Een nieuwe beleidsbrief van 1 september 2017 over kindermishandeling in de Organisatie van Jehovah's Getuigen is zojuist vrijgegeven aan de Bodies of Elders in Australië. Op het moment van schrijven weten we nog niet of deze brief een wereldwijde beleidswijziging vertegenwoordigt, of dat deze alleen bedoeld is om kwesties aan te pakken die door de Australië Koninklijke Commissie voor institutionele reacties op seksueel misbruik van kinderen.

Een van de bevindingen van het ARC was dat Getuigen geen adequaat beleid hadden schriftelijk  verspreid onder alle gemeenten over methoden om correct om te gaan met seksueel misbruik van kinderen. Getuigen beweerden een beleid te hebben, maar dit was blijkbaar een mondelinge.

Wat is er mis met een mondelinge wet?

Een van de kwesties die vaak naar voren kwamen in de confrontaties die Jezus had met de religieuze leiders van deze dag, betrof hun afhankelijkheid van de mondelinge wet. Er is in de Schrift geen voorziening voor een mondelinge wet, maar voor de schriftgeleerden, Farizeeën en andere religieuze leiders heeft de mondelinge wet vaak de geschreven wet vervangen. Dit had een groot voordeel voor hen, omdat het hen gezag gaf over anderen; autoriteit die ze anders niet zouden hebben gehad. Dit is waarom:

Als een Israëliet zich alleen op het geschreven wetboek baseerde, dan deden de interpretaties van mensen er niet toe. De ultieme en inderdaad enige autoriteit was God. Het eigen geweten bepaalde in hoeverre de wet van toepassing was. Bij een mondelinge wet kwam het laatste woord echter van mannen. Gods wet zei bijvoorbeeld dat het onwettig was om op de sabbat te werken, maar wat is werk? Het is duidelijk dat werken op het land, ploegen, bewerken en zaaien voor iedereen werk zou zijn; maar hoe zit het met het nemen van een bad? Zou het meppen van een vlieg werk zijn, een vorm van jagen? Hoe zit het met zelfverzorging? Kunt u uw haar kammen op de sabbat? Hoe zit het met een wandeling? Al dergelijke dingen werden gereguleerd door de mondelinge wet van mensen. Men kon bijvoorbeeld alleen een voorgeschreven afstand op een sabbat lopen, volgens de religieuze leiders, zonder bang te zijn Gods wet te overtreden. (Zie Handelingen 1:12)

Een ander aspect van een mondelinge wet is dat deze een zekere mate van ontkenning biedt. Wat eigenlijk werd gezegd, vervaagt naarmate de tijd verstrijkt. Als er niets is opgeschreven, hoe kan iemand dan teruggaan om de verkeerde richting aan te vechten?

De tekortkomingen van een mondelinge wet waren erg belangrijk voor de voorzitter van het ARC tijdens de 2017 openbare hoorzitting in maart  (Casestudy 54) zoals dit fragment uit het transcript van de rechtbank aantoont.

MENEER STEWART: Meneer Spinks, terwijl de documenten nu duidelijk maken dat overlevenden of hun ouders verteld moeten worden dat ze, zoals het wordt gezegd, een absoluut recht hebben om aangifte te doen, is het niet het beleid om hen daadwerkelijk aan te moedigen om aangifte te doen, nietwaar?

DE HEER SPINKS: Ik denk dat dat opnieuw niet juist is, omdat, zoals de rapporten over elke kwestie die aan ons zijn gerapporteerd sinds de openbare hoorzitting - zowel de juridische afdeling als de serviceafdeling dezelfde uitdrukking gebruiken, dat het hun absolute recht is om te rapporteren, en de ouderlingen zullen je daarbij volledig steunen.

DE VOORZITTER: Meneer O'Brien, ik denk dat het punt dat wordt gemaakt is dat het één ding is om gereageerd te hebben, aangezien we naar u keken; nog iets met betrekking tot wat je over vijf jaar zult doen. Begrijp je?

MENEER O'BRIEN: Ja.

MR SPINKS: Vijf jaar toekomst, edelachtbare?

DE VOORZITTER: Tenzij de intentie duidelijk wordt weerspiegeld in uw beleidsdocumenten, is er een zeer goede kans dat u gewoon achterover valt. Begrijp je?

