼືຜູ້ ໜຶ່ງ ຄວນຍົກມືຂຶ້ນແລະເວົ້າວ່າ“ ມັນດີແລະດີ, ແຕ່ວ່າ…”, ຜູ້ ໜຶ່ງ ແມ່ນຢູ່ໃນອັນຕະລາຍຈາກການຖືກຍີ່ຫໍ້ເປັນອິດທິພົນທາງລົບຫລືຮ້າຍແຮງກວ່າເກົ່າ.
ເພາະສະນັ້ນ, ໃນຄວາມສ່ຽງທີ່ຈະຖືກຍ້ອງຍໍຍີ່ຫໍ້ຜູ້ຂັດແຍ້ງ, ໃຫ້ພວກເຮົາສາມາດດຸ່ນດ່ຽງການຊັ່ງຊາເລັກນ້ອຍ - ຫຼືຢ່າງ ໜ້ອຍ ກໍ່ພະຍາຍາມ.
ບົດຂຽນເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍຄວາມ ໝາຍ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້ຈາກວັກ 1:“ ພະເຢໂຫວາ, ຂ້າພະເຈົ້າຢາກໃຫ້ທ່ານເປັນນາຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າໃນທຸກແງ່ມຸມຂອງຊີວິດ. ຂ້ອຍເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຈົ້າ. ຂ້ອຍຢາກໃຫ້ເຈົ້າຕັດສິນໃຈວ່າຂ້ອຍຄວນໃຊ້ເວລາແນວໃດ, ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຄວນເປັນບຸລິມະສິດແລະຂ້ອຍຄວນໃຊ້ຊັບພະຍາກອນແລະພອນສະຫວັນຂອງຂ້ອຍແນວໃດ.”
ໂອເຄ, ຍອມຮັບວ່ານັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ ຈຳ ເປັນແທ້ໆ. ທີ່ຈິງຖ້າພະເຢໂຫວາຂໍໃຫ້ເຮົາເສຍສະລະລູກຊາຍກົກຂອງພວກເຮົາຄືກັບທີ່ລາວໄດ້ເຮັດກັບອັບລາຫາມພວກເຮົາຄວນຈະເຕັມໃຈເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ. ປັນຫາໃນ ຄຳ ເວົ້ານີ້ແມ່ນວ່າຕະຫຼອດບົດຄວາມທີ່ພວກເຮົາສັນນິຖານວ່າຈະສອນວິທີທີ່ພະເຢໂຫວາຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຮົາແຕ່ລະຄົນໃຊ້ເວລາ, ສິ່ງທີ່ພະອົງຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຮົາແຕ່ລະຄົນມີ, ແລະວິທີທີ່ລາວຢາກໃຫ້ພວກເຮົາໃຊ້ຊັບພະຍາກອນແລະພອນສະຫວັນຂອງພວກເຮົາ. ພິຈາລະນາວ່າພວກເຮົາຍົກຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ໂນອາ, ໂມເຊ, ເຢເຣມີຢາ, ແລະອັກຄະສາວົກໂປໂລ. ຜູ້ຊາຍແຕ່ລະຄົນນີ້ຮູ້ຢ່າງແນ່ນອນວ່າພະເຢໂຫວາຕ້ອງການໃຫ້ລາວໃຊ້ເວລາແນວໃດໃນການຕັ້ງເປົ້າ ໝາຍ ບູລິມະສິດແລະໃຊ້ຊັບພະຍາກອນແລະພອນສະຫວັນຂອງລາວ. ເປັນແນວນັ້ນໄດ້ແນວໃດ? ເພາະວ່າ ພະເຢໂຫວາເວົ້າໂດຍກົງກັບພວກເຂົາແຕ່ລະຄົນ. ລາວໄດ້ບອກພວກເຂົາຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າລາວຢາກໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດຫຍັງ. ສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງພວກເຮົາ, ລາວໃຫ້ຫຼັກການແກ່ພວກເຮົາແລະຄາດຫວັງໃຫ້ພວກເຮົາປະຕິບັດວິທີທີ່ມັນ ນຳ ໃຊ້ກັບພວກເຮົາເປັນສ່ວນຕົວ.
