ຄວາມລອດຂອງເຮົາໃນຖານະເປັນຄຣິສຕຽນຂຶ້ນກັບການຮັກສາວັນສະບາໂຕບໍ? ຜູ້ຊາຍຄື Mark Martin, ອະດີດພະຍານພະເຢໂຫວາ, ປະກາດວ່າຄລິດສະຕຽນຕ້ອງຖືວັນຊະບາໂຕປະຈໍາອາທິດເພື່ອຈະໄດ້ຮັບຄວາມລອດ. ດັ່ງທີ່ລາວກໍານົດມັນ, ການຮັກສາວັນສະບາໂຕຫມາຍເຖິງການກໍານົດເວລາ 24 ຊົ່ວໂມງລະຫວ່າງ 6 ໂມງແລງວັນສຸກເຖິງ 6 ໂມງແລງໃນວັນເສົາເພື່ອຢຸດການເຮັດວຽກແລະນະມັດສະການພະເຈົ້າ. ພະອົງອ້າງຢ່າງໝັ້ນໃຈວ່າການຮັກສາວັນສະບາໂຕ (ຕາມປະຕິທິນຂອງຊາວຢິວ) ເປັນສິ່ງທີ່ແຍກຄລິດສະຕຽນແທ້ອອກຈາກຄລິດສະຕຽນປອມ. ໃນວີດີໂອຄໍາພະຍາກອນຄວາມຫວັງຂອງລາວທີ່ມີຊື່ວ່າ "ຕັ້ງໃຈທີ່ຈະປ່ຽນແປງເວລາແລະກົດຫມາຍ" ລາວເວົ້ານີ້:

“ເຈົ້າ​ເຫັນ​ຄົນ​ທີ່​ນະມັດສະການ​ພະເຈົ້າ​ອົງ​ທ່ຽງ​ແທ້​ອົງ​ດຽວ​ມາ​ເຕົ້າ​ໂຮມ​ກັນ​ໃນ​ວັນ​ຊະບາໂຕ. ຖ້າ​ເຈົ້າ​ນະມັດສະການ​ພະເຈົ້າ​ອົງ​ແທ້​ນີ້​ເປັນ​ມື້​ທີ່​ພະອົງ​ເລືອກ​ເອົາ. ມັນກໍານົດປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງແລະແຍກພວກເຂົາອອກຈາກສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງໂລກ. ແລະຊາວຄຣິດສະຕຽນທີ່ຮູ້ເລື່ອງນີ້ແລະເຊື່ອໃນວັນຊະບາໂຕ, ມັນແຍກພວກເຂົາອອກຈາກຄຣິສຕຽນຫຼາຍ.”

Mark Martin ບໍ່ແມ່ນຜູ້ດຽວທີ່ຈະປະກາດວ່າພຣະບັນຍັດທີ່ຈະຮັກສາວັນສະບາໂຕເປັນຂໍ້ກໍານົດສໍາລັບຊາວຄຣິດສະຕຽນ. ສະມາຊິກ 21 ລ້ານຄົນທີ່ຮັບບັບຕິສະມາຂອງໂບດ Seventh-day Adventist ແມ່ນຕ້ອງການເພື່ອຮັກສາວັນສະບາໂຕ. ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ມັນມີຄວາມ ສຳ ຄັນຫຼາຍຕໍ່ໂຄງສ້າງສາດສະ ໜາ ສາດຂອງພວກເຂົາ, ທີ່ພວກເຂົາໄດ້ໃສ່ຊື່ຕົນເອງດ້ວຍຊື່ "ວັນສະບາໂຕຂອງວັນສະບາໂຕ", ເຊິ່ງມີຄວາມ ໝາຍ ວ່າ "ນັກສະມາທິສະບາໂຕ."

ຖ້າ​ເຮົາ​ຕ້ອງ​ຮັກສາ​ວັນ​ຊະບາໂຕ​ຢ່າງ​ແທ້​ຈິງ​ເພື່ອ​ຈະ​ໄດ້​ຮັບ​ຄວາມ​ລອດ, ມັນ​ຈະ​ເບິ່ງ​ຄື​ວ່າ​ພະ​ເຍຊູ​ເຮັດ​ຜິດ​ເມື່ອ​ພະອົງ​ກ່າວ​ວ່າ​ຄວາມ​ຮັກ​ຈະ​ເປັນ​ຕົວ​ບົ່ງ​ບອກ​ເຖິງ​ຄລິດສະຕຽນ​ແທ້. ບາງ​ທີ ໂຢ​ຮັນ 13:35 ຄວນ​ອ່ານ​ວ່າ, “ໂດຍ​ການ​ນີ້​ຄົນ​ທັງ​ປວງ​ຈະ​ຮູ້​ວ່າ​ທ່ານ​ເປັນ​ສາ​ນຸ​ສິດ​ຂອງ​ເຮົາ—ຖ້າ​ຫາກ​ທ່ານ​ຮັກ​ສາ​ພຣະ​ຄຳ​ພີ. ວັນຊະບາໂຕ.” “ດ້ວຍ​ເຫດ​ນີ້​ຄົນ​ທັງ​ປວງ​ຈະ​ຮູ້​ວ່າ​ທ່ານ​ເປັນ​ສາ​ນຸ​ສິດ​ຂອງ​ເຮົາ ຖ້າ​ຫາກ​ທ່ານ​ມີ​ຄວາມ​ຮັກ​ຕໍ່​ກັນ​ແລະ​ກັນ.”

ພໍ່ຂອງຂ້ອຍໄດ້ຮັບການລ້ຽງດູເປັນຊາວ Presbyterian, ແຕ່ລາວໄດ້ປ່ຽນມາເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາໃນຕົ້ນປີ 1950. ປ້າ ແລະ ແມ່ຕູ້ ຂອງ ຂ້າພະ ເຈົ້າ, ແນວ ໃດ ກໍ ຕາມ, ເລືອກ ທີ່ ຈະ ກາຍ ເປັນ ຜູ້ ປະກາດ ວັນ ທີ ເຈັດ. ຫຼັງຈາກເຮັດການຄົ້ນຄວ້ານີ້ເຂົ້າໄປໃນໂບດ Seventh-day Adventist, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນຄວາມຄ້າຍຄືກັນທີ່ຫນ້າເສົ້າໃຈລະຫວ່າງສອງສາສະຫນາ.

ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ເຊື່ອວ່າພວກເຮົາຄວນຈະຮັກສາວັນສະບາໂຕປະຈໍາອາທິດໃນລັກສະນະທີ່ Mark Martin ແລະສາດສະຫນາຈັກ SDA ເທດສະຫນາ. ມັນບໍ່ແມ່ນຄວາມຕ້ອງການຄວາມລອດໂດຍອີງໃສ່ການຄົ້ນຄວ້າຂອງຂ້ອຍ. ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າທ່ານຈະເຫັນໃນຊຸດວິດີໂອສອງພາກນີ້ວ່າຄໍາພີໄບເບິນບໍ່ໄດ້ສະຫນັບສະຫນູນການສອນຂອງ Seventh-day Adventists ກ່ຽວກັບບັນຫານີ້.

ແນ່ນອນ ພະເຍຊູຮັກສາວັນຊະບາໂຕເພາະພະອົງເປັນຊາວຢິວທີ່ມີຊີວິດຢູ່ໃນສະໄຫມທີ່ກົດບັນຍັດຍັງໃຊ້ຢູ່. ແຕ່ວ່າພຽງແຕ່ນໍາໃຊ້ກັບຊາວຢິວພາຍໃຕ້ກົດຫມາຍ. ຊາວໂຣມັນ, ຊາວກຣີກ, ແລະຄົນຕ່າງຊາດອື່ນໆບໍ່ໄດ້ຢູ່ພາຍໃຕ້ວັນສະບາໂຕ, ສະນັ້ນຖ້າກົດ ໝາຍ ຂອງຊາວຢິວສືບຕໍ່ມີຜົນບັງຄັບໃຊ້ຫລັງຈາກທີ່ພຣະເຢຊູເຮັດກົດ ໝາຍ ຕາມທີ່ລາວ ທຳ ນາຍໄວ້, ຄົນ ໜຶ່ງ ຈະຄາດຫວັງວ່າການຊີ້ ນຳ ທີ່ຈະແຈ້ງຈາກພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງພວກເຮົາກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້, ແຕ່. ບໍ່​ມີ​ຫຍັງ​ຈາກ​ລາວ​ຫຼື​ນັກ​ຂຽນ​ຄລິດສະຕຽນ​ຄົນ​ອື່ນ​ທີ່​ບອກ​ເຮົາ​ໃຫ້​ຮັກສາ​ວັນ​ຊະບາໂຕ. ດັ່ງນັ້ນການສອນນັ້ນມາຈາກໃສ? ອາດເປັນໄປໄດ້ບໍທີ່ແຫຼ່ງເຫດຜົນທີ່ພາໃຫ້ຊາວ Adventists ຫຼາຍລ້ານຄົນຮັກສາວັນຊະບາໂຕເປັນແຫຼ່ງດຽວກັນທີ່ເຮັດໃຫ້ພະຍານພະເຢໂຫວາຫຼາຍລ້ານຄົນປະຕິເສດການຮັບປະທານເຂົ້າຈີ່ແລະເຫຼົ້າແວງທີ່ເປັນສັນຍາລັກຂອງເນື້ອໜັງແລະເລືອດທີ່ຊ່ວຍຊີວິດຂອງພະເຍຊູ. ເປັນ​ຫຍັງ​ຜູ້​ຊາຍ​ຈຶ່ງ​ຖືກ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ໄປ​ດ້ວຍ​ເຫດ​ຜົນ​ທາງ​ປັນ​ຍາ​ຂອງ​ຕົນ​ເອງ​ແທນ​ທີ່​ຈະ​ພຽງ​ແຕ່​ຍອມ​ຮັບ​ສິ່ງ​ທີ່​ມັນ​ໄດ້​ລະ​ບຸ​ໄວ້​ຢ່າງ​ຈະ​ແຈ້ງ​ໃນ​ພຣະ​ຄໍາ​ພີ?