MENEER SPINKS: Het punt is terecht, edelachtbare. We hebben het in het meest recente document gezet en achteraf moet het aangepast worden in de andere documenten. Ik begrijp dat punt.

DE VOORZITTER: We hebben zojuist uw meldingsplicht besproken, zelfs met betrekking tot een volwassen slachtoffer. Daar wordt in dit document ook niet naar verwezen, toch?

MENEER SPINKS: Dat zou een zaak zijn voor de juridische afdeling, edelachtbare, want elke staat is - 

DE VOORZITTER: Misschien wel, maar het is zeker een zaak van het beleidsdocument, nietwaar? Als dat het beleid van de organisatie is, moet u dat ook volgen.

MR SPINKS: Mag ik u vragen het specifieke punt te herhalen, edelachtbare?

DE VOORZITTER: Ja. De meldingsplicht, waar de wet kennis van een volwassen slachtoffer vereist, wordt hier niet genoemd.

Hier zien we dat de vertegenwoordigers van de Organisatie de noodzaak erkennen om in hun schriftelijke beleidsrichtlijnen aan de congregaties de bepaling op te nemen dat ouderlingen gevallen van feitelijk en vermeend seksueel misbruik van kinderen moeten melden als er een expliciete wettelijke verplichting is om dit te doen. Hebben ze dit gedaan?

Blijkbaar niet, zoals deze fragmenten uit de brief aangeven. [vetgedrukt toegevoegd]

“Daarom moet het slachtoffer, haar ouders of iemand anders die een dergelijke aantijging aan de ouderlingen meldt, duidelijk worden geïnformeerd dat zij het recht hebben om de zaak aan de seculiere autoriteiten te melden. Ouderlingen bekritiseren niemand die ervoor kiest om zo'n rapport te maken. - Gal. 6: 5. ”- par. 3.

Galaten 6: 5 luidt: "Want ieder zal zijn eigen last dragen." Dus als we deze tekst willen toepassen op de kwestie van het melden van kindermishandeling, hoe zit het dan met de last die de ouderlingen dragen? Ze dragen een zwaardere last volgens Jakobus 3: 1. Moeten ze het misdrijf niet ook bij de autoriteiten aangeven?

"Wettelijke overwegingen: Kindermishandeling is een misdrijf. In sommige jurisdicties kunnen personen die vernemen dat er sprake is van kindermishandeling wettelijk verplicht zijn om de beschuldiging aan de seculiere autoriteiten te melden. - Rom. 13: 1-4. " - par. 5.

Het lijkt erop dat de positie van de organisatie is dat een christen alleen hoeft te rapporteren een misdaad indien specifiek opgedragen door de overheid.

“Om ervoor te zorgen dat ouderen zich houden aan de meldingswetten over kindermishandeling, moeten twee ouderen onmiddellijk bel de juridische afdeling op het bijkantoor voor juridisch advies wanneer de ouderen van een beschuldiging van kindermishandeling vernemen. ”- par. 6.

"De juridische afdeling geeft juridisch advies op basis van de feiten en de toepasselijke wetgeving. "- par. 7.

“Als de ouderen zich bewust worden van een volwassene die verbonden is aan een gemeente die betrokken is geweest bij kinderpornografie, twee ouderlingen moeten onmiddellijk de juridische afdeling bellen. ”- par. 9

“In het uitzonderlijke geval dat de twee ouderen van mening zijn dat het noodzakelijk is om te spreken met een minderjarige die het slachtoffer is van seksueel misbruik van kinderen, de ouderen moeten eerst contact opnemen met de serviceafdeling. ”- par. 13.

Dus zelfs als de ouderlingen weten dat de wet van het land vereist dat ze aangifte doen van de misdaad, moeten ze toch eerst de juridische dienst bellen om de mondelinge wet over de kwestie te krijgen. Niets in de brief suggereert of vereist dat ouderlingen aangifte doen bij de autoriteiten.

"Aan de andere kant, als de boosdoener berouw heeft en wordt berispt, moet het verwijt aan de gemeente worden aangekondigd." - par. 14.

Hoe beschermt dit de gemeente?  Het enige wat ze weten is dat de persoon op de een of andere manier heeft gezondigd. Misschien werd hij dronken of werd hij betrapt op roken. De standaardaankondiging geeft geen enkele aanwijzing over wat het individu heeft gedaan, noch is er een manier voor ouders om te weten dat hun kinderen in gevaar zouden kunnen zijn door de vergeven zondaar, die een potentieel roofdier blijft.