ຖ້າຮອດຈຸດນີ້, ທ່ານ ກຳ ລັງໃຫ້ຄວາມຮ້ອນແກ່ຖ່ານກ້ອນເຫຼັກ, ໃຫ້ຂ້ອຍເວົ້ານີ້: ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ທໍ້ຖອຍກັບການບຸກເບີກ. ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍເວົ້າແມ່ນຄວາມຄິດທີ່ວ່າທຸກຄົນຄວນເປັນຜູ້ບຸກເບີກ, ສະຖານະການທີ່ອະນຸຍາດ, ປະກົດວ່າຂ້ອຍບໍ່ສອດຄ່ອງກັບສິ່ງທີ່ ຄຳ ພີໄບເບິນເວົ້າ. ແລະ "ສະພາບການອະນຸຍາດ" ໝາຍ ຄວາມວ່າແນວໃດ, ແນວໃດ? ຖ້າເຮົາເຕັມໃຈທີ່ຈະຕິດໃຈ, ບໍ່ພຽງແຕ່ທຸກຄົນຈະສາມາດປ່ຽນສະພາບການຂອງຕົນເອງເພື່ອທີ່ຈະອະນຸຍາດໃຫ້ບຸກເບີກ?
ກ່ອນອື່ນ ໝົດ, ຄຳ ພີໄບເບິນບໍ່ໄດ້ເວົ້າຫຍັງກ່ຽວກັບການບຸກເບີກ; ທັງບໍ່ມີສິ່ງໃດໃນ ຄຳ ພີໄບເບິນທີ່ສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ຄວາມຄິດທີ່ວ່າ ຈຳ ນວນຊົ່ວໂມງທີ່ອຸທິດຕົນເພື່ອວຽກການປະກາດໃນແຕ່ລະເດືອນເຊິ່ງເປັນ ຈຳ ນວນທີ່ມະນຸດບໍ່ແມ່ນພະເຈົ້າ ກຳ ນົດໄວ້ເພື່ອໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າລາວຖືພະເຢໂຫວາເປັນອັນດັບ ທຳ ອິດ? (ຄວາມຕ້ອງການປະ ຈຳ ເດືອນເລີ່ມຕົ້ນທີ່ 120 ຫຼັງຈາກນັ້ນໄດ້ຫຼຸດລົງເປັນ 100 ຈາກນັ້ນມາເປັນ 83 ແລະໃນທີ່ສຸດຕອນນີ້ມີອາຍຸ 70 - ເກືອບເຄິ່ງ ໜຶ່ງ ຂອງ ຈຳ ນວນເດີມ.) ພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ໂຕ້ຖຽງກັນວ່າການບຸກເບີກໄດ້ຊ່ວຍຂະຫຍາຍວຽກງານການປະກາດໃນສະ ໄໝ ຂອງພວກເຮົາ. ມັນມີທີ່ຕັ້ງຂອງອົງການໃນໂລກຂອງພະເຢໂຫວາ. ພວກເຮົາມີຫຼາຍບົດບາດການບໍລິການ. ບາງຂໍ້ໄດ້ຖືກ ກຳ ນົດໄວ້ໃນ ຄຳ ພີໄບເບິນ. ຜົນໄດ້ຮັບສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຜົນຂອງການຕັດສິນໃຈທີ່ເຮັດໂດຍການບໍລິຫານສະ ໄໝ ປັດຈຸບັນ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ມັນເບິ່ງຄືວ່າມັນເປັນການຫຼອກລວງແບບງ່າຍດາຍທີ່ຈະແນະ ນຳ ວ່າການປະຕິບັດພາລະບົດບາດໃດໆ, ລວມທັງການບຸກເບີກ, ສະແດງວ່າພວກເຮົາ ກຳ ລັງເຮັດການອຸທິດຕົນຂອງພວກເຮົາໃຫ້ແກ່ພຣະເຈົ້າ. ເຊັ່ນດຽວກັນ, ການບໍ່ເລືອກວິຖີຊີວິດແບບ ໜຶ່ງ ໃນບົດບາດນີ້ບໍ່ໄດ້ ໝາຍ ຄວາມວ່າເຮົາຈະບໍ່ເຮັດຕາມການອຸທິດຕົນຂອງເຮົາຕໍ່ພຣະເຈົ້າ.
