De artikelen over "De mensheid redden" en de recente artikelen over de opstandingshoop hebben betrekking op een deel van een voortdurende discussie: zullen christenen die hebben doorstaan ​​naar de hemel gaan, of verbonden zijn met de aarde zoals we die nu kennen. Ik deed dit onderzoek toen ik me realiseerde hoeveel van mijn (destijds) mede-Jehova's Getuigen het idee om aanwijzingen te geven geweldig lijken te vinden. Ik hoop dat dit christenen zal helpen om een ​​beter perspectief te krijgen op de hoop die we hebben, en de hoop die er is voor de mensheid als geheel in een toekomst niet ver weg. Alle teksten/verwijzingen zijn overgenomen uit de Nieuwe-Wereldvertaling, tenzij anders vermeld.

Ze zullen als koningen regeren: wat is een koning?

“Zij zullen als koningen met hem heersen voor de 1000 jaar” (Openb. 20:6)

Wat is een koning? Een vreemde vraag, zou je denken. Het is duidelijk dat een koning iemand is die de wet opstelt en mensen vertelt wat ze moeten doen. Veel landen hebben of hadden koningen en koninginnen, die de staat en de natie internationaal vertegenwoordigen. Maar dit is niet het soort koning waar Johannes over schreef. Om de beoogde rol van een koning te begrijpen, zullen we terug moeten gaan naar de tijd van het oude Israël.

Toen Jehovah de Israëlieten uit Egypte leidde, wees hij Mozes en Aäron aan als zijn vertegenwoordigers. Deze regeling zou in de familielijn van Aaron blijven bestaan ​​(Ex. 3:10; Ex. 40:13-15; Num. 17:8). Naast Aärons priesterschap kregen de Levieten de toewijzing om onder zijn leiding verschillende taken uit te voeren, zoals onderwijzen, als persoonlijk bezit van Jehovah (Num. 3:5-13). Mozes oordeelde in die tijd en had op advies van zijn schoonvader een deel van deze rol aan anderen gedelegeerd (Ex. 18:14-26). Toen de Mozaïsche wet werd gegeven, bevatte deze geen aanwijzingen of voorschriften voor het toevoegen of verwijderen van delen ervan. In feite maakte Jezus duidelijk dat niet het kleinste deel ervan verwijderd zou worden voordat het vervuld zou worden (Mat. 5:17-20). Het lijkt er dus op dat er geen menselijke regering was, aangezien Jehova zelf de Koning en Wetgever was (Jakobus 4:12a).

Na de dood van Mozes werden de hogepriester en de Levieten verantwoordelijk voor het oordelen van het volk tijdens hun verblijf in het beloofde land (Deut. 17:8-12). Samuël was een van de beroemdste rechters en klaarblijkelijk een afstammeling van Aäron, aangezien hij taken vervulde die alleen priesters mochten doen (1 Sam. 7:6-9,15-17). Omdat de zonen van Samuël corrupt bleken te zijn, eisten de Israëlieten een koning om hen verenigd te houden en hun juridische zaken te regelen. Jehovah had onder de Mozaïsche wet al een regeling getroffen om een ​​dergelijk verzoek in te willigen, hoewel dit niet zijn oorspronkelijke bedoeling lijkt (Deut. 17:14-20; 1 Sam. 8:18-22).

We mogen concluderen dat het oordelen over juridische aangelegenheden de voornaamste rol van de koning was onder de Mozaïsche wet. Absalom begon zijn opstand tegen zijn vader, koning David, door te proberen hem als rechter te vervangen (2 Sam. 15:2-6). Koning Salomo ontving wijsheid van Jehovah om het volk te kunnen oordelen en werd er beroemd om (1 Kon. 3:8-9,28). De koningen gedroegen zich in hun dagen als een hooggerechtshof.