“De oudsten zullen erop worden gewezen dat het individu nooit alleen moet zijn met een minderjarige, geen vriendschappen met minderjarigen moet cultiveren, geen genegenheid voor minderjarigen mag tonen, enzovoort. De serviceafdeling zal de ouderlingen opdracht geven om gezinshoofden van minderjarigen in de gemeente te informeren over de noodzaak om de interactie van hun kinderen met het individu te volgen. De ouderlingen zouden deze stap alleen zetten als de Service-afdeling hierom vraagt. ”- par. 18.

Ouders mogen dus alleen ouders waarschuwen dat er een roofdier in hun midden is als dit door de Service Desk wordt aangegeven. Je zou denken dat deze verklaring de naïviteit van deze beleidsmakers onthult, maar dat is niet het geval, zoals dit fragment aantoont:

“Seksueel misbruik van kinderen onthult een onnatuurlijke vleselijke zwakte. De ervaring heeft geleerd dat zo'n volwassene andere kinderen wel eens kan molesteren. Het is waar dat niet elke kindermisbruiker de zonde herhaalt, maar velen doen dat. En de gemeente kan geen harten lezen om te vertellen wie wel en wie niet weer aansprakelijk is voor molesterende kinderen. (Jeremia 17: 9) Daarom is de raad van Paulus aan Timothy met speciale kracht van toepassing in het geval van gedoopte volwassenen die kinderen hebben misbruikt: 'Leg nooit haastig uw handen op iemand; wees ook niet scherper in de zonden van anderen. ' (1 Timothy 5: 22). ”- par. 19.

Ze weten dat het potentieel om een ​​belediging te herhalen aanwezig is, en toch verwachten ze dat een waarschuwing aan de zondaar voldoende is? 'De ouderlingen zullen worden doorverwezen waarschuw het individu nooit alleen zijn met een minderjarige. " Is dat niet hetzelfde als een vos tussen de kippen zetten en hem vertellen zich te gedragen?

Merk in dit alles op dat de ouderlingen krijgen nog steeds geen toestemming om naar eigen inzicht te handelen. Loyalisten zullen beweren dat het gebod om eerst het bijkantoor te bellen alleen is om het beste juridische advies in te winnen voordat ze de autoriteiten bellen, of misschien om ervoor te zorgen dat onervaren ouderlingen legaal en moreel het juiste doen. De geschiedenis schetst echter een ander beeld. In werkelijkheid dwingt de brief af de absolute controle over deze situaties die het Besturende Lichaam wil dat de bijkantoren blijven uitoefenen. Als de ouderlingen net deugdelijk juridisch advies kregen voordat ze contact opnamen met de civiele autoriteiten, waarom werd geen van hen dan geadviseerd contact op te nemen met de politie in Australië in meer dan 1,000 gevallen van seksueel misbruik van kinderen? Er was en is een wet in de boeken in Australië die burgers verplicht om misdaad of zelfs de verdenking van een misdrijf te melden. Die wet werd door het Australische bijkantoor meer dan duizend keer genegeerd.

De bijbel zegt niet dat de christelijke gemeente een soort natie of staat is, vergelijkbaar met, maar los van de wereldlijke autoriteiten met een eigen regering die door mannen wordt geleid. In plaats daarvan zegt Romeinen 13: 1-7 ons dat voorleggen aan de "superieure autoriteiten" die ook wel "Gods dienaar voor u voor uw bestwil" worden genoemd. Romeinen 3: 4 vervolgt: “Maar als je doet wat slecht is, wees dan bang, want het is niet voor niets dat het het zwaard draagt. Het is Gods dienaar, een wreker om woede uit te drukken tegen degene die het slechte beoefent. " Sterke woorden! Toch lijkt de organisatie woorden te negeren. Het lijkt erop dat het standpunt of het onuitgesproken beleid van het Besturende Lichaam is om de "wereldse regeringen" alleen te gehoorzamen als er een specifieke wet is die hen precies vertelt wat ze moeten doen. (En zelfs dan, niet altijd als Australië iets te bieden heeft.) Met andere woorden, Getuigen hoeven zich niet aan de autoriteiten te onderwerpen, tenzij er een specifieke wet is die hen dat opdraagt. Anders doet de Organisatie, als een “machtige natie” op zich, wat haar eigen regering haar opdraagt ​​te doen. Het lijkt erop dat het Besturende Lichaam Jesaja 60:22 verkeerd heeft toegepast voor zijn eigen doeleinden.