ຄຳ ພີໄບເບິນເວົ້າເຖິງການເຕັມໃຈ. ແຕ່ມັນເຮັດໃຫ້ມັນ ສຳ ຄັນກັບແຕ່ລະບຸກຄົນກ່ຽວກັບວິທີທີ່ເຂົາຈະສະແດງຄວາມເຫຼື້ອມໃສຕໍ່ພຣະເຈົ້າ. ພວກເຮົາເອົາໃຈໃສ່ຫລາຍເກີນໄປໃນປະເພດໃດ ໜຶ່ງ ຂອງການບໍລິການບໍ? ຄວາມຈິງທີ່ວ່າຫຼາຍຄົນທໍ້ຖອຍໃຈຫຼັງຈາກການໂອ້ລົມແລະບົດຄວາມເຫຼົ່ານີ້ອາດສະ ເໜີ ວ່າພວກເຮົາແມ່ນ. ພະເຢໂຫວາປົກຄອງປະຊາຊົນຂອງພະອົງໂດຍຄວາມຮັກ. ລາວບໍ່ໄດ້ກະຕຸ້ນໃຫ້ຜ່ານຄວາມຮູ້ສຶກຜິດ. ລາວບໍ່ຕ້ອງການຮັບໃຊ້ເພາະວ່າພວກເຮົາຮູ້ສຶກຜິດ. ລາວຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຮົາຮັບໃຊ້ເພາະວ່າພວກເຮົາຮັກລາວ. ລາວບໍ່ຕ້ອງການການຮັບໃຊ້ຂອງພວກເຮົາ, ແຕ່ລາວຕ້ອງການຄວາມຮັກຂອງພວກເຮົາ.
ເບິ່ງສິ່ງທີ່ໂປໂລເວົ້າກັບຊາວໂກຣິນໂທ:
(1 ໂກຣິນໂທ 12: 28-30). . ແລະ. ພຣະເຈົ້າໄດ້ຕັ້ງກຸ່ມທີ່ກ່ຽວຂ້ອງໃນປະຊາຄົມ, ທຳ ອິດແມ່ນອັກຄະສາວົກ; ສອງ, ສາດສະດາ; ທີສາມ, ຄູອາຈານ; ຫຼັງຈາກນັ້ນວຽກງານມີອໍານາດ; ຫຼັງຈາກນັ້ນຂອງຂວັນຂອງການປິ່ນປົວ; ການບໍລິການທີ່ເປັນປະໂຫຍດ, ຄວາມສາມາດໃນການຊີ້ ນຳ, ພາສາທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. 29 ບໍ່ແມ່ນພວກອັກຄະສາວົກບໍ່ແມ່ນບໍ? ບໍ່ແມ່ນທັງ ໝົດ ເປັນສາດສະດາ, ແມ່ນບໍ? ບໍ່ແມ່ນຄູທັງ ໝົດ, ແມ່ນບໍ? ບໍ່ແມ່ນທຸກຄົນປະຕິບັດວຽກງານທີ່ມີພະລັງ, ພວກເຂົາເຮັດບໍ? 30 ບໍ່ແມ່ນຂອງຂວັນຂອງການປິ່ນປົວທຸກຢ່າງ, ແມ່ນບໍ? ບໍ່ແມ່ນທຸກຄົນເວົ້າເປັນພາສາ, ແມ່ນບໍ? ບໍ່ແມ່ນນັກແປທັງ ໝົດ, ແມ່ນບໍ?