ເຫດຜົນທາງປັນຍາອັນໃດທີ່ນໍາພາສິດຍາພິບານ ແລະຜູ້ຮັບໃຊ້ເຫຼົ່ານີ້ໃຫ້ສົ່ງເສີມການຮັກສາວັນສະບາໂຕ? ມັນເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍວິທີນີ້:

ພຣະບັນຍັດ 10 ຂໍ້ ທີ່ ໂມເຊ ໄດ້ ເອົາ ລົງ ມາ ຈາກ ພູ ເທິງ ແຜ່ນ ຫີນ ສອງ ແຜ່ນ ເປັນ ຕົວ ແທນ ຂອງ ກົດ ຫມາຍ ດ້ານ ສິນ ທໍາ ທີ່ ບໍ່ ມີ ເວລາ. ຕົວຢ່າງ, ພຣະບັນຍັດຂໍ້ທີ 6 ບອກພວກເຮົາວ່າພວກເຮົາບໍ່ຄວນຄາດຕະກໍາ, ຂໍ້ທີ 7, ວ່າພວກເຮົາບໍ່ຄວນຫລິ້ນຊູ້, ຂໍ້ທີ 8, ພວກເຮົາບໍ່ຄວນລັກ, ຂໍ້ທີ 9, ພວກເຮົາບໍ່ຄວນຕົວະ… ຕອນນີ້ພຣະບັນຍັດຂໍ້ໃດໝົດແລ້ວບໍ? ແນ່ນອນບໍ່! ດັ່ງນັ້ນເປັນຫຍັງພວກເຮົາຈຶ່ງພິຈາລະນາຂໍ້ທີ 4, ກົດຫມາຍວ່າດ້ວຍການຮັກສາວັນສະບາໂຕເປັນວັນທີ່ລ້າສະໄຫມ? ເພາະ​ວ່າ​ພວກ​ເຮົາ​ຈະ​ບໍ່​ຝ່າຝືນ​ພຣະ​ບັນ​ຍັດ​ອື່ນໆ—ການ​ຄາດ​ຕະ​ກຳ, ລັກ, ການ​ຕົວະ—ແລ້ວ​ເປັນ​ຫຍັງ​ຈຶ່ງ​ຝ່າ​ຝືນ​ພຣະ​ບັນ​ຍັດ​ກ່ຽວ​ກັບ​ການ​ຮັກ​ສາ​ວັນ​ຊະ​ບາ​ໂຕ?

ບັນຫາກ່ຽວກັບການອີງໃສ່ແນວຄວາມຄິດແລະສະຕິປັນຍາຂອງມະນຸດແມ່ນວ່າພວກເຮົາບໍ່ຄ່ອຍເຫັນຕົວແປທັງຫມົດ. ​ເຮົາ​ບໍ່​ໄດ້​ຮັບ​ຮູ້​ເຖິງ​ປັດ​ໄຈ​ທັງ​ໝົດ​ທີ່​ມີ​ຜົນ​ກະທົບ​ຕໍ່​ເລື່ອງ​ໃດ​ໜຶ່ງ, ​ແລະ ຍ້ອນ​ຄວາມ​ພາກພູມ​ໃຈ, ​ເຮົາ​ຈຶ່ງ​ເດີນ​ໜ້າ​ຕາມ​ຄວາມ​ມັກ​ຂອງ​ຕົນ​ເອງ ​ແທນ​ທີ່​ຈະ​ໃຫ້​ຕົວ​ເຮົາ​ເອງ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ຊີ້​ນຳ​ຈາກ​ພຣະວິນ​ຍານ​ບໍລິສຸດ. ດັ່ງ​ທີ່​ໂປໂລ​ບອກ​ຊາວ​ຄຣິສຕຽນ​ຊາວ​ໂກຣິນໂທ​ທີ່​ກ້າວ​ໄປ​ໜ້າ​ວ່າ:

"ພຣະຄໍາພີກ່າວວ່າ, "ຂ້າພະເຈົ້າຈະທໍາລາຍປັນຍາຂອງຜູ້ມີປັນຍາແລະຫລີກລ້ຽງຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງນັກວິຊາການ." ດັ່ງນັ້ນ, ມັນເຮັດໃຫ້ຄົນສະຫລາດຢູ່ໃສ? ຫຼືນັກວິຊາການ? ຫຼືນັກໂຕ້ວາທີທີ່ມີທັກສະຂອງໂລກນີ້? ພະເຈົ້າ​ໄດ້​ສະແດງ​ໃຫ້​ເຫັນ​ວ່າ​ປັນຍາ​ຂອງ​ໂລກ​ນີ້​ເປັນ​ຄວາມ​ໂງ່​ຈ້າ!” (1 ໂກລິນໂທ 1:19, 20 ພຣະຄຳພີຂ່າວປະເສີດ)

ອ້າຍ​ເອື້ອຍ​ນ້ອງ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ, ພວກ​ເຮົາ​ບໍ່​ຕ້ອງ​ເວົ້າ​ວ່າ, “ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ເຊື່ອ​ວ່າ​ນີ້​ຫຼື​ວ່າ, ເພາະ​ວ່າ​ຜູ້​ຊາຍ​ຄົນ​ນີ້​ເວົ້າ, ຫຼື​ຜູ້​ຊາຍ​ທີ່​ເວົ້າ​ວ່າ.” ພວກເຮົາທຸກຄົນເປັນພຽງມະຕະ, ມັກຈະຜິດພາດ. ໃນປັດຈຸບັນ, ຫຼາຍກວ່າແຕ່ກ່ອນ, ມີຂໍ້ມູນທີ່ອຸດົມສົມບູນຢູ່ໃນປາຍນິ້ວມືຂອງພວກເຮົາ, ແຕ່ມັນທັງຫມົດແມ່ນມາຈາກຈິດໃຈຂອງມະນຸດບາງຄົນ. ເຮົາຕ້ອງຮຽນຮູ້ຫາເຫດຜົນໃຫ້ກັບຕົວເຮົາເອງ ແລະ ເຊົາຄິດວ່າເປັນພຽງເລື່ອງທີ່ປາກົດເປັນລາຍລັກອັກສອນ ຫຼື ໃນອິນເຕີເນັດ ມັນຕ້ອງເປັນຄວາມຈິງ, ຫຼືວ່າເຮົາມັກຄົນທີ່ມີສຽງດັງກັບໂລກ ແລະ ສົມເຫດສົມຜົນ, ແລ້ວສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າເວົ້າກໍຕ້ອງເປັນຄວາມຈິງ.

ໂປໂລ​ຍັງ​ເຕືອນ​ເຮົາ​ວ່າ​ບໍ່​ໃຫ້ “ຄັດ​ລອກ​ການ​ປະພຶດ​ແລະ​ຮີດຄອງ​ປະ​ເພນີ​ຂອງ​ໂລກ​ນີ້, ແຕ່​ໃຫ້​ພະເຈົ້າ​ປ່ຽນ​ເຈົ້າ​ໃຫ້​ເປັນ​ຄົນ​ໃໝ່​ໂດຍ​ການ​ປ່ຽນ​ວິທີ​ທີ່​ເຈົ້າ​ຄິດ. ຈາກ​ນັ້ນ ເຈົ້າ​ຈະ​ໄດ້​ຮຽນ​ຮູ້​ຄວາມ​ປະສົງ​ຂອງ​ພະເຈົ້າ​ສຳລັບ​ເຈົ້າ ເຊິ່ງ​ເປັນ​ສິ່ງ​ທີ່​ດີ ແລະ​ພໍ​ໃຈ ແລະ​ສົມບູນ​ແບບ.” (ໂລມ 12:2)

ດັ່ງ​ນັ້ນ​ຄຳ​ຖາມ​ທີ່​ຍັງ​ມີ​ຢູ່, ເຮົາ​ຄວນ​ຮັກ​ສາ​ວັນ​ຊະ​ບາ​ໂຕ​ບໍ? ເຮົາ​ໄດ້​ຮຽນ​ຄຳພີ​ໄບເບິນ​ຢ່າງ​ບໍ່​ຢຸດ​ຢັ້ງ ເຊິ່ງ​ໝາຍ​ຄວາມ​ວ່າ​ເຮົາ​ຍອມ​ໃຫ້​ຄຳພີ​ໄບເບິນ​ເປີດ​ເຜີຍ​ຄວາມ​ໝາຍ​ຂອງ​ຜູ້​ຂຽນ​ຄຳພີ​ໄບເບິນ ແທນ​ທີ່​ຈະ​ເລີ່ມ​ຕົ້ນ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຄິດ​ທີ່​ຄິດ​ໄວ້​ລ່ວງ​ໜ້າ​ກ່ຽວ​ກັບ​ສິ່ງ​ທີ່​ຜູ້​ຂຽນ​ເດີມ​ໝາຍ​ເຖິງ. ສະນັ້ນ, ເຮົາ​ຈະ​ບໍ່​ຄິດ​ວ່າ​ວັນ​ຊະບາໂຕ​ເປັນ​ແນວ​ໃດ ແລະ​ຈະ​ຮັກສາ​ມັນ​ໄວ້​ແນວ​ໃດ. ແທນທີ່ຈະ, ພວກເຮົາຈະໃຫ້ຄໍາພີໄບເບິນບອກພວກເຮົາ. ມັນເວົ້າຢູ່ໃນປື້ມບັນທຶກຂອງອົບພະຍົບ:

“ຈົ່ງ​ຈື່​ຈຳ​ວັນ​ຊະ​ບາ​ໂຕ, ເພື່ອ​ຮັກ​ສາ​ມັນ​ໃຫ້​ບໍ​ລິ​ສຸດ. ເປັນ​ເວລາ​ຫົກ​ວັນ ເຈົ້າ​ຈະ​ອອກ​ແຮງ​ແລະ​ເຮັດ​ວຽກ​ງານ​ທັງໝົດ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ແຕ່​ວັນ​ທີ​ເຈັດ​ເປັນ​ວັນ​ຊະບາໂຕ​ຂອງ​ພຣະເຈົ້າຢາເວ ພຣະເຈົ້າ​ຂອງ​ເຈົ້າ; ໃນ​ທີ່​ນັ້ນ ເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່​ເຮັດ​ວຽກ​ໃດໆ, ເຈົ້າ, ລູກ​ຊາຍ, ລູກ​ສາວ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ຂ້າ​ໃຊ້​ຊາຍ ຫລື ຂ້າ​ໃຊ້​ຍິງ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ຫລື ງົວ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ຫລື ຜູ້​ຢູ່​ນຳ​ເຈົ້າ. ເພາະ​ໃນ​ຫົກ​ມື້​ນີ້​ພຣະ​ຜູ້​ເປັນ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ສ້າງ​ທ້ອງ​ຟ້າ​ແລະ​ແຜ່ນ​ດິນ​ໂລກ, ທະ​ເລ​ແລະ​ທຸກ​ສິ່ງ​ທຸກ​ຢ່າງ​ທີ່​ມີ​ຢູ່​ໃນ​ພວກ​ເຂົາ, ແລະ​ພຣະ​ອົງ​ໄດ້​ພັກ​ຜ່ອນ​ໃນ​ວັນ​ທີ​ເຈັດ; ດ້ວຍເຫດນັ້ນ ພຣະເຈົ້າຢາເວ​ຈຶ່ງ​ອວຍພອນ​ວັນ​ຊະບາໂຕ ແລະ​ເຮັດ​ໃຫ້​ເປັນ​ວັນ​ສັກສິດ.” (ອົບພະຍົບ 20:8-11)

