ບົດຄວາມ “ການຊ່ອຍເຫຼືອມະນຸດ” ແລະບົດຄວາມທີ່ຜ່ານມາກ່ຽວກັບຄວາມຫວັງເລື່ອງການຟື້ນຄືນຊີວິດໄດ້ກວມເອົາສ່ວນໜຶ່ງຂອງການສົນທະນາຕໍ່ໄປວ່າ: ຄລິດສະຕຽນຜູ້ທີ່ອົດທົນໄດ້ຈະໄປສະຫວັນ, ຫຼືຈະຕິດພັນກັບແຜ່ນດິນໂລກດັ່ງທີ່ພວກເຮົາຮູ້ໃນຕອນນີ້. ຂ້ອຍໄດ້ເຮັດການຄົ້ນຄວ້ານີ້ເມື່ອຂ້ອຍຮູ້ວ່າເພື່ອນພະຍານພະເຢໂຫວາບາງຄົນຂອງຂ້ອຍ (ໃນເວລານັ້ນ) ເບິ່ງຄືວ່າຮັກແນວຄິດໃນການໃຫ້ຄໍາແນະນໍາ. ຂ້າພະເຈົ້າຫວັງວ່າສິ່ງນີ້ຈະຊ່ວຍຄລິດສະຕຽນໃຫ້ມີທັດສະນະຕື່ມອີກກ່ຽວກັບຄວາມຫວັງທີ່ເຮົາມີ, ແລະ ຄວາມຫວັງທີ່ມີຕໍ່ມະນຸດທັງໝົດໃນອະນາຄົດບໍ່ໄກ. ຂໍ້ຄວາມ/ເອກະສານອ້າງອີງທັງໝົດແມ່ນໄດ້ມາຈາກການແປໂລກໃໝ່, ເວັ້ນເສຍແຕ່ຈະບັນທຶກໄວ້ເປັນຢ່າງອື່ນ.
ເຂົາເຈົ້າຈະປົກຄອງເປັນກະສັດ: ກະສັດແມ່ນຫຍັງ?
“ພວກເຂົາຈະປົກຄອງເປັນກະສັດກັບພະອົງເປັນເວລາ 1000 ປີ” (ພະນິມິດ 20:6).
ກະສັດແມ່ນຫຍັງ? ຄໍາຖາມທີ່ແປກປະຫລາດ, ທ່ານອາດຈະຄິດ. ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າກະສັດເປັນຜູ້ວາງກົດໝາຍແລະບອກຄົນວ່າຈະເຮັດແນວໃດ. ຫຼາຍປະເທດມີ ຫຼືເຄີຍມີກະສັດ ແລະລາຊິນີ, ເຊິ່ງເປັນຕົວແທນຂອງລັດ ແລະປະເທດຊາດໃນສາກົນ. ແຕ່ນີ້ບໍ່ແມ່ນປະເພດຂອງກະສັດທີ່ໂຢຮັນຂຽນກ່ຽວກັບ. ເພື່ອຈະເຂົ້າໃຈເຖິງບົດບາດທີ່ຕັ້ງໄວ້ຂອງກະສັດ ເຮົາຈະຕ້ອງກັບໄປເຖິງສະໄໝຂອງອິດສະລາແອນບູຮານ.