ດຽວນີ້ໃຫ້ປັດໄຈໃນສິ່ງທີ່ເປໂຕຕ້ອງເວົ້າ:
(1 ເປໂຕ 4: 10). . . ໃນອັດຕາສ່ວນທີ່ແຕ່ລະຄົນໄດ້ຮັບຂອງຂວັນ, ໃຊ້ມັນ ໃນການປະຕິບັດຕໍ່ກັນແລະກັນໃນຖານະຜູ້ຊີ້ ນຳ ທີ່ດີຂອງຄວາມກະລຸນາທີ່ບໍ່ມີຄ່າຂອງພະເຈົ້າໄດ້ສະແດງອອກໃນຫຼາຍແງ່ມຸມ.
ຖ້າບໍ່ແມ່ນທັງ ໝົດ ເປັນອັກຄະສາວົກ; ຖ້າຫາກວ່າບໍ່ແມ່ນສາດສະດາທັງ ໝົດ; ຖ້າບໍ່ແມ່ນຄູທັງ ໝົດ; ຫຼັງຈາກນັ້ນມັນປະຕິບັດຕາມທີ່ບໍ່ແມ່ນທຸກຄົນເປັນຜູ້ບຸກເບີກ. ໂປໂລບໍ່ໄດ້ເວົ້າກ່ຽວກັບການເລືອກສ່ວນຕົວ. ລາວບໍ່ໄດ້ເວົ້າວ່າທຸກຄົນບໍ່ແມ່ນອັກຄະສາວົກເພາະວ່າບາງຄົນຂາດສັດທາຫລືຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ຈະເອື້ອມອອກໄປ. ຈາກສະພາບການ, ມັນເປັນທີ່ຈະແຈ້ງວ່າລາວ ກຳ ລັງເວົ້າວ່າແຕ່ລະຄົນແມ່ນສິ່ງທີ່ລາວ / ນາງເປັນເພາະວ່າຂອງຂວັນທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ມອບໃຫ້ລາວ / ນາງ. ບາບທີ່ແທ້ຈິງ, ໂດຍອີງໃສ່ສິ່ງທີ່ເປໂຕເພີ່ມເຂົ້າມາໃນການໂຕ້ຖຽງ, ແມ່ນເພື່ອໃຫ້ຄົນ ໜຶ່ງ ລົ້ມເຫລວທີ່ຈະໃຊ້ຂອງຂວັນຂອງຕົນເພື່ອປະຕິບັດຕໍ່ຄົນອື່ນ.
ສະນັ້ນໃຫ້ພິຈາລະນາສິ່ງທີ່ພວກເຮົາເວົ້າໃນວັກເປີດຂອງການສຶກສາຂອງພວກເຮົາໃຫ້ຈື່ ຈຳ ຄຳ ເວົ້າຂອງທັງໂປໂລແລະເປໂຕ. ເປັນຄວາມຈິງທີ່ວ່າພະເຢໂຫວາ ກຳ ລັງບອກເຮົາເຖິງວິທີທີ່ພະອົງຢາກໃຫ້ເຮົາໃຊ້ເວລາຄວາມສາມາດແລະຊັບພະຍາກອນຂອງເຮົາ. ພຣະອົງໄດ້ມອບຂອງຂວັນໃຫ້ພວກເຮົາ. ຂອງຂັວນເຫລົ່ານີ້ໃນຍຸກສະ ໄໝ ໃໝ່ ເອົາຮູບແບບຂອງຄວາມສາມາດແລະຊັບພະຍາກອນແລະຄວາມສາມາດຂອງເຮົາເອງ. ລາວບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຮົາທຸກຄົນເປັນຜູ້ບຸກເບີກນອກ ເໜືອ ໄປຈາກທີ່ລາວຕ້ອງການໃຫ້ຄຣິສຕຽນທຸກໆສະຕະວັດ ທຳ ອິດເປັນອັກຄະສາວົກຫລືສາດສະດາຫລືຄູສອນ. ສິ່ງທີ່ລາວຕ້ອງການແມ່ນເພື່ອໃຫ້ພວກເຮົາ ນຳ ໃຊ້ຂອງຂວັນທີ່ລາວໄດ້ມອບໃຫ້ພວກເຮົາແຕ່ລະຄົນໃຫ້ດີທີ່ສຸດ, ແລະເອົາໃຈໃສ່ຜົນປະໂຫຍດຂອງລາຊະອານາຈັກເປັນອັນດັບ ທຳ ອິດໃນຊີວິດຂອງພວກເຮົາ. ນັ້ນ ໝາຍ ຄວາມວ່າສິ່ງໃດສິ່ງ ໜຶ່ງ ທີ່ເຮົາແຕ່ລະຄົນຕ້ອງເຮັດເພື່ອຕົວເອງ. (…ສືບຕໍ່ ດຳ ເນີນຄວາມລອດຂອງຕົນເອງດ້ວຍຄວາມຢ້ານກົວແລະສັ່ນສະເທືອນ…” - ຟີລິບ 2:12)
ເປັນຄວາມຈິງທີ່ວ່າເຮົາທຸກຄົນຄວນຈະເປັນຄົນທີ່ເຂັ້ມແຂງຄືກັບທີ່ເຮົາສາມາດເຮັດວຽກປະກາດໄດ້. ພວກເຮົາບາງຄົນມີຂອງປະທານ ສຳ ລັບການປະກາດ. ຄົນອື່ນເຮັດເພາະວ່າມັນແມ່ນຄວາມຕ້ອງການ, ແຕ່ວ່າພອນສະຫວັນຫລືຂອງຂວັນຂອງພວກເຂົາແມ່ນຢູ່ບ່ອນອື່ນ. ໃນສະຕະວັດ ທຳ ອິດ, ທັງ ໝົດ ບໍ່ແມ່ນຄູສອນ, ແຕ່ທຸກຄົນໄດ້ສອນ; ບໍ່ແມ່ນທຸກຄົນມີຂອງປະທານແຫ່ງການຮັກສາ, ແຕ່ທຸກຄົນໄດ້ປະຕິບັດຕໍ່ຜູ້ທີ່ຕ້ອງການ.
ພວກເຮົາບໍ່ຄວນເຮັດໃຫ້ພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຮົາຮູ້ສຶກຜິດເພາະວ່າພວກເຂົາເລືອກທີ່ຈະບໍ່ເຮັດອາຊີບເປັນໄພໂອເນຍ. ເລື່ອງນີ້ມາຈາກໃສ? ມັນມີພື້ນຖານ ສຳ ລັບມັນຢູ່ໃນ ຄຳ ພີໄບເບິນບໍ? ເມື່ອທ່ານອ່ານພະ ຄຳ ບໍລິສຸດຂອງພະເຈົ້າໃນພະ ຄຳ ພີພາກພາສາກະເຣັກທ່ານຮູ້ສຶກຜິດບໍ? ທ່ານອາດຈະຮູ້ສຶກວ່າທ່ານຖືກກະຕຸ້ນໃຫ້ເຮັດຫຼາຍກວ່າຫຼັງຈາກອ່ານພຣະ ຄຳ ພີ, ແຕ່ມັນຈະເປັນແຮງຈູງໃຈທີ່ເກີດຈາກຄວາມຮັກ, ບໍ່ແມ່ນຄວາມຮູ້ສຶກຜິດ. ໃນການຂຽນຫຼາຍຂໍ້ຂອງໂປໂລເຖິງປະຊາຄົມຄລິດສະຕຽນໃນສະ ໄໝ ຂອງລາວເຮົາພົບ ຄຳ ແນະ ນຳ ຫຍັງແດ່ທີ່ຈະໃຊ້ເວລາຫຼາຍຊົ່ວໂມງໃນວຽກປະກາດຕາມປະຕູ? ລາວ ກຳ ລັງຂະຫຍາຍພີ່ນ້ອງທັງ ໝົດ ໃຫ້ເປັນຜູ້ສອນສາດສະ ໜາ, ອັກຄະສາວົກ, ປະກາດເຕັມເວລາບໍ? ລາວບໍ່ໄດ້ສົ່ງເສີມຊາວຄຣິດສະຕຽນໃຫ້ເຮັດສຸດຄວາມສາມາດຂອງເຂົາເຈົ້າ, ແຕ່ວ່າສະເພາະເຈາະຈົງໄດ້ຖືກປະໄວ້ໃຫ້ແຕ່ລະບຸກຄົນເພື່ອເຮັດວຽກອອກ. ຈາກການຂຽນຂອງໂປໂລ, ມັນເປັນທີ່ຈະແຈ້ງວ່າພາກສ່ວນຂ້າມຂອງຄລິດສະຕຽນໃນສະຕະວັດ ທຳ ອິດໃນເມືອງຫລືເມືອງໃດກໍ່ຄ້າຍຄືກັນກັບສິ່ງທີ່ພວກເຮົາຈະເຫັນໃນປະຈຸບັນ, ໂດຍມີບາງຄົນມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນທີ່ສຸດໃນວຽກປະກາດໃນຂະນະທີ່ຄົນອື່ນໆມີອາຍຸ ໜ້ອຍ, ແຕ່ໄດ້ຮັບໃຊ້ຫຼາຍກວ່າເກົ່າ ທາງ. ຄົນດຽວກັນທັງ ໝົດ ນີ້ມີຄວາມຫວັງໃນການປົກຄອງກັບພຣະຄຣິດໃນສະຫວັນ.
ພວກເຮົາບໍ່ສາມາດຂຽນບົດຄວາມເຫຼົ່ານີ້ໃນທາງທີ່ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມຮູ້ສຶກຜິດໂດຍບໍ່ສູນເສຍ ກຳ ລັງໃຈຂອງແຮງຈູງໃຈທີ່ຈະພະຍາຍາມສະ ເໝີ ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຮັບການບໍລິການຫຼາຍກວ່າເກົ່າບໍ? ພວກເຮົາບໍ່ສາມາດຊັກຊວນໃຫ້ເຮັດວຽກທີ່ດີໂດຍຜ່ານຄວາມຮັກແທນທີ່ຈະກ່ວາຄວາມຮູ້ສຶກຜິດ. ວິທີການດັ່ງກ່າວບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມສິ້ນສຸດໃນອົງການຂອງພະເຢໂຫວາ. ຄວາມຮັກຕ້ອງເປັນແຮງກະຕຸ້ນຂອງພວກເຮົາເທົ່ານັ້ນ.
ຊີ້ນງົວຫຼັກຂອງຂ້າພະເຈົ້າກັບບົດຂຽນແມ່ນວັກ 15:“ ຖ້າທ່ານໃກ້ຈະຮອດໂຮງຮຽນທີ່ຕ້ອງການທ່ານ, ທ່ານອາດຈະມີສຸຂະພາບທີ່ດີແລະມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ ໜ້ອຍ. ເຈົ້າໄດ້ພິຈາລະນາຢ່າງຈິງຈັງວ່າຈະເຂົ້າເປັນໄພໂອເນຍປະ ຈຳ ອັນດັບບໍ? ແນ່ນອນ, ຜູ້ໃຫ້ ຄຳ ປຶກສາໃນໂຮງຮຽນເຊື່ອຢ່າງຈິງໃຈວ່າມັນແມ່ນຜົນປະໂຫຍດທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງທ່ານທີ່ຈະຮຽນຕໍ່ຊັ້ນສູງແລະວາງແຜນອາຊີບ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຄວາມ ໝັ້ນ ໃຈຂອງພວກເຂົາແມ່ນຢູ່ໃນລະບົບສັງຄົມແລະການເງິນທີ່ບໍ່ມີອະນາຄົດທີ່ຍືນຍົງ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ໂດຍການຊອກຫາອາຊີບດ້ານທິດສະດີ, ທ່ານຈະເປັນໄປຕາມເປົ້າ ໝາຍ ທີ່ມີຄ່າແລະຍືນຍົງແທ້ໆ. ເຈົ້າເດ... ອ່ານຕື່ມ "
ການໂພດຂອງເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຄິດຫຼາຍ. ຄວາມກັງວົນຕົ້ນຕໍ ໜຶ່ງ ຂອງຂ້ອຍແມ່ນຂ້ອຍຈະບໍ່ສາມາດເດີນທາງຈາກປະຕູໄປຫາປະຕູໄດ້. ຖ້າແລະຂ້ອຍຕັ້ງໃຈຢ່າງເຕັມທີຕໍ່ພະເຢໂຫວາ. ສະນັ້ນເພາະສະນັ້ນຈຶ່ງມີຄວາມຮູ້ສຶກຜິດຢູ່ແລ້ວ, ແມ່ນແຕ່ກ່ອນທີ່ຂ້ອຍຈະເລີ່ມຕົ້ນ. ຂ້ອຍເຂົ້າໃຈວ່າພວກເຮົາຄວນໃຊ້ຂອງຂັວນ / ພອນສະຫວັນສ່ວນຕົວຂອງພວກເຮົາເພື່ອຊ່ວຍຄົນອື່ນແລະອື່ນໆ. ແຕ່ຖ້າທ່ານບໍ່ມີພອນສະຫວັນ / ຂອງຂວັນທີ່ເຫັນໄດ້ແຈ້ງ, ຫຼັງຈາກນັ້ນຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ບໍ່ມີປະໂຫຍດຕໍ່ (sp) ກໍ່ຈະຕາມມາ. ຄວາມຄິດແລະການຄົ້ນຫາຫຼາຍຢ່າງແມ່ນຈະຕ້ອງການຈາກຕົວຂ້ອຍເອງ. ເຊັ່ນດຽວກັນເມື່ອຂ້ອຍສືບຕໍ່ການສຶກສາ, ຂ້ອຍຄິດຫຼາຍ... ອ່ານຕື່ມ "
ຄວາມຄິດຂອງການປະກາດຕໍ່ຄົນອື່ນສາມາດເປັນເລື່ອງທີ່ ໜ້າ ຢ້ານກົວ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ບໍ່ຄືກັບວຽກງານບຸກເບີກ, ການປະກາດແມ່ນ ຄຳ ສັ່ງຈາກພຣະ ຄຳ ພີໂດຍກົງຈາກພຣະເຢຊູຄຣິດຕໍ່ສານຸສິດຂອງພຣະອົງ. ພວກເຮົາທຸກຄົນເຮັດມັນແຕກຕ່າງກັນໄປຕາມຂໍ້ ຈຳ ກັດແລະຄວາມສາມາດຂອງພວກເຮົາ, ແຕ່ມັນແມ່ນວິທີ ໜຶ່ງ ທີ່ພວກເຮົາສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ພະເຢໂຫວາແລະເພື່ອນມະນຸດດ້ວຍກັນ. ສຳ ລັບພະເຢໂຫວາ, ເພາະວ່າພວກເຮົາ ກຳ ລັງໃຫ້ ຄຳ ພະຍານຫລືພະຍານຕໍ່ມະນຸດແລະທູດສະຫວັນ (ແລະຜີປີສາດ) ວ່າພະເຢໂຫວາແມ່ນຖືກຕ້ອງໃນທຸກສິ່ງທີ່ພະອົງເຮັດແລະເປັນຜູ້ດຽວທີ່ໄດ້ຮັບການນະມັດສະການແລະເຊື່ອຟັງ. ສຳ ລັບເພື່ອນມະນຸດພວກເຮົາ, ເພາະວ່າຂ່າວສານຂອງພວກເຮົາແມ່ນຂ່າວສານທີ່ຊ່ວຍຊີວິດແລະເພາະວ່າ... ອ່ານຕື່ມ "