ນັ້ນເອງ! ນັ້ນແມ່ນຜົນລວມຂອງກົດບັນຍັດຂອງວັນຊະບາໂຕ. ຖ້າ​ເຈົ້າ​ເປັນ​ຊາວ​ອິດສະລາແອນ​ໃນ​ສະໄໝ​ຂອງ​ໂມເຊ ເຈົ້າ​ຈະ​ຕ້ອງ​ເຮັດ​ຫຍັງ​ເພື່ອ​ຮັກສາ​ວັນ​ຊະບາໂຕ? ນັ້ນງ່າຍ. ເຈົ້າຕ້ອງໃຊ້ເວລາມື້ສຸດທ້າຍຂອງອາທິດເຈັດມື້ ແລະບໍ່ມີວຽກເຮັດ. ທ່ານ​ຈະ​ໃຊ້​ເວ​ລາ​ພັກ​ມື້​ຫນຶ່ງ​. ມື້ທີ່ຈະພັກຜ່ອນ, ຜ່ອນຄາຍ, ເອົາມັນງ່າຍ. ມັນເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ຍາກເກີນໄປ, ມັນບໍ? ໃນສັງຄົມທີ່ທັນສະໄຫມ, ພວກເຮົາຫຼາຍຄົນໃຊ້ເວລາສອງມື້ຈາກການເຮັດວຽກ ... 'ທ້າຍອາທິດ' ແລະພວກເຮົາມັກທ້າຍອາທິດ, ບໍ່ແມ່ນບໍ?

ພຣະບັນຍັດຂອງວັນຊະບາໂຕໄດ້ບອກຊາວອິດສະລາແອນໃຫ້ເຮັດຫຍັງແດ່ໃນວັນຊະບາໂຕບໍ? ບໍ່! ມັນບອກພວກເຂົາວ່າສິ່ງທີ່ບໍ່ຄວນເຮັດ. ມັນບອກພວກເຂົາບໍ່ໃຫ້ເຮັດວຽກ. ບໍ່ມີຄໍາແນະນໍາທີ່ຈະນະມັດສະການໃນວັນຊະບາໂຕ, ມີບໍ? ຖ້າ​ພະ​ເຢໂຫວາ​ບອກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ວ່າ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຕ້ອງ​ຂາບ​ໄຫວ້​ພະອົງ​ໃນ​ວັນ​ຊະບາໂຕ ນັ້ນ​ໝາຍ​ຄວາມ​ວ່າ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ບໍ່​ຕ້ອງ​ນະມັດສະການ​ພະອົງ​ອີກ​ຫົກ​ມື້​ບໍ? ການ​ນະມັດສະການ​ພຣະ​ເຈົ້າ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ບໍ່​ໄດ້​ຖືກ​ຈຳກັດ​ໄວ້​ພຽງ​ແຕ່​ມື້​ດຽວ, ທັງ​ບໍ່​ໄດ້​ອີງ​ໃສ່​ພິທີ​ທີ່​ເປັນ​ທາງ​ການ​ໃນ​ຫຼາຍ​ສັດ​ຕະ​ວັດ​ຕໍ່​ໄປ​ຈາກ​ສະໄໝ​ຂອງ​ໂມເຊ. ແທນທີ່ຈະ, ພວກເຂົາເຈົ້າມີຄໍາແນະນໍານີ້:

“ຍິດສະລາເອນເອີຍ ຈົ່ງ​ຟັງ​ເຖີດ, ພຣະເຈົ້າຢາເວ​ເປັນ​ພຣະເຈົ້າ​ຂອງ​ພວກເຮົາ. ພະ​ເຢໂຫວາ​ເປັນ​ໜຶ່ງ. ເຈົ້າ​ຈະ​ຮັກ​ພະ​ເຢໂຫວາ​ພະເຈົ້າ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ດ້ວຍ​ສຸດ​ໃຈ, ດ້ວຍ​ສຸດ​ຈິດ​ວິນ​ຍານ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ແລະ​ດ້ວຍ​ສຸດ​ກຳລັງ​ຂອງ​ເຈົ້າ. ຖ້ອຍ​ຄຳ​ເຫລົ່າ​ນີ້, ຊຶ່ງ​ເຮົາ​ບັນ​ຊາ​ເຈົ້າ​ໃນ​ມື້​ນີ້, ຈະ​ຢູ່​ໃນ​ໃຈ​ຂອງ​ເຈົ້າ; ແລະ​ເຈົ້າ​ຈະ​ສອນ​ພວກ​ເຂົາ​ຢ່າງ​ພາກ​ພຽນ​ກັບ​ລູກ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ແລະ​ເວົ້າ​ເຖິງ​ພວກ​ເຂົາ​ໃນ​ເວ​ລາ​ທີ່​ເຈົ້າ​ນັ່ງ​ຢູ່​ໃນ​ເຮືອນ​ຂອງ​ທ່ານ, ແລະ​ໃນ​ເວ​ລາ​ທີ່​ທ່ານ​ຍ່າງ​ຕາມ​ທາງ, ແລະ​ໃນ​ເວ​ລາ​ທີ່​ທ່ານ​ນອນ​ລົງ, ແລະ​ໃນ​ເວ​ລາ​ທີ່​ທ່ານ​ຈະ​ລຸກ​ຂຶ້ນ.” (ພະບັນຍັດ 6:4-7 ຄຳພີ​ໄບເບິນ​ສະບັບ​ພາສາ​ອັງກິດ)

ຕົກລົງ, ນັ້ນແມ່ນອິດສະຣາເອນ. ແລ້ວພວກເຮົາເດ? ເຮົາ​ເປັນ​ຄລິດສະຕຽນ​ຕ້ອງ​ຮັກສາ​ວັນ​ຊະບາໂຕ​ບໍ?

ແມ່ນແລ້ວ, ວັນຊະບາໂຕເປັນຂໍ້ທີສີ່ຂອງພຣະບັນຍັດສິບປະການ, ແລະພຣະບັນຍັດສິບປະການເປັນພື້ນຖານຂອງພຣະບັນຍັດຂອງໂມເຊ. ພວກເຂົາເປັນຄືກັບລັດຖະທໍາມະນູນຂອງຕົນ, ບໍ່ແມ່ນບໍ? ດັ່ງ​ນັ້ນ ຖ້າ​ເຮົາ​ຕ້ອງ​ຮັກສາ​ວັນ​ຊະບາໂຕ ເຮົາ​ຕ້ອງ​ຮັກສາ​ພະບັນຍັດ​ຂອງ​ໂມເຊ. ແຕ່​ເຮົາ​ຮູ້​ວ່າ​ເຮົາ​ບໍ່​ຈຳເປັນ​ຕ້ອງ​ຮັກສາ​ກົດ​ໝາຍ​ຂອງ​ໂມເຊ. ພວກເຮົາຮູ້ໄດ້ແນວໃດ? ເນື່ອງ ຈາກ ວ່າ ຄໍາ ຖາມ ທັງ ຫມົດ ໄດ້ ຖືກ ແກ້ ໄຂ ໃນ 2000 ປີ ກ່ອນ ຫນ້າ ນີ້ ໃນ ເວ ລາ ທີ່ Judaizers ບາງ ຄົນ ໄດ້ ພະ ຍາ ຍາມ ທີ່ ຈະ ສົ່ງ ເສີມ ການ ແນະ ນໍາ ຂອງ ການ ຕັດ ໃນ ບັນ ດາ ຊາວ ຄຣິດ ສະ ຕຽນ gentile ໄດ້. ເຈົ້າເຫັນ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຫັນການຕັດເປັນຂອບບາງໆຂອງລີມຊຶ່ງເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຄ່ອຍໆແນະນໍາກົດຫມາຍຂອງໂມເຊໃນບັນດາຊາວຄຣິດສະຕຽນຄົນຕ່າງຊາດເພື່ອເຮັດໃຫ້ຄຣິສຕຽນເປັນທີ່ຍອມຮັບຂອງຊາວຢິວຫຼາຍຂຶ້ນ. ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ກະ​ຕຸ້ນ​ໂດຍ​ຄວາມ​ຢ້ານ​ກົວ​ຂອງ ostracism ຊາວ​ຢິວ. ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຢາກ​ເປັນ​ຂອງ​ປະຊາຄົມ​ຊາວ​ຢິວ​ທີ່​ໃຫຍ່​ກວ່າ ແລະ​ບໍ່​ຖືກ​ຂົ່ມເຫງ​ເພື່ອ​ພະ​ເຍຊູ​ຄລິດ.

ດັ່ງ​ນັ້ນ ບັນຫາ​ທັງ​ໝົດ​ມາ​ຕໍ່​ໜ້າ​ປະຊາຄົມ​ໃນ​ເມືອງ​ເຢຣຶຊາເລມ ແລະ​ຖືກ​ຊີ້​ນຳ​ໂດຍ​ພະ​ວິນຍານ​ບໍລິສຸດ ຄຳຖາມ​ກໍ​ຖືກ​ແກ້ໄຂ. ການ​ປົກຄອງ​ທີ່​ອອກ​ໄປ​ສູ່​ປະຊາຄົມ​ທັງ​ໝົດ​ແມ່ນ​ວ່າ​ຄລິດສະຕຽນ​ຄົນ​ຕ່າງ​ຊາດ​ຈະ​ບໍ່​ໄດ້​ຮັບ​ພາລະ​ໜັກ​ໃນ​ການ​ຕັດ​ສິນ ຫຼື​ຂໍ້​ກຳນົດ​ຂອງ​ກົດ​ໝາຍ​ຂອງ​ຊາວ​ຢິວ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຖືກບອກໃຫ້ຫຼີກລ່ຽງພຽງແຕ່ສີ່ຢ່າງ:

“ເບິ່ງ​ຄື​ວ່າ​ເປັນ​ການ​ດີ​ຕໍ່​ພຣະ​ວິນ​ຍານ​ບໍ​ລິ​ສຸດ ແລະ​ພວກ​ເຮົາ​ຈະ​ບໍ່​ເປັນ​ພາລະ​ອັນ​ໃດ​ນອກ​ເໜືອ​ໄປ​ຈາກ​ຂໍ້​ກຳ​ນົດ​ທີ່​ຈຳ​ເປັນ​ດັ່ງ​ນີ້: ເຈົ້າ​ຕ້ອງ​ລະ​ເວັ້ນ​ຈາກ​ອາຫານ​ທີ່​ຖວາຍ​ແກ່​ຮູບ​ເຄົາ​ລົບ, ຈາກ​ເລືອດ, ຈາກ​ຊີ້ນ​ສັດ​ທີ່​ຖືກ​ບີບ​ຮັດ, ແລະ ການ​ຜິດ​ສິນລະທຳ​ທາງ​ເພດ. ເຈົ້າຈະເຮັດດີເພື່ອຫຼີກເວັ້ນສິ່ງເຫຼົ່ານີ້.” (ກິດຈະການ 15:28, 29 ເບຣີນ ສຶກສາ​ຄຳພີ​ໄບເບິນ)

ສີ່ຢ່າງນີ້ແມ່ນການປະຕິບັດທົ່ວໄປໃນວັດນອກຮີດ, ດັ່ງນັ້ນຂໍ້ຈໍາກັດດຽວທີ່ວາງໄວ້ກັບພວກນອກຮີດໃນອະດີດໃນປັດຈຸບັນທີ່ຫັນມາເປັນຄຣິສຕຽນແມ່ນການລະເວັ້ນຈາກສິ່ງທີ່ອາດຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາກັບຄືນສູ່ການນະມັດສະການນອກຮີດ.

ຖ້າພວກເຮົາຍັງບໍ່ຊັດເຈນວ່າກົດຫມາຍບໍ່ມີຜົນບັງຄັບໃຊ້ສໍາລັບຊາວຄຣິດສະຕຽນ, ຈົ່ງພິຈາລະນາຄໍາຕໍານິຕິຕຽນເຫຼົ່ານີ້ຈາກໂປໂລຕໍ່ຊາວຄາລາເຕຍທີ່ເປັນຊາວຄຣິດສະຕຽນທີ່ເປັນຄົນຕ່າງຊາດແລະຜູ້ທີ່ຖືກຊັກຈູງໃຫ້ຕິດຕາມ Judizaers (ຊາວຢິວ) ທີ່ລົ້ມລົງ. ໃນ​ການ​ອີງ​ໃສ່​ວຽກ​ງານ​ຂອງ​ກົດ​ຫມາຍ​ສໍາ​ລັບ​ການ​ຊໍາ​ລະ​:

“ໂອ້ ຊາວຄາລາເຕຍຄົນໂງ່! ໃຜໄດ້ຫລອກລວງເຈົ້າ? ຕໍ່ໜ້າຕາຂອງເຈົ້າ ພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ຖືກສະແດງຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າຖືກຄຶງ. ຂ້ອຍຢາກຮຽນຮູ້ສິ່ງດຽວຈາກເຈົ້າ: ເຈົ້າ​ໄດ້​ຮັບ​ພຣະ​ວິນ​ຍານ​ໂດຍ​ການ​ເຮັດ​ຕາມ​ກົດ​ໝາຍ, ຫລື ໂດຍ​ການ​ໄດ້​ຍິນ​ດ້ວຍ​ສັດ​ທາ? ເຈົ້າໂງ່ຫຼາຍບໍ? ຫລັງ​ຈາກ​ໄດ້​ເລີ່ມ​ຕົ້ນ​ໃນ​ພຣະ​ວິນ​ຍານ​ແລ້ວ, ຕອນ​ນີ້​ເຈົ້າ​ສຳ​ເລັດ​ໃນ​ເນື້ອ​ໜັງ​ບໍ? ເຈົ້າ​ທົນ​ທຸກ​ຫຼາຍ​ບໍ​ເພື່ອ​ບໍ່​ມີ​ຫຍັງ, ຖ້າ​ຫາກ​ວ່າ​ບໍ່​ມີ​ຫຍັງ​ແທ້? ພຣະເຈົ້າຊົງໂຜດປະທານພຣະວິນ ຍານຂອງພຣະອົງໃສ່ເຈົ້າ ແລະເຮັດການອັດສະຈັນໃນບັນດາເຈົ້າ ເພາະວ່າເຈົ້າປະຕິບັດກົດບັນຍັດຫຼືຍ້ອນເຈົ້າໄດ້ຍິນແລະເຊື່ອ?” (ຄາລາຊີ 3:1-5)

“ມັນ​ແມ່ນ​ເພື່ອ​ອິດ​ສະ​ລະ​ທີ່​ພຣະ​ຄຣິດ​ໄດ້​ປົດ​ປ່ອຍ​ພວກ​ເຮົາ​ເປັນ​ອິດ​ສະ​ລະ. ສະນັ້ນ, ຈົ່ງ​ຢືນ​ຢູ່​ຢ່າງ​ໝັ້ນ​ຄົງ, ແລະ​ຢ່າ​ຖືກ​ບັງຄັບ​ໃຫ້​ຖືກ​ແອກ​ຂອງ​ການ​ເປັນ​ທາດ​ອີກ. ຈົ່ງ​ສັງ​ເກດ: ເຮົາ, ໂປໂລ, ບອກ​ເຈົ້າ​ວ່າ ຖ້າ​ເຈົ້າ​ປ່ອຍ​ໃຫ້​ຕົວ​ເອງ​ຖືກ​ຕັດ, ພຣະ​ຄຣິດ​ຈະ​ບໍ່​ມີ​ຄ່າ​ສຳ​ລັບ​ເຈົ້າ​ເລີຍ.. ອີກ​ເທື່ອ​ໜຶ່ງ ຂ້າພະ​ເຈົ້າ​ເປັນ​ພະຍານ​ຕໍ່​ຜູ້​ຊາຍ​ທຸກ​ຄົນ​ທີ່​ຮັບ​ພິທີຕັດ​ວ່າ​ຕົນ​ມີ​ພັນທະ​ທີ່​ຈະ​ເຊື່ອ​ຟັງ​ກົດບັນຍັດ​ທັງ​ໝົດ. ເຈົ້າ​ທີ່​ພະຍາຍາມ​ຈະ​ຖືກ​ກົດ​ໝາຍ​ໃຫ້​ເປັນ​ຄົນ​ຊອບທຳ​ໄດ້​ຖືກ​ຕັດ​ອອກ​ຈາກ​ພຣະຄຣິດ; ເຈົ້າໄດ້ຫລຸດອອກຈາກພຣະຄຸນ.”  (ຄາລາຊີ 5:1-4)

ຖ້າຄລິດສະຕຽນຕ້ອງຮັບພິທີຕັດ, ໂປໂລກ່າວວ່າ, ຫຼັງຈາກນັ້ນເຂົາເຈົ້າຈະຕ້ອງເຊື່ອຟັງກົດບັນຍັດທັງຫມົດເຊິ່ງປະກອບມີພຣະບັນຍັດ 10 ສະບັບທີ່ມີກົດຫມາຍວ່າດ້ວຍໃນວັນຊະບາໂຕພ້ອມກັບກົດຫມາຍອື່ນໆຫຼາຍຮ້ອຍປະການ. ແຕ່​ນັ້ນ​ໝາຍ​ຄວາມ​ວ່າ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ພະ​ຍາ​ຍາມ​ທີ່​ຈະ​ເປັນ​ຄົນ​ຊອບ​ທຳ​ຫຼື​ປະ​ກາດ​ວ່າ​ຊອບ​ທຳ​ຕາມ​ກົດ​ໝາຍ ແລະ​ດັ່ງ​ນັ້ນ​ຈະ​ຖືກ “ຕັດ​ອອກ​ຈາກ​ພຣະ​ຄຣິດ.” ຖ້າ​ເຈົ້າ​ຖືກ​ຕັດ​ອອກ​ຈາກ​ພຣະ​ຄຣິດ, ແລ້ວ​ເຈົ້າ​ກໍ​ຖືກ​ຕັດ​ອອກ​ຈາກ​ຄວາມ​ລອດ.

ບັດ​ນີ້, ຂ້າພະ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຍິນ​ການ​ໂຕ້​ຖຽງ​ກັນ​ຈາກ​ຊາວ​ສະບາ​ໂຕ​ທີ່​ອ້າງ​ວ່າ​ພຣະບັນຍັດ 10 ຂໍ້​ແມ່ນ​ແຕກ​ຕ່າງ​ຈາກ​ກົດໝາຍ. ແຕ່ບໍ່ມີບ່ອນໃດໃນພຣະຄໍາພີມີຄວາມແຕກຕ່າງດັ່ງກ່າວ. ຫຼັກຖານທີ່ວ່າພຣະບັນຍັດ 10 ຂໍ້ໄດ້ຖືກຜູກມັດກັບກົດບັນຍັດແລະວ່າລະຫັດທັງຫມົດໄດ້ຜ່ານໄປສໍາລັບຊາວຄຣິດສະຕຽນແມ່ນພົບເຫັນຢູ່ໃນຄໍາເວົ້າຂອງໂປໂລ:

“ເຫດສະນັ້ນ ຢ່າ​ໃຫ້​ຜູ້​ໃດ​ຕັດສິນ​ເຈົ້າ​ດ້ວຍ​ສິ່ງ​ທີ່​ເຈົ້າ​ກິນ ຫລື ດື່ມ, ຫລື ກ່ຽວ​ກັບ​ການ​ສະຫລອງ, ວັນ​ໃໝ່, ຫລື ວັນ​ຊະບາໂຕ.” (ໂກໂລດ 2:16)

ກົດ​ຫມາຍ​ກ່ຽວ​ກັບ​ອາ​ຫານ​ທີ່​ກວມ​ເອົາ​ສິ່ງ​ທີ່​ຊາວ​ອິດສະ​ຣາ​ເອນ​ສາ​ມາດ​ກິນ​ຫຼື​ດື່ມ​ເປັນ​ສ່ວນ​ຫນຶ່ງ​ຂອງ​ກົດ​ຫມາຍ​ວ່າ​ດ້ວຍ​ການ​ຂະ​ຫຍາຍ, ແຕ່​ກົດ​ຫມາຍ​ວັນ​ຊະ​ບາ​ໂຕ​ເປັນ​ສ່ວນ​ຫນຶ່ງ​ຂອງ​ພຣະ​ບັນ​ຍັດ 10. ແຕ່ຢູ່ທີ່ນີ້, ໂປໂລບໍ່ໄດ້ແຍກຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງສອງຄົນ. ດັ່ງນັ້ນ, ຄົນຄຣິດສະຕຽນສາມາດກິນຊີ້ນຫມູໄດ້ຫຼືບໍ່ແມ່ນແລະບໍ່ແມ່ນທຸລະກິດຂອງໃຜແຕ່ຂອງຕົນເອງ. ຄລິດສະຕຽນຄົນດຽວກັນນັ້ນສາມາດເລືອກທີ່ຈະຮັກສາວັນຊະບາໂຕໄດ້ ຫຼືເລືອກທີ່ຈະບໍ່ຮັກສາວັນຊະບາໂຕ ແລະ, ອີກເທື່ອຫນຶ່ງ, ມັນບໍ່ຂຶ້ນກັບໃຜທີ່ຈະຕັດສິນວ່າອັນນີ້ດີ ຫຼືບໍ່ດີ. ມັນເປັນເລື່ອງຂອງຈິດໃຈສ່ວນຕົວ. ຈາກນີ້, ພວກເຮົາເຫັນໄດ້ວ່າການຮັກສາວັນສະບາໂຕສໍາລັບຊາວຄຣິດສະຕຽນໃນສະຕະວັດທໍາອິດບໍ່ແມ່ນເລື່ອງທີ່ຄວາມລອດຂອງພວກເຂົາຂຶ້ນກັບ. ໃນຄໍາສັບຕ່າງໆອື່ນໆ, ຖ້າທ່ານຕ້ອງການຮັກສາວັນສະບາໂຕ, ຫຼັງຈາກນັ້ນຮັກສາມັນ, ແຕ່ຢ່າໄປປະກາດວ່າຄວາມລອດຂອງເຈົ້າ, ຫຼືຄວາມລອດຂອງຜູ້ອື່ນ, ແມ່ນຂຶ້ນກັບການຮັກສາວັນສະບາໂຕ.

ນີ້ຄວນຈະພຽງພໍທີ່ຈະປະຕິເສດຄວາມຄິດທັງຫມົດທີ່ວ່າການຮັກສາວັນຊະບາໂຕເປັນບັນຫາຄວາມລອດ. ດັ່ງນັ້ນ, ໂບດ Seventh Day Adventist ໄດ້ຮັບປະມານນີ້ແນວໃດ? Mark Martin ສາມາດສົ່ງເສີມຄວາມຄິດຂອງລາວແນວໃດວ່າພວກເຮົາຕ້ອງຮັກສາວັນສະບາໂຕເພື່ອຖືວ່າເປັນຄຣິສຕຽນແທ້?

ໃຫ້ເຂົ້າໄປໃນນີ້ເພາະວ່າມັນເປັນຕົວຢ່າງຄລາສສິກຂອງວິທີການ eisegesis ສາມາດຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອບິດເບືອນຄໍາສອນຂອງຄໍາພີໄບເບິນ. ຈື່ໄວ້ eisegesis ແມ່ນບ່ອນທີ່ພວກເຮົາເອົາແນວຄວາມຄິດຂອງພວກເຮົາເອງກ່ຽວກັບພຣະຄໍາພີ, ມັກຈະເລືອກເອົາຂໍ້ພຣະຄໍາພີແລະບໍ່ສົນໃຈຂໍ້ຄວາມແລະປະຫວັດສາດຂອງມັນເພື່ອສະຫນັບສະຫນູນ dogma ຂອງປະເພນີທາງສາສະຫນາແລະໂຄງສ້າງການຈັດຕັ້ງຂອງມັນ.

ພວກ​ເຮົາ​ໄດ້​ເຫັນ​ວ່າ ວັນ​ຊະ​ບາ​ໂຕ​ດັ່ງ​ທີ່​ໄດ້​ອະ​ທິ​ບາຍ​ໃນ​ພຣະ​ບັນ​ຍັດ 10 ແມ່ນ​ພຽງ​ແຕ່​ກ່ຽວ​ກັບ​ການ​ອອກ​ແຮງ​ງານ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ໂບດ Seventh Day Adventist ໄປຫຼາຍກວ່ານັ້ນ. ຕົວຢ່າງ, ເອົາຄໍາຖະແຫຼງນີ້ຈາກເວັບໄຊທ໌ Adventist.org:

“ວັນສະບາໂຕເປັນ “ສັນຍາລັກແຫ່ງການໄຖ່ຂອງເຮົາໃນພຣະຄຣິດ, ເປັນເຄື່ອງໝາຍແຫ່ງການຊຳລະໃຫ້ບໍລິສຸດ, ເປັນສັນຍາລັກແຫ່ງຄວາມຈົງຮັກພັກດີຂອງເຮົາ, ແລະເປັນສັນຍານບອກອະນາຄົດອັນນິລັນດອນຂອງພວກເຮົາໃນອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ, ແລະເປັນເຄື່ອງໝາຍອັນຕະຫຼອດໄປຂອງພັນທະສັນຍານິລັນດອນຂອງພຣະເຈົ້າລະຫວ່າງພຣະອົງ ແລະປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ. ” (ຈາກ Adventist.org/the-sabbath/)

ໂບດ St. Helena Seventh-day Adventist ອ້າງຢູ່ໃນເວັບໄຊທ໌ຂອງພວກເຂົາ:

ຄຳພີ​ໄບເບິນ​ສອນ​ວ່າ ຜູ້​ທີ່​ໄດ້​ຮັບ​ຂອງ​ປະທານ​ແຫ່ງ​ລັກສະນະ​ຂອງ​ພຣະຄຣິດ​ຈະ​ຖື​ຮັກສາ​ວັນ​ຊະບາໂຕ​ຂອງ​ພຣະອົງ​ເປັນ​ເຄື່ອງໝາຍ ຫຼື​ປະທັບ​ຕາ​ຂອງ​ປະສົບການ​ທາງ​ວິນ​ຍານ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ. ດັ່ງນັ້ນປະຊາຊົນທີ່ໄດ້ຮັບ ປະທັບຕາວັນສຸດທ້າຍຂອງພຣະເຈົ້າ ຈະເປັນຜູ້ຮັກສາວັນສະບາໂຕ.

ປະທັບຕາວັນສຸດທ້າຍຂອງພຣະເຈົ້າຖືກມອບໃຫ້ແກ່ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄຣິສຕຽນຜູ້ທີ່ຈະບໍ່ຕາຍແຕ່ຈະມີຊີວິດຢູ່ເມື່ອພຣະເຢຊູມາ.

(ເວັບໄຊທ໌ St. Helena Seventh-Day Adventist [https://sthelenaca.adventistchurch.org/about/worship-with-us/bible-studies/dr-erwin-gane/the-sabbath-~-and-salvation])

ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ນີ້ບໍ່ແມ່ນຕົວຢ່າງທີ່ດີຂອງ eisegesis ເນື່ອງຈາກວ່າບໍ່ມີຄວາມພະຍາຍາມທີ່ຈະພິສູດໃດໆຂອງເລື່ອງນີ້ຈາກພຣະຄໍາພີ. ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນພຽງແຕ່ຄໍາເວົ້າ bald ໄດ້ຜ່ານໄປເປັນຄໍາສອນຈາກພຣະເຈົ້າ. ຖ້າ​ເຈົ້າ​ເປັນ​ອະດີດ​ພະຍານ​ພະ​ເຢໂຫວາ ສິ່ງ​ນີ້​ຄົງ​ຈະ​ຄຸ້ນ​ເຄີຍ​ກັບ​ເຈົ້າ​ຫຼາຍ. ຄືກັນກັບວ່າບໍ່ມີສິ່ງໃດໃນພຣະຄໍາພີທີ່ສະຫນັບສະຫນູນແນວຄວາມຄິດຂອງການຜະລິດທີ່ທັບຊ້ອນກັນໃນການວັດແທກຄວາມຍາວຂອງຍຸກສຸດທ້າຍ, ບໍ່ມີສິ່ງໃດໃນພຣະຄໍາພີທີ່ເວົ້າກ່ຽວກັບວັນຊະບາໂຕເປັນປະທັບຕາວັນສຸດທ້າຍຂອງພຣະເຈົ້າ. ບໍ່ມີຫຍັງຢູ່ໃນພຣະຄໍາພີທີ່ສົມຜົນວັນພັກຜ່ອນກັບການຖືກຊໍາລະ, ຊອບທໍາ, ຫຼືປະກາດວ່າຊອບທໍາໃນສາຍຕາຂອງພຣະເຈົ້າສໍາລັບຊີວິດຕະຫຼອດໄປ. ຄຳພີ​ໄບເບິນ​ເວົ້າ​ເຖິງ​ການ​ປະທັບ​ຕາ, ເຄື່ອງ​ໝາຍ ຫຼື​ເຄື່ອງ​ໝາຍ, ຫຼື​ການ​ຄ້ຳ​ປະ​ກັນ​ທີ່​ສົ່ງ​ຜົນ​ໃຫ້​ເຮົາ​ລອດ ແຕ່​ບໍ່​ມີ​ຫຍັງ​ກ່ຽວ​ຂ້ອງ​ກັບ​ການ​ອອກ​ແຮງ​ງານ. ບໍ່. ແທນທີ່ຈະ, ມັນໃຊ້ເປັນເຄື່ອງໝາຍຂອງການລ້ຽງດູຂອງພວກເຮົາໂດຍພຣະເຈົ້າເປັນລູກໆຂອງພຣະອົງ. ພິຈາລະນາຂໍ້ພຣະຄໍາພີເຫຼົ່ານີ້:

“ແລະ ເຈົ້າ​ກໍ​ຖືກ​ລວມ​ເຂົ້າ​ໃນ​ພຣະ​ຄຣິດ​ຄື​ກັນ ເມື່ອ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຍິນ​ຂ່າວ​ສານ​ແຫ່ງ​ຄວາມ​ຈິງ, ພຣະ​ກິດ​ຕິ​ຄຸນ​ແຫ່ງ​ຄວາມ​ລອດ​ຂອງ​ເຈົ້າ. ໃນເວລາທີ່ທ່ານເຊື່ອ, ທ່ານໄດ້ຖືກຫມາຍໃນພຣະອົງດ້ວຍ a ປະທັບຕາ, ໄດ້ສັນຍາໄວ້ ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດຜູ້ທີ່ເປັນເງິນຝາກຮັບປະກັນມໍລະດົກຂອງພວກເຮົາ ຈົນ​ກ​່​ວາ​ການ​ໄຖ່​ຂອງ​ຜູ້​ທີ່​ເປັນ​ການ​ຄອບ​ຄອງ​ຂອງ​ພຣະ​ເຈົ້າ—ເພື່ອ​ສັນ​ລະ​ເສີນ​ລັດ​ສະ​ໝີ​ພາບ​ຂອງ​ພຣະ​ອົງ.” (ເອເຟດ 1:13,14)

“ບັດນີ້ ມັນ​ເປັນ​ພຣະ​ເຈົ້າ​ທີ່​ຕັ້ງ​ທັງ​ເຮົາ​ແລະ​ເຈົ້າ​ໃນ​ພຣະ​ຄຣິດ. ພຣະ​ອົງ​ໄດ້​ເຈີມ​ພວກ​ເຮົາ, ໄດ້​ປະ​ທັບ​ຕາ​ຂອງ​ພຣະ​ອົງ​ໄວ້​ເທິງ​ພວກ​ເຮົາ, ແລະ​ເອົາ​ພຣະ​ວິນ​ຍານ​ຂອງ​ພຣະ​ອົງ​ໄວ້​ໃນ​ໃຈ​ຂອງ​ພວກ​ເຮົາ​ເປັນ​ສັນ​ຍາ​ຂອງ​ສິ່ງ​ທີ່​ຈະ​ມາ​ເຖິງ.” (2 ໂກລິນໂທ 1:21,22)

“ແລະ ພຣະ ເຈົ້າ ໄດ້ ກະ ກຽມ ພວກ ເຮົາ ສໍາ ລັບ ຈຸດ ປະ ສົງ ນີ້ ແລະ ໄດ້ ມອບ ໃຫ້ ພວກ ເຮົາ ພຣະວິນຍານເປັນຄໍາສັນຍາ ຂອງສິ່ງທີ່ຈະມາ.” (2 ໂກລິນໂທ 5:5)

ວັນ​ທີ​ເຈັດ Adventists ໄດ້​ປະ​ທັບ​ຕາ​ທີ່​ເປັນ​ເອ​ກະ​ລັກ​ຫຼື​ເຄື່ອງ​ຫມາຍ​ຂອງ​ພຣະ​ວິນ​ຍານ​ບໍ​ລິ​ສຸດ​ແລະ​ໄດ້​ດູ​ຖູກ​ຫຍາບ​ຄາຍ. ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ທົດແທນການນໍາໃຊ້ທີ່ແທ້ຈິງຂອງເຄື່ອງຫມາຍຫຼືປະທັບຕາຂອງພຣະວິນຍານຍານບໍລິສຸດຫມາຍເຖິງການກໍານົດລາງວັນຂອງຊີວິດຕະຫຼອດໄປ (ມໍລະດົກຂອງລູກຂອງພຣະເຈົ້າ) ດ້ວຍກິດຈະກໍາການເຮັດວຽກທີ່ບໍ່ກ່ຽວຂ້ອງທີ່ບໍ່ມີການສະຫນັບສະຫນູນທີ່ຖືກຕ້ອງຕາມກົດຫມາຍໃນໃຫມ່. ພັນທະສັນຍາ. ເປັນຫຍັງ? ເພາະພັນທະສັນຍາໃໝ່ແມ່ນອີງໃສ່ຄວາມເຊື່ອທີ່ເຮັດວຽກຜ່ານຄວາມຮັກ. ມັນ​ບໍ່​ໄດ້​ຂຶ້ນ​ກັບ​ການ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ຕາມ​ທາງ​ດ້ານ​ຮ່າງ​ກາຍ​ກັບ​ການ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ແລະ​ການ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ລະ​ບຽບ​ກົດ​ຫມາຍ​ວ່າ​ດ້ວຍ​ການ​ເຮັດ​ວຽກ​, ບໍ່​ແມ່ນ​ຄວາມ​ເຊື່ອ. ໂປໂລອະທິບາຍຄວາມແຕກຕ່າງໄດ້ດີຫຼາຍ:

“ດ້ວຍ​ວ່າ​ດ້ວຍ​ພຣະ​ວິນ​ຍານ, ດ້ວຍ​ສັດ​ທາ, ເຮົາ​ເອງ​ກໍ​ລໍ​ຖ້າ​ຄວາມ​ຫວັງ​ແຫ່ງ​ຄວາມ​ຊອບ​ທຳ​ຢ່າງ​ກະ​ຕື​ລື​ລົ້ນ. ເພາະ​ໃນ​ພຣະ​ຄຣິດ​ຂອງ​ພຣະ​ເຢ​ຊູ​ຄຣິດ, ການ​ຕັດ ຫລື ການ​ບໍ່​ຮັບ​ສິນ​ຕັດ​ບໍ່​ນັບ​ຖື​ສິ່ງ​ໃດ, ແຕ່​ພຽງ​ແຕ່​ຄວາມ​ເຊື່ອ​ທີ່​ເຮັດ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຮັກ.” (ຄາລາຊີ 5:5,6)

ທ່ານ​ສາ​ມາດ​ທົດ​ແທນ​ການ​ຕັດ​ສິນ​ຕັດ​ສໍາ​ລັບ​ການ​ຮັກ​ສາ​ວັນ​ຊະ​ບາ​ໂຕ​ແລະ​ພຣະ​ຄໍາ​ພີ​ນັ້ນ​ຈະ​ເຮັດ​ວຽກ​ຄື​ກັນ​ງາມ​.

ບັນຫາ​ທີ່​ຜູ້​ປະກາດ​ວັນ​ຊະບາ​ໂຕ​ປະ​ເຊີນ​ໜ້າ​ຢູ່​ແມ່ນ​ວິທີ​ທີ່​ຈະ​ນຳ​ໃຊ້​ວັນ​ຊະບາໂຕ​ຊຶ່ງ​ເປັນ​ສ່ວນ​ໜຶ່ງ​ຂອງ​ກົດ​ໝາຍ​ຂອງ​ໂມເຊ ເມື່ອ​ລະ​ຫັດ​ກົດໝາຍ​ນັ້ນ​ໝົດ​ໄປ​ພາຍ​ໃຕ້​ພັນທະ​ສັນຍາ​ໃໝ່. ຜູ້​ຂຽນ​ພາສາ​ເຫບເລີ​ໄດ້​ກ່າວ​ຢ່າງ​ຈະ​ແຈ້ງ​ວ່າ:

“ໂດຍ ການ ກ່າວ ເຖິງ ພັນ ທະ ສັນ ຍາ ໃຫມ່, ພຣະ ອົງ ໄດ້ ເຮັດ ໃຫ້ ອັນ ທໍາ ອິດ ລ້າ ສະ ໄຫມ; ແລະສິ່ງທີ່ລ້າສະໄຫມແລະອາຍຸຈະຫາຍໄປໃນໄວໆນີ້.” (ເຮັບເຣີ 8:13)

ຢ່າງໃດກໍຕາມ, Sabbatarians eisegetically ຄົນອັບເດດ: ການເຮັດວຽກປະມານຄວາມຈິງນີ້. ເຂົາ​ເຈົ້າ​ເຮັດ​ສິ່ງ​ນີ້​ໂດຍ​ອ້າງ​ວ່າ​ກົດ​ໝາຍ​ວັນ​ຊະບາໂຕ​ລ່ວງ​ໜ້າ​ກົດ​ໝາຍ​ຂອງ​ໂມເຊ ດັ່ງ​ນັ້ນ​ມັນ​ຍັງ​ຄົງ​ຖືກ​ຕ້ອງ​ໃນ​ທຸກ​ມື້​ນີ້.

ສໍາລັບການນີ້ເຖິງແມ່ນວ່າຈະເລີ່ມຕົ້ນເຮັດວຽກ, Mark ແລະຜູ້ຮ່ວມງານຂອງລາວຕ້ອງໄດ້ຕີຄວາມຫມາຍຈໍານວນຫນຶ່ງທີ່ບໍ່ມີພື້ນຖານໃນພຣະຄໍາພີ. ກ່ອນ​ອື່ນ​ໝົດ, ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ສອນ​ວ່າ ຫົກ​ມື້​ທີ່​ສ້າງ​ສັນ​ນັ້ນ​ແມ່ນ​ວັນ​ທີ່​ຮູ້​ຈັກ 24 ຊົ່ວ​ໂມງ. ດັ່ງ​ນັ້ນ ເມື່ອ​ພະເຈົ້າ​ພັກຜ່ອນ​ໃນ​ວັນ​ທີ​ເຈັດ ພະອົງ​ຈຶ່ງ​ພັກຜ່ອນ 24 ຊົ່ວໂມງ. ນີ້ແມ່ນພຽງແຕ່ໂງ່. ຖ້າລາວພັກຜ່ອນພຽງແຕ່ 24 ຊົ່ວໂມງ, ແລ້ວລາວກໍ່ກັບໄປເຮັດວຽກໃນມື້ທີແປດ, ແມ່ນບໍ? ລາວເຮັດຫຍັງໃນອາທິດທີສອງນັ້ນ? ເລີ່ມສ້າງໃໝ່ບໍ? ມີຫຼາຍກວ່າ 300,000 ອາທິດນັບຕັ້ງແຕ່ການສ້າງ. ພະ​ເຢໂຫວາ​ໄດ້​ເຮັດ​ວຽກ​ເປັນ​ເວລາ​ຫົກ​ມື້​ແລ້ວ​ມື້​ທີ​ເຈັດ​ໄດ້​ພັກຜ່ອນ​ຫຼາຍ​ກວ່າ 300,000 ເທື່ອ​ຕັ້ງ​ແຕ່​ອາດາມ​ໄດ້​ຍ່າງ​ຢູ່​ແຜ່ນດິນ​ໂລກ? ເຈົ້າ​ຄິດ​ວ່າ?

ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ບໍ່​ແມ່ນ​ແຕ່​ຈະ​ເຂົ້າ​ໄປ​ໃນ​ຫຼັກ​ຖານ​ວິ​ທະ​ຍາ​ສາດ​ທີ່​ລົບ​ລ້າງ​ຄວາມ​ເຊື່ອ​ທີ່​ໂງ່​ທີ່​ວ່າ​ຈັກ​ກະ​ວານ​ມີ​ອາ​ຍຸ​ພຽງ​ແຕ່ 7000 ປີ​. ພວກເຮົາຄາດວ່າຈະເຊື່ອແທ້ໆບໍວ່າພະເຈົ້າຕັດສິນໃຈໃຊ້ການໝູນວຽນຂອງຂີ້ຝຸ່ນທີ່ບໍ່ສຳຄັນ ທີ່ພວກເຮົາເອີ້ນວ່າດາວເຄາະໂລກເປັນໂມງສາຍແຂນຊັ້ນສູງເພື່ອນຳພາພະອົງໃນການຕິດຕາມເວລາຂອງລາວ?

ອີກເທື່ອຫນຶ່ງ, eisegesis ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຊາວ Sabbatarians ບໍ່ສົນໃຈຫຼັກຖານທາງພຣະຄໍາພີທີ່ກົງກັນຂ້າມເພື່ອສົ່ງເສີມຄວາມຄິດຂອງພວກເຂົາ. ຫຼັກຖານເຊັ່ນນີ້:

“ເປັນ​ເວ​ລາ​ພັນ​ປີ​ໃນ​ສາຍ​ຕາ​ຂອງ​ທ່ານ
ແມ່ນຄືກັບມື້ວານນີ້ເມື່ອມັນຜ່ານໄປ,
ແລະຄືກັບໂມງກາງຄືນ.”
(ຄຳເພງ 90:4)

ມື້ວານນີ້ແມ່ນຫຍັງກັບເຈົ້າ? ສໍາລັບຂ້າພະເຈົ້າ, ມັນເປັນພຽງແຕ່ຄວາມຄິດ, ມັນຫມົດໄປ. ໂມງກາງຄືນບໍ? "ເຈົ້າໃຊ້ເວລາ 12 ຫາ 4 ໂມງເຊົ້າ, ທະຫານ." ນັ້ນ​ເປັນ​ພັນ​ປີ​ແກ່​ພະ​ເຢໂຫວາ. ການຮູ້ຫນັງສືທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຊາຍສົ່ງເສີມການຮູ້ຫນັງສືຫົກວັນທີ່ສ້າງສັນເຮັດໃຫ້ການເຍາະເຍີ້ຍພຣະຄໍາພີ, ຂອງພຣະບິດາເທິງສະຫວັນຂອງພວກເຮົາ, ແລະການສະຫນອງຂອງພຣະອົງສໍາລັບຄວາມລອດຂອງພວກເຮົາ.

ຜູ້ສົ່ງເສີມວັນສະບາໂຕຄື Mark Martin ແລະ Seventh Day Adventists ຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຮົາຍອມຮັບວ່າພຣະເຈົ້າໄດ້ພັກຜ່ອນໃນມື້ 24 ຊົ່ວໂມງທີ່ແທ້ຈິງເພື່ອວ່າໃນປັດຈຸບັນເຂົາເຈົ້າສາມາດສົ່ງເສີມແນວຄວາມຄິດ - ອີກເທື່ອຫນຶ່ງບໍ່ໄດ້ຮັບການສະຫນັບສະຫນູນໂດຍຫຼັກຖານໃດໆໃນພຣະຄໍາພີ - ວ່າມະນຸດໄດ້ຮັກສາວັນສະບາໂຕຈາກ. ເວລາຂອງການສ້າງແມ່ນຂຶ້ນກັບການແນະນໍາຂອງພະບັນຍັດຂອງໂມເຊ. ບໍ່ພຽງແຕ່ບໍ່ມີການສະຫນັບສະຫນູນສໍາລັບສິ່ງນັ້ນໃນພຣະຄໍາພີ, ແຕ່ມັນບໍ່ສົນໃຈສະພາບການທີ່ພວກເຮົາຊອກຫາພຣະບັນຍັດ 10 ຂໍ້.

Exegetically, ພວກເຮົາຕ້ອງການທີ່ຈະພິຈາລະນາສະພາບການສະເຫມີ. ເມື່ອ​ເບິ່ງ​ພຣະ​ບັນຍັດ 10 ຂໍ້ ເຈົ້າ​ຈະ​ເຫັນ​ວ່າ​ບໍ່​ມີ​ຄຳ​ອະທິບາຍ​ກ່ຽວ​ກັບ​ຄວາມ​ໝາຍ​ຂອງ​ການ​ບໍ່​ຄາດ​ຕະກຳ, ບໍ່​ລັກ, ບໍ່​ຫລິ້ນ​ຊູ້, ບໍ່​ຕົວະ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ເມື່ອເວົ້າເຖິງກົດໝາຍວັນຊະບາໂຕ, ພະເຈົ້າອະທິບາຍວ່າພະອົງໝາຍເຖິງຫຍັງ ແລະຈະໃຊ້ມັນແນວໃດ. ຖ້າຊາວຢິວຮັກສາວັນຊະບາໂຕມາຕະຫຼອດ, ບໍ່ມີຄໍາອະທິບາຍແບບນັ້ນບໍ່ຈໍາເປັນ. ແນ່ນອນ​ວ່າ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຈະ​ຮັກສາ​ວັນ​ຊະບາໂຕ​ໄດ້​ແນວ​ໃດ​ເມື່ອ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ເປັນ​ທາດ​ແລະ​ຕ້ອງ​ເຮັດ​ວຽກ ເມື່ອ​ນາຍ​ຊາວ​ເອຢິບ​ບອກ​ໃຫ້​ເຮັດ​ວຽກ.

ແຕ່, ອີກເທື່ອຫນຶ່ງ, Mark Martin ແລະ Seventh-day Adventists ຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຮົາບໍ່ສົນໃຈຫຼັກຖານທັງຫມົດນີ້ເພາະວ່າພວກເຂົາຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຮົາເຊື່ອວ່າວັນສະບາໂຕ predates ກົດຫມາຍດັ່ງນັ້ນເຂົາເຈົ້າສາມາດໄດ້ຮັບປະມານຄວາມຈິງທີ່ວ່າມັນຖືກອະທິບາຍຢ່າງຊັດເຈນໃນພຣະຄໍາພີຄຣິສຕຽນທຸກຄົນ. ຈາກ​ພວກ​ເຮົາ​ວ່າ​ກົດ​ໝາຍ​ຂອງ​ໂມເຊ​ບໍ່​ໄດ້​ໃຊ້​ກັບ​ຄລິດສະຕຽນ​ອີກ​ຕໍ່​ໄປ.

ໂອ້ຍເປັນຫຍັງພວກເຂົາໄປພະຍາຍາມທັງຫມົດນີ້? ເຫດຜົນແມ່ນບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ໃກ້ຊິດກັບພວກເຮົາຫຼາຍຄົນທີ່ໄດ້ຫລົບຫນີຈາກການເປັນທາດແລະການທໍາລາຍຂອງສາດສະຫນາທີ່ມີການຈັດຕັ້ງ.

ສາສະຫນາແມ່ນກ່ຽວກັບຜູ້ຊາຍທີ່ຄອບງໍາຜູ້ຊາຍກັບການບາດເຈັບຂອງລາວຕາມທີ່ຜູ້ເທສະຫນາປ່າວປະກາດ 8:9 ກ່າວ. ຖ້າທ່ານຕ້ອງການໃຫ້ຄົນຈໍານວນຫຼວງຫຼາຍຕິດຕາມທ່ານ, ທ່ານຈໍາເປັນຕ້ອງຂາຍສິ່ງທີ່ບໍ່ມີໃຜມີ. ທ່ານຍັງຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາຢູ່ໃນຄວາມຄາດຫວັງທີ່ຢ້ານກົວວ່າການບໍ່ປະຕິບັດຕາມຄໍາສອນຂອງເຈົ້າຈະນໍາໄປສູ່ການເສຍຫາຍນິລັນດອນຂອງພວກເຂົາ.

ສຳ​ລັບ​ພະຍານ​ພະ​ເຢໂຫວາ ຄະນະ​ກຳມະການ​ປົກຄອງ​ຕ້ອງ​ຊັກ​ຊວນ​ຜູ້​ຕິດ​ຕາມ​ໃຫ້​ເຊື່ອ​ວ່າ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຕ້ອງ​ເຂົ້າ​ຮ່ວມ​ການ​ປະຊຸມ​ທຸກ​ຢ່າງ​ແລະ​ເຊື່ອ​ຟັງ​ທຸກ​ສິ່ງ​ທີ່​ສິ່ງ​ພິມ​ບອກ​ໃຫ້​ເຮັດ ເພາະ​ຢ້ານ​ວ່າ​ຖ້າ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ບໍ່​ເຮັດ ເມື່ອ​ທີ່​ສຸດ​ກໍ​ຈະ​ພາດ​ໄປ. ກ່ຽວ​ກັບ​ຄໍາ​ແນະ​ນໍາ​ທີ່​ມີ​ຄຸນ​ຄ່າ​, ການ​ຊ່ວຍ​ຊີ​ວິດ​.

ວັນ Adventists ຄັ້ງທີ VII ແມ່ນຂຶ້ນກັບຄວາມຢ້ານກົວດຽວກັນວ່າ Armageddon ຈະມາຮອດໃນເວລາໃດກໍ່ຕາມແລະເວັ້ນເສຍແຕ່ວ່າປະຊາຊົນບໍ່ຊື່ສັດຕໍ່ການເຄື່ອນໄຫວຂອງ Seventh-Adventist, ພວກເຂົາຈະຖືກກວາດລ້າງ. ສະນັ້ນ, ເຂົາເຈົ້າພາກັນຖືວັນຊະບາໂຕ, ຊຶ່ງຕາມທີ່ເຮົາເຫັນນັ້ນເປັນພຽງວັນພັກຜ່ອນ ແລະເຮັດໃຫ້ມັນເປັນວັນແຫ່ງການນະມັດສະການ. ເຈົ້າ​ຕ້ອງ​ນະມັດສະການ​ໃນ​ວັນ​ຊະບາໂຕ​ຕາມ​ປະຕິທິນ​ຂອງ​ຊາວ​ຢິວ—ຊຶ່ງ​ໂດຍ​ວິທີ​ທາງ​ນັ້ນ​ບໍ່​ມີ​ຢູ່​ໃນ​ສວນ​ເອເດນ​ບໍ? ເຈົ້າບໍ່ສາມາດໄປໂບດອື່ນໄດ້ເພາະວ່າພວກເຂົານະມັດສະການໃນວັນອາທິດ, ແລະຖ້າທ່ານນະມັດສະການໃນວັນອາທິດ, ເຈົ້າຈະຖືກທໍາລາຍໂດຍພຣະເຈົ້າເພາະວ່າລາວຈະໃຈຮ້າຍທ່ານເພາະວ່ານັ້ນບໍ່ແມ່ນມື້ທີ່ລາວຕ້ອງການໃຫ້ທ່ານນະມັດສະການພຣະອົງ. ເຈົ້າເບິ່ງວ່າມັນເຮັດວຽກແນວໃດ? ເຈົ້າເຫັນຄວາມຄ້າຍຄືກັນລະຫວ່າງຄຣິສຕະຈັກ Adventist ວັນທີ່ເຈັດແລະອົງການຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາບໍ? ມັນຢ້ານເລັກນ້ອຍ, ບໍ່ແມ່ນບໍ? ແຕ່​ຢ່າງ​ແຈ່ມ​ແຈ້ງ​ແລະ​ເຫັນ​ໄດ້​ຫລາຍ​ໂດຍ​ລູກໆ​ຂອງ​ພຣະ​ເຈົ້າ ຜູ້​ທີ່​ຮູ້​ວ່າ​ການ​ນະ​ມັດ​ສະ​ການ​ພຣະ​ເຈົ້າ​ດ້ວຍ​ພຣະ​ວິນ​ຍານ ແລະ ຄວາມ​ຈິງ​ໝາຍ​ເຖິງ​ການ​ບໍ່​ເຮັດ​ຕາມ​ກົດ​ເກນ​ຂອງ​ມະ​ນຸດ ແຕ່​ຈະ​ຖືກ​ນຳ​ໂດຍ​ພຣະ​ວິນ​ຍານ​ບໍ​ລິ​ສຸດ.

ອັກຄະສາວົກ​ໂຢຮັນ​ບອກ​ເລື່ອງ​ນີ້​ຢ່າງ​ແຈ່ມ​ແຈ້ງ​ເມື່ອ​ລາວ​ຂຽນ​ວ່າ:

“ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຂຽນ​ສິ່ງ​ເຫຼົ່າ​ນີ້​ເພື່ອ​ເຕືອນ​ທ່ານ​ກ່ຽວ​ກັບ​ຜູ້​ທີ່​ຕ້ອງ​ການ​ທີ່​ຈະ​ນໍາ​ພາ​ທ່ານ​ໃນ​ທາງ​ນອກ. ແຕ່​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຮັບ​ພຣະ​ວິນ​ຍານ​ບໍ​ລິ​ສຸດ…ສະ​ນັ້ນ ເຈົ້າ​ບໍ່​ຈຳ​ເປັນ​ຕ້ອງ​ມີ​ຜູ້​ໃດ​ສອນ​ເຈົ້າ​ໃນ​ສິ່ງ​ທີ່​ເປັນ​ຄວາມ​ຈິງ. ເພາະ​ພຣະ​ວິນ​ຍານ​ສອນ​ເຈົ້າ​ທຸກ​ສິ່ງ​ທີ່​ເຈົ້າ​ຕ້ອງ​ຮູ້… ມັນ​ບໍ່​ແມ່ນ​ການ​ຕົວະ. ດັ່ງ​ທີ່ [ພຣະ​ວິນ​ຍານ​ບໍ​ລິ​ສຸດ] ໄດ້​ສອນ​ພວກ​ເຈົ້າ, ຈົ່ງ​ຢູ່​ໃນ​ການ​ຄົບຫາ​ກັບ​ພຣະ​ຄຣິດ. (1 ໂຢຮັນ 2:26,27)

ເຈົ້າຈື່ຄຳເວົ້າຂອງຜູ້ຍິງຊາວສະມາລີຕໍ່ພະເຍຊູບໍ? ນາງ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ສອນ​ວ່າ​ເພື່ອ​ຈະ​ນະມັດສະການ​ພະເຈົ້າ​ໃນ​ແບບ​ທີ່​ພະອົງ​ເຫັນ​ວ່າ​ເປັນ​ທີ່​ຍອມ​ຮັບ, ນາງ​ຕ້ອງ​ເຮັດ​ຢູ່​ເທິງ​ພູເຂົາ​ເກຣິຊິມ ບ່ອນ​ທີ່​ນໍ້າ​ສ້າງ​ຂອງ​ຢາໂຄບ​ຢູ່. ພະ​ເຍຊູ​ບອກ​ນາງ​ວ່າ​ການ​ນະມັດສະການ​ທີ່​ເປັນ​ທາງ​ການ​ໃນ​ບ່ອນ​ໃດ​ໜຶ່ງ​ເຊັ່ນ​ພູເຂົາ​ເກຣິຊິມ​ຫຼື​ທີ່​ວິຫານ​ໃນ​ເມືອງ​ເຢຣຶຊາເລມ​ເປັນ​ສິ່ງ​ໃນ​ອະດີດ.

“ແຕ່ເວລາຈະມາເຖິງ—ແທ້ຈິງແລ້ວ, ມັນມາຮອດດຽວນີ້—ເມື່ອຜູ້ນະມັດສະການແທ້ຈະນະມັດສະການພຣະບິດາດ້ວຍວິນຍານແລະຄວາມຈິງ. ພຣະບິດາຊອກຫາຜູ້ທີ່ຈະນະມັດສະການພຣະອົງດ້ວຍວິທີນັ້ນ. ເພາະ​ພຣະ​ເຈົ້າ​ເປັນ​ພຣະ​ວິນ​ຍານ, ດັ່ງ​ນັ້ນ ຜູ້​ທີ່​ນະ​ມັດ​ສະ​ການ​ພຣະ​ອົງ​ຕ້ອງ​ນະ​ມັດ​ສະ​ການ​ດ້ວຍ​ວິນ​ຍານ​ແລະ​ຄວາມ​ຈິງ.” (ໂຢຮັນ 4:23,24, XNUMX)

ຜູ້​ນະມັດສະການ​ແທ້​ກຳລັງ​ຖືກ​ຊອກ​ຫາ​ຈາກ​ພະເຈົ້າ​ເພື່ອ​ນະມັດສະການ​ພະອົງ​ດ້ວຍ​ວິນຍານ​ແລະ​ຄວາມ​ຈິງ​ໃນ​ທຸກ​ບ່ອນ​ທີ່​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຕ້ອງການ​ແລະ​ທຸກ​ເວລາ​ທີ່​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຕ້ອງການ. ແຕ່ມັນຈະບໍ່ເປັນຜົນຖ້າເຈົ້າພະຍາຍາມຈັດຕັ້ງສາດສະໜາ ແລະໃຫ້ຜູ້ຄົນເຊື່ອຟັງເຈົ້າ. ຖ້າທ່ານຕ້ອງການສ້າງຕັ້ງສາສະຫນາທີ່ມີການຈັດຕັ້ງຂອງຕົນເອງ, ທ່ານຈໍາເປັນຕ້ອງຍີ່ຫໍ້ຕົວເອງທີ່ແຕກຕ່າງຈາກສ່ວນທີ່ເຫຼືອ.

ຂໍ​ໃຫ້​ສະ​ຫຼຸບ​ສິ່ງ​ທີ່​ເຮົາ​ໄດ້​ຮຽນ​ຮູ້​ຈາກ​ພຣະ​ຄຳ​ພີ​ກ່ຽວ​ກັບ​ວັນ​ຊະ​ບາ​ໂຕ​ຈົນ​ເຖິງ​ຕອນ​ນັ້ນ. ພວກ ເຮົາ ບໍ່ ຈໍາ ເປັນ ຕ້ອງ ນະ ມັດ ສະ ການ ພຣະ ເຈົ້າ ໃນ ລະ ຫວ່າງ ຊົ່ວ ໂມງ ຂອງ 6 ໂມງ ແລງ ວັນ ສຸກ ຫາ 6 ໂມງແລງ ວັນ ເສົາ ເພື່ອ ຈະ ໄດ້ ຮັບ ການ ບັນ ທືກ. ເຮົາ​ບໍ່​ຈຳເປັນ​ຕ້ອງ​ໄດ້​ພັກຜ່ອນ​ໜຶ່ງ​ມື້​ລະຫວ່າງ​ຊົ່ວ​ໂມງ​ນັ້ນ ເພາະ​ເຮົາ​ບໍ່​ຢູ່​ໃຕ້​ກົດ​ໝາຍ​ຂອງ​ໂມເຊ.

ຖ້າພວກເຮົາຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ເອົາພຣະນາມຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄປໃນທາງທີ່ໄຮ້ປະໂຍດ, ຂາບໄຫວ້ຮູບປັ້ນ, ເຮັດໃຫ້ພໍ່ແມ່ຂອງພວກເຮົາກຽດຊັງ, ການຄາດຕະກໍາ, ການລັກ, ການຕົວະ, ແລະອື່ນໆ, ເປັນຫຍັງວັນສະບາໂຕຈຶ່ງເປັນຂໍ້ຍົກເວັ້ນ? ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ມັນບໍ່ແມ່ນ. ເຮົາ​ຕ້ອງ​ຮັກສາ​ວັນ​ຊະບາໂຕ, ແຕ່​ບໍ່​ແມ່ນ​ໃນ​ວິທີ​ທີ່​ມາກ​ມາ​ຕິນ, ຫລື​ຜູ້​ປະກາດ​ວັນ​ທີ​ເຈັດ​ຈະ​ໃຫ້​ເຮົາ​ເຮັດ.

ອີງຕາມຈົດຫມາຍເຖິງຊາວເຮັບເຣີ, ກົດບັນຍັດຂອງໂມເຊແມ່ນພຽງແຕ່ a ເງົາ ຂອງ​ສິ່ງ​ທີ່​ຈະ​ມາ​ເຖິງ​:

“ກົດ​ໝາຍ​ເປັນ​ພຽງ​ເງົາ​ຂອງ​ສິ່ງ​ທີ່​ດີ​ທີ່​ຈະ​ມາ—ບໍ່​ແມ່ນ​ຄວາມ​ເປັນ​ຈິງ​ຂອງ​ຕົນ. ດ້ວຍ​ເຫດ​ນີ້ ມັນ​ຈຶ່ງ​ບໍ່​ສາມາດ​ເຮັດ​ໃຫ້​ຜູ້​ທີ່​ຫຍັບ​ເຂົ້າ​ມາ​ໃກ້​ນະມັດສະການ​ໄດ້​ຢ່າງ​ບໍ່​ຢຸດ​ຢັ້ງ, ໂດຍ​ການ​ເສຍ​ສະລະ​ແບບ​ດຽວ​ກັນ​ທີ່​ຊໍ້າ​ແລ້ວ​ຊໍ້າ​ອີກ​ຕະຫຼອດ​ປີ. (ເຫບເລີ 10:1)

ເງົາບໍ່ມີສານ, ແຕ່ມັນຊີ້ບອກເຖິງການປະກົດຕົວຂອງບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ມີທາດແທ້. ກົດບັນຍັດທີ່ມີພຣະບັນຍັດຂໍ້ທີສີ່ຂອງວັນຊະບາໂຕເປັນເງົາທີ່ບໍ່ມີປະໂຫຍດເມື່ອປຽບທຽບກັບຄວາມເປັນຈິງທີ່ເປັນພຣະຄຣິດ. ຍັງ, ເງົາສະແດງເຖິງຄວາມເປັນຈິງທີ່ໂຍນມັນ, ດັ່ງນັ້ນພວກເຮົາຕ້ອງຖາມວ່າຄວາມເປັນຈິງທີ່ຖືກສະແດງໂດຍກົດຫມາຍໃນວັນຊະບາໂຕແມ່ນຫຍັງ? ພວກເຮົາຈະສຳຫຼວດໃນວິດີໂອຕໍ່ໄປ.

ຂອບໃຈສໍາລັບການເບິ່ງ. ຖ້າ​ຫາກ​ວ່າ​ທ່ານ​ຕ້ອງ​ການ​ທີ່​ຈະ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ແຈ້ງ​ການ​ຂອງ​ວິ​ດີ​ໂອ​ໃນ​ອະ​ນາ​ຄົດ​, ໃຫ້​ຄລິກ​ໃສ່​ປຸ່ມ​ສະ​ຫມັກ​ແລະ​ກະ​ດິ່ງ​ແຈ້ງ​ການ​.

ຖ້າທ່ານຕ້ອງການສະຫນັບສະຫນູນວຽກງານຂອງພວກເຮົາ, ມີການເຊື່ອມຕໍ່ການບໍລິຈາກຢູ່ໃນຄໍາອະທິບາຍຂອງວິດີໂອນີ້.

ຂອບ​ໃຈ​ຫຼາຍໆ.