ເມື່ອພະເຢໂຫວານຳຊາວອິດສະລາແອນອອກຈາກປະເທດເອຢິບ ພະອົງມອບໝາຍໃຫ້ໂມເຊແລະອາໂຣນເປັນຕົວແທນ. ການຈັດການນີ້ຈະສືບຕໍ່ໄປໃນສາຍພົວພັນຂອງອາໂຣນ (ອພຍ 3:10; ອພ. 40:13-15; ເລກທີ 17:8). ນອກເໜືອໄປຈາກຖານະປະໂລຫິດຂອງອາໂຣນແລ້ວ ຊາວເລວີຍັງໄດ້ຮັບມອບໝາຍໃຫ້ຮັບໃຊ້ຕາມການຊີ້ນຳຂອງລາວໃນຫຼາຍວຽກງານເຊັ່ນການສັ່ງສອນ ເປັນການຄອບຄອງສ່ວນຕົວຂອງພະເຢໂຫວາ (ປຊຊ 3:5-13). ໂມເຊກຳລັງຕັດສິນໃນເວລານັ້ນ, ແລະໄດ້ມອບສ່ວນໜຶ່ງຂອງບົດບາດນີ້ໃຫ້ຜູ້ອື່ນຕາມຄຳແນະນຳຂອງພໍ່ເຖົ້າຂອງເພິ່ນ (ອພຍ 18:14-26). ເມື່ອພະບັນຍັດຂອງໂມເຊຖືກມອບໃຫ້, ມັນບໍ່ໄດ້ມາພ້ອມກັບການຊີ້ນຳຫຼືຂໍ້ບັງຄັບໃດໆໃນການເພີ່ມຫຼືການຖອດສ່ວນຂອງມັນ. ແທ້ຈິງແລ້ວ, ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າບໍ່ແມ່ນສ່ວນນ້ອຍໆທີ່ຈະຖືກເອົາອອກຈາກມັນກ່ອນທີ່ຈະສໍາເລັດ (Mat. 5: 17-20). ສະນັ້ນ ປະກົດວ່າບໍ່ມີລັດຖະບານຂອງມະນຸດ ເພາະພະເຢໂຫວາເອງເປັນກະສັດແລະຜູ້ໃຫ້ກົດໝາຍ (ຢາໂກໂບ 4:12ກ).
ຫຼັງຈາກການຕາຍຂອງໂມເຊ, ປະໂລຫິດໃຫຍ່ແລະຊາວເລວີໄດ້ຮັບຜິດຊອບໃນການພິພາກສາປະເທດຊາດໃນລະຫວ່າງທີ່ເຂົາເຈົ້າອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນສັນຍາ (ພຣະບັນຍັດສອງ 17:8-12). ຊາມູເອນເປັນຜູ້ຕັດສິນທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດແລະເຫັນໄດ້ວ່າເປັນເຊື້ອສາຍຂອງອາໂຣນ, ເມື່ອລາວເຮັດໜ້າທີ່ແຕ່ປະໂລຫິດເທົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ເຮັດ (1 ຊາມູເອນ 7:6-9,15-17). ເນື່ອງຈາກວ່າລູກຊາຍຂອງຊາມູເອນເປັນຄົນສໍ້ລາດບັງຫຼວງ ຊາວອິດສະລາແອນຈຶ່ງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ກະສັດອົງໜຶ່ງຮັກສາຄວາມເປັນນໍ້າໜຶ່ງໃຈດຽວກັນແລະເບິ່ງແຍງເລື່ອງທາງກົດໝາຍ. ພະເຢໂຫວາໄດ້ຈັດໃຫ້ມີການຈັດຕັ້ງໄວ້ແລ້ວພາຍໃຕ້ກົດໝາຍຂອງໂມເຊເພື່ອໃຫ້ຄຳຂໍດັ່ງກ່າວ ເຖິງແມ່ນວ່າການຈັດຕັ້ງນີ້ເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈເດີມ (ພະບັນຍັດ 17:14-20; 1 ຊາມ. 8:18-22).
ເຮົາອາດສະຫລຸບໄດ້ວ່າການຕັດສິນໃນເລື່ອງທາງກົດໝາຍເປັນບົດບາດຫຼັກຂອງກະສັດພາຍໃຕ້ພະບັນຍັດຂອງໂມເຊ. ອັບຊາໂລມໄດ້ເລີ່ມການກະບົດຕໍ່ກະສັດດາວິດພໍ່ຂອງລາວ ໂດຍພະຍາຍາມປ່ຽນແທນລາວໃຫ້ເປັນຜູ້ຕັດສິນ (2 ຊາມູເອນ 15:2-6). ກະສັດຊາໂລໂມນໄດ້ຮັບສະຕິປັນຍາຈາກພະເຢໂຫວາເພື່ອຈະສາມາດຕັດສິນຊາດໄດ້ແລະມີຊື່ສຽງໂດ່ງດັງ (1 ກີ. 3:8-9,28). ກະສັດໄດ້ປະຕິບັດຄືກັບສານສູງສຸດໃນສະໄຫມຂອງພວກເຂົາ.