Toen Judea werd ingenomen en het volk naar Babylon werd gebracht, kwam er een einde aan de lijn van koningen en werd er voor gerechtigheid gezorgd door de autoriteiten van de naties. Dit ging door na hun terugkeer, aangezien de bezettende koningen nog steeds het laatste woord hadden over de manier waarop de zaken werden geregeld (Ezequiel 5:14-16, 7:25-26; Haggai. 1:1). De Israëlieten genoten een zekere mate van autonomie tot de dagen van Jezus en daarna, ook al stonden ze nog onder seculiere heerschappij. We kunnen dat feit zien op het moment van Jezus' terechtstelling. Volgens de Mozaïsche wet moesten bepaalde fouten met steniging worden bestraft. Vanwege de Romeinse wet waaraan ze onderworpen waren, konden de Israëlieten echter niet zelf dergelijke executies bevelen of toepassen. Om die reden konden de joden niet nalaten om de goedkeuring van gouverneur Pilatus te vragen toen ze probeerden Jezus te laten terechtstellen. Deze executie werd ook niet uitgevoerd door de Joden, maar door de Romeinen die de autoriteit hadden om dit te doen (Johannes 18:28-31; 19:10-11).

De regeling veranderde niet toen de Mozaïsche wet werd vervangen door de wet van de Christus. Deze nieuwe wet bevat geen enkele verwijzing naar het geven van een oordeel over iemand anders (Mattheüs 5:44-45; Johannes 13:34; Galaten 6:2; 1 Johannes 4:21), en zo komen we bij de instructies van de apostel Paulus in zijn brief aan de Romeinen. Hij instrueert ons om onszelf te onderwerpen aan de superieure autoriteiten als "Gods dienaar" om het goede te belonen en het kwade te straffen (Romantiek 13: 1-4). Hij gaf deze uitleg echter ter ondersteuning van een andere instructie: we moeten dit doen om het gebod te gehoorzamen om "geen kwaad met kwaad te vergelden" maar om "vreedzaam te zijn met alle mensen" en zelfs om te proberen de behoeften van onze vijanden te vervullen (Romantiek 12: 17-21). We helpen onszelf om deze dingen te doen door wraak in de handen van Jehovah over te laten, die dit tot op de dag van vandaag heeft "gedelegeerd" aan de rechtsstelsels van de seculiere autoriteiten.

Deze regeling zal doorgaan totdat Jezus terugkeert. Hij zal de seculiere autoriteiten ter verantwoording roepen voor hun tekortkomingen en de perversie van het recht die velen persoonlijk hebben leren kennen, gevolgd door een nieuwe regeling. Paulus merkte op dat de Wet een schaduw heeft van de toekomende dingen, maar niet de substantie (of: beeld) van die dingen is (Hebreeën 10:1). We vinden soortgelijke bewoordingen in Kolossenzen 2:16,17. Het kan betekenen dat christenen onder deze nieuwe regeling een aandeel zullen krijgen in het rechtzetten van de zaken onder vele naties en volkeren (Micha 4:3). Zo zijn zij aangesteld over “al zijn bezittingen”: de hele mensheid, die hij met zijn eigen bloed heeft gekocht (Matteüs 24:45-47; Romeinen 5:17; Openbaring 20:4-6). In hoeverre dit ook engelen omvat, moeten we misschien wachten om erachter te komen (1 Kor 6:2-3). Jezus gaf een relevant detail in de gelijkenis van de Minas in Lukas 19:11-27. Merk op dat de beloning voor trouw over relatief kleine zaken is “gezag over ... steden“. In Openbaring 20:6 zien we dat degenen die deel hebben aan de eerste opstanding priesters zijn en heersen, maar wat is een priester zonder dat mensen worden vertegenwoordigd? Of wat is een koning zonder een volk om te regeren? Verder sprekend over de heilige stad Jeruzalem, zegt Openbaring 21:23 en verder in hoofdstuk 22 dat de natiën voordeel zullen trekken van deze nieuwe regelingen.

Wie zijn degenen die voor zo'n heerschappij in aanmerking komen? Dat zijn degenen die uit het midden van de mensheid werden "gekocht" als "eerstelingen" en "volgen het Lam waar hij ook gaat" (Openbaring 14:1-5). Het oordeel over bepaalde zaken kan aan hen worden gedelegeerd, net zoals Mozes kleinere zaken aan verschillende leiders delegeerde, zoals we zagen in Exodus 18:25-26. Er is ook overeenkomst met de benoeming van de Levieten in Numeri 3: deze stam vertegenwoordigde Jehova's nemen van de eerstgeborenen (levende menselijke eerstelingen) van het huis van Jacob (Numeri 3:11-13; Maleachi 3:1-4,17) . Na als zonen gekocht te zijn, worden getrouwe christenen net als Jezus een nieuwe schepping. Zij zullen volledig toegerust zijn voor hun eigen aandeel in de genezing van de naties en het onderwijzen van de nieuwe Wet, zodat alle dierbaren van de naties te zijner tijd ook een rechtvaardige positie bij de ware God kunnen verwerven (2 Korintiërs 5 :17-19; Galaten 4:4-7).

Advertentie_Taal

Ik ben geboren en getogen in een Nederlandse hervormde kerk, die werd opgericht in 1945. Vanwege een deel van de hypocrisie ging ik rond mijn 18e weg en beloofde ik geen christen meer te zijn. Toen JWs in augustus 2011 voor het eerst met me sprak, duurde het een paar maanden voordat ik accepteerde dat ik zelfs maar een bijbel had, en daarna nog eens 4 jaar studeren en kritisch zijn, waarna ik werd gedoopt. Hoewel ik jarenlang het gevoel had dat er iets niet klopte, hield ik mijn focus op het grote geheel. Ik bleek op sommige vlakken overdreven positief te zijn geweest. Op verschillende momenten kwam de kwestie van seksueel misbruik van kinderen onder mijn aandacht en begin 2020 las ik een nieuwsartikel over onderzoek in opdracht van de Nederlandse overheid. Het was enigszins schokkend voor mij en ik besloot dieper te graven. De zaak betrof een rechtszaak in Nederland, waar de Getuigen naar de rechter waren gestapt om het rapport over de aanpak van seksueel misbruik van kinderen onder Jehovah's Getuigen te blokkeren, op bevel van de minister van Rechtsbescherming waar het Nederlandse parlement unaniem om had verzocht. De broers hadden de zaak verloren en ik heb het volledige rapport gedownload en gelezen. Als Getuige kon ik me niet voorstellen waarom iemand dit document als een uiting van vervolging zou beschouwen. Ik kwam in contact met Reclaimed Voices, een Nederlandse liefdadigheidsinstelling speciaal voor JW's die seksueel misbruik hebben meegemaakt in de organisatie. Ik stuurde het Nederlandse bijkantoor een brief van 16 pagina's waarin ik zorgvuldig uitlegde wat de Bijbel over deze dingen zegt. Een Engelse vertaling ging naar het Besturende Lichaam in de VS. Ik kreeg een reactie van het Britse bijkantoor, waarin ze me prezen dat ik Jehovah bij mijn beslissingen had betrokken. Mijn brief werd niet erg op prijs gesteld, maar er waren geen merkbare gevolgen. Uiteindelijk werd ik informeel gemeden toen ik tijdens een gemeentevergadering erop wees hoe Johannes 13:34 verband houdt met onze bediening. Als we meer tijd aan de openbare bediening besteden dan aan elkaar, dan richten we onze liefde verkeerd. Ik ontdekte dat de ontvangende ouderling mijn microfoon probeerde te dempen, nooit meer de kans kreeg om commentaar te geven en geïsoleerd was van de rest van de gemeente. Omdat ik direct en gepassioneerd was, bleef ik kritisch totdat ik mijn JC-bijeenkomst in 2021 had en werd uitgesloten, om nooit meer terug te keren. Ik had met een aantal broeders over die beslissing gesproken, en ik ben blij te zien dat een behoorlijk aantal me nog steeds begroet en zelfs (kort) zou kletsen, ondanks de angst om gezien te worden. Ik blijf heel graag naar ze zwaaien en ze begroeten op straat, in de hoop dat het ongemak dat ze allemaal aan hun kant staan, hen zou kunnen helpen om opnieuw na te denken over wat ze doen.