Aangezien de Getuigen wereldse regeringen als slecht en goddeloos beschouwen, voelen ze geen morele verplichting om te gehoorzamen. Ze gehoorzamen vanuit een puur wettisch standpunt, niet vanuit een moreel standpunt. Om uit te leggen hoe deze mentaliteit werkt, krijgen broeders en zusters een alternatieve dienst aangeboden om voor het leger te worden opgeroepen, ze moeten weigeren. Maar als ze wegens hun weigering tot gevangenisstraf worden veroordeeld en dezelfde alternatieve dienst moeten doen die ze hebben afgewezen, krijgen ze te horen dat ze daaraan kunnen voldoen. Ze hebben het gevoel dat ze kunnen gehoorzamen als ze daartoe worden gedwongen, maar gewillig gehoorzamen is een compromis sluiten over hun geloof. Dus als er een wet is die Getuigen dwingt een misdaad te melden, gehoorzamen ze. Als de vereiste echter vrijwillig is, lijken ze te denken dat het melden van de misdaad hetzelfde is als het steunen van Satans slechte systeem met zijn slechte regeringen. De gedachte dat door aangifte te doen van een seksueel roofdier bij de politie, ze in feite zouden kunnen helpen om hun wereldse buren tegen kwaad te beschermen, komt nooit in hen op. In feite is de moraliteit van hun daden of hun passiviteit eenvoudigweg geen factor die ooit in overweging wordt genomen. Het bewijs hiervan is te zien in Deze video. De broer met het rode gezicht is totaal in de war door de vraag die hem wordt gesteld. Het is niet zo dat hij opzettelijk de veiligheid van anderen negeerde of hen willens en wetens in gevaar bracht. Nee, de tragedie is dat hij er nooit aan heeft gedacht.

JW Vooroordeel

Dit brengt me tot een schokkend besef. Als een levenslange Jehovah's Getuige was ik trots op de gedachte dat we niet onder de vooroordelen van de wereld leden. Ongeacht je nationaliteit of je raciale afkomst, je was mijn broer. Dat was een essentieel onderdeel van christen zijn. Nu zie ik dat we ook onze eigen vooroordelen hebben. Het komt op subtiele wijze de geest binnen en komt nooit helemaal tot de oppervlakte van het bewustzijn, maar het is er toch en beïnvloedt onze houding en acties. "Wereldse mensen", dwz niet-getuigen, zijn onder ons. Ze hebben tenslotte Jehovah verworpen en zullen in Armageddon voor altijd sterven. Hoe kan van ons worden verwacht dat we ze als gelijken beschouwen? Dus als er een crimineel is die misschien op hun kinderen jaagt, dan is dat jammer, maar ze hebben de wereld gemaakt tot wat hij is. Wij maken daarentegen geen deel uit van de wereld. Zolang we die van onszelf beschermen, zijn we goed met God. God keurt ons goed, terwijl hij iedereen in de wereld zal vernietigen. Vooroordeel betekent letterlijk "vooroordelen", en dat is precies wat we doen en hoe we worden getraind om te denken en te leven als Jehovah's Getuigen. De enige concessie die we doen, is wanneer we proberen deze verloren zielen te helpen tot kennis van Jehovah God.

Dit vooroordeel komt tot uiting in tijden van natuurrampen, zoals wat er net is gebeurd in Houston. JW's zullen voor zichzelf zorgen, maar het opzetten van grote liefdadigheidsacties om andere slachtoffers te helpen, wordt door Getuigen beschouwd als het herschikken van ligstoelen op de Titanic. Het systeem staat in ieder geval op het punt door God vernietigd te worden, dus waarom zou je je druk maken? Dit is geen bewuste gedachte en zeker niet een om uit te drukken, maar het blijft net onder de oppervlakte van de bewuste geest hangen, waar alle vooroordelen aanwezig zijn - des te overtuigender omdat het niet wordt onderzocht.

Hoe kunnen we perfecte liefde hebben - hoe kunnen we zijn in Christus- als we niet alles geven voor degenen die zondaars zijn. (Matthew 5: 43-48; Romeinen 5: 6-10)