ເມື່ອຢູດາຍຖືກຈັບແລະປະຊາຊົນຖືກພາໄປບາບີໂລນ, ເຊື້ອສາຍຂອງກະສັດກໍສິ້ນສຸດລົງ ແລະອຳນາດຂອງປະຊາຊາດເຫັນຄວາມຍຸຕິທຳ. ເຫດການນີ້ຍັງສືບຕໍ່ໄປຫຼັງຈາກທີ່ພວກເຂົາກັບຄືນມາ, ດັ່ງທີ່ກະສັດທີ່ຍຶດຄອງຍັງມີຄຳເວົ້າສຸດທ້າຍໃນການຈັດເລື່ອງຕ່າງໆ (ເອເຊກຽນ 5:14-16, 7:25-26; ຮັດກາຍ 1:1). ຊົນຍິດສະລາເອນມັກການປົກຄອງຂອງຕົນເອງຈົນເຖິງສະໄໝຂອງພະເຍຊູແລະນອກນັ້ນ ເຖິງແມ່ນວ່າເຂົາເຈົ້າຍັງຢູ່ພາຍໃຕ້ການປົກຄອງແບບໂລກ. ເຮົາສາມາດເຫັນຄວາມຈິງນັ້ນໄດ້ໃນເວລາທີ່ພະເຍຊູປະຫານຊີວິດ. ຕາມກົດໝາຍຂອງໂມເຊ ຄວາມຜິດບາງຢ່າງຈະຕ້ອງຖືກລົງໂທດດ້ວຍຫີນກ້ອນຫີນ. ແນວໃດກໍຕາມ ເນື່ອງຈາກກົດໝາຍຂອງໂລມທີ່ເຂົາເຈົ້າປະຕິບັດຕາມ, ຊາວອິດສະລາແອນບໍ່ສາມາດສັ່ງຫຼືໃຊ້ການປະຫານຊີວິດແບບນັ້ນເອງ. ດ້ວຍເຫດນັ້ນ ຊາວຢິວຈຶ່ງບໍ່ສາມາດຫຼີກລ່ຽງການຂໍຄວາມເຫັນດີຈາກຜູ້ປົກຄອງປີລາດ ເມື່ອເຂົາເຈົ້າພະຍາຍາມຈະປະຫານພະເຍຊູ. ການປະຫານຊີວິດນີ້ຍັງບໍ່ໄດ້ເຮັດໂດຍຊາວຢິວ, ແຕ່ໂດຍຊາວໂລມເປັນຜູ້ມີອຳນາດໃນການກະທຳເຊັ່ນນີ້ (ໂຢຮັນ 18:28-31; 19:10-11).
ການຈັດຕັ້ງບໍ່ໄດ້ປ່ຽນແປງເມື່ອພະບັນຍັດຂອງໂມເຊຖືກປ່ຽນແທນດ້ວຍກົດໝາຍຂອງພະຄລິດ. ກົດໝາຍໃໝ່ນີ້ບໍ່ໄດ້ລວມເອົາການອ້າງອີງເຖິງການພິພາກສາຜູ້ອື່ນ (ມັດທາຍ 5:44-45; ໂຢຮັນ 13:34; ຄາລາເຕຍ 6:2; 1 ໂຢຮັນ 4:21), ແລະດັ່ງນັ້ນພວກເຮົາມາເຖິງຄໍາແນະນໍາຂອງອັກຄະສາວົກໂປໂລໃນຈົດຫມາຍສະບັບຂອງຕົນກັບ Romans ໄດ້. ພະອົງແນະນຳເຮົາໃຫ້ຍອມຢູ່ໃຕ້ອຳນາດຂອງພະອົງໃນຖານະເປັນ “ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຈົ້າ” ເພື່ອໃຫ້ລາງວັນຄວາມດີແລະໂທດຄວາມຊົ່ວ (Romans 13: 1-4). ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ລາວໄດ້ໃຫ້ຄໍາອະທິບາຍນີ້ເພື່ອສະຫນັບສະຫນູນຄໍາແນະນໍາອີກຢ່າງຫນຶ່ງ: ພວກເຮົາຈໍາເປັນຕ້ອງເຮັດສິ່ງນີ້ເພື່ອປະຕິບັດຕາມຄໍາສັ່ງທີ່ຈະ "ບໍ່ກັບຄືນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍສໍາລັບຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ" ແຕ່ເພື່ອໃຫ້ "ສະຫງົບກັບມະນຸດທຸກຄົນ" ແລະເຖິງແມ່ນວ່າຈະພະຍາຍາມຕື່ມຄວາມຕ້ອງການຂອງສັດຕູຂອງພວກເຮົາ. (Romans 12: 17-21). ເຮົາຊ່ວຍຕົວເອງໃນການເຮັດສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ໂດຍການແກ້ແຄ້ນໃຫ້ຢູ່ໃນມືຂອງພະເຢໂຫວາ ຜູ້ໄດ້ “ມອບໝາຍ” ອັນນີ້ໃຫ້ກັບລະບົບກົດໝາຍຂອງອົງການປົກຄອງຝ່າຍໂລກຈົນເຖິງທຸກມື້ນີ້.
ການຈັດການນີ້ຈະດຳເນີນຕໍ່ໄປຈົນກວ່າພະເຍຊູຈະກັບມາ. ພະອົງຈະເອີ້ນເຈົ້າໜ້າທີ່ຝ່າຍໂລກໃຫ້ພິຈາລະນາເຖິງຂໍ້ບົກຜ່ອງຂອງເຂົາເຈົ້າແລະການບິດເບືອນຄວາມຍຸຕິທຳທີ່ຫຼາຍຄົນໄດ້ຮູ້ເລື່ອງສ່ວນຕົວຕາມມາດ້ວຍການຈັດຕັ້ງໃໝ່. ໂປໂລໄດ້ສັງເກດເຫັນວ່າພະບັນຍັດມີເງົາຂອງສິ່ງທີ່ຈະມາເຖິງ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນສານ (ຫຼືຮູບພາບ) ຂອງສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນ (ເຮັບເຣີ 10: 1). ເຮົາພົບຄຳສັບທີ່ຄ້າຍຄືກັນໃນໂກໂລດ 2:16,17. ມັນອາດຫມາຍຄວາມວ່າພາຍໃຕ້ການຈັດຕັ້ງໃຫມ່ນີ້, ຊາວຄຣິດສະຕຽນຈະໄດ້ຮັບການແບ່ງປັນໃນການຕັ້ງຫນ້າຂອງຫຼາຍປະຊາຊາດແລະປະຊາຊົນ (Micah 4:3). ດັ່ງນັ້ນເຂົາຈຶ່ງໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນຜູ້ປົກຄອງ “ຊັບສິນທັງໝົດຂອງພຣະອົງ”: ມະນຸດທັງປວງ, ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ຊື້ດ້ວຍເລືອດຂອງພຣະອົງເອງ (ມັດທາຍ 24:45-47; ໂຣມ 5:17; ພຣະນິມິດ 20:4-6). ໃນຂອບເຂດທີ່ນີ້ລວມທັງເທວະດາເຊັ່ນດຽວກັນ, ພວກເຮົາອາດຈະຕ້ອງລໍຖ້າເພື່ອຊອກຫາ (1 Corinthians 6:2-3). ພຣະເຢຊູໄດ້ໃຫ້ລາຍລະອຽດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງໃນຄໍາອຸປະມາຂອງ Minas ໃນລູກາ 19:11-27. ໃຫ້ສັງເກດວ່າລາງວັນສໍາລັບຄວາມຊື່ສັດຕໍ່ເລື່ອງເລັກນ້ອຍແມ່ນ "ສິດອຳນາດເໜືອ…ເມືອງ“. ໃນຄຳປາກົດ 20:6 ເຮົາພົບເຫັນຜູ້ທີ່ມີສ່ວນໃນການຄືນມາຈາກຕາຍຄັ້ງທຳອິດທີ່ຈະເປັນປະໂລຫິດແລະປົກຄອງ, ແຕ່ປະໂລຫິດທີ່ບໍ່ມີຄົນເປັນຕົວແທນແມ່ນຫຍັງ? ຫຼືກະສັດທີ່ບໍ່ມີປະຊາຊົນປົກຄອງແມ່ນຫຍັງ? ເວົ້າຕື່ມອີກກ່ຽວກັບນະຄອນສັກສິດເຢຣູຊາເລັມ, ພຣະນິມິດ 21:23 ແລະຕໍ່ໄປໃນບົດທີ 22 ບອກວ່າປະຊາຊາດຈະໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຈາກການຈັດການໃຫມ່ເຫຼົ່ານີ້.
ໃຜແດ່ທີ່ມີຄຸນສົມບັດສຳລັບການປົກຄອງແບບນັ້ນ? ຜູ້ນັ້ນແມ່ນຜູ້ທີ່ “ໄດ້ຊື້” ຈາກບັນດາມະນຸດເປັນ “ໝາກໄມ້ທຳອິດ” ແລະ “ຕິດຕາມລູກແກະໄປບ່ອນໃດກໍຕາມ” (ພະນິມິດ 14:1-5). ການພິພາກສາໃນບາງເລື່ອງອາດຈະຖືກມອບໝາຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ, ດັ່ງທີ່ໂມເຊໄດ້ມອບໝາຍເລື່ອງເລັກໆນ້ອຍໆໃຫ້ຫົວໜ້າຄົນຕ່າງໆ, ດັ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ເຫັນໃນອົບພະຍົບ 18:25-26. ມັນກໍຄືກັນກັບການແຕ່ງຕັ້ງຄົນເລວີໃນຕົວເລກ 3: ເຜົ່ານີ້ເປັນຕົວແທນຂອງພະເຢໂຫວາທີ່ຈະເອົາລູກຫົວຫົວທັງປວງ (ລູກທຳອິດທີ່ມີຊີວິດຢູ່) ຈາກຄອບຄົວຢາໂຄບ (ຈົດເຊັນບັນຊີ 3:11-13; ມາລາກີ 3:1-4,17). . ໂດຍໄດ້ຮັບການຊື້ເປັນລູກຊາຍ, ຄລິດສະຕຽນທີ່ສັດຊື່ກາຍເປັນຜູ້ສ້າງໃຫມ່ຄືກັນກັບພຣະເຢຊູ. ພວກເຂົາຈະມີຄວາມພ້ອມຢ່າງເຕັມທີ່ເພື່ອສ່ວນສ່ວນຂອງຕົນເອງໃນການປິ່ນປົວປະຊາຊາດ ແລະການສິດສອນພຣະບັນຍັດຂໍ້ໃໝ່, ເພື່ອວ່າຄົນທີ່ມີຄ່າຂອງຊາດທັງປວງຈະໄດ້ຮັບການຢືນຢູ່ທີ່ຊອບທຳກັບພຣະເຈົ້າອົງທ່ຽງແທ້ໃນເວລາອັນເໝາະສົມ (2 ໂກລິນໂທ 5. :17-19; ຄາລາເຕຍ 4:4-7).
ສະບາຍດີ Lang, ມັກບົດຄວາມ. ເຈົ້າສາມາດສົ່ງຂໍ້ມູນການລ່ວງລະເມີດທີ່ເຈົ້າຄົ້ນພົບມາພ້ອມໆກັບຈົດໝາຍທີ່ເຈົ້າຂຽນມາໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ບໍ. gavindlt@yahoo.com
ບາງອາທິດກ່ອນຂ້ອຍໄດ້ສົ່ງອີເມວຫາເຈົ້າ, ແຕ່ບໍ່ເຄີຍມີຄໍາຕອບ. ທ່ານໄດ້ຮັບອີເມວນັ້ນ, ຫຼືບາງທີມັນອາດຈະຖືກຖິ້ມເປັນ spam?
ສະບາຍດີຕອນເຊົ້າ Ad Lang. ຂ້ອຍຊື່ John & I ອາໄສຢູ່ West Sussex, ປະເທດອັງກິດ, ບໍ່ໄກຫຼາຍລ້ານໄມ.
ຂ້ອຍເປັນຄົນໃໝ່ຂອງກຸ່ມ BP & ຂ້ອຍພົບວ່າຕົນເອງໄດ້ຮັບການຊຸກຍູ້ຈາກຕົວຢ່າງທີ່ກົງໄປກົງມາຂອງ Eric, ແລະຕົວເອງໃນການຢືນຢູ່ໃນຄວາມຈິງ.
ຂ້ອຍມີຫຼາຍຈຸດທີ່ຂ້ອຍຢາກຈະສົນທະນາກັບເຈົ້າ - ທີ່ຢູ່ອີເມວຂອງຂ້ອຍແມ່ນ atquk@me.com.
ບາງທີຂ້ອຍຈະໄດ້ຍິນຈາກເຈົ້າ.
Le fait de devenir rois et prêtres et de régner sur la terre, ne veut-il tout simplement pas dire, « régner dans la vie avec ພຣະຄຣິດ», selon le passage que tu cites de Romains 5:17 ?
Les Israélites, s'ils avaient suivi les voies de Jah, ne seraient-ils pas devenus « un royaume de prêtres », selon Exode 19:5,6 ?
Auraient-ils gouverné pour autant sur d'autres ?
Ou, arrivés à ce stade, ne se seraient-ils pas suffit à eux-mêmes pour s'approcher de Jah, sans intermédiaire ?
ສະບາຍດີ ຂໍໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຄິດກ່ຽວກັບຜົນທໍາອິດສໍາລັບການໃນອາດາມທັງຫມົດໄດ້ເສຍຊີວິດ, ສະນັ້ນໃນພຣະຄຣິດທັງຫມົດຈະໄດ້ຮັບການມີຊີວິດ. ແຕ່ແຕ່ລະຄົນຕາມລຳດັບຂອງຕົນເອງ: ພະຄລິດເປັນໝາກຜົນທຳອິດ, ແລ້ວຜູ້ທີ່ເປັນຂອງພະຄລິດສະເດັດມາ (1 ໂກລິນໂທ 15:21-23) ຄວນຈະສະເດັດມາຫຼັງຈາກນັ້ນບໍ? ພາສາກະເຣັກຖືກຂຽນໂດຍບໍ່ມີເຄື່ອງໝາຍວັກຕອນ (ໃນເຄື່ອງໝາຍວັກຕອນການແປຂ້າງເທິງນີ້ໄດ້ຖືກເພີ່ມແຕ່ເຄື່ອງໝາຍວັກຕອນສາມາດປ່ຽນຄວາມໝາຍໄດ້) ຖ້າເປັນເຊັ່ນນັ້ນ, ມັນສາມາດອ່ານໄດ້ວ່າໝາກໄມ້ທຳອິດຖືກເກັບເອົາກ່ອນການສະເດັດມາຄັ້ງທີສອງຂອງພຣະເຢຊູ, ໝາກໄມ້ທຳອິດເບິ່ງຄືວ່າແຍກອອກຈາກຄົນເຫຼົ່ານັ້ນ.... ອ່ານຕື່